Jeugdzorg, gezag, en politiek

[small brother]

Edit: CDA en Christen-Unie zijn voorvechters van het gezin, en normen en waarden. Ik kijk naar reportages over de jeugdzorg zoals gisteren met Alberto Stegeman en ik zou zweren dat er een politieke partij aan de macht moet zijn die absoluut geen enkele voeling en waardering en bescherming toepast als het gaat om het gezin en normen en waarden. Zeker geen CU en CDA. Aan een kant gezinnen waarover zeer vele meldingen van gevaarzetting zijn gedaan, en er wordt niets gedaan; terwijl aan de andere kant een enkele klacht leidt tot een razzia-achtige uithuisplaatsing. Definitief eenrichtingsverkeer, ook als iedereen van het onrecht en de onzorgvuldigheid weet.
Alsof zorgvuldigheid een begrip is dat in de zorg niet meer toegepast kan worden.
Kan iemand mij dat uitleggen?

quote:

Ik ken gevallen van de jaren 70 waarin gedwongen uithuisplaatsing door het maatschappelijk werk geïnitieerd werd. Ik weet hoe toen al het belang van het kind de voorrang werd gegeven aan het belang van de ouders of het belang van de maatschappij dat een gezin primair bij elkaar hoort - ook als de omstandigheden naar maatschappelijk inzicht niet ideaal zijn.

Maar nu hebben we een christelijke politiek met een zwaartepunt voor het gezin als hoeksteen en een christelijke minister verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Een politiek gericht op "normen en waarden'
Hoor ik van gevallen van falend jeugdzorg en in concreto ook over een heel goede bekende waarbij een klacht-telefoontje van de buren genoeg is om een gezin in gote problemen te brengen. Ouders staan buitenspel en alle raderen draaien en de ouders staan machteloos. Zelfs als alles weer gekalmeerd is - waarvoor de ouders alles uit de kast moesten halen - is en de onjuiste handelwijze erkend, wordt geheim gehouden wie de onware klacht indiende.

Dat is niets, zomaar een incident. Akkoord. En dan zie je het verhaal van die vrouw die werd gescheiden van haar dochter omdat het ziekenhuis haar niet vertrouwde. En je leest over pleeggezinnen die niet gecontroleerd worden. En je neemt voor kennisgeving aan dat een ongeboren kind ook door jeugdzorg wordt geclaimd bij de geboorte. We leven ook in een gekke wereld.

Tot ik vanavond met mijn vrouw bij Alberto Stegeman zit te kijken en we eigenlijk een zelfde verhaal weer terug zien. En dan ga je toch denken..
Waarom worden kinderen uit huis geplaatst? Omdat dat in het belang is van het kind. Wat is in het belang van het kind? Dat iemand eerst studeert voor er wat wordt gedaan, en dat als een kind wordt gescheiden van de ouders, dat er in een paar dagen een oordeel en een rapportage en een verantwoording plaats vindt. Wat is in het belang van het kind? Iemand die KAN overwegen en MAG besluiten.

Maar wat je ziet is:
1. De klacht wordt ALTIJD serieus genomen omdat het belang van het kind voorop staat.
2. Het kind wordt provisoir ergens ondergebracht, WAARNA er iets van een agendering komt van onderzoek.
3. voor alle officiële stappen wordt er zorgvuldigheid betracht en dus een oordeel gevraagd van een onafhankelijke derde.
4. het werk en de verantwoordelijkheid wordt uitbesteed aan contractspartijen.

Met als gevolg dat het ingrijpen gebeurt op initiatie van 1.buitenstaanders ('buren'), dat uithuisplaatsing plaatsvindt door 2.buitenstaanders (politie), dat de oordeelsvorming plaatsvindt door 3. nieuwe buitenstaanders (jeugdzorg), dat de beslissing ligt in handen van 4. buitenstaanders (rechter) en dat de uiteindelijke concrete zorg van verschillende partijen weer uitgevoerd wordt door 5. opnieuw nieuwe buitenstaanders (contractspartij leger des heils).
Waarbij ik nog niet eens noem dat een enkele buitenstaander zich steeds laat vervangen in onze maatschappij van 6.-666 parttimers, partytimers, en zwakgestelden.

En dan denk je als er eens iemand helemaal nat gaat en echt alles fout doet, dan zal het belang van het kind toch ineens HEEL erg belangrijk gaan worden?? Ik bedoel dit: als bewezen wordt dat jeugdzorg 14, dat is VEERTIEN, maanden niets kan bereiken omdat ze eenvoudigweg nog niet een foet kunnen aanstellen om een oppervlakkig oordeel te vormen, en als ze erkennen dat het helemaal fout zit, dan zou je toch verwachten dat uit schadeloosstelling van de betrokkenen maar vooral vanuit het belang van het kind ONMIDDELIJK actie wordt ondernomen!! Het ging toch om het belang van het kind? dat kind heeft dus al 14 maanden vertragingsschade opgelopen!

Hoor je zo'n als voor kassa-ingehuurde-DSB-achtige wolf doodleuk vertellen dat dit een incident is maar dat dit incident niet kan beletten dat hij VERWACHT dat er nu SNEL, dat wil zeggen BINNEN VIER MAANDEN, een oordeel gevormd kan worden en een beslissing genomen.

En dan denk ik terug aan die Kamper familie die vier kinderen verloor en nu 7 kinderen uithuisgeplaatst krijgt omdat de kinderen mishandeld zouden zijn, en ik hoor de concrete incidenten waarop dat gebaseerd wordt. En dan realiseer ik me dat wie 14 kinderen opvoedt een ander beleid en een ander gezin heeft dan degene die zijn 1 of 2 kinderen de hele dag uitbesteed aan een opvang, en dat het belang van het kind zodanig uit proporties is getrokken dat een ouder niet eens een kind meer mag straffen na een terechtwijzing die niet opgevolgd wordt.

En dan vraag ik mij af wie het gezin in onze samenleving beschermt en wie het gezin als hoeksteen van de samenleving ziet en wie de verantwoordelijke minister is voor Jeugdzorg...

En het gaat nog wat verder: Wat is in het belang van het kind? De mening van het kind.. Wat is belangrijk in alle gevallen? De wens van de ouders. NEE, niet de wens maar het RECHT van de ouders!!
maar de kinderen die te jong zijn worden preventief uitgeplaatst, de kinderen die ouder zijn krijgen onmiddelijk uithuisplaatsing als ze aangeven dat te willen.
Maar het gezag van de ouders wordt weggehoond en die ouders die het gezag het hardst nodig hebben omdat het kind te onhandelbaar is of het gezin te complex of te groot, die worden hardhandig het gezag ontnomen.

de maatschappij wil meer jeugdzorg, maar we moeten ouderzorg bieden om de kinderen in het gareel te brengen
We willen geen jeugcriminaliteit, maar we ondersteunen elke rebellerende jongere omdat we geen gezag toestaan en de corrigerende tik officieel verbieden.
We willen Zorg, maar we bieden alleen een bureaucratisch apparaat dat niet eens niet een klein beetje, maar gewoon in het geheel niet in staat is om het belang van het concrete kind in kaart te brengen, laat staan het te behartigen.

Mijn vrouw zegt mij: Schrijf hier over, en laat weten dat Rouvoet hier JUIST verantwoordelijkheid had horen te nemen. Stem niet op die Rouvoet, of die Balkenende; die christelijke partijen die zodanig het gezin, en het gezag laten ondermijnen, tegenwerken, en - paradoxaal genoeg - verwaarlozen!

Mijn stem had Rouvoet al niet, dus ik spreek voor mijn vrouw. Wie Christelijk wil zijn die mag niet compromissen sluiten op zijn speerpunten maar is verplicht te beschermen wat God hem heeft gegeven ter bescherming. Of hij is niet door God op die plaats geroepen, en dan hoeft hij ook daar niet te zijn. Ikzelf stem zowiezo liever de SGP, maar dat is een verhaal apart.

En dan ga ik even terug naar het Kamper drama: waarom is stichting VBOK niet in actie gekomen toen bekend werd dat het ongeboren kind preventief onder toezicht van jeugdzorg geplaatst is? Zij zijn toch specifiek voor de bescherming van het belang van het ongeboren kind?!

De winnaar heeft gelijk. Als er kinderen bij omkomen, zoals NIET het geval was in Kampen - dan verstomt elke tegenspraak. Maar klassiek is dat er heksenjachten worden georganiseerd als de angst om te falen en de druk tot daden groot is.
Het zijn maar signalen, maar ik laat het hierbij; alleen nog deze nadenker, een quote van een krantenartikel:
Het oordeel werd uitgesproken door een ‘meervoudige familiekamer’ van drie rechters. Die wordt in Zwolle zelden opgetuigd, slechts als de ‘complexiteit en zorgvuldigheid ertoe aanleiding geeft”, zegt persrechter Sandra Schreuder. „We willen voorkomen dat er bijvoorbeeld alleen een gereformeerde rechter zit”. Het werd een rechtbank van ‘alle gezindten’, omdat deze zaak zo cirkelt rond de geloofsopvatting van de ouders.

[elle]

De jeugdzorg gaat wel vaker in de fout. Niet alleen door kinderen te snel uit huis te plaatsen, maar ook door het te laat te doen (denk bijv aan Rowena Rikkers).
Soms kan er per definitie niet 'te snel' uit huis geplaatst worden. Kennissen van mij hebben pleegkinderen. De moeder ervan is verslaafd, vader is niet in beeld. Zij kregen er plots een broertje bij: moeder bleek weer zwanger, en nadat het zoontje in het ziekenhuis was afgekickt, is hij bij zijn broer en zus geplaatst. Maar zo'n geval is evident: moeder had het ziekenhuis al veel eerder verlaten, op zoek naar een nieuw shot.

Volgens mij kun je constateren dat ondanks inzet van allerlei overheidsmiddelen (jeugdzorg) er nog steeds dingen fout gaan. Vraag is dan: waarom?
Wellicht dat het ministerie te weinig geld vrijmaakt, waardoor de jeugdzorg overbelast is. Dat zou Rowena fataal zijn geworden, stellen sommigen.
Wellicht dat de jeugdzorg te weinig oog heeft voor minderheden in de samenleving, en de eigen visie op wat een goed gezin is laat domineren. Het kan best dat dat een rol speelt bij die kamper familie.
Wellicht dat het hele idee onjuist is: een overheid die zich tegen de zorg voor de jeugd aanbemoeit. Mogelijk moeten families weer meer op elkaar betrokken raken en elkaar corrigeren. Dat proef je in zo'n 'gezin = hoeksteen' campagne. Maar wie oordeelt of families dat goed kunnen? De kerk? Een woonplaats/gemeente? Consultatiebureau of huisarts? Je lijkt niet te ontkomen aan een vangnet.

Ik denk dat het fout gaat op de eerste 2 niveaus: enerzijds is de organisatie (nog) niet opgewassen tegen haar taak, oa door geldgedoe. Anderzijds hanteert de jeugdzorg definities en idealen die te strikt zijn of te naief. Slaan is imho geen reden om kinderen uit huis te plaatsen; daar is meer voor nodig. Daarnaast is er volgens mij verschil tussen 'goed gezin' in de randstad en in een klein dorp op het platte land.

