Blikopeners

[Clint]

Enkele jaren geleden, toen ik voor wat onderzoeken in het ziekenhuis in Utrecht was opgenomen, lag ik op zaal uit te rusten. Ik voelde me wat eenzaam en probeerde de tijd te doden met het lezen van een goed boek, maar kon mer er niet echt op concentreren. Plotseling hoorde ik op de gang het geluid van voetstappen. Ah, dacht ik, bezoek! Ik hoorde een vrouwenstem zeggen:"Ga oma nog maar een kusje geven!"
Onmiddellijk vloog de deur van de mannenzaal open en kwam er een klein honingblond meisje de zaal opgelopen met onder haar arm een teddybeer. Ze keek gedesoriënteerd wat rond, op zoek naar oma. Plotseling spotte ze, mijn toen nog woest uitziende bos gepermanent haar. Direct kwam ze met getuite lippen, waar overigens nog de nodige koekkruimels aan kleefden, naar mij toe. ik dacht toen ik me voorover boog om het kind een kus te geven, heb ik dat weer? Ik kreeg een kus met koekkruimels en weg was het kind. "Dag oma!" riep ze nog. Ik voelde me op eens niet meer zo eenzaam en besefte dat de Here God soms troost komt brengen door een "kruimelkus" gegeven aan "oma", die er vandaag toch wel heel bijzonder uit zag met die grote snor en al dat borsthaar.

Peter de Mooij

[Clint]

Het was weer een tropische dag geweest en ik lag tevreden met een bruingebrande huid op de koele lakens een poging te wagen Klaas Vaak bij zijn baard te grijpen. Paula was al ver weg in dromenland maar op welke zijde ik ook trachten in te dutten, het wilde niet erg gelukken. Net toen ik me weg voelde glijden, hoorde ik het vervelende gezoem van een bloeddorstige mug vlak boven mijn hoofd gonzen. Ik greep naar de elektrische vliegenmepper en deed verwoede pogingen het insect te pakken te krijgen. Maar hoe ik ook mijn best deed het wilde in het donker niet lukken. Ik wilde het licht niet aandoen omdat dit bij Paula die tevreden lag te knorren, zeker niet in goede aarde zou vallen. Dan maar de spuitbus met Autan (een insectenwerend goedje) van het nachtkastje pakken en mijzelf eens flink ondersproeien met dat 'eindtijdspul'. Op de tast gooide ik in het donker nog bijna een glas water om maar uiteindelijk had ik het toch te pakken. Na de dop eraf gehaald te hebben richtte ik de bus op mijn voorhoofd, de plek waar het vervelende insect de hele tijd omheen bleef gonzen en kneep eens flink. Direct na het er te hebben opgespoten had ik al in de gaten dat er iets geheel mis was. Met grote stralen liep het goedje in mijn ogen en het beet allemaal verschrikkelijk. Ook de geur kwam mij in het geheel niet bekend voor en ik vroeg me dan ook af wat ik in vredesnaam op mijn hoofd gespoten had. Toen ik met twee prikkende ogen zachtjes uit bed gleed en het licht in de douche aandeed, was het kwaad al geschied. Ik aanschouwde een grote kale plek op mijn toch al niet te royaal behaarde hoofd. Hoe die bus 'Feet' ontharingscrème op mijn nachtkastje terecht was gekomen zal ik wel nooit kunnen achterhalen, maar balen was het wel. Restte mij nog slechts de enig overgebleven optie en wel 'de tondeuse' erover. Alles is tenslotte beter dan met een grote kale plek op je voorhoofd te lopen.
Maar wat wilde ik ook al weer met dit hele verhaal zeggen? Oh ja, dat we niet alles wat in het leven tot ons komt, zomaar voor waar aan moeten nemen. De bijbel zegt: onderzoek alle dingen en behoud het goede.

[Clint]

