Ik zie dat de site heel wat behandeld. Zelf heb ik ook alvast onwillekeurig ergens het alphaboekje opengeslagen en een heel mooie stuk gelezen die ik me bij het lezen ervan weer herinner van de tijd dat ik de cursus volgde.
Het verhaal wordt verteld van een man die uit angst niet voor het christelijke geloof koos, omdat hij dan zou moeten evangeliseren en dan verklaren de mensen hem natuurlijk voor gek. In gesprek met een oude man die al tientallen jaren christen is kreeg hij te horen dat hij niet hoefde te evangeliseren om christen te kunnen zijn, want geloven is een zaak tussen jou en God. En ander heeft daar niet mee van doen of je geloofd of niet.
Helemaal in de wolken hiervan liep hij thuis na een keuze voor Jezus te hebben gemaakt vol blijheid naar zijn ouders en riep: "wist je dat je ook in Jezus kunt geloven, zonder iemand anders erover te moeten vertellen?!"
De conclusie was: "als je vol bent van Gods liefde na dat je voor hem gekozen hebt, dan wil je van Hem vertellen."
Ik vond het een moois stuk. Kon me het levendig voorstellen. Echter vroeg ik me wel af of het nu ook zo echt werkte. Na lang er over nagedacht te hebben denk ik dat het inderdaad zo kan zijn bij een heel sterke Godservaring of zo. Dikwels zie ik om mij heen en bemerk ik dat bij me zelf ook dat die angst voor de reactie van de ander ondanks je persoonlijke geloofservaringen toch wel sterk aanwezig blijft en dat je wel degelijk een drempel over moet om toch eerlijk te zijn over je geloof. Dat gaat toch niet zo vanzelf, alsof het er zo uit flapt uit enthousiasme.
Wat ik wel ervaren heb (en dat mis ik hier wel) dat je het niet alleen hoeft te doen. Juist door de korte momenten dat je eerlijk bent over je geloof, komen de reacties wel eens los en daarin werkt God wel eens door.
Zo vroeg een collega van me op een dag naar de inhoud van de Passion of the Christ die hij van een dvd gekeken had, omdat hij als ongelovig opgevoed persoon niet begreep hoe het zat. Hij wilde het begrijpen en daarop mocht ik hem het hele paasevangelie uitleggen, waarop hij vol interesse doorvroeg en het is gaan begrijpen. Hij wilde daarom deel 2 ook eens gaan bekijken.
Kijk, ik deed hier niets anders dan wat er van me gevraagd werd. Het kwam van buitenaf en ook God beloofde zijn apostelen: "wanneer je voor de keizer gesleept wordt, vraag je niet eerst af wat je dan moet zeggen, de Heilige Geest zal het je dan laten weten wat je zeggen moet."
Wat ik dus mis is de ontdekking dat je het niet alleen kunt, dat je Gods hulp nodig hebt.