[dingo]

Buiten wat ik in het ND gelezen heb weet ik niets van deze zaak maar ik weet wel dat jeugdzorg het nooit goed kan doen. Zijn ze te vroeg dan zijn ze hartstikke fout, zijn te laat zijn ze ook hartstikke fout. Maar wie is in staat om altijd exact op het juiste moment in te grijpen?

[Rama]

Maar het gaat hier niet alleen om het juiste moment van uit-huis-plaatsing, maar ook over het proces erna. Dat duurt blijkbaar schreeuwend lang, en dat doet misschien nog wel meer schade dan de uit-huis-plaatsing zelf. Zeker als blijkt dat dat onterecht is geweest.
Daarbij vind ik dit een erg mooi punt:

quote:

Wie Christelijk wil zijn die mag niet compromissen sluiten op zijn speerpunten maar is verplicht te beschermen wat God hem heeft gegeven ter bescherming. Of hij is niet door God op die plaats geroepen, en dan hoeft hij ook daar niet te zijn.

Zien we exact dat ook niet terug bij de koningen in het Oude Testament?

Grt, R.

[Riemer Lap]

quote:

dingo schreef op 31 mei 2010 om 19:30:
Buiten wat ik in het ND gelezen heb weet ik niets van deze zaak maar ik weet wel dat jeugdzorg het nooit goed kan doen. Zijn ze te vroeg dan zijn ze hartstikke fout, zijn te laat zijn ze ook hartstikke fout. Maar wie is in staat om altijd exact op het juiste moment in te grijpen?

Het is voor velen gemakkelijk om vanuit een luie stoel zonder dossierkennis te roepen dat iets fout is, heel veel mensen hebben geen idee wat een voogd, een ots-er etc. dagelijks doen.Gaat het fout dan staan de media er vol van, gaat het goed dan hoor je het niet.
In de media lees je excessen, geen gemiddelde zaken.
Ik heb diep respect voor mijn collegae bij jeugdzorg omdat ik weet wat ze doen. Ze werken zich een slag in de rondte namelijk.

Ook in deze materie blijkt dat de beste stuurlui aan wal staan en dat er veel geblaat is zonder wol.
Het is fijn om ook hier te ontdekken dat mensen liever het negatieve zien en daarin meegaan dan dat men zich verdiept in de materie.
Overigens: hoeveel mensen zijn hier als pleegouder actief?
Enig idee hoe schrijnend het plaatsgebrek is voor opvang van kinderen?

Stop met mekkeren en blaten maar doe iets zou ik zo zeggen.

[angel]

ik sprak afgelopen week nog een pleegouder. Zij gaf aan dat het beleid de afgelopen jaren een stuk verbeterd is en dat zij groot respect heeft voor Rouvoet (wel es leuk om van een niet-christen te horen).

Wat betreft plaatsgebrek:
ik hoorde van haar dat er een groot probleem zit bij de geldstromen.
In het Gooi zijn veel pleegouders beschikbaar en is er zelfs een wachtlijst voor langdurige pleegzorg. In Amsterdam is er een groot gebrek aan plaatsen. Een kind uit Amsterdam mag echter niet buiten Amsterdam geplaatst worden (zelfs niet in Weesp, wat er tegenaan ligt)...
Jammer

[small brother]

quote:

Riemer Lap schreef op 03 juni 2010 om 00:39:

quote:

dingo schreef op 31 mei 2010 om 19:30:
Buiten wat ik in het ND gelezen heb weet ik niets van deze zaak maar ik weet wel dat jeugdzorg het nooit goed kan doen. Zijn ze te vroeg dan zijn ze hartstikke fout, zijn te laat zijn ze ook hartstikke fout. Maar wie is in staat om altijd exact op het juiste moment in te grijpen?

Het is voor velen gemakkelijk om vanuit een luie stoel zonder dossierkennis te roepen dat iets fout is, heel veel mensen hebben geen idee wat een voogd, een ots-er etc. dagelijks doen.Gaat het fout dan staan de media er vol van, gaat het goed dan hoor je het niet.
In de media lees je excessen, geen gemiddelde zaken.
Ik heb diep respect voor mijn collegae bij jeugdzorg omdat ik weet wat ze doen. Ze werken zich een slag in de rondte namelijk.

Ook in deze materie blijkt dat de beste stuurlui aan wal staan en dat er veel geblaat is zonder wol.
Het is fijn om ook hier te ontdekken dat mensen liever het negatieve zien en daarin meegaan dan dat men zich verdiept in de materie.
Overigens: hoeveel mensen zijn hier als pleegouder actief?
Enig idee hoe schrijnend het plaatsgebrek is voor opvang van kinderen?

Stop met mekkeren en blaten maar doe iets zou ik zo zeggen.

Was de uitdrukking niet du pain, du vin, du chagrin? Oftewel: de pijn, 't venijn, ’t sjagrijn? In je reactie klinkt pijn door, en een onscherp zicht dat je reactie vals maakt omdat het is gebed in een algeheel gevoel van onbehagen. Jammer.  Als ik dat bij jou heb veroorzaakt, spijt mij dat!

Heb jij enig idee hoe schrijnend het moet zijn  als je onterecht wordt uithuisgeplaatst, als het kind het zelf niet wil, als rapporten niet worden gelezen door een rechter omdat ze zoek zijn, dat de voogd de verstrekte rapporten niet leest, dat de voogden wisselen als weermannetjes, dat openlijk wordt toegegeven dat van deze fouten ook sprake is, en dat het dan nog 4 maanden minimaal moet duren. Is dat niet schrijnend dan? Dat was het voorbeeld en er zijn er meer. Niet fijn dat je daar zo, en zo persoonlijk, op reageert.
Probeer allstjeblieft de lijn te volgen. Ook Rama geeft een waardevolle bijdrage als hij heel kort de vinger legt bij de zere plek: Het is niet alleen de uithuisplaatsing, maar ook het proces erna. Dat duurt blijkbaar schreeuwend lang, en dat doet misschien nog wel meer schade dan de uit-huis-plaatsing zelf. Zeker als blijkt dat dat onterecht is geweest.

Maar wat jij doet is nu juist precies hetzelfde wat de (Minister voor de) jeugdzorg in de voorbeelden verweten wordt: namelijk niet dat er fouten worden gemaakt, maar dat gemaakte fouten niet onder ogen worden gezien. Dát is het probleem!

Nog schrijnender is dat je alleen een topje van de ijsberg ziet. Want als het om jouw kind zou gaan of om mijn  kind dan hadden wij beiden er zelf persoonlijk voor gezorgd dat ons kind wordt beschermd tegen dergelijke fouten en uithuisplaatsingen. Je ziet dus in de voorbeelden de zwakkeren die vertrouwen hebben, of lijdzaam zijn, of gewoon niet weten wat ze anders moeten of mogen doen. Dat is pas schrijnend - voor zover hier te meten.

Wie geen normen heeft gaat zijn gang zowiezo, en stoort zich aan niets.
Wie normen heeft en gedwee volgt krijgt alle ellende en incompetentie en goedbedoelendheid van deze maatschappij over zich uitgestort.
Maar wie normen heeft en het welzijn van dierbaren stelt boven inzichten van zorgverleners, moet vechten als een leeuw, sluw zijn als een vos, en volhardend als een pitbull. En natuurlijk, ik begrijp dan je nu opkomende gevoel: dat komt weer op het bordje van een andere nietsvermoedende zorgverlener. Daarom, ik begrijp je frustratie als je zelf de goede bedoelingen ziet, maar het onderwerp is hier niet alleen maar een persoon of een oordeel over goede bedoelingen.

Hoewel …. in de voorbeelden waar het hier over ging, kunnen zeker ook de goede bedoelingen betwist  worden. Want wie fouten niet onder ogen durft te zien of wil zien of zich verschuilt achter organisatie en fouten van anderen, die treft in het algemeen persoonlijk blaam en gebrek aan verantwoordelijkheid. Want zoals jij en ik zouden vechten voor onze kinderen, zouden zij moeten vechten voor wie aan hun zorg is toevertrouwd. Want een maatschappij waar geen personen aanspreekbaar en aansprakelijk kunnen zijn, is liefdeloos.

Het is naar mijn oordeel een denkfout om goede bedoelingen, en persoonlijke zorgen, en slapeloze nachten, en allerlei niet gerelateerde zaken als weegfactor te gebruiken bij de beoordeling van de juistheid van een beslissing of handeling.
Dat geldt in de zorg,
dat geldt in de maatschappij,
en dat geldt evenzeer in de kerk.


Je schreef:
Enig idee hoe schrijnend het plaatsgebrek is voor opvang van kinderen?
- Ja natuurlijk wel. In de context van deze draad (uithuisplaatsing als het niet nodig lijkt, door de betrokkenen ongewenst is, en achteraf ook onomkeerbaar blijkt) is het volstrekt niet verbazingwekkend dat er een zéér schrijnend plaatsgebrek is...
Je schreef:
de beste stuurlui staan aan wal
- Laat dan iemand sturen die sturen kan; moet dan de wal het schip keren ? Want dat gebeurt als er niet meer kinderen opgenomen kunnen worden. Krijg je vanzelf triage.... (mag ik vertrouwen dat ze niet in die lege gevangenissen worden gezet...?)
En waarom de kinderen en niet vaker de ouder? Vanwege de machteloosheid van het systeem over de ouders. Alleen de machteloosheid van het kind is groter. Terwijl justitie veroordeelde ouders laat lopen die vast horen te zitten, worden door jeugdzorg kinderen preventief weggenomen die "thuis" horen.
Als hier de naaste familie verantwoordelijk wordt gesteld of de peetouders (ere de gemeenschap voor zover die ere toekomt..) wordt het al heel anders ! Maar al zouden familieleden zich erin willen mengen, dan verandert dat nog niet de procedure en het volledig vastgelopen systeem. Belang van het kind? Nee; de liefdeloosheid heerst.

Maar wie ben ik. Als jij een oordeel hebt en kennis hebt: verlicht ons..

[Riemer Lap]

@Smallbro: ik werk al decennia in deze sector mee.
Het aantal foute uithuisplaatsingen zou ik dan gaarne met cijfers onderbouwd willen zien.
Daarnaast moet je er voor waken om randstedelijke problemen landelijk toe te passen.

[Riemer Lap]

quote:

small brother schreef op 03 juni 2010 om 09:31:
[...]

Was de uitdrukking niet du pain, du vin, du chagrin? Oftewel: de pijn, 't venijn, ’t sjagrijn? In je reactie klinkt pijn door, en een onscherp zicht dat je reactie vals maakt omdat het is gebed in een algeheel gevoel van onbehagen. Jammer.  Als ik dat bij jou heb veroorzaakt, spijt mij dat!

