quote:
mirt schreef op 30 december 2007 om 13:35: Ja, nu snap ik het beter. Maar ik zou minder bang zijn om vanuit een theorie over een onderwerp te spreken dat een brede basis in bijbelwoorden heeft dan vanuit een onderwerp dat er maar weinig heeft.
Tja, het onderscheid is in de vertaling vanuit de grondtekst wel enigszins weggevallen. Je zou eigenlijk de grondtekst erbij moeten hebben om na te kunnen gaan wanneer er over ziel, geest etc wordt gesproken... En dan is dat best veel.
Verder wordt met de 'inwendige' mens ook de geest bedoeld...bv Dus is het toch meer als je zou denken...
Heb je ook moeite met de 'theorie' van de drie-eenheid? Dat is nl ook iets wat waarheid is en zeer belangrijk in de zin dat Jezus volledig God is en de Heilige Geest ook een goddelijke is persoon en niet alleen een 'kracht' van God ofzo.
Toch zul je als je de teksten die het expliciet erover hebben wilt opzoeken er niet veel vinden die in een stukje bij elkaar het leerstuk van de drie-eenheid uit de doeken doen....
quote:
Ik bedoelde niet de tegenstelling theorie – praktijk (wel goed natuurlijk dat WN het daar over heeft) maar het overheersen van een theorie over bijbelwoorden, die wij in gaan passen in die theorie en daardoor kùnnen gaan misvormen.
Kun je dat zo zeggen? :
een theorie over bijbelwoorden? Een woord heeft toch sowieso een bepaalde betekenis/inhoud? Zeker termen die de bijbel gebruikt hebben een specifieke inhoud die niet voor niets daar op die specifieke plek en die specifieke context zo worden genoemd…..
Als je een bijbelse term bekijkt, moet je ook
vanuit diezelfde bijbel aangereikt krijgen wat de betekenis van die term is, m.a.w. wat God ons duidelijk wil maken met die bepaalde term. En zie ik dat (bepaalde termen) dus als ‘nodig voor de praktijk’ om te weten wat God er voor inhoud aan geeft.
quote:
In ieder geval geruststellend dat het ook zonder die benaming kan.
Dat kan.
Maar meer
inzicht in de mens en hoe God in de mens werkt krijg je m.i. toch door te begrijpen hoe de mens ingedeeld is en kom ik uit op de driedeling die de bijbel geeft…..
quote:
Maar dan nog: geestelijke groei en kunnen onderkennen wat van God komt en wat van jezelf gaan meer samen op lijkt mij dan dat het één een resultaat van het ander is als je begrijpt wat ik bedoel.
Wat was er eerder: de kip of het ei…
Toch kan de geestelijke groei misschien stagneren en als je niet altijd kunt onderscheiden uit welke bron bepaalde ervaringen komen; als ze komen vanuit jezelf terwijl ze je aan God toeschrijft, kom je niet verder in je groei.
quote:
Ik geloof best dat omdat jij geestelijk bent, misschien niet geweldig geestelijk als je dat niet wilt
, maar dan toch geestelijk, dat je het daarom herkent. Ik ga er ook niet vanuit dat WN in veel van wat hij zegt er naast zit in zoverre als hij een beschrijving geeft van hoe processen bij een gelovige kunnen gaan.
Ja….. Ik denk dat ik wel vat hoe je dit bedoelt. Toch denk ik dat het niet alleen een beschrijven is van bepaalde processen bij gelovigen – die zo kunnen gaan. Misschien spits je het dan toch nog te veel toe op de ‘theorie’ van hoe-het-werkt-als-een-mens-gelovig-is-geworden…..
