Ik leefde in een normaal niet-christelijk gezin. Als kind bad ik soms tot God, waar ik helemaal geen persoonlijke relatie mee had. In school had ik nooit echt veel interesse. Mijn hobby, voetbal, was echt de passie van mijn leven. Mijn talent groeide al snel op dat gebied. Strijden voor mijn team, 100 procent mezelf geven voor de winst, paste perfect in mijn karakter en in mijn levensstijl.
Ik was een echte jongen, mengde me totaal niet in meisjes spelletjes. Veel tieners trokken zich aan mij op, ik was een leidersfiguur, zowel op school als op de scouts en voetbal. Ik deed niets liever dan oorlogsvoering voeren samen met vriendjes. Mijn juffrouw vroeg dikwijls: “Andy, waarom doe je nou eens niet mee met die meisjes spelletjes?” waarop ik kwaad en serieus zei: “Ik word Pastor! Ik word Pastor!” Nou ben ik al tot bekering gekomen. Zou God toen mijn stem al verstaan hebben en het ook serieus opgepakt hebben?
In de lagere school gingen we 1 keer per maand naar de katholieke kerk. Ik zong altijd mee en had altijd zo een heilig gevoel als ik naar dat kruis keek waar een beeld van Jezus aanhing. Als jonge tiener stelde ik me al vragen van “Hoe komt het dat wij mensen hier nou zijn? Wat is hier het specifieke doel ervan?” Het hield me echt bezig toen al.
Op mijn 16de vermeed ik het uitgaansleven, ik wou de schade vermijden en me volledig op mijn sport richten. Op die leeftijd begon mijn rebellie. Ik was totaal niet nederig en haalde kwajongens streken uit op school. Een eerste klasse ploeg kwam mij bekijken op de voetbal en ze vroegen of ik een contract wou tekenen bij hen.
In die periode hadden wij met onze club nog enkele eindejaarstoernooien. Ik was een spits en gebruikte nuttig mijn snelheid. Op een keer was ik op volle snelheid op weg naar de goal. Ik hoorde de supporters mijn naam roepen: “Komaan Andy!” Ik voelde de tegenstander in mijn rug en hij haalde me met een zware tackel omver met kwade bedoelingen. In die tijd van het jaar was het veld zo hard als beton. Door het bevroren voetbalveld kwam ik met mijn rug verkeerd neer op het harde veld. De pijn sneed door mijn rug en ik bleef een hele poos liggen. Iedereen voelde dat er iets ergs aan de hand was. Normaal gezien bleef ik niet zolang liggen: ik kon helemaal geen komedie spelen. Naderhand ben ik voor onderzoek naar het ziekenhuis gegaan. De diagnose luidde: onderste ruggenwervel gebroken, bekken gekanteld en aan beide benen spierverkorting.
Mijn ouders hebben 6 jaar lang mijn medische hulp moeten bekostigen, elke dag moest ik als 16 jarige jongen met pijn door het leven gaan. Drie maanden lag ik met mijn rug in het gips. Mijn droom, voetbal, viel als een kaartenhuisje in elkaar. Met sporten kon ik niet meer meedoen en andere jongeren lachten me uit met mijn ellende. 6 jaar lang reden we heel België rond voor medische hulp, 6 jaar van revalideren. Elke avond moest ik bij de kinesist werken aan mijn herstel, ik deed mijn uiterste best om terug te komen, maar mijn hoop bracht geen verandering.
Thuis kwamen er veel spanningen en ruzies en telkens ging het over mijn probleem of over mij. Ik stond totaal machteloos tegenover mijn situatie. Schuldgevoelens, haat tegen de wereld en neerslachtigheid beheersten mijn leven. Waarom moest ik dit nu meemaken? Ik zag de wereld en mijn leeftijdsgenoten vooruit gaan en ik bleef hangen in een cirkel die dood liep.
Jarenlang moest ik pillen slikken tegen depressiviteit,verder had ik geen geestelijke hulp. Aangezien ik lichamelijk maar niet beter werd kon ik het geestelijk nimmer aan. Agressie maakte zich meester van me: iemand die alleen maar moest lachen met mijn ellende kreeg een explosieve reactie van mij terug. Zo werd ik veel betrokken bij conflictsituaties en vechtpartijen.
