Zeg, wordt Donne nog besproken?
Om je vast een voorraadje besprekingen te geven, heb ik alvast een nieuwe voor je. Die is makkelijker dan Donne vermoed ik, aangezien het nogal een evergreen is, maar het maakt me niet minder benieuwd naar wat je er uit haalt:
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.
(Dylan Thomas)
Vertaling door Joris Lenstra:
Ga toch niet vredig in die goede nacht
Ga toch niet vredig in die goede nacht,
Bejaarden, brand en tier bij dovend licht;
Raas, raas al tegen dat verzengend zacht.
De wijzen aan hun eind zien louter pracht
Omdat hun woord geen branden had gesticht
Ga toch niet vredig in die goede nacht.
De goeden, komt hun golf, schreeuwen om kracht
Hun vage daden dansend in groen licht,
Raas, raas al tegen dat verzengend zacht.
De wilden, door de zon ten top gebracht,
Ze zagen zich voor rouw gezwicht,
Ga toch niet vredig in die goede nacht.
De laatsten, ernstig, zien met felle macht,
De ogen, vlammend, blij en blind van zicht,
Raas, raas al tegen dat verzengend zacht.
En jij, mijn vader, hoog die daar droef wacht,
Vloek en zegen mij, met jouw verwoest gezicht,
Ga toch niet vredig in die goede nacht.
Raas, raas al tegen dat verzengend zacht.