Ik zie het meer als een duidelijk maken hoe we Christus in ons gestalte kunnen laten krijgen – en dan zul je moeten begrijpen wat de belemmeringen zijn waardoor dit beeld van Hem niet duidelijk naar voren komt bij veel christenen – ook bij mij niet.
quote:
Maar ik zie hier een gevaar in: je kunt tot geloof gekomen zijn en dan beschrijven hoe bij jou dat proces van tot geloof komen liep. Maar die beschrijving zelf moet niet dan daarna je houvast worden in plaats van God zelf. Als jij op je sterfbed ligt, ben je dan gerust omdat je je geest van je ziel hebt kunnen onderscheiden of omdat je het (geloofs)zicht hebt op een betrouwbare God?
Je hebt wel hele goede doordenkers.
Het
doel is niet: ‘je geest van je ziel kunnen onderscheiden’.
Het doel is: Hoe krijgt Christus gestalte in mij als gelovige. Hier staat de bijbel vol van dat dat onze bestemming is.
En dan zie ik het onderscheiden van geest en ziel als
middel om bij dat doel uit te kunnen komen: Christus en die gekruisigd. En als ik meegekruisigd ben, is het niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En als Hij in je is, dan moet je steeds meer van jezelf afzien en komt je zicht steeds meer uit op die betrouwbare God.
quote:
WN diept het kruis in ons leven op een geweldige manier uit. Maar eigenlijk mis ik bij hem de verbinding van het kruis in ons leven (het je eigen vlees kruisigen, je ziel aan je geest ondergeschikt maken) met de liefde van God door het offer van zijn Zoon. Het lijkt erop alsof dat verband wel eens, niet vaak, op een wat abstracte manier wordt gelegd, maar, als je erop let, ook vaak gewoon weggelaten zou kunnen worden.
Het kruis van Christus in je leven laten werken, kan natuurlijk nooit zonder dat het kruis er eens heeft gestaan en Christus Zichzelf heeft gegeven als offer uit liefde voor de wereld.
Dat is natuurlijk wel het startpunt maar in dat betreffende boekje niet het onderwerp.
En er zijn veel Christenen die niet verder komen dan danken voor het kruis op Golgotha, terwijl God wil dat we gaan beseffen dat niet alleen Christus daar hing, maar dat
ik daar ook hing en bijgevolg dus ook dood ben wat betreft mijn eigen ‘ik’. En dat Zijn Geest ons heeft opgewekt, zoals ook Christus is opgewekt door de Vader.
Deze tweede stap is hier het onderwerp: ik ben meegekruisigd en opgewekt – hoe kan dat werkelijlkheid worden in de praktijk van mijn leven?
En de eerste stap is niet het onderwerp; ik denk dat de reden is dat dit niet steeds aan de orde komt.
(Wat vind je in dit verband van bv Hebr. 6 waar Paulus schrijft:
1 Laten wij daarom het eerste onderwijs aangaande Christus laten rusten en ons richten op het volkomene, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, 2 van een leer van dopen en van oplegging der handen, van opstanding der doden en van een eeuwig oordeel; … - een bijbelstudieboek waar deze eerste dingen niet in worden verteld, zouden we misschien ook wel als eenzijdig beschouwen terwijl het hier in Hebr. 6 zo sterk wordt gezegd dat we het eerste onderwijs maar eens moeten laten rusten. )
quote:
Er zijn ook niet christelijke geloven die zeer ver komen in het je geest over je ziel laten heersen in plaats van andersom. Waarom zouden wij dan daar ons speerpunt van maken?
Hier raak je de kern van het verschil tussen Christen zijn en andere godsdiensten. Andere ‘geloven’ laten hun geest niet over hun ziel heersen…… Ik weet niet of ik het nu goed formuleer, maar alleen een Christen heeft een geest die in contact staat met God en die levend is gemaakt. Die geest van de Christen kan over de ziel heersen.
De geest van een ongelovige is nog steeds dood en is niet in staat contact te hebben met God. Evenmin is die geest in staat over de ziel te heersen – iemand die geestelijk dood is, heeft wat dat betreft toch niets te bieden aan de ziel?
Dit voert nu te ver om verder wat over te zeggen, dit laat ik even rusten tot de volgende keer.