"Wat zit er nu voor soort poeder in zo'n brandblusser", vroeg ik de kale onderhoudsmonteur, welke de brandblussers, die ons bedrijf rijk is, ter inspectie na zag? "Gewoon heel fijn gemalenzout", was zijn antwoord.
Toen hij op het einde van de ochtend, klaar was met de jaarlijkse controle, stonden er vijf afgekeurde brandblussers, als rode tuinkabouters op een rij op de grond. "Gooi ze maar in de oud ijzer bak,"mompelde de chef.
Gelijk in de oud ijzerbak gooien, leek me een beetje zonde. Bedoel maar te zeggen, dat ze het, naar alle waarschijnlijkheid, nog uitstekend deden. Leek het mij een bete idee om er op zijn minst eentje mee naar huis te nemen, om hem vervolgens ergens in de oude schuur te hangen. Je kunt immers nooit weten, hoe zo'n grote brandblusser nog eens van pas kan komen. Niet dan? Restte mij nog steeds vier grote blussers, welke ik richting de oud ijzer bak, welke achter op de werf staat, begon te slepen. Omdat er geen mens te bekennen was op het uitgestrekte terrein, besloot ik, aan het kwajongens gevoel, wat in mij ontsproot, tegemoet te komen en drukte de zilveren knop krachtig in (geheel volgens de voorschriften op het etiket) na het in knijpen van de hendel, spoot er onder luid gesis en geblaas, een reusachtige wolk fijn gemalen zout het zwerk in. In een minuut, blies ik de totale inhoud van de blusser de atmosfeer in en keek tevreden, naar de dichte wolk zout poeder, dat nu langzaam maar zeker naar de grond dwarrelde. Maar.. hè, wat vreemd. Het was net of ik een gestalte gewaar werd, welke zich middenin de optrekkende wolk bevond. Toen de wolk verder optrok, ontwaarde ik Anton de terrein jongen, die spierwit van het zout en hevig aan zijn lippen likkend op me toeliep en mompelde:"Bedank hé!" Op de grond stonden twee voetafdrukken, op de plek waar Anton had gestaan, tijdens mijn actie.
Maar wat wilde ik ook al weer met dit hele verhaaltje zeggen? Oh ja, dat we een zoutend zout voor de mensen om ons heen moeten zijn.
 
Peter

[Pooh]

Modbreak:

Hoi Clint, welkom op dit forum. Het is niet nodig om voor elke post een nieuwe draad te openen. Ik heb ze nu even bij elkaar in 1 topic gezet, mocht je een andere titel willen, dan moet je dat maar zeggen. Veel plezier verder.

[Clint]

Ja prima zo dank je voor de snelle reactie en greetings uit Gouda City
Clint

[Pleun]

Ga zo door Clint.  

[Slim blondje]

hoi Clint, wat een geweldige columns. Leuk als je zo af en toe een leuke blooper hebt. Heb je tenminste schrijfstof....
Ik maak schijnbaar nooit blunders, zie m'n blog. Die droogt aardig uit... .
Maarja, ik ga daar natuurlijk ook niet inzetten dat ik twee uur gemist heb op school omdat ik verkeerd op het aangepaste rooster had gekeken. Das m'n eer te na .

Schrijf lekker verder, en neem vooral geen voorbeeld aan mij

[Clint]

Thanks voor de aardige reacties. Ik zal proberen iedere dag een nieuwe column te plaatsen ("as" ik er ff tijd voor vind) want ik heb er verschrikkelijk veel geschreven.
Maar nogmaals bedanks voor de snelle reactie's.
Tja wat de bloopers aangaat is mijn hele bestaan een grote aaneenschakelijng van bloopers. Maar iemand moet het toch doen, niet dan?

Groeten uit de Goudse polder

Clint

[Clint]