Je mag me van alles verwijten hoor maar onscherp zicht zou ik voor waken in dezen.
Als ik de dossier bekijk waar wij bij betrokken zijn over de afgelopen 5 jaren dan zit daar bv. geen enkele foute uitplaatsing in. We streven voor oplossen IN het gezin omdat een kind een gezin nodig heeft. Dat zal te maken hebben met de regio (Noord Nederland) waar de problematiek anders is dan in de randstedelijke gebieden.
Overigens is het beleid van jeugdzorg gericht op behoud van vaste kaders mits veilig voor het kind.

quote:

Heb jij enig idee hoe schrijnend het moet zijn  als je onterecht wordt uithuisgeplaatst,

Ja, ik heb in een andere regio daar ervaring mee opgedaan. Het schrijnende zit vaak bij de ouders overigens.

quote:

als het kind het zelf niet wil,

Als ik je nu vertel dat kinderen die bv. mishandeld zijn zeer loyaal blijken naar de ouders in dit soort situaties? Wat heeft een kind dan te willen, uberhaupt: wat heeft een kind te willen als het kind is en de woonomgeving bedreigend is op welk vlak dan ook?

quote:

als rapporten niet worden gelezen door een rechter omdat ze zoek zijn, dat de voogd de verstrekte rapporten niet leest,

Een voogd kan tot 25 dossier voor de kiezen krijgen. Caseload noemen ze dat. Dat is veel, 36 uren delen over 25 kinderen is net geen tijd.
Dat kun je de voogden niet verwijten, dat is eerder laakbaar aan de maatschappij die van mening is dat alles maar moet kunnen. Denk ook aan dingen als gezinnen waar beide ouders moeten werken omdat ze anders niet rond kunnen komen. Ik heb het dan nog niet over de gezinnen waar beide ouders werken omdat ze luxe willen.

quote:

dat de voogden wisselen als weermannetjes,

Ja, vind je het gek? Een voogd doet het namelijk nooit goed, het is in dat opzicht een zeer zware baan!
En als het fout gaat is de voogd nog te vervolgen ook.
Elle gaf al een voorbeeld aan van wat er ook nog fout kan gaan.

quote:

dat openlijk wordt toegegeven dat van deze fouten ook sprake is, en dat het dan nog 4 maanden minimaal moet duren. Is dat niet schrijnend dan?

JA, dat is schrijnend en dat ontken ik niet.
Waar ik voor waarschuw is dat alles over 1 kam gaat in dit soort zaken.
Jaren geleden overleed een verstandelijk beperkte bewoner van Arduyn. Is dan de hele sector fout? Gek is dat we dan zeggen " nee, dat incident speelde daar en daar en zus en zo" . Bij kinderen lijkt dat ineens een ander mechanisme aan te roepen want mensen zijn gevoeliger als het om kinderen gaat.

quote:

Dat was het voorbeeld en er zijn er meer. Niet fijn dat je daar zo, en zo persoonlijk, op reageert.

het was niet persoonlijk, niet op de man maar gericht op je bericht. Dat je dat persoonlijk aantrekt moet je niet doen denk ik.

quote:

Probeer allstjeblieft de lijn te volgen. Ook Rama geeft een waardevolle bijdrage als hij heel kort de vinger legt bij de zere plek: Het is niet alleen de uithuisplaatsing, maar ook het proces erna. Dat duurt blijkbaar schreeuwend lang, en dat doet misschien nog wel meer schade dan de uit-huis-plaatsing zelf. Zeker als blijkt dat dat onterecht is geweest.

Dan zullen jij en Rama met cijfers moeten komen etc.
Wat veel schrijnender is in dit land is dat ik als begeleider van een kind van 14 dat mishandeld wordt niets kan omdat het meisje loyaal wil zijn naar de ouders die dader zijn.
Het proces voor de uithuisplaatsing is schrikbarend lang, ter illustratie: vanaf een eerste melding bij het AMK tot een opname ben je al snel 8 maanden verder.
8 maanden waarin de situatie gewoon door kan gaan.

quote:

Maar wat jij doet is nu juist precies hetzelfde wat de (Minister voor de) jeugdzorg in de voorbeelden verweten wordt: namelijk niet dat er fouten worden gemaakt, maar dat gemaakte fouten niet onder ogen worden gezien. Dát is het probleem!

Ik ontken geen fouten, dat lees je nergens. Ik geef aan dat je moet kijken naar wat er fout gaat en naar wat er goed gaat.
Dat laatste (en dat is een trend in dit land aan het worden!) wordt niet gedaan.

quote:

Wie geen normen heeft gaat zijn gang zowiezo, en stoort zich aan niets.
Wie normen heeft en gedwee volgt krijgt alle ellende en incompetentie en goedbedoelendheid van deze maatschappij over zich uitgestort.

Kijk, dit moet je gewoon niet roepen. Je roept dat "wie geen normen heeft"  en daarmee geef je een grandioos fout beeld van de sector.

quote:

Ja natuurlijk wel. In de context van deze draad (uithuisplaatsing als het niet nodig lijkt, door de betrokkenen ongewenst is, en achteraf ook onomkeerbaar blijkt) is het volstrekt niet verbazingwekkend dat er een zéér schrijnend plaatsgebrek is...

Ik kan je melden dat bij uithuisplaatsing de meeste betrokkenen het ongewenst achten.

quote:

En waarom de kinderen en niet vaker de ouder? Vanwege de machteloosheid van het systeem over de ouders. Alleen de machteloosheid van het kind is groter. Terwijl justitie veroordeelde ouders laat lopen die vast horen te zitten, worden door jeugdzorg kinderen preventief weggenomen die "thuis" horen.

Leuk bedacht maar ouders uit huis plaatsen? Hoe zie je dat? Kinderen in huis zonder ouders?
Overigens hebben we in de wetgeving voldoende mogelijkheden om ots etc. te regelen om ouders te passeren.

quote:

Als hier de naaste familie verantwoordelijk wordt gesteld of de peetouders (ere de gemeenschap voor zover die ere toekomt..) wordt het al heel anders ! Maar al zouden familieleden zich erin willen mengen, dan verandert dat nog niet de procedure en het volledig vastgelopen systeem. Belang van het kind? Nee; de liefdeloosheid heerst.

Als er ruimte is in de familie dan wordt daar gebruik van gemaakt voorzover die ruimte past bij de problematiek.
Echter wil de familie vaak niet.
Ook bij pleegzorg trachten we eerst in de woonomgeving en mantelzorgoplossing te zoeken.

quote:

Maar wie ben ik. Als jij een oordeel hebt en kennis hebt: verlicht ons..

Waar het grootste hiaat zit dat is niet de uitvoering maar het gegeven dat er geen mantelzorg meer is in Nederland omdat iedereen voor Ikke kiest.
Daarnaast is er een kostenprobleem.

[small brother]

quote:

Riemer Lap schreef op 03 juni 2010 om 13:46:
 Je mag me van alles verwijten hoor maar onscherp zicht zou ik voor waken in dezen.
Als ik de dossier bekijk waar wij bij betrokken zijn over de afgelopen 5 jaren dan zit daar bv. geen enkele foute uitplaatsing in. We streven voor oplossen IN het gezin omdat een kind een gezin nodig heeft. Dat zal te maken hebben met de regio (Noord Nederland) waar de problematiek anders is dan in de randstedelijke gebieden.
Overigens is het beleid van jeugdzorg gericht op behoud van vaste kaders mits veilig voor het kind.

[Heb jij enig idee hoe schrijnend het moet zijn als je onterecht wordt uithuisgeplaatst,]
 Ja, ik heb in een andere regio daar ervaring mee opgedaan. Het schrijnende zit vaak bij de ouders overigens.

[als het kind het zelf niet wil,]
Als ik je nu vertel dat kinderen die bv. mishandeld zijn zeer loyaal blijken naar de ouders in dit soort situaties? Wat heeft een kind dan te willen, uberhaupt: wat heeft een kind te willen als het kind is en de woonomgeving bedreigend is op welk vlak dan ook?

[als rapporten niet worden gelezen door een rechter omdat ze zoek zijn, dat de voogd de verstrekte rapporten niet leest,]
Een voogd kan tot 25 dossier voor de kiezen krijgen. Caseload noemen ze dat. Dat is veel, 36 uren delen over 25 kinderen is net geen tijd.
Dat kun je de voogden niet verwijten, dat is eerder laakbaar aan de maatschappij die van mening is dat alles maar moet kunnen. Denk ook aan dingen als gezinnen waar beide ouders moeten werken omdat ze anders niet rond kunnen komen. Ik heb het dan nog niet over de gezinnen waar beide ouders werken omdat ze luxe willen.

[dat de voogden wisselen als weermannetjes,]
Ja, vind je het gek? Een voogd doet het namelijk nooit goed, het is in dat opzicht een zeer zware baan!
En als het fout gaat is de voogd nog te vervolgen ook.
Elle gaf al een voorbeeld aan van wat er ook nog fout kan gaan.

[dat openlijk wordt toegegeven dat van deze fouten ook sprake is, en dat het dan nog 4 maanden minimaal moet duren. Is dat niet schrijnend dan?]
JA, dat is schrijnend en dat ontken ik niet.
Waar ik voor waarschuw is dat alles over 1 kam gaat in dit soort zaken.
Jaren geleden overleed een verstandelijk beperkte bewoner van Arduyn. Is dan de hele sector fout? Gek is dat we dan zeggen " nee, dat incident speelde daar en daar en zus en zo" . Bij kinderen lijkt dat ineens een ander mechanisme aan te roepen want mensen zijn gevoeliger als het om kinderen gaat.

[Dat was het voorbeeld en er zijn er meer. Niet fijn dat je daar zo, en zo persoonlijk, op reageert.]
het was niet persoonlijk, niet op de man maar gericht op je bericht. Dat je dat persoonlijk aantrekt moet je niet doen denk ik.

[Het is niet alleen de uithuisplaatsing, maar ook het proces erna. Dat duurt blijkbaar schreeuwend lang, en dat doet misschien nog wel meer schade dan de uit-huis-plaatsing zelf. Zeker als blijkt dat dat onterecht is geweest.]
Dan zullen jij en Rama met cijfers moeten komen etc.
Wat veel schrijnender is in dit land is dat ik als begeleider van een kind van 14 dat mishandeld wordt niets kan omdat het meisje loyaal wil zijn naar de ouders die dader zijn.
Het proces voor de uithuisplaatsing is schrikbarend lang, ter illustratie: vanaf een eerste melding bij het AMK tot een opname ben je al snel 8 maanden verder.
8 maanden waarin de situatie gewoon door kan gaan.

[Maar wat jij doet is nu juist precies hetzelfde wat de (Minister voor de) jeugdzorg in de voorbeelden verweten wordt: namelijk niet dat er fouten worden gemaakt, maar dat gemaakte fouten niet onder ogen worden gezien. Dát is het probleem!]
Ik ontken geen fouten, dat lees je nergens. Ik geef aan dat je moet kijken naar wat er fout gaat en naar wat er goed gaat.
Dat laatste (en dat is een trend in dit land aan het worden!) wordt niet gedaan.

[Wie geen normen heeft gaat zijn gang zowiezo, en stoort zich aan niets.
Wie normen heeft en gedwee volgt krijgt alle ellende en incompetentie en goedbedoelendheid van deze maatschappij over zich uitgestort.]
Kijk, dit moet je gewoon niet roepen. Je roept dat "wie geen normen heeft"  en daarmee geef je een grandioos fout beeld van de sector. [SMALL BROTHER SCHRIJFT: >>> Het gaat hier niet over zorgpersoneel ! ]

[Ja natuurlijk wel. In de context van deze draad (uithuisplaatsing als het niet nodig lijkt, door de betrokkenen ongewenst is, en achteraf ook onomkeerbaar blijkt) is het volstrekt niet verbazingwekkend dat er een zéér schrijnend plaatsgebrek is...]
Ik kan je melden dat bij uithuisplaatsing de meeste betrokkenen het ongewenst achten.

[En waarom de kinderen en niet vaker de ouder? Vanwege de machteloosheid van het systeem over de ouders. Alleen de machteloosheid van het kind is groter. Terwijl justitie veroordeelde ouders laat lopen die vast horen te zitten, worden door jeugdzorg kinderen preventief weggenomen die "thuis" horen.]
Leuk bedacht maar ouders uit huis plaatsen? Hoe zie je dat? Kinderen in huis zonder ouders? Overigens hebben we in de wetgeving voldoende mogelijkheden om ots etc. te regelen om ouders te passeren. [Small Brother: Dàt is geïllustreerd..]

[Als hier de naaste familie verantwoordelijk wordt gesteld of de peetouders (ere de gemeenschap voor zover die ere toekomt..) wordt het al heel anders ! Maar al zouden familieleden zich erin willen mengen, dan verandert dat nog niet de procedure en het volledig vastgelopen systeem. Belang van het kind? Nee; de liefdeloosheid heerst.]
Als er ruimte is in de familie dan wordt daar gebruik van gemaakt voorzover die ruimte past bij de problematiek.
Echter wil de familie vaak niet.
Ook bij pleegzorg trachten we eerst in de woonomgeving en mantelzorgoplossing te zoeken.

[Maar wie ben ik. Als jij een oordeel hebt en kennis hebt: verlicht ons..]
Waar het grootste hiaat zit dat is niet de uitvoering maar het gegeven dat er geen mantelzorg meer is in Nederland omdat iedereen voor Ikke kiest.
Daarnaast is er een kostenprobleem.

Beste Riemer,
Ik vind je bijdrage waardevol en toevoegende waarde bieden. Bepaalde nuances en beperkingen van personen, en de tekortkomingen van het systeem, worden helder door je verwoord.

Mij gaat het niet om de aantallen, maar om de wijze van behandeling van het concrete geval. De geest die wordt uitgeademd bij de afhandeling en bij het nemen van verantwoordelijkheid. Dat is namelijk waaraan we zinvol normatief kunnen toetsen. En dat zegt iets over het geheel.
Het stukje ging over signalen vanuit de praktijk die absoluut niet geaccepteerd zouden mogen worden door het systeem. En ook: een generalisatie kan geheel juist zijn, terwijl ze van elk concreet geval toch afwijkt.

En als ik dan zo teruglees, dan krijg ik toch de indruk dat je het eigenlijk wel eens bent met de signalering, maar het niet fijn vindt dat ik het benoem; en identificeer je je met het (belang van) het zorgpersoneel. Dat is je goed recht ! Mijn topic richt zich in de eerste plaats op de politieke verantwoordelijken.

En verder zal ik je woorden als meer vanuit de praktijk, accepteren; en je beoordeling als meer gezaghebbend.

quote:

Lucas 17  
Dankt de heer de dienstknecht omdat hij gedaan heeft, hetgeen hem bevolen was? Ik meen, neen. Alzo ook gij, wanneer gij zult gedaan hebben al hetgeen u bevolen is, zo zegt: Wij zijn onnutte dienstknechten; want wij hebben maar gedaan, hetgeen wij schuldig waren te doen.

[Rama]

quote:

Riemer Lap schreef op 03 juni 2010 om 13:46:
Dan zullen jij en Rama met cijfers moeten komen etc.

Ik heb geen cijfers, ik heb helemaal geen ervaring op dit gebied. Ik vatte slechts samen wat small brother in de openingspost schreef, omdat ik het gevoel had dat de reacties hieraan voorbij gingen. Die gingen namelijk in op het tijdstip van uit huis plaatsen en op fout en niet fout zijn van jeugdzorg, terwijl het vooral ook ging over het trage vervolgproces. Dat is tenminste wat ik in de OP las.

Grt, R.

[Riemer Lap]

quote:

small brother schreef op 03 juni 2010 om 15:33:
[...]

Beste Riemer,
Ik vind je bijdrage waardevol en toevoegende waarde bieden. Bepaalde nuances en beperkingen van personen, en de tekortkomingen van het systeem, worden helder door je verwoord.

waarvoor dank, het was ook de bedoeling.

quote:

Mij gaat het niet om de aantallen, maar om de wijze van behandeling van het concrete geval. De geest die wordt uitgeademd bij de afhandeling en bij het nemen van verantwoordelijkheid. Dat is namelijk waaraan we zinvol normatief kunnen toetsen. En dat zegt iets over het geheel.

Nee, ik vrees dat je daar de mist in gaat. Een concreet geval zegt nooit iets over het geheel.
Een concreet geval noemen we ook wel een incident

quote:

Het stukje ging over signalen vanuit de praktijk die absoluut niet geaccepteerd zouden mogen worden door het systeem. En ook: een generalisatie kan geheel juist zijn, terwijl ze van elk concreet geval toch afwijkt.

En als ik dan zo teruglees, dan krijg ik toch de indruk dat je het eigenlijk wel eens bent met de signalering,

ik ben het ten dele eens met de signalering maar niet met de nuancering.

quote:

maar het niet fijn vindt dat ik het benoem; en identificeer je je met het (belang van) het zorgpersoneel. Dat is je goed recht !

Niet identificeren, ik ben 1 van de mensen die zich een slag in de rondte mag werken in de sector. Aan de rand van jeugdzorg maar met voldoende zicht op de problematiek om er iets over te melden.

quote:

Mijn topic richt zich in de eerste plaats op de politieke verantwoordelijken.

En verder zal ik je woorden als meer vanuit de praktijk, accepteren; en je beoordeling als meer gezaghebbend.

Het gaat niet om gezag, het gaat om weten waar je over praat.
Er worden stapels onderzoeken gedaan iov de overheid en andere mensen zonder dat er ook maar iets zinvols in te lezen staat.
Wil je weten hoe het echt is, vraag dan of je mee mag lopen met een voogd of jeugdzorgwerker.
Dan zul je ontdekken dat Den Haag en de werkvloer twee werelden zijn.

Maar nogmaals: dergelijke onderzoeken en verhalen generaliseren en polariseren  en dat kan niet de bedoeling zijn.

[small brother]

Preventie als oplossing.
Heeft de winnaar gelijk???
Nee, de verliezer heeft gelijk..
Het totaal van de incidenten bepaalt de realiteit van het leven.

Arrestaties inzake vermissing Willeke
Pleegfamilie vast voor verdwijning Willeke (DRENTHE) -  De pleegmoeder en een van de twee pleegbroers van Willeke Dost zijn maandagmorgen aangehouden in verband met de vermissing van het toen 15-jarige meisje bijna 18 jaar geleden. bron.

quote:

Archief: 1992 - Weggehaald
Het meisje belandde bij opa en oma. „Dol waren ze op haar. Het mocht niet zo zijn, ze werd er weggehaald. Mijn ouders hadden een uitkering en konden daarom volgens de kinderbescherming niet goed voor Willeke zorgen. Een schande was het, mijn vader en moeder hebben tot aan de rechter geprobeerd Willeke terug te krijgen. Tot hun grote verdriet verloren zij.” bron

[Annet]

@ Small Brother,

Wat is nou eigenlijk je probleem?

Dat de media grote invloed heeft op ons denken en doen blijkt maar weer eens uit het voorbeeld dat je hier aanhaalt. De pleegmoeder en twee pleegbroers zijn aangehouden. Dat betekent door de regel nog helemaal niets. Wat zeggen ons een paar koppen in de krant nou eigenlijk en wat weten wij er uiteindelijk vanaf? Niets toch? Wij moeten het maar doen met wat de media ons voorschotelt en juist daar gaat het heel vaak mis….
Kijk maar eens naar het voorbeeld van Maria Mosterd, die in korte tijd van een slachtoffer van een loverboy veranderde in de grootste fantast die er op de aardbol rondloopt en in alle emoties gingen de mensen mee.
Met andere woorden; daar moet je voorzichtig mee zijn….Jij plaatst het artikel hier en wilt daarmee zeggen: ‘zie maar…’
En juist daar sla je de plank volledig mis.

[small brother]

@annet: Je bijdrage is waardevol en heeft toevoegende waarde als het gaat om het onderwerp dat door de verkramping en vooroordelen een gewoon hollandse boeren-nuchtere beoordeling van wat er besproken of gebracht wordt geheel en al onmogelijk is. Waar de oprechte onschuld groter is, is het effect sterker, en waar de overleggingen toenemen, is het meten moeilijker. Maar het effect werkt  in gelijke mate door bij de verschillende personen.  Vast ook bij mij.

quote:

Alleen een therapeutisch pleeggezin was goed voor het meisje oordeelde de kinderbescherming. Het gevolg was dat het kind in een tehuis werd gestopt. Ook daar probeerde oma Dost door de jaren heen de band met haar kleindochtertje in stand te houden. „Het was alleen mijn moeder toegestaan om Willeke te bezoeken. Zielsgelukkig waren die twee als ze elkaar weer zagen. Maar het was altijd maar even.”
Rond haar tiende werd het meisje opgenomen in het pleeggezin in Koekange. Evenals getuigen van de familie Wopken vertelt ook Lammie Dost hoe ongelukkig haar nichtje zich daar voelde en hoe vreselijk bang zij daar was. De kinderbescherming bleef onvermurwbaar en wilde het kind niet naar haar biologische familie laten terugkeren.

Dit oude nieuws is niet door mij uitgezocht in een queste voor een gelijk, maar is gewoon nieuws van vandaag.
Zal ik elke dag een nieuwe post plaatsen tot je zover komt dat je ook een oordeel durft te geven over wat je voor ogen ziet in een incident?

Ik zeg niet dat het incident waarheidsgetrouw is. Ik extrapoleer niet. Ik zeg nu wel dat vooroordelen, en verkramping, en tunnelvisies, mensen zo van hun stuk kunnen brengen dat ze oordeelsvaardigheid volledig missen.

[Annet]

@ Small brother,

Met alle respect, maar je zegt hier iets vreemds. Laat ik beginnen met hetgeen  waarmee jij eindigt, namelijk: "ik zeg niet dat het incident waarheidsgetrouw is"
Dat is nogal belangrijk als je het hier aanvoert als argument. Ik kan ook vol argumenten zitten, en erbij zeggen: "ja ik weet niet of het helemaal waar is, maar ik roep het toch maar!" Dat is voor mij gelijk aan géén argument!

Juist dat is precies mijn punt, jij laat je meeslepen door wat de media jou zegt. Daar weten wij alles lang niet van af, het zijn maar kleine stukjes uit het geheel die wij ervan meekrijgen en die zijn vaak ook nog eens opgeblazen.

Als jij elke dag een nieuwe post plaatst over de mislukking binnen de jeugdzorg, dan zal ik er elke dag 10 plaatsen waarbij het wel goed is gegaan, zodat jij óók een oordeel durft te geven!
Het vervelende is dat die 10 van mij niet zo breed worden uitgemeten in de media, want dat is geen spannend nieuws.

"De beste stuurlui staan aan wal", zo ook bij de jeugdzorg. Oke, er hapert heus wel iets binnen ons jeugdzorg-beleid.
De één wordt te vroeg uit huis geplaatst - dit haalt álle kranten - waardoor de jeugdzorg voorzichtiger wil worden en ja...dan is het te laat! Wéér de krant gehaald.
Hier kún je geen oordeel over geven als je er zelf niet bij betrokken bent. Wij willen niks liever dan bij het eerste de beste drama een schuldige aanwijzen en daar leent jeugdzorg zich natuurlijk wel erg gemakkelijk voor, of het terecht is durf ik ik bijna alle gevallen te betwijfelen. Wij willen namelijk niet inzien dat er in onze maatschappij gewoon een heleboel 'zieke geesten' rondlopen die bij een klein vuurtje veranderen in een kruitvat. Tja en zolang je daar je ogen voor sluit, blijft de jeugdzorg een gemakkelijk slachtoffer.
Daar valt namelijk niets aan te doen, het is iets van alle tijden en dat zal het ook blijven....

Alleen 9 van de 10 drama's had niemand kunnen voorkomen, dus jeugdzorg ook niet.

Als ik vandaag besluit mijn kinderen (die ik overigens niet heb) iets aan te doen, dan is er niemand die me tegen houdt.
Op het moment dat ik - misschien wel in een heel vroeg verleden - in aanraking ben geweest met jeugdzorg is er direct al sprake van een groot probleem.
Want - zo zeggen ze dan - ik stond "in de picture" bij jeugdzorg en dus had die nooit mogen gebeuren. Jeugdzorg heeft gefaald.

Daarbij, je weet heel erg goed uiteen te zetten hoe het NIET moet, maar zullen we dan eens gaan kijken hoe het volgens jou WEL moet, want dat heeft nou eenmaal meer waarde dan het huidge jeugdzorgbeleid in twijfel trekken nietwaar??
Wat dat betreft kan de drager het beste vertellen waar de schoen wringt, dus ik zou zeggen: ga je gang!

[small brother]

quote:

Annet schreef op 07 juni 2010 om 14:49:
@ Small brother,
Daarbij, zullen we dan eens gaan kijken hoe het volgens jou WEL moet, want dat heeft nou eenmaal meer waarde dan het huidge jeugdzorgbeleid in twijfel trekken nietwaar??
Wat dat betreft kan de drager het beste vertellen waar de schoen wringt, dus ik zou zeggen: ga je gang!

Als je mij niet alleen de handschoen toewerpt, maar hem ook nog in mijn schoen probeert te stoppen, weet jij net zo goed waar de schoen wringt als ik..

In elk incident kun je meten hoe het beleid uitwerkt. Dat zegt dus niets over de feiten, maar over het proces - de feiten van de zorgverlening.
Na elk incident kun je meten welke geest er heerst: want als iets zichtbaar fout is, dan verwacht je dat dat zicht benoemd wordt en de aard van de situatie erkend. Het is dus niet van belang of een incident feitelijk klopt. Elk incident is tegelijk een theoretische casus waarin je de verantwoordelijken kunt confronteren met de situatie - en aan de reactie kun je meten hoe er gedacht en gewerkt wordt.

Dat neemt niet weg dat ik de handschoen wel wil opnemen
en wel wil ingaan op je verzoek:

Voorzichtigheid
Hoeveel zorg er in het huidig jeugzorg-beleid ook wordt toegepast, het is niet de zorgvuldigheid die het beleid kenmerkt, maar de Voorzichtigheid. Voorzichtigheid is een baby zijn zachte kussen afpakken ter voorkoming van wiegendood. Voorzichtigheid is iemand vastbinden om te voorkomen dat hij zichzelf wat aandoet. Voorzichtigheid is uithuisplaatsing als er risico's zijn. Voorzichtigheid is altijd gerelateerd aan gevaren. Gevaren voor de persoon of gevaren voor de maatschappij.

Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid in het beleid is meerwaarde toekennen aan de zorg. Dat is een niet een omgeving scheppen van veiligheid, maar een omgeving scheppen van veel zorg. Zorgvuldigheid is gerelateerd aan kwaliteit van zijn. Aan welzijn. Het huidige beleid is naar mijn oordeel eerder voorzichtig dan zorgvuldig. De voorbeelden (theoretisch, incidenten, of praktijk van alledag) spreken naar mijn bescheiden oordeel grosso modo voor zichzelf als signaal. Maar daar waren we het al over eens.

Nu wat er normatief beter moet. Ik wil niemand lager waarderen en geen enkel praktijk geval diskwalificeren. Ik heb dus steeds over de dragende normen waarvan elke praktijk (hetzij goed, hetzij fout) een slap aftreksel zal zijn.
Goed dan:
Structuur: De Voorzichtige Jeugdzorg knoopt aan bij risico's en daarna het belang van het kind.
De Zorgvuldige Jeugdzorg knoopt eerst aan bij het belang van het kind en daarna pas bij risico's.

Uitwerking: A. Een Voorzichtig systeem
1. Risico's kunnen niet vermeden worden. Omdat een kind altijd in een afhankelike positie is zal er altijd een risico zijn van misbruik en schade aan het kind. Risco's uit de weg willen gaan is daarom tegen windmolens vechten en belangrijker nog: het is symptoombestrijding.
2. Aard van het probleem. Misbruik en schadetoebrenging gebeurt door de ouders. Het kind weghalen lost niet het probleem op dat de veroorzakers van het probleem aangepakt moeten worden. Maar ernstiger is dat doordat het systeem aanknoopt bij het symptoom eerder dan bij de oorzaak, de hele omgeving waarin het kind zich bevond besmet terrein is. Daarom zal directe familie of nabije relaties niet snel ingezet kunnen worden als mantelzorgers - zonder een zeer voorzichtige screening.
3. Oplossing. De oplossing van uithuisplaatsing is voorzichtig. Omdat de zorg voor het kind niet de doorslag geeft, wordt dus het gevoel en de emotie van het kind minder zwaar gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Immers het kind kan niet het gedrag van de eigen ouders zuiver beoordelen.
4. Neven-effect. De ouders van het kind staan geheel buiten spel. Zij zijn verdachte eerder dan belanghebbende. Zij zijn nooit belanghebbende, want dat is de maatschappij.
5. Eindresultaat. Het kind mist de maatschappelijk gewenste zorg, en de ouderlijke liefde. Maar het heeft geen schrammetje.

Uitwerking: B een (normatief) zorgvuldig systeem
1. Risico's worden geaccepteerd. De ouders zijn gerechtigde en belanghebbende, en de schade die wordt veroorzaakt aan het kind bij de uitvoering van de opvoeding is minder belangrijk dan de norm dat het kind zich hoort te gedragen naar het gezag van de ouders.
2. Aard van het probleem wordt benoemd en erkend en centraal gesteld.
Niet het kind maar de ouders krijgen te maken met de voorzichtigheid van de maatschappij. De maatschappij erkent het recht van de ouders om de kinderen verkeerd op te voeden. Maar vervolgens worden de ouders onderworpen aan het gezag om de randmaatschappelijke voorwaarden te vervullen. Bij vermeende risico's worden draconische straffen in het vooruitzicht gesteld.
3. Oplossing. Uithuisplaatsing is niet een oplossing omdat een zorgvuldig systeem heel grote waarde toekent aan de zorg door de incapabele ouders en het alsnog functioneerbaar maken van de kindzorg. Want geen enkel ander mens kan deze kindzorg gelijkwaardig verzorgen. Uithuisplaatsing is een tijdelijke maatregel van maximaal 3 dagen om de ouders de instructies te kunnen geven die noodzakelijk zijn om de veiligheid van het kind te waarborgen. En de ouders en het kind en iedereen in de directe omgeving kan geaccepteerd worden als tijdelijke opvang. Want het systeem laat zich niet bang maken door de ouders.
4. Neveneffect. De ouders zijn de baas. Misstanden zullen altijd gerelateerd worden aan hoge straffen voor de ouders/verzorgers. De zorgverleners kunnen alleen verantwoordelijk gehouden worden als zij niet voldoende dreigende draconische maatregelen hebben voorgehouden. Maar een gewaarschuwd ouder wordt gestraft en indien nodig uit de maatschappij gehaald. Maar het kind blijft in de eigen omgeving (ouders, ouder, opa's oma's tantes, ooms, vrienden) en het kind en de ouder blijft inspraak houden in de selectie. De emotie van het kind wordt zwaarder gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Een beoordeling van hoe wenselijk de nieuwe situatie voor het kind is, is zelfs verboden voor zover het niet gaat over nieuwe mishandeling.
Eindresultaat. Het kind komt niet zonder schrammen door zijn opvoeding. Misschien ook niet zonder psychische problemen of schade. Maar het heeft wel de eigen ouderlijke zorg en liefde gehad - voor zover die er was. En in het proces om dat te bereiken zijn zowel de ouders als het kind geconfronteerd met de maastchappelijke eis om gezag te erkennen en gezag uit te oefenen en om liefde te bewijzen en verantwoording af te leggen voor normatief handelen. Ze zijn dan geconfronteerd met normen en waarden.

Ik begrijp wel wat ik nu over mij heen trek. Toe maar. Maar politiek en sociaal maatschappelijk blijft er één ding als een paal overeind staan:
Op dit moment is de bouwsteen van de maatschappij de jeugdzorg (-instelling). Volstrekt (normatief en effectief) incapabel voor deze taak en met volstrekt ontoereikende capaciteit om die taak uit te oefenen. En Als er wat misgaat is steeds de jeugdzorg(-instelling) verantwoordelijk.
Bij het norm-systeem is de bouwsteen van de maatschappij het gezin c.q. de directe familie-omgeving. Effectief misschien volstrekt incapabel, maar normatief toch het meest geschikt en bij wet en norm reeds daartoe aangewezen en verantwoordelijk gehouden. De maatschappij hoeft er bij wijze van spreken slechts een beschuldigdende en dreigende vinger naar uit te steken. En Als er wat misgaat zijn steeds de ouders/verzorgers verantwoordelijk.
En strafbaar.
En oh, wat een bezuinigingspost...

Ik zou graag een reactie willen van CU, CDA, VVD, en PvdA.

[AVee]

quote:

Riemer Lap schreef op 03 juni 2010 om 13:46:
Een voogd kan tot 25 dossier voor de kiezen krijgen. Caseload noemen ze dat. Dat is veel, 36 uren delen over 25 kinderen is net geen tijd.
Dat kun je de voogden niet verwijten, dat is eerder laakbaar aan de maatschappij die van mening is dat alles maar moet kunnen.

Dat kun je de voogden zeker niet verwijten. Maar je kunt wel constateren dat het CDA en CU niet gelukt is om die case-load significant omlaag te krijgen...

Overigens heb ik het idee dat dit probleem niet alleen bij jeugdzorg speelt, volgens mij heeft justitie in jeugdzaken ook een behoorlijk capaciteitsprobleem.

quote:

Ja, vind je het gek? Een voogd doet het namelijk nooit goed, het is in dat opzicht een zeer zware baan!
En als het fout gaat is de voogd nog te vervolgen ook.
Elle gaf al een voorbeeld aan van wat er ook nog fout kan gaan.

Ja, dat vindt ik gek. Ik vindt het gek dat het niet lukt om voor mensen die dit werk willen doen een werksituatie te creëren waarin ze niet bij bosjes omvallen omdat ze het niet aan kunnen. En dat des te meer omdat juist in het soort situaties continuïteit vreselijk belangrijk is. Maar wederom, dat is een verwijt naar de politiek en de maatschappij, niet direct naar jeugdzorg.

[Annet]

quote:

small brother schreef op 08 juni 2010 om 13:57:
[...]

Als je mij niet alleen de handschoen toewerpt, maar hem ook nog in mijn schoen probeert te stoppen, weet jij net zo goed waar de schoen wringt als ik..

In elk incident kun je meten hoe het beleid uitwerkt. Dat zegt dus niets over de feiten, maar over het proces - de feiten van de zorgverlening.
Na elk incident kun je meten welke geest er heerst: want als iets zichtbaar fout is, dan verwacht je dat dat zicht benoemd wordt en de aard van de situatie erkend. Het is dus niet van belang of een incident feitelijk klopt. Elk incident is tegelijk een theoretische casus waarin je de verantwoordelijken kunt confronteren met de situatie - en aan de reactie kun je meten hoe er gedacht en gewerkt wordt.

Dat neemt niet weg dat ik de handschoen wel wil opnemen
en wel wil ingaan op je verzoek:

Voorzichtigheid
Hoeveel zorg er in het huidig jeugzorg-beleid ook wordt toegepast, het is niet de zorgvuldigheid die het beleid kenmerkt, maar de Voorzichtigheid. Voorzichtigheid is een baby zijn zachte kussen afpakken ter voorkoming van wiegendood. Voorzichtigheid is iemand vastbinden om te voorkomen dat hij zichzelf wat aandoet. Voorzichtigheid is uithuisplaatsing als er risico's zijn. Voorzichtigheid is altijd gerelateerd aan gevaren. Gevaren voor de persoon of gevaren voor de maatschappij.

Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid in het beleid is meerwaarde toekennen aan de zorg. Dat is een niet een omgeving scheppen van veiligheid, maar een omgeving scheppen van veel zorg. Zorgvuldigheid is gerelateerd aan kwaliteit van zijn. Aan welzijn. Het huidige beleid is naar mijn oordeel eerder voorzichtig dan zorgvuldig. De voorbeelden (theoretisch, incidenten, of praktijk van alledag) spreken naar mijn bescheiden oordeel grosso modo voor zichzelf als signaal. Maar daar waren we het al over eens.

Nu wat er normatief beter moet. Ik wil niemand lager waarderen en geen enkel praktijk geval diskwalificeren. Ik heb dus steeds over de dragende normen waarvan elke praktijk (hetzij goed, hetzij fout) een slap aftreksel zal zijn.
Goed dan:
Structuur: De Voorzichtige Jeugdzorg knoopt aan bij risico's en daarna het belang van het kind.
De Zorgvuldige Jeugdzorg knoopt eerst aan bij het belang van het kind en daarna pas bij risico's.

Uitwerking: A. Een Voorzichtig systeem
1. Risico's kunnen niet vermeden worden. Omdat een kind altijd in een afhankelike positie is zal er altijd een risico zijn van misbruik en schade aan het kind. Risco's uit de weg willen gaan is daarom tegen windmolens vechten en belangrijker nog: het is symptoombestrijding.
2. Aard van het probleem. Misbruik en schadetoebrenging gebeurt door de ouders. Het kind weghalen lost niet het probleem op dat de veroorzakers van het probleem aangepakt moeten worden. Maar ernstiger is dat doordat het systeem aanknoopt bij het symptoom eerder dan bij de oorzaak, de hele omgeving waarin het kind zich bevond besmet terrein is. Daarom zal directe familie of nabije relaties niet snel ingezet kunnen worden als mantelzorgers - zonder een zeer voorzichtige screening.
3. Oplossing. De oplossing van uithuisplaatsing is voorzichtig. Omdat de zorg voor het kind niet de doorslag geeft, wordt dus het gevoel en de emotie van het kind minder zwaar gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Immers het kind kan niet het gedrag van de eigen ouders zuiver beoordelen.
4. Neven-effect. De ouders van het kind staan geheel buiten spel. Zij zijn verdachte eerder dan belanghebbende. Zij zijn nooit belanghebbende, want dat is de maatschappij.
5. Eindresultaat. Het kind mist de maatschappelijk gewenste zorg, en de ouderlijke liefde. Maar het heeft geen schrammetje.

Uitwerking: B een (normatief) zorgvuldig systeem
1. Risico's worden geaccepteerd. De ouders zijn gerechtigde en belanghebbende, en de schade die wordt veroorzaakt aan het kind bij de uitvoering van de opvoeding is minder belangrijk dan de norm dat het kind zich hoort te gedragen naar het gezag van de ouders.
2. Aard van het probleem wordt benoemd en erkend en centraal gesteld.
Niet het kind maar de ouders krijgen te maken met de voorzichtigheid van de maatschappij. De maatschappij erkent het recht van de ouders om de kinderen verkeerd op te voeden. Maar vervolgens worden de ouders onderworpen aan het gezag om de randmaatschappelijke voorwaarden te vervullen. Bij vermeende risico's worden draconische straffen in het vooruitzicht gesteld.
3. Oplossing. Uithuisplaatsing is niet een oplossing omdat een zorgvuldig systeem heel grote waarde toekent aan de zorg door de incapabele ouders en het alsnog functioneerbaar maken van de kindzorg. Want geen enkel ander mens kan deze kindzorg gelijkwaardig verzorgen. Uithuisplaatsing is een tijdelijke maatregel van maximaal 3 dagen om de ouders de instructies te kunnen geven die noodzakelijk zijn om de veiligheid van het kind te waarborgen. En de ouders en het kind en iedereen in de directe omgeving kan geaccepteerd worden als tijdelijke opvang. Want het systeem laat zich niet bang maken door de ouders.
4. Neveneffect. De ouders zijn de baas. Misstanden zullen altijd gerelateerd worden aan hoge straffen voor de ouders/verzorgers. De zorgverleners kunnen alleen verantwoordelijk gehouden worden als zij niet voldoende dreigende draconische maatregelen hebben voorgehouden. Maar een gewaarschuwd ouder wordt gestraft en indien nodig uit de maatschappij gehaald. Maar het kind blijft in de eigen omgeving (ouders, ouder, opa's oma's tantes, ooms, vrienden) en het kind en de ouder blijft inspraak houden in de selectie. De emotie van het kind wordt zwaarder gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Een beoordeling van hoe wenselijk de nieuwe situatie voor het kind is, is zelfs verboden voor zover het niet gaat over nieuwe mishandeling.
Eindresultaat. Het kind komt niet zonder schrammen door zijn opvoeding. Misschien ook niet zonder psychische problemen of schade. Maar het heeft wel de eigen ouderlijke zorg en liefde gehad - voor zover die er was. En in het proces om dat te bereiken zijn zowel de ouders als het kind geconfronteerd met de maastchappelijke eis om gezag te erkennen en gezag uit te oefenen en om liefde te bewijzen en verantwoording af te leggen voor normatief handelen. Ze zijn dan geconfronteerd met normen en waarden.

Ik begrijp wel wat ik nu over mij heen trek. Toe maar. Maar politiek en sociaal maatschappelijk blijft er één ding als een paal overeind staan:
Op dit moment is de bouwsteen van de maatschappij de jeugdzorg (-instelling). Volstrekt (normatief en effectief) incapabel voor deze taak en met volstrekt ontoereikende capaciteit om die taak uit te oefenen. En Als er wat misgaat is steeds de jeugdzorg(-instelling) verantwoordelijk.
Bij het norm-systeem is de bouwsteen van de maatschappij het gezin c.q. de directe familie-omgeving. Effectief misschien volstrekt incapabel, maar normatief toch het meest geschikt en bij wet en norm reeds daartoe aangewezen en verantwoordelijk gehouden. De maatschappij hoeft er bij wijze van spreken slechts een beschuldigdende en dreigende vinger naar uit te steken. En Als er wat misgaat zijn steeds de ouders/verzorgers verantwoordelijk.
En strafbaar.
En oh, wat een bezuinigingspost...

Ik zou graag een reactie willen van CU, CDA, VVD, en PvdA.

@Small-brother,

Ik heb het gelezen, ben er van onder de indruk, dat wel!
Geef me even de kans om hier over na te denken en er later op terug te komen goed?

[Riemer Lap]

quote:

AVee schreef op 08 juni 2010 om 15:05:
[...]

Dat kun je de voogden zeker niet verwijten. Maar je kunt wel constateren dat het CDA en CU niet gelukt is om die case-load significant omlaag te krijgen...

Rouvoet heeft hier wel wat in kunnen doen. De case-load is echter niet verlaagd maar dat kan ook te maken hebben met groei in aanvragen.

quote:

Overigens heb ik het idee dat dit probleem niet alleen bij jeugdzorg speelt, volgens mij heeft justitie in jeugdzaken ook een behoorlijk capaciteitsprobleem.

Komt ook omdat in ons land er niemand meer lijkt op te voeden. Goed voor mijn omzet maar te gek voor woorden

quote:

quote:

Ja, vind je het gek? Een voogd doet het namelijk nooit goed, het is in dat opzicht een zeer zware baan!
En als het fout gaat is de voogd nog te vervolgen ook.
Elle gaf al een voorbeeld aan van wat er ook nog fout kan gaan.

Ja, dat vindt ik gek. Ik vindt het gek dat het niet lukt om voor mensen die dit werk willen doen een werksituatie te creëren waarin ze niet bij bosjes omvallen omdat ze het niet aan kunnen. En dat des te meer omdat juist in het soort situaties continuïteit vreselijk belangrijk is. Maar wederom, dat is een verwijt naar de politiek en de maatschappij, niet direct naar jeugdzorg.

inderdaad. De werkers draaien zich dag en nacht om om te werken.
Kind thuis laten? Gevolg kan zijn mishandeling en gezinswerker is de klos.
Kind uit huis en achteraf geen juiste keuze?
Zie daar: de gezinswerker is gewoon ook dan de klos.
Ik maak het dagelijks mee dat gezinswerkers (voogden) het niet meer weten omdat ze bij elke keuze altijd de lul zijn.

[Riemer Lap]

quote:

small brother schreef op 08 juni 2010 om 13:57:
[...]

Als je mij niet alleen de handschoen toewerpt, maar hem ook nog in mijn schoen probeert te stoppen, weet jij net zo goed waar de schoen wringt als ik..

In elk incident kun je meten hoe het beleid uitwerkt. Dat zegt dus niets over de feiten, maar over het proces - de feiten van de zorgverlening.

Kul en onzin. Incidenten zijn namelijk incidenten en geen regel.

quote:

Na elk incident kun je meten welke geest er heerst:

Nee, bij een incident kun je meten wat de factoren zijn die meespelen in het incident, net wat de gemiddelde deler is.

quote:

Voorzichtigheid
Hoeveel zorg er in het huidig jeugzorg-beleid ook wordt toegepast, het is niet de zorgvuldigheid die het beleid kenmerkt, maar de Voorzichtigheid. Voorzichtigheid is een baby zijn zachte kussen afpakken ter voorkoming van wiegendood. Voorzichtigheid is iemand vastbinden om te voorkomen dat hij zichzelf wat aandoet. Voorzichtigheid is uithuisplaatsing als er risico's zijn. Voorzichtigheid is altijd gerelateerd aan gevaren. Gevaren voor de persoon of gevaren voor de maatschappij.

Voorzichtigheid is ook voorkomen dat een 10 jarig kind verkracht wordt door haar vader en dat haar 8 jarig zusje genaaid wordt door de oom of buurman.
Even wat werkervaring keihard neerzetten.
Liever niet voorzichtig?!!!!

[/quote]

Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid in het beleid is meerwaarde toekennen aan de zorg. Dat is een niet een omgeving scheppen van veiligheid, maar een omgeving scheppen van veel zorg. Zorgvuldigheid is gerelateerd aan kwaliteit van zijn. Aan welzijn. Het huidige beleid is naar mijn oordeel eerder voorzichtig dan zorgvuldig. De voorbeelden (theoretisch, incidenten, of praktijk van alledag) spreken naar mijn bescheiden oordeel grosso modo voor zichzelf als signaal. Maar daar waren we het al over eens.
[/quote] Wat wordt ik misselijk van dit soort teksten.
Kom op zeg, begeleid even een kind van 6 dat verkracht is.
Doe mij een lol en zwijg.

quote:

Nu wat er normatief beter moet. Ik wil niemand lager waarderen en geen enkel praktijk geval diskwalificeren. Ik heb dus steeds over de dragende normen waarvan elke praktijk (hetzij goed, hetzij fout) een slap aftreksel zal zijn.

Merk je ook dat je jezelf aan het indekken bent?

quote:

Goed dan:
Structuur: De Voorzichtige Jeugdzorg knoopt aan bij risico's en daarna het belang van het kind.
De Zorgvuldige Jeugdzorg knoopt eerst aan bij het belang van het kind en daarna pas bij risico's.

Uitwerking: A. Een Voorzichtig systeem
1. Risico's kunnen niet vermeden worden. Omdat een kind altijd in een afhankelike positie is zal er altijd een risico zijn van misbruik en schade aan het kind. Risco's uit de weg willen gaan is daarom tegen windmolens vechten en belangrijker nog: het is symptoombestrijding.
2. Aard van het probleem. Misbruik en schadetoebrenging gebeurt door de ouders. Het kind weghalen lost niet het probleem op dat de veroorzakers van het probleem aangepakt moeten worden. Maar ernstiger is dat doordat het systeem aanknoopt bij het symptoom eerder dan bij de oorzaak, de hele omgeving waarin het kind zich bevond besmet terrein is. Daarom zal directe familie of nabije relaties niet snel ingezet kunnen worden als mantelzorgers - zonder een zeer voorzichtige screening.
3. Oplossing. De oplossing van uithuisplaatsing is voorzichtig. Omdat de zorg voor het kind niet de doorslag geeft, wordt dus het gevoel en de emotie van het kind minder zwaar gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Immers het kind kan niet het gedrag van de eigen ouders zuiver beoordelen.
4. Neven-effect. De ouders van het kind staan geheel buiten spel. Zij zijn verdachte eerder dan belanghebbende. Zij zijn nooit belanghebbende, want dat is de maatschappij.
5. Eindresultaat. Het kind mist de maatschappelijk gewenste zorg, en de ouderlijke liefde. Maar het heeft geen schrammetje.

Uitwerking: B een (normatief) zorgvuldig systeem
1. Risico's worden geaccepteerd. De ouders zijn gerechtigde en belanghebbende, en de schade die wordt veroorzaakt aan het kind bij de uitvoering van de opvoeding is minder belangrijk dan de norm dat het kind zich hoort te gedragen naar het gezag van de ouders.
2. Aard van het probleem wordt benoemd en erkend en centraal gesteld.
Niet het kind maar de ouders krijgen te maken met de voorzichtigheid van de maatschappij. De maatschappij erkent het recht van de ouders om de kinderen verkeerd op te voeden. Maar vervolgens worden de ouders onderworpen aan het gezag om de randmaatschappelijke voorwaarden te vervullen. Bij vermeende risico's worden draconische straffen in het vooruitzicht gesteld.
3. Oplossing. Uithuisplaatsing is niet een oplossing omdat een zorgvuldig systeem heel grote waarde toekent aan de zorg door de incapabele ouders en het alsnog functioneerbaar maken van de kindzorg. Want geen enkel ander mens kan deze kindzorg gelijkwaardig verzorgen. Uithuisplaatsing is een tijdelijke maatregel van maximaal 3 dagen om de ouders de instructies te kunnen geven die noodzakelijk zijn om de veiligheid van het kind te waarborgen. En de ouders en het kind en iedereen in de directe omgeving kan geaccepteerd worden als tijdelijke opvang. Want het systeem laat zich niet bang maken door de ouders.
4. Neveneffect. De ouders zijn de baas. Misstanden zullen altijd gerelateerd worden aan hoge straffen voor de ouders/verzorgers. De zorgverleners kunnen alleen verantwoordelijk gehouden worden als zij niet voldoende dreigende draconische maatregelen hebben voorgehouden. Maar een gewaarschuwd ouder wordt gestraft en indien nodig uit de maatschappij gehaald. Maar het kind blijft in de eigen omgeving (ouders, ouder, opa's oma's tantes, ooms, vrienden) en het kind en de ouder blijft inspraak houden in de selectie. De emotie van het kind wordt zwaarder gewogen dan het oordeel van deskundigen over de risico's. Een beoordeling van hoe wenselijk de nieuwe situatie voor het kind is, is zelfs verboden voor zover het niet gaat over nieuwe mishandeling.
Eindresultaat. Het kind komt niet zonder schrammen door zijn opvoeding. Misschien ook niet zonder psychische problemen of schade. Maar het heeft wel de eigen ouderlijke zorg en liefde gehad - voor zover die er was. En in het proces om dat te bereiken zijn zowel de ouders als het kind geconfronteerd met de maastchappelijke eis om gezag te erkennen en gezag uit te oefenen en om liefde te bewijzen en verantwoording af te leggen voor normatief handelen. Ze zijn dan geconfronteerd met normen en waarden.

Ik begrijp wel wat ik nu over mij heen trek. Toe maar. Maar politiek en sociaal maatschappelijk blijft er één ding als een paal overeind staan:
Op dit moment is de bouwsteen van de maatschappij de jeugdzorg (-instelling). Volstrekt (normatief en effectief) incapabel voor deze taak en met volstrekt ontoereikende capaciteit om die taak uit te oefenen. En Als er wat misgaat is steeds de jeugdzorg(-instelling) verantwoordelijk.
Bij het norm-systeem is de bouwsteen van de maatschappij het gezin c.q. de directe familie-omgeving. Effectief misschien volstrekt incapabel, maar normatief toch het meest geschikt en bij wet en norm reeds daartoe aangewezen en verantwoordelijk gehouden. De maatschappij hoeft er bij wijze van spreken slechts een beschuldigdende en dreigende vinger naar uit te steken. En Als er wat misgaat zijn steeds de ouders/verzorgers verantwoordelijk.
En strafbaar.
En oh, wat een bezuinigingspost...

Ik zou graag een reactie willen van CU, CDA, VVD, en PvdA.

Dit is echt te zot voor woorden en ik ga  er ook niet op in.
Wat een verhevenheid zonder kennis. Wat een niet onderbouwde zaak.
Mag ik je adres?
Wij hebben een wachtlijst hier en daar.
Een wachtlijst voor kinderen die in de shit zitten, voor ouders die niet anders meer kunnen dan slaan en schoppen omdat er mensen zijn die hen niet begrijpen. Een wachtlijst ook voor overwerkte voogden en gezinswerkers.
Ik neem aan dat je met al je pseudokennis voldoende ruimte hebt om hen op te vangen en te begeleiden.

En ja, ik heb mijn buik vol van teksten als deze en zal trachten dergelijke onzin te negeren...

[small brother]

quote:

Riemer Lap schreef op 09 juni 2010 om 01:05:
[...]
 Kul en onzin. Incidenten zijn namelijk incidenten en geen regel.

[...]
 Nee, bij een incident kun je meten wat de factoren zijn die meespelen in het incident, net wat de gemiddelde deler is.

[...]
Voorzichtigheid is ook voorkomen dat een 10 jarig kind verkracht wordt door haar vader en dat haar 8 jarig zusje genaaid wordt door de oom of buurman.
Even wat werkervaring keihard neerzetten.
Liever niet voorzichtig?!!!!

[/quote]

Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid in het beleid is meerwaarde toekennen aan de zorg. Dat is een niet een omgeving scheppen van veiligheid, maar een omgeving scheppen van veel zorg. Zorgvuldigheid is gerelateerd aan kwaliteit van zijn. Aan welzijn. Het huidige beleid is naar mijn oordeel eerder voorzichtig dan zorgvuldig. De voorbeelden (theoretisch, incidenten, of praktijk van alledag) spreken naar mijn bescheiden oordeel grosso modo voor zichzelf als signaal. Maar daar waren we het al over eens.
[/quote] Wat wordt ik misselijk van dit soort teksten.
Kom op zeg, begeleid even een kind van 6 dat verkracht is.
Doe mij een lol en zwijg.

[...]
 Merk je ook dat je jezelf aan het indekken bent?

[...]

Dit is echt te zot voor woorden en ik ga  er ook niet op in.
Wat een verhevenheid zonder kennis. Wat een niet onderbouwde zaak.
Mag ik je adres?
Wij hebben een wachtlijst hier en daar.
Een wachtlijst voor kinderen die in de shit zitten, voor ouders die niet anders meer kunnen dan slaan en schoppen omdat er mensen zijn die hen niet begrijpen. Een wachtlijst ook voor overwerkte voogden en gezinswerkers.
Ik neem aan dat je met al je pseudokennis voldoende ruimte hebt om hen op te vangen en te begeleiden.

En ja, ik heb mijn buik vol van teksten als deze en zal trachten dergelijke onzin te negeren...

Dit is niet eens een onderwerp over geloof of liefde.
Ik ben volledig beschikbaar om in te gaan op reacties van allerlei soort en smaak.

Maar dit leidt nergens toe.
De maatschappij is ziek.
En jouw geweten moet klagen.
Ik zal voor je bidden.

Ik wacht op jouw verantwoording en specificering.
Want het is niet oirbaar dat je jouw frustraties zo onzorgvuldig over mijn rug botviert.
Ik heb jou niets aangedaan.

[Riemer Lap]

quote:

small brother schreef op 09 juni 2010 om 02:25:
[...]

Dit is niet eens een onderwerp over geloof of liefde.
Ik ben volledig beschikbaar om in te gaan op reacties van allerlei soort en smaak.

Maar dit leidt nergens toe.
De maatschappij is ziek.
En jouw geweten moet klagen.
Ik zal voor je bidden.

Ik wacht op jouw verantwoording en specificering.
Want het is niet oirbaar dat je jouw frustraties zo onzorgvuldig over mijn rug botviert.
Ik heb jou niets aangedaan.

Nee, je hebt mij niets aangedaan en ik reageer dan ook niet op jou als persoon, ik reageer op je tekst.
Dat jij denkt dat dit persoonlijk is, is jouw gevoel maar niet juist.
Elders geef je al aan dat je niet de behoefte hebt om je te verdiepen in pantheisme, hier zie ik exact hetzelfde gebeuren.
Overigens kun je op http://kennisbank.mogroep.nl/ alle regeltjes en stappenplannen wel ontdekken.
Dus: nee, het is niet persoonlijk.
Ja, het is inhoudelijk niet te begrijpen wat je over de sector schrijft en daar reageer ik op.

[Riemer Lap]

Om het iets inzichtelijker te maken:
lees deze bijvoorbeeld: http://kennisbank.mogroep.nl/scrivo/asset.php?id=89170

[Annet]

@Small Brother,

Ik wil toch nog even terugkomen ook op je verhaal, wat ik op zich helder vind. Alleen, het lijkt net alsof hier iemand schrijft die nog nooit op de werkvloer zelf heeft gestaan.
In jouw betoog ga je compleet voorbij aan de dagelijkse praktijk, en blijf je min of meer een beetje zweverig in je aanpak. Het klinkt mooi, daarom was ik er ook van onder de indruk, maar het heeft geen concrete uitwerking. Ieder kind, ieder gezin dat in de hulpverlening terecht komt is uniek, dat maakt het lastig en niet eenvoudig grijpbaar.

Het is al net als in het onderwijs, daar komt één keer in de vier jaar de onderwijsinspectie ‘interessant’ doen, en vertellen hoe je adaptief en of kindgericht onderwijs zou moeten geven, maar het zijn veelal mensen die geen enkel idee hebben hoe dat in de dagelijkse praktijk werkt. Dan is het makkelijk zaken doen, maar daar blijft het dan ook vaak bij omdat het geen toegevoegde waarde heeft.

Jij geeft als oplossing: Uithuisplaatsing is niet een oplossing omdat een zorgvuldig systeem heel grote waarde toekent aan de zorg door de incapabele ouders en het alsnog functioneerbaar maken van de kindzorg. Want geen enkel ander men kans deze kindzorg gelijkwaardig verzorgen.

Dat ben ik op zich met je eens, maar dat dit ook dramatisch uit de hand kan lopen hoeft verder geen betoog.
Wat mij momenteel meer zorgen baart is de “lieverd-dat-moet-je-niet-doen-cultuur” en ouders die er alles aan gelegen zijn de kinderen zoveel mogelijk in de watten te leggen om zelf hun leven te kunnen blijven leven zoals ze dat graag willen. Het gemiddelde kind wordt geen strobreed meer in de weg gelegd tegenwoordig en je hoeft ze maar aan te kijken of je krijgt ouders op je dak.
 
Je moet overal een diploma voor hebben, maar kinderen mag je aan de lopende band op de wereld zetten zonder dat er een haan naar kraait en de opvoeding? Zie maar wat je er van maakt en dáár gaat het hopeloos mis. Want ouders weten niet hoe ze moeten opvoeden en als het kind een beetje druk is; snel een stempeltje erop: ADHD..ligt het tenminste niet aan onze opvoeding, want ja daar kan het kind toch niets aan doen?
En de uitschieters van dit hele bekrompen systeem worden in de handen van de jeugdzorg gelegd. Die mogen zij weer op het rechte pad zien te krijgen, met 16 miljoen deskundigen om hen heen die het allemaal beter weten. Dat maakt de druk op de jeugdzorgwerkers extra groot; wanneer doe je het goed? Of je bent te laat, óf je bent te vroeg, óf je hoort er helemaal niet te zijn omdat er weinig aan de hand is. Ga maar na, ik geef het je te doen, de dagelijkse praktijk.

Dus op de stoel gaan zitten en een beleidsplan schrijven kan ik ook, misschien nog wel beter dan jij. Maar hier praten we over de praktijk van alledag en daar zit  - zoals altijd – dag en nacht verschil in.

[Titaan.]

quote:

Riemer Lap schreef op 09 juni 2010 om 01:05:
(...)

- Kul en onzin, te zot voor woorden, zonder kennis, niet onderbouwd, pseudokennis, de buik vol van hebben -


dit is niet goed

[Riemer Lap]

quote:

Titaan. schreef op 14 juni 2010 om 02:27:
dit is niet goed

??

[Titaan.]

quote:

Riemer Lap schreef op 14 juni 2010 om 08:47:
[...]
 ??

Ik kan uit je reactie geen onderbouwing halen die zulk ferm taalgebruik rechtvaardigt.
En als de discussie belandt op dat nivo, dan sneuvelt meestel als eerste de inhoudelijke behandeling.

[Riemer Lap]

quote:

Titaan. schreef op 15 juni 2010 om 01:35:
[...]
Ik kan uit je reactie geen onderbouwing halen die zulk ferm taalgebruik rechtvaardigt.
En als de discussie belandt op dat nivo, dan sneuvelt meestel als eerste de inhoudelijke behandeling.

Die onderbouwing was al aangegeven in eerdere posten.

[Titaan.]

quote:

Riemer Lap schreef op 15 juni 2010 om 09:59:
[...]
Die onderbouwing was al aangegeven in eerdere posten.

Ik heb de posten doorgelezen maar kan geen onderbouwing vinden daarvoor.
Welk post en welk gedeelte daarvan doel je dan op ?

[penguin1978]

Zonder heel diep in te gaan op voorgaande berichten een stukje persoonlijke ervaring van mijn kant met Jeugdzorg ... itt Riemer is mijn ervaring vanuit de andere kant. Toen ik mijn vrouw leerde kennen stonden alle 3 de kids onder toezicht en uit de rapporten te lezen was het primaire doel daarvan te bepalen of kinderen wel of niet uithuisgeplaatst zouden worden ... het was dus niet zo acuut dat ze zonder meer uithuis geplaatst zijn, maar dat was wel in onderzoek. Uiteindelijk zijn ook alle kinderen gediagnosticeerd met een psychiatrische stoornis ... en het is echt niet zo dat als een kind een beetje druk is deze van de psychiater een diagnose ADHD krijgt, mogelijk dat de omgeving een druk kind aanduid als zal wel ADHD zijn ... overigens ADHD is 1 van de diagnoses in ons gezin die er niet is

Veel van de negatieve publiciteit omtrent Jeugdzorg betreft de acute uithuisplaatsingen, mijn ervaring met Jeugdzorg is echter dat Jeugdzorg veel breder is en met goede constructieve samenwerking is het mogelijk voor elkaar te krijgen dat een kind krijgt wat zonder ondersteuning niet kan worden geboden.

Bij de praktische uitvoering van sommige dingen wordt Jeugdzorg veel gehinderd door allerlei regels e.d. is mijn ervaring ... onze oudste zoon kan vanwege zijn problematiek niet volledig thuiswonen, en zit nu op een groep waarvan hij uit gaat stromen naar een gezinshuis. Om hem in een gezinshuis bij ons in de buurt te krijgen hebben we zowat hemel en aarde moeten verschuiven omdat de betreffende instelling geen gezinshuizen heeft bij ons in de buurt. Valt dit te wijten aan Jeugdzorg? Als uitvoerend orgaan van overheid, zijn ze gebonden aan de regels en beleid van de overheid en persoonlijk ben ik van overtuiging dat de overheid en het beleid van de overheid vaak eerder een belemmering is voor Jeugdzorg dan een beleid dat mogelijkheden biedt.

Als een kind vermoord wordt door 1 van de ouders en het kind stond onder toezicht is dit de schuld van de voogd? Van sommige gezinsdrama's waarbij ouders hun kinderen vermoorden en daarna al dan niet zichzelf is bekend dat niemand maar ook niemand kon vermoeden dat dit zou gebeuren. Wellicht werpt de volgende vraag een ander licht hierop:

Hoeveel meer kinderen zouden er zijn vermoord door hun ouders als er geen Jeugdzorg zou zijn?

Aan fouten maken ontkomen we in geen enkele beroepsgroep en ik heb ook weleens stevige woorden gehad met de gezinsvoogd en tuurlijk moet er ook gekeken worden of er structureel dingen misgaan, wat er precies misgaat en hoe dat te voorkomen in de toekomst. Daarnaast hebben ook wij ervaring met slechte hulpverleners, zo zeg ik ook ronduit eerlijk tegen ambulant begeleider van mijn zoon dat het meer ondanks haar dan dankzij haar is dat het goed blijft gaan met hem (maar das weer een heel verhaal apart, waar ik een compleet rapport van kan schrijven).

Wellicht is mijn verhaal wat uit losse flodders, maar wellicht werpt het ook een ander licht op het verhaal.

[Riemer Lap]

Penguin, je schrijft "itt Riemer" maar ik lees geen tegenstelling.

[penguin1978]

quote:

Riemer Lap schreef op 25 september 2011 om 21:42:
Penguin, je schrijft "itt Riemer" maar ik lees geen tegenstelling.

Was hier denk ik niet helemaal helder in mijn woorden, bedoelde slechts dat ik bedoelde dat jij vanuit jou werkervaring schreef vanuit jeugdzorg en ik vanuit de ervaring jeugdzorg mee te maken in ons gezinsleven.
Als ik jou stukken lees dan zitten we idd met veel op 1 lijn.

[penguin1978]

Las net tijdens mijn boeiende administratieve kantooruitzendbaantje het volgende:

http://www.nu.nl/binnenla...jeugdzorg-rond-gezin.html

Geeft wellicht een aardig beeld, niet van incidenten, maar van het algemene ontwikkeling mbt Jeugdzorg