Mijn vriend wil (helaas) belijdenis doen.

[Riemer Lap]

quote:

Stephanie19 schreef op 07 mei 2010 om 12:50:
Hij gelooft wel, daar ben ik ook niet bang voor. Maar er niks mee doen en wel belijdenis doen vind ik niet kloppen voor mijn gevoel.

Je lijkt te willen zien WAT hij doet als gelovige. Wat maakt dat dit zo van belang is voor jou?

quote:

De één zegt dat het wel kan groeien vanaf de belijdenis, de ander zegt dat hij het beter niet kan doen. Wil(de) graag de voor en tegens weten van mensen die uit dezelfde cultuur komen.

Zoals je merkt zijn die reacties divers. En dat komt omdat wij "hem" niet kennen.
Er zijn gelovigen die belijdenis doen om niet meer naar catechese te moeten.
Maar er zijn ook velen die het als stap in geloof zien.
Waar staat je vriend (volgens jou)?

quote:

In het geloof ben ik extrovert en hij introvert. In het dagelijks leven is hij extroverter dan ik ben.
Daarom denk ik soms dat die cultuur hem tegen houdt. Maar dat is even een bedenksel...

Even ter illustratie: ik heb niets met handgeklap in een eredienst en met een band op het podium MAAR ik respecteer mijn broer en zus die daar wel iets mee hebben. We hebben een eigen vorm in geloof namelijk.

quote:

Elkaar in elkaars waarde laten vind ik ook heel belangrijk maar het lukt me niet altijd. Hem ook niet trouwens. Dat is echt een punt waar we samen aan moeten werken.
Het is ook gewoon dat je eigenlijk samen een kerk wilt vinden waar je je beiden in thuis voelt en soms wordt ik er dan zo radeloos van als hij toch alles ''afkraakt'' en zijn kerk de enige ware is.
Dan komt die woordenstroom weer.

De Ware Kerk is de alom vergaderde Kerk van Christus. Die is niet plaatselijk gebonden aan de PKN of GKV vrees ik.

quote:

Ik hou heel veel van mijn vriend, maar als we niet eens het geloof kunnen delen dan gaat het erg moeilijk worden denk ik.
Opzich zou het geen ramp zijn als hij gereformeerd bleef maar er niet over praten...Dat vind ik nou zo moeilijk.

en dat IS ook moeilijk omdat je andere mensen met een andere cultuur bent.
Kun je spreken over waar je eenheid in geloof hebt?

[Riemer Lap]

quote:

gaitema schreef op 07 mei 2010 om 21:14:
.

offtopic:He Gaitema;

Strijden met open vizier is voor de rest leuker om mee te maken.
Ik heb je mail van antwoord voorzien en stel voor om het verder hier gewoon te delen.
Niet voor jou of mij maar voor stephanie.

[Trajecto]

quote:

Riemer Lap schreef op 08 mei 2010 om 01:06:
[...]

He Gaitema;

Strijden met open vizier is voor de rest leuker om mee te maken.
Ik heb je mail van antwoord voorzien en stel voor om het verder hier gewoon te delen.
Niet voor jou of mij maar voor stephanie.

We zijn benieuwd (alhoewel er natuurlijk niets mis mee is wanneer er dingen zijn die men liever met een ander privé bespreekt en dat zo houdt).

[Riemer Lap]

quote:

Trajecto schreef op 08 mei 2010 om 11:31:
[...]

We zijn benieuwd (alhoewel er natuurlijk niets mis mee is wanneer er dingen zijn die men liever met een ander privé bespreekt en dat zo houdt).

Ik zal het proberen samen te vatten.

Als ik de situatie lees van haar / hem dan krijg ik twijfel of je een gelijkwaardigheid in geloof kunt ontdekken.'
Nou is dat geen MUST voor een relatie maar weten waar je staat is wel van belang voor elkaar lijkt mij.
Daarnaast proef ik een beetje dat zij vindt dat hij geen goed gelovige is met de vorm die hij kiest.
Voor je het weet kom je dan op het ware kerk denken uit en daar werden zorgen over geuit.
Het enige wat ik kan zeggen dat het evangelische geloofsgevoel wezensvreemd kan zijn voor een GKv-er.