Christelijke pruimtabak


Weet je, toen ik van de zomer langs de kruidentuin tufte op de oude Harley davidson kreeg ik een geweldig idee.Het ontsproot uit het gegeven dat de mens behoefte heeft zich te onderscheiden van de "grijze" massa. Of zo je wilt ook wel het verlangen koestert om uniek, ofwel cool, tof of free te zijn. Op grote reclameborden langs de weg maar ook in week-of maandbladen kun je lezen zowel zien hoe je dit kan worden. Steek de een of andere peuk tussen je lippen en volgens de reclame krijg je het zogenaamde Wildwest vat geen Cow (boy) gevoel over je. Of eet een Bounty en je waant je op een of ander subtropisch eiland waar je de mooiste dames in kokospalmen ziet klimmen en meer van zulks. Nou heb ik, (let wel) toen ik nog vrijgezel was, wel eens zo’n reep geprobeerd maar niks hoor, in het geheel geen onbewoonde eilanden gevoel, laat staan allerlei dames in bananenrokjes. Ja, wel last van brandend maagzuur na de derde reep. Maar goed, wat wilde ik ook al weer zeggen? Oh ja, dat de mens behoefte heeft aan cool zijn. Nou weten ze daar in de wereld wel raad mee. Je trekt een spijkerbroek van het merk "Wringer" aan, voeg daarbij aërodynamisch gepotentieerd schoeisel, ook wel sportschoenen genaamd, steek een zware jongen tussen je lippen en hup... al hoestend door de zware dampende jongen en met je spijkerbroek die zo strak zit dat na een uur dragen je onderlichaam niets meer te maken heeft met je bovenlichaam door het zogeheten wringeffect ben je zeker cool.
Maar alleen het fijt al dat veel christenen deze hele tendens volgden baarde me zorgen. Zodoende kwam ik op het idee om een onschuldige, zeer cool en tof staande pruimtabak te ontwikkelen. De grondstoffen zouden gaan bestaan uit de kruiden van de gratig kruidentuin hier in Gouda. Na me wat verdiept te hebben in de smaak en de werking van deze planten begon ik heftig te mengen, malen en uiteraard te drogen. Na een goede samenstelling te hebben gecombineerd, deed ik alles in blikken en zag het al voor me. Eindelijk konden al die christenen die moeite hebben met het laten liggen van hun apenhaar (shag) overgaan op mijn onschuldige pruimtabak en zodoende zonder gewetensbezwaar Cool zijn. Het mengsel bestond uit salie, venkel, munt, citroenmelisse en nog wat voor mij onduidelijke planten. Toen de dag eindelijk daar was om het te gaan proberen hoe de smaak zich had ontwikkeld door de vele weken van hoogwaardige rijping (onder mijn bed) om het aroma goed te krijgen, deed ik voorzichtig wat van de tabak in een mooi metalen doosje dat ik speciaal voor eigen gebruik op zak hield.
Gelukkig was lange John hier net op zijn bike naartoe komen tuffen en zaten we samen op een bankje in de zon bij ons voor de deur, toen ik vol trots de doos te voorschijn haalde.
Nou wist die lange niets af van mijn tabaksindustrie, dus ik vroeg mij af hoe ik hem zo ver kon krijgen om ook wat te proberen. Ik dacht, als ik zonder een spier te vertrekken de doos open en er wat uithaal en in coole stijl in mijn mond stop dan zal zijn reactie als volgt zijn:" Wat is dat?" Ik weer:" Oh pruimtabak" Hij weer:"Smaakt het?" Ik weer :"Jawel" Hij weer:" Geef mij ook eens wat"
En dat was nou precies de bedoeling. En wat denk je...JAWEL het ging exact zo als verwacht. Zo zaten we wat te pruimen op deze tabak, maar om de een of andere reden viel de smaak me tegen. Het leek net of ik op een christmas tree zat te soppen. Om die lange zijn oordeel niet te beïnvloeden deed ik net of alles cool was en vroeg tussen neus en lippen door:" Hoe vind je het, ik heb het zelf gemaakt." Terwijl ik hem ietwat groen zie worden om zijn neus zegt ie al hoestend:" Gaat wel, alleen de melange is nog niet zoals die wezen moet."
Nou ja om dit verhaal af te ronden: ik heb de melange nooit goed gekregen en het hele plan met de christelijke pruimtabak maar gedumpt.
Later zag ik wel in dat wij helemaal geen pruimtabak of wat ook nodig hebben om cool te zijn. In Christus zijn we meer dan COOL. Ook hoeven wij geen bounty gevoel met paradijseffect. Wij hebben ons eigen paradijs dat leeft nu in ons hart en zal straks ten volle openbaar worden als Hij komt die zegt:"Wat Ik begonnen ben zal Ik ook afmaken."
Laten we oppassen dat die hele gekke wereld ons niet in de maling neemt, en nuchter blijven in het feit dat wij onze identiteit hebben in de Meester Jezus Christus onze verlosser. Cool tocht?

Clint

[Clint]

P.s de meer "zwaardere" gedachten en overdenkingen zet ik in het Forum Discussie (christelijk leven) neer. Voor het "christelijke dagboek" wat ik schrijf kan je iedere dag ook een nieuwe geestelijke blunder lezen en geloof mij, "ut" is niet uit de duim gezogen.

Heb een stuk van je B log bekeken (slim blondje) en moet zeggen dat je een leuke stijl hebt.

Greetings

Clint

[Slim blondje]

quote:

Clint schreef op 16 oktober 2005 om 12:42:
Heb een stuk van je B log bekeken (slim blondje) en moet zeggen dat je een leuke stijl hebt.

dankje...nu nog inspiratie, tijd, en dat op hetzelfde moment...

[Clint]

Weet je zo'n zondag is voor mij echt een uitgelezen moment om ff wat neer te schrijven. Alhoewel het mooie weer ook uitnodigend is voor meet "buiten" dingen te doen. Maar goed.
Nog even het stukje neerplempen over de situatie vandaag aan het dagboek.

Clint

[Clint]

Hallo meneer de uil

“Oehoe, oehoe”, klonk het gisteren in de slaapkamer. Ook deze keer stapte ik zuchtend uit bed en probeerde een glimp op te vangen, van onze nachtelijke bezoeker. Ik had al reeds verschillende nachten voor het raam gestaan en was na een aantal minuten weer teleurgesteld in mijn warme bed gekropen, omdat hij zich nimmer liet zien. Ook nu bleek alle hoop ijdelheid en terwijl het nachtdier nog een schrille kreet liet horen, waren mijn ogen niet in staat om hem (of haar dat kan natuurlijk ook) te traceren. In een vogelboek had ik al eens nagekeken, welke uilen soorten we hier in ons kikkerlandje rijk zijn. Maar ja, het is natuurlijk ondoenbaar om zo’n uil te identificeren, zonder hem aanschouwd te hebben. Wel had ik al onder verschillende bomen gezocht, naar de aanwezigheid van de zogenaamde uilenballen, doch ook dat was op niets uitgelopen. Tja, zo’n beest kan wel overal zitten. Ook een zoektocht met de overbuurman, welke erg geïnteresseerd is in het vogelbestand in deze omgeving, wierp geen enkele vrucht af. Ondanks dat de uil overdag onvindbaar bleef, hoorde ik ook deze nacht, zijn ijselijke roep, door het middernachtelijk zwerk galmen. “Oehoeeee!”Oehoeeee!” Terwijl ik uit bed gleed en op de tast mijn sloffen aanschoot, liep ik langs de radiator van de centrale verwarming, welke wel er warm was. Op het moment dat ik de thermostaatknop wilde vastgrijpen, klonk opnieuw de roep van de uit, maar wat gek? Het leek net alsof de uil ergens in de slaapkamer zat, zo dichtbij klonk de roep. Instinctief greep ik de thermostaat kraan en draaide hem een slag terug. “Oehoeeeeewie”, deed de kraan en toen was het stil. Al die maanden gedacht met een uil te maken te hebben en vele malen voor het open raam gestaan om hem te spotten en wat blijkt, het is een oude thermostaat knop, welke het geluid voortbrengt.
Toen ik nadacht over de geestelijke les, welke ik hieruit kon leren, kwam ik niet verder dan:’Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede.

Peter
 

[E-line]

quote:

Clint schreef op 16 oktober 2005 om 14:41:
Weet je zo'n zondag is voor mij echt een uitgelezen moment om ff wat neer te schrijven. Alhoewel het mooie weer ook uitnodigend is voor meet "buiten" dingen te doen.

Daar zijn laptops voor uitgevonden

[Clint]

Jaaaa! Een laptop, dat klinkt verleidelijk in mijn conussen. Maar laat ik het maar niet doen.

Clint

[Clint]

In den beginne was er een tuin. (paradijs) Het was een geweldig mooie tuin waarin de mens mocht leven. Er stonden allerhande vruchtbomen welke hun vrucht op hun tijd gaven.
Het leven regeerde in deze tuin.
In het midden van deze tuin stond een boom des levens. De vruchten van deze boom maakten de mens die er van at onsterfelijk.
Naast deze boom stond nog een andere boom, de boom van kennis van goed en kwaad. Door van deze boom te eten werd de mens een sterfelijk wezen en kwam er scheiding tussen de mens en God.

Ongeveer 4000 jaar later zien we opnieuw een tuin. De dood regeerde hier (golgota).
Het was in tegenstelling tot de eerste tuin een tuin des doods.
Mensen kwamen hier om te sterven. In het midden van deze dorre tuin stond opnieuw een boom (kruis). Geen levende maar een dode boom. En aan die boom hing opnieuw een vrucht (de Here Jezus). Door van deze vrucht te eten (wie Mijn bloed drinkt en Mijn vlees eet) ontvangt een mens opnieuw eeuwig leven.

Als ik de bijbel lees, ontdek ik iedere keer weer opnieuw hoe ontzettend knap God Zijn woord geschreven heeft. De levenslessen zijn dermate diep en overweldigend dat je je iedere keer weer verbaast.
Maar alles wijst altijd weer naar die ene naam. Jezus Christus de Zoon van God.

[Pooh]

Modbreak:

Post verplaatst naar 't vorige column-topic. Het is niet zo nuttig om voor elke post een nieuw draadje te openen.