In die periodes was ik gewoon radeloos en ontwetend en daardoor liet ik me misleiden door occulte machten. Ik liet mij behandelen met hypnose, door pendelaars, kaartenleggers, waarzeggers, Chinese geneeskunde, homeopathie, acupunctuur en reiki. Dit zette duidelijk negatieve poorten open en had een slechte invloed op mij. Door de week leefde ik als een wrak en verlangde vurig naar het weekend. Ik ontvluchtte mijn problemen in het uitgaansleven in discotheken en afterclubs. Mijn geld spendeerde ik aan feestvieren, flirten, sigaretten, grote hoeveelheden bier en sterke drank. Ik experimenteerde met drugs, GHB, Xtc, cannabis en speed. Ik moest telkens meer en meer voelen om mijn problemen effe te vergeten en niet meer aan de realiteit te denken.
Ik kon mijn masker opzetten en mij losbandig gedragen, maar de dag erna was ik een ongelukkige jongen die niet te genieten was. Op zoek naar het doel van het leven, naar de bestemming van het leven. Ik begreep het leven niet. Telkens opnieuw zei ik dat ik niet van deze wereld ben!
Na een hele periode wankelend en spoorloos door het leven te zijn gegaan, begon plots mijn tante over Jezus Christus te vertellen. Zij had zich bekeerd en zich laten dopen en ze was bevrijd van stemmen in haar gedachten en van angsten. Ze vroeg of ik mee wou gaan naar een gebedsgenezing in Scherpenheuvel. Wim Kok kwam er spreken en ik luisterde aandachtig naar zijn woorden. Toen hij vroeg wie er een keuze wou maken voor Jezus ging ik spontaan naar voren. Toen er werd gebeden voor mijn spierverkortingen kwam mijn rechterbeen terug gelijk!
Er moet toch nog wel iets goeds bestaan in de wereld dacht ik!
Maar ik bleef nog steeds pijnen in mijn rug en bekken hebben. Teleurgesteld ging ik terug mijn verdriet in de wereld zoeken.
In die tijd had ik 2 lange relaties met een meisje, die telkens slecht afliepen. Die meisjes hielden zich bezig met geesten oproepen, maar nooit heb ik me daar mee bezig gehouden. Ik kon me in die liefde tijdelijk verbergen.
‘s Morgens vroeg als de vogeltjes fluiten kwam ik onder invloed terug thuis. Mijn ouders hebben er onder geleden, ik leefde in de leugen en ik verwerkte alles op mijn manier, ik had geen gevoel toen ervoor. Zij hadden mij zien veranderen van een gelukkige jongen naar een ongelukkige jongen.
Mijn laatste relatie geraakte gedaan en alles werd nog erger. Op een morgen kwam ik thuis van op stap en kreeg ruzie thuis. Ik was mezelf volledig kwijt en kreeg stemmen in mijn hoofd: “Ga weg Andy! Ga weg!”
Ik liep door een houten poort heen en viel bewusteloos op de grond. Ze moesten mij naar binnen dragen en ik heb erna even in een gesloten instelling moeten verblijven. Na een tijd mocht ik daar vertrekken, want de opzichters zagen dat ik veel te goed was. Ik zag hoe mensen daar rond liepen als zombies, ze helpen die mensen helemaal niet, ze steken die mensen vol met medicamenten en pakken hun hardhandig aan.
Ik schreef op een groot blad ONLY GOD CAN JUDGE US en gaf het aan die mensen mee voor ik vertrok, ook schreef ik teksten en God sprak echt door me heen daar.
