Oke Pica, zou leuk zijn als je langskomt. Zeg maar gewoon dat je Picardijn bent en een kennis bent van Pleun, dan komt alles goed.
Vandaag ging het weer lekker op het werk. Een week en 12 uur geleden stortte mijn wereld in, maar die ziet er weer hetzelfde uit als voorheen. Maar toch is er iets veranderd...
Mijn dodenlijst ligt inmiddels onderin de la, ik zie in m'n gedachten alleen af en toe nog de regiomanager kronkelen op de grond, smekend om genade, terwijl ik 'm flink in elkaar trap. Meer niet.
Vanmorgen had ik spreekuur. 5 personen kwamen er langs, waarvan de eerste de lastigste was. Een Filippijnse moeder die ruzie had met de basisschool van haar kind. De school had de Kinderbescherming ingeseind dat er misschien iets mis was met het jongetje, waarop de moeder werd gevraagd mee te werken aan een onderzoek. En dat weigerde ze pertinent, ze voelde zich onrechtvaardig behandeld. Ze wilde haar kind bij een andere school inschrijven, maar dat lukt niet omdat die scholen weten dat er iets speelt met de Kinderbescherming. Na een telefoontje met de maatschappelijk werker van de vrouw, adviseerde ik haar dat ze het beste kon meewerken aan het onderzoek. Als zou blijken dat ze gelijk had en er niks aan de hand was met haar kind, zou ze een andere school kunnen zoeken, als ze niet meewerkte bleef de situatie zoals die was. De vriendin van de vrouw was het met me eens, maar ze bleef halsstarrig en was bijzonder emotioneel. "Oh my God, oh my God" jammerde ze keer op keer en op het einde begon ze zelfs te huilen. Krokodillentranen van een vrouw die haar zin niet krijgt, het deed me eerlijk gezegd niets. Haar vriendin was een stuk redelijker, maar ja, ook daar wilde ze niet naar luisteren.
Verder kwamen er wat ontslagzaken voorbij. Vorige week had ik er ook zo eentje. Een vrouw die op non-aktief was gezet en een gesprek had met haar werkgever. "Geef vooral uw fouten toe en ga niet in discussie" adviseerde de man met ervaring. Was wel ff pijnlijk trouwens, ik heb vorige week een paar keer extra pauze genomen, had me liever ziekgemeld. Maar dan geef je een verkeerd signaal af.
's Middags zat ik relaxt boven aan de telefoon, maar dat hield in dat ik de helft van de tijd in de zon op het balkon zat. Daar verstuurde ik o.a. een felicitatie naar de fruitige jongedame, die een bijzonder leuke verjaardag heeft gehad. Tenminste, toen ik er was, was het leuk. Maar das logies, zou Cruijff zeggen. Een stuk kwarktaart en The Princess Diaries 2 stonden op het programma. Deze alleraardigste romantische comedy bracht Pleun op het idee om een dansje uit te voeren voor de jarige. Alleen... dat idee voerde Pleun wijselijk toch maar niet uit. De overige genodigden waren een bups alleraardigste meisjes van school. Wie het meest schattig is? Daar ben ik nog niet over uit.
Gisteren belde Hind me trouwens op het werk. Ik zat gelukkig in m'n eentje in het callcenter. "Hallo meneer Pleun, de brief is aangekomen." Fijn... Ik besprak met haar d'r probleempjes. Mijn hulp stelt ze zeer op prijs. Ik heb er zoals gezegd ook geen spijt van dat ik haar heb geholpen. Had Robin Hood er spijt van dat hij al die rijke stinkerds beroofde van hun overbodige centen, ten gunste van de armen? Nou dan.
Thuisgekomen besefte ik dat ik was vergeten te stemmen, maar de uitkomst is toch 'nee' dus mijn stem hadden ze niet nodig.