[gaitema]

Het was ook iets wat ik liever prive vroeg.

Waar ik mee zit is twee werelden die ik in dit verhaal ken. Het ene is dat wat je met mijn vader ziet:
Iemand die vroeger omdat hij uit is geweest en voetbal wilde kijken niet meer in de kerk kwam en geen grote prater is. Hij heeft echter een geestelijke ontwikkeling doorgemaakt en is een hele trouwe gelovige man die niet meer uit de kerk is te slaan . Hij is diaken geweest, maar daar kon hij zijn ei niet kwijt. Al is hij dat later wel samen weer met zijn vrouw geworden. Want zij is goed in het diakonele gedeelte, hij in het begrijpend lezen van al de paparassen die ze ervan krijgen.

Aan de andere kant moet ik denken aan wat ik van een kennis hoor uit Rijssen. Hij trouwde met iemand die bij mij op de bijbelkring zat en heeft erom heel veel vrienden verloren. Zij wilden niet meer zijn vrienden zijn omdat zij van de gereformeerde bond waren en hun vriend met dat meisje van die mindere PKN in Nijverdal.In hun ogen afvalligen. Hij zei: "zo weet ik wat ik aan ze heb gehad."

Dan heb ik het gewoon over mijn leefijdgenoten van rond de 30 jaar die dus nog steeds zo denken. Het bijbelbeldgeloofshouding.

[Riemer Lap]

quote:

gaitema schreef op 08 mei 2010 om 12:23:
Het was ook iets wat ik liever prive vroeg.

Daarom heb ik het samengevat omdat je wel iets hebt wat mee zou kunnen spelen bij mensen. Die hele lange mail van ons laten we lekker geheim

quote:

Waar ik mee zit is twee werelden die ik in dit verhaal ken. Het ene is dat wat je met mijn vader ziet:
Iemand die vroeger omdat hij uit is geweest en voetbal wilde kijken niet meer in de kerk kwam en geen grote prater is. Hij heeft echter een geestelijke ontwikkeling doorgemaakt en is een hele trouwe gelovige man die niet meer uit de kerk is te slaan . Hij is diaken geweest, maar daar kon hij zijn ei niet kwijt. Al is hij dat later wel samen weer met zijn vrouw geworden. Want zij is goed in het diakonele gedeelte, hij in het begrijpend lezen van al de paparassen die ze ervan krijgen.

Aan de andere kant moet ik denken aan wat ik van een kennis hoor uit Rijssen. Hij trouwde met iemand die bij mij op de bijbelkring zat en heeft erom heel veel vrienden verloren. Zij wilden niet meer zijn vrienden zijn omdat zij van de gereformeerde bond waren en hun vriend met dat meisje van die mindere PKN in Nijverdal.In hun ogen afvalligen. Hij zei: "zo weet ik wat ik aan ze heb gehad."

Dan heb ik het gewoon over mijn leefijdgenoten van rond de 30 jaar die dus nog steeds zo denken. Het bijbelbeldgeloofshouding.

Het probleem is dat wij de "hem" niet kennen en dus de info van de "haar"moeten hebben.
Het is niet logisch om dit verhaal op te delen in juist / onjuist en ik denk dat we dat ook niet moeten willen.

[Piebe]

'En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus. Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in Paulus naam gedoopt?' (1 Kor 1,12-13)

[Riemer Lap]

quote:

Piebe schreef op 08 mei 2010 om 12:42:
'En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus. Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in Paulus naam gedoopt?' (1 Kor 1,12-13)

[gaitema]

quote:

Riemer Lap schreef op 08 mei 2010 om 12:31:
[...]
 Daarom heb ik het samengevat omdat je wel iets hebt wat mee zou kunnen spelen bij mensen. Die hele lange mail van ons laten we lekker geheim

Okee, dat vindt ik wel prettig

quote:

Het probleem is dat wij de "hem" niet kennen en dus de info van de "haar"moeten hebben.
Het is niet logisch om dit verhaal op te delen in juist / onjuist en ik denk dat we dat ook niet moeten willen.

Dat zou best kunnen, en daarbij: je weet maar nooit wat iemand doet.
Om toch nog iets terug te halen:
in onze gemeente deelde emeritus ds. Boomsma in een dienst bij ons uitnodigingskaartjes aan de bezoekers uit voor de evangelisatiedienst aanstaande zondag. Ik heb er met vier randkerkelijken over gehad. Mijn buurvrouw, een vriend van me, zijn moeder en een kennis van me via de kerk en muziekvereniging. Die laatste heeft als enige gezegt mee te willen, hij vond het zelfs gezellig om mee te gaan. Nu liggen we elkaar ook goed Hij is een zoeker die de laatste keer met pasen in de kerk was en herkende zichzelf wel als een doelgroep van de dienst. Hij nodigde me vroeger ook vaak uit om mee te gaan naar de uitlslaapdiensten in de soos die toen nog voor de jeugd georganiseerd werd en op zijn top nog 100 jongeren op bezoek hadden (de laatste dienst was vorig jaar met een kleine 10 bezoekers, waarvan ook een dominee en een jeugdouderling en twee uitslaapdienstcommissieleden).

Mensen reageren dus best wel verschillend, al lijken ze best wel op elkaar op het eerste gezicht.

[gaitema]

Toch nog iets terugzetten naast de samenvatting van Riemer.

quote:

Riemer Lap schreef op 07 mei 2010 om 00:22:

Ben ik het niet mee eens.Ik ben van jongsaf via omwegen gereformeerd en heb van jongsaf een besef van de HG meegekregen.
dat ik niet geloof in tongentaal en andere zaken doet dan niet terzake, het gaat om de kern van het geloof: Jezus Christus en die gekruisigd DOCH opgestaan.

Mijn ervaring is dat we thuis vooral over Jezus en God hadden. We hadden het zelden over de Heilige Geest. Wat we van de Heilige Geest geloofden is denk ik vooral dat we God zouden verstaan door de bijbel heen. Verder kan ik me niets concreets herinderen.

De gaven van de Heilige Geest als gebedsgenezing, demonenuitdrijven, openbaringen, klanktaal, profetie, barmhartigheid etc waren bij ons wereldvreemde begrippen. We lazen het ongetwijveld in de bijbel maar gingen er van uit dat het voor die bijbelse tijd gold.

Voor wat jaren terug zat ik nog met de vraag wat "Gods Luister" waar de bijbel het over had betekend. Ik vroeg het thuis, niemand wist het. Ik mailde naar Arie Boomsma (toen werkte hij nog niet voor de tv, of misschien al voor Veronica), hij heeft de vraag doorverwezen naar zijn Vader ds. Pieter Boomsma. Toen kwam hij met het antwoord in een preek die zondag waar ik was en in een mailtje naar me toe. Hij preekte toen over Gods luister dat de "Heerlijkheid van God" inhoud dat je vervullen kan. Met Gods luister werd Mozus vervuld, maar het ebte weg en daarom bedekte hij zijn gezicht, toen hij het gouden beeld zag wat het volk aanbad. De glans verdween van zijn gezicht.

quote:

Ik denk dat je God niet begrijpt en Jezus niet en de Geest ook nooit zult begrijpen totdat Hij wederkomt.
Kennis is wat anders dan weten immers?

Nooit helemaal begrijpen inderdaad tot Hij weer komt, maar ik had wel een beeld bij Jezus en de Vader, maar totaal niet bij de Heilige Geest. Ik weet nog dat ik er als tiener aan dacht vanwege wat ik van evangelischen hoorde over het toelaten van de Heilige Geest, maar ik kon het maar niet begrijpen.

Later heb ik door bijbellezen de conclusie getrokken dat de Heilige Geest de Geest van God was die Jezus vervulde, wat Hem ook tot God maakt en één met Hem maakt (ook dat begreep ik niet) en Die ook ons wil helpen.

quote:

Stephanie zal moeten ijken op haar eigen kennis en zijn kennis.
dat zal verschillen, net zoals man en vrouw verschillen.
Het evangelische geloof is anders dan het gereformeerde en dat zal ook zij moeten onderzoeken lijkt mij.
Nu ligt in alles de bal bij hem. Waarom niet bij haar???

Ik denk dat ze het ook onderzoekt, daarom is ze ook hier.