Er werd toen al voor me gebeden in mijn tante haar gemeente. Op het moment dat ik thuis aankwam, kwamen er twee christenen naar me thuis. Samen gingen we in gebed en ik barstte in tranen uit en ik kreeg een Bijbel mee die ik van s morgens tot ‘s avonds las. Ik las nooit boeken maar het leek wel een gezonde verslaving te worden. Ik vond zoveel inzicht in Gods woord, een hele opklaring en openbaring. Ik besloot om naar de kerk van mijn tante te gaan in Diest. Meestal was ik de dag ervoor nog zwaar op stap geweest. Heel onverzorgd en met een kater zat ik daar als een ongelukkige jongen, maar de preken raakten mijn hart. Ik kwam naar de kerk met een hart dat Jezus wou ontmoeten ondanks mijn zonde nog.
Ik heb een half jaar heel vurig geleefd met de Heer, maar omdat ik onder druk kwam te staan en ik nog steeds geen vast werk kon vinden werd ik steeds teleurgesteld en omdat ik altijd maar geconfronteerd werd met mijn ongeluk en dat ik na school twee jaar niet heb kunnen werken.
Soms kwam ik niet in onze gemeente de ARK opdagen en liet me misleiden en maakte de verkeerde keuzes. Op een nacht koos ik om naar een party te gaan op een boot op het kanaal. Heel toevallig noemde die party DE ARK! Drugs lag daar voor het oprapen, ik liet me misleiden en verleiden en ik was helemaal onder invloed van drugs, al het volk dat er was nam drugs. Ik zag plots een visioen en kreeg stemmen in mijn geest. Ik stond achteraan op de dansvloer en zag de jongeren op en neer staan te springen, ze draaiden hun hoofden naar achter en met een duivelse grijns lachten ze me uit. Ik kreeg stemmen van een angstaanjagend gelach in mijn hoofd en werd paranoia. Het leek erop dat in dat visioen iets wat zich in die jongeren manifesteerde me stond uit te lachen en dat ze wisten dat ik christen was. De duivel en zijn demonen waren mij aan het uitlachen en het gezicht van alle jongeren leek vervormd te zijn door iets wat in hun actief was. Ik ging zwaar de fout in, maar achteraf kreeg ik zondebesef en riep het uit tot God: “Heer help me! Ik kan het niet alleen!”
Ik verloor al eens dagelijkse overwinningen maar ik streed voor mijn identiteit: ik wist dat de duivel niets kan veranderen aan mijn identiteit die ik had in Christus.
Toch ging mijn leven op en neer, het bleek sterker dan mezelf te zijn.
Op een dag was er een grote bijeenkomst in Brussel, waar christenen bijeenkomen voor de mars van de christenen, maar ik koos weer om te feesten en ging naar een cityparade waar 300000 jongeren op af kwamen, en waar drugs,drank,seks,en techno muziek meester waren. Ik keerde telkens terug naar Jezus en wist dat ik Hem nodig had.
Op een keer was er een dienst in Diest met Jaap Dieleman, die kwam spreken, plots haalde hij me uit het publiek en begon te profeteren: “Jij hebt veel strijd gehad en je gaat nog veel strijd hebben, maar Jezus Christus heeft jou gekozen om een strijder voor hem te worden, uw woorden zullen kracht krijgen.”
En inderdaad, ik kreeg veel strijd, soms moest ik zo strijdend bidden dat er precies iets rond mij kleefde en ik had nog steeds wat probleempjes aan mijn rug. Ik ging toen naar een osteopaat die een heel rare therapie deed. Ik zag boeken liggen van occulte zaken en ik voelde me altijd moe als ik daarvandaan naar huis ging. Ik werd al die tijd misleid waardoor ik overal maar kwalen bij kreeg.
Op een nacht ging ik op stap met twee vrienden. We waren onder invloed en één vriend van mij dealde en had een grote hoeveelheid drugs bij: cocaïne,cannabis en GHB. Ik wist dat wat ik deed verkeerd was. In die discotheek aangekomen werden mijn twee vrienden op heterdaad betrapt. Normaal moesten de portiers de politie bellen, maar ik begon in men eigen te bidden: “Heer, ik ben verkeerd geweest, al weer heb ik gefaald! Haal me hier uit aub Heer!"
Wonder boven wonder konden we ontvluchtten. Als ze mijn auto hadden gecontroleerd en de grote hoeveelheid drugs hadden gevonden had er een serieuze cel straf op mij hebben staan te wachten en zou het gerecht er bij betrokken zijn geworden. Aangeslagen reed ik weg en we gingen naar een andere feestlocatie, maar 1 vriend van mij moest op zijn studentenkamer nog iets halen. Er waren vele kamers voor studenten en ik besloot om naar de wc te gaan, deed de deur open en opeens zie ik een hele grote poster aan de muur hangen met daarop genoteerd…GOD ZIET U!!!
Het kwam als een donderslag aan in mijn hart en meteen besefte ik dat ik er mee moest stoppen om te doen wat in strijd is met de wil van God. Ik besefte dat ik me liet misleiden, dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen om radicaal te kiezen en besefte dat dit God was die sprak tot me.
Ik besefte dat mijn vlees gewoon tegen God aan het strijden was. Ik wou vluchten maar God komt Zijn schapen terug zoeken, Zijn genade is groot! Ik ben de Heer dankbaar dat Hij mij trouw is gebleven en dat Hij mijn hart gezien heeft. Ik heb gestreden om mijn identiteit te behouden, ik heb een groot ontzag voor God gekregen en wil Hem gehoorzaam worden in woord en daad. Ik ben nu 23 jaar, een jaar geleden heb ik me laten dopen, mijn moeder, vader en mijn broertje zijn me gevolgd.God heeft me gespaard van vele ergere dingen,hij zal je altijd eerst waarschuwen!maar geef gehoor aan zijn stem en wees hem gehoorzaam want GOD ZIET U!
Tweede brief Petrus hoofdstuk 2 vers 20-21:
Petrus zegt:
Wie ontkomen is aan het vuil van de wereld doordat hij de Heer Jezus Christus leren kennen heeft, maar er toch weer in terecht komt en er zich aan gewonnen geeft, is hij er aan het eind er erger aan toe dan eerst hadden ze de juiste weg maar niet geweten!
Ik besef dat op de plaats waar mijn vlees gekruisigd is in Christus ik begraven en dood ben, waar ik gestorven ben kan ik niet meer leven, ook al wil de aantrekkingskracht me misleiden en me terug naar daar leiden.
Ik ben dood voor de zonde en ben in Christus levend geestelijk opgewekt om te leven voor God!
Ik heb besloten om de 1ste september bijbelschool te gaan volgen op c7, omdat ik een groot verlangen heb om Jezus nog beter te leren kennen. Deze scholing zal 10 maanden duren, waar ik in het gezin van Wim Kok verblijf samen met andere studenten, waar we worden uitgedaagd om in geloof stappen te ondernemen.
Deze school kost me rond de 6.600euro + een reis naar India van 1300 euro.Meer info kan ik altijd doormailen.
Doel van India:
Evangelisatie en samen werken met christelijke kerken. Er zullen veel diensten gehouden worden ook bij de hindoes, om het evangelie en de kracht van Jezus christus bekend te maken aan hen.Aangezien ik nog geen vast werk heb zal ik een sponsor actie moeten gaan organiseren.
mOmenteel heb ik nog geen vast werk.
Als jij u geroepen voelt om mij financieel te steunen, al is het maar een kleine gift, als jij het op jouw hart hebt liggen om mij te steunen, zodat ik rond zal komen met mijn financiën, mag je altijd jouw bedrag storten op het volgende rekening nummer:001-3180837-89
Mijn dooptekst:jeremia20 vers 11:
Maar de here staat me bij als een krachtige krijgsman
Daarom komen mijn belagers ten val
Ze krijgen mij niet in hun greep
Ze zullen diep worden beschaamd
Ze zullen hun doel niet bereiken
Ze worden overladen met eeuwige schande
Nooit zal die worden vergeten
De here sprak persoonlijk door zijn woord tot me:
Dappere strijder
Gord u zwaard om
Ruk in volle wapenuitrusting uit
Want het gaat om een goede zaak
Om het recht van de armen
U zult uw kracht tonen
En indrukwekkende daden verrichten
Scherp zijn u pijlen
Zij doorboren het hart van u vijanden
Volken vallen aan u voeten neer
Godszegen aan mijn broers en zussen in christ
Btw: je mag altijd ook mailen