[gaitema]

quote:

Piebe schreef op 08 mei 2010 om 12:42:
'En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus. Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in Paulus naam gedoopt?' (1 Kor 1,12-13)

De één noemt zich gereformeerd, de ander pinksters en weer een ander katholiek. Soms hebben we inderdaad niet door wat we eigenlijk zeggen

[Riemer Lap]

quote:

gaitema schreef op 08 mei 2010 om 13:39:
[...]


De één noemt zich gereformeerd, de ander pinksters en weer een ander katholiek. Soms hebben we inderdaad niet door wat we eigenlijk zeggen

Tja, begin bij de basis maar als de één daar al niet over wil praten dan stopt het vrij snel...

[gaitema]

Mee eens.

[bloem]

Ik kan Stephanie goed begrijpen,
ik ben zelf al 40 jaar gkv-er en mijn man ook,maar toch is er sinds vorig jaar bij mij iets verandert, ik noem het zelf bekering, en heb een vreselijke honger naar Gods woord, psalmen en gezangen en opwekkingsliederen raken me , soms kan ik niet meer alleen maar stil staan bij het zingen, mijn handen moéten gewoon meedoen om God te prijzen.
Mijn man ziet dit niet en kan er ook niet echt over praten, ik zie zijn geloof ook niet terug in zijn dagelijks leven.
Dit doet mij veel verdriet,
dus Stephanie, als iemand écht met zijn hart gelooft, moet je het kunnen zien aan de buitenkant, ik bedoel: je moet vruchten kunnen zien.
Je moet over dit onderwerp kunnen praten ,anders lijdt je een erg eenzaam leven als je straks getrouwd bent.
succes.

[Antonius]

quote:

bloem schreef op 08 mei 2010 om 22:15:
....dus Stephanie, als iemand écht met zijn hart gelooft, moet je het kunnen zien aan de buitenkant, ik bedoel: je moet vruchten kunnen zien.
Je moet over dit onderwerp kunnen praten ,anders lijdt je een erg eenzaam leven als je straks getrouwd bent.
succes.

Uiteraard, aan de vruchten herkent men de boom. Ook ieder mens is verschillend, in een huwelijk zijn en blijven man en vrouw verschillend, dus ook verschillende vruchten.
Lijkt mij van wel, dat je over je geloof wilt praten met je geliefde.

[dingo]

quote:

bloem schreef op 08 mei 2010 om 22:15:
[...]
Mijn man ziet dit niet en kan er ook niet echt over praten, ik zie zijn geloof ook niet terug in zijn dagelijks leven.
Dit doet mij veel verdriet,
dus Stephanie, als iemand écht met zijn hart gelooft, moet je het kunnen zien aan de buitenkant, ik bedoel: je moet vruchten kunnen zien.
[...]
succes.

Misschien zie je niet de vruchten die jij wil zien. Houdt hij van je? Zorgt hij goed voor jullie gezin? Is hij behulpzaam naar jou en anderen? Sommige mensen praten nu eenmaal met hun handen.

[Priscilla en Aquila]

quote:

dingo schreef op 09 mei 2010 om 19:48:
[...]

Misschien zie je niet de vruchten die jij wil zien. Houdt hij van je? Zorgt hij goed voor jullie gezin? Is hij behulpzaam naar jou en anderen? Sommige mensen praten nu eenmaal met hun handen.

...dan zie je het geloof terug in het dagelijks leven lijkt me. bloem gaf aan dat dat niet het geval was.

[Trajecto]

quote:

Priscilla en Aquila schreef op 09 mei 2010 om 23:54:
[...]

...dan zie je het geloof terug in het dagelijks leven lijkt me. bloem gaf aan dat dat niet het geval was.

Ja oké. Maar om dit preciezer te duiden zou je wat meer moeten weten. Bloem lijkt me dus echt iemand om het geloof op extraverte manier te beleven. Het kan op zich best zo zijn dat haar man wel zorgzaam is en een trouw gelovige maar dat erover praten -- laat staan uitbundigheden -- hem toch niet liggen.
Bloem wil praten over het geloof; haar man kan dat niet zo, en hij lijkt als ik het goed lees ook nauwelijks te merken dat zijn vrouw eigenlijk wel lijdt eronder dat ze haar volheid van beleving niet in gesprekken kan uitwisselen met hem.
Dat is toch erg jammer.
Terecht zegt ze tegen Stephanie dat ze met haar vriend over dit onderwerp moet kunnen praten; dat Stephanie anders een erg eenzaam leven zal hebben als ze straks getrouwd is.

[elle]

quote:

Priscilla en Aquila schreef op 09 mei 2010 om 23:54:
[...]

...dan zie je het geloof terug in het dagelijks leven lijkt me. bloem gaf aan dat dat niet het geval was.

Ik vind het te kort door de bocht.
Ten eerste kan er tijd over heen gaan voor je zover gegroeid bent in je geloof dat de vrucht zichtbaar wordt. Ten tweede kan het imho prima zo zijn dat de vrucht door anderen niet herkend wordt. Ten derde bewerkt de Geest de vrucht, en niet de gelovige. Vruchtdragen is imho geen keuze, het is iets dat je overkomt. Ten vierde: de vrucht van de Geest bestaat eerder uit een serie karaktertrekken dan uit een serie daden. Imho dus niet uit 'handen in de lucht' en 'veel praten over God' (Galaten 5:22).

[wateengedoe2]

quote:

elle schreef op 10 mei 2010 om 08:22:
[...]
de vrucht van de Geest bestaat eerder uit een serie karaktertrekken dan uit een serie daden. Imho dus niet uit 'handen in de lucht' en 'veel praten over God' (Galaten 5:22).

[Stephanie19]

De passie van ons geloof kunnen we in principe niet met elkaar delen. Dat is wel lastig. Soms wil het wel eens tussendoor dat er geen frustratie ontstaat. Maar we gaan nooit echt diep.
Wat bij mijzelf ligt kan ik zelf veranderen. Wat bij hem ligt natuurlijk niet. Ik ben wel bereid om met hem mee naar de kerk te gaan om en om maar ik zou nooit altijd naar de gereformeerde kerk kunnen. Daar kan ik mijn ei niet in kwijt om het zo maar te zeggen.
Het is voor mij van groot belang WAT hij doet. Als je gelooft moet je toch ook de vruchten kunnen zien?
Anders is je geloof toch dood volgens de bijbel?
Hoe mijn vriend er in staat...
Hij wil wel belijdenis doen om ja te zeggen maar ik vraag me af hoe belangrijk hij het vindt. Heb het idee dat het voor hem er bij hoort. Hij zegt dat hij er klaar voor is maar ik mis dat verlangen bij hem.
Snap wel dat het evangelische heel apart kan over komen voor iemand die gereformeerd is. Echt haast een cultuurshock. Andersom trouwens ook
Maar je verdiepen in elkaars opvattingen... is dat teveel gevraagd? Misschien wel. Ik weet het niet. Ik denk zelf van niet.

De Heilige Geest is vaak heel onbekend voor mensen. Wat Hij doet, Zijn taak, wat voor invloed Hij heeft etc.
Zou ook graag willen dat hij zou ervaren wat de Heilige Geest in zijn leven zou kunnen doen.
Hij heeft de Heilige Geest wel maar ik denk dat hij zich er niet door laat leiden...
Hij is wel heel behulpzaam naar vrienden, kennissen. Waar is de passie...
Je moet aan Gods hart zijn om vrucht te kunnen dragen.
Je vruchten groeien doordat God je voedt. Het is niet iets wat je zelf kunt forceren. Je kunt er wel voor kiezen om bij God te zijn.

[Antonius]

Stephanie19 schreef op 10 mei 2010 om 22:46:

quote:

Maar je verdiepen in elkaars opvattingen... is dat teveel gevraagd? Misschien wel. Ik weet het niet. Ik denk zelf van niet.

Daar komt het wel op aan in een relatie. Als dat te veel gevraagd, is dan kan je de relatie ook wel vergeten. Ik vond het wel mooi om te lezen dat je je afvraagt waarom belijdenis doen zo belangrijk is voor hem.

quote:

De Heilige Geest is vaak heel onbekend voor mensen. Wat Hij doet, Zijn taak, wat voor invloed Hij heeft etc.

Fijn om te lzen dat je hem dat gunt. Ook hier geldt , een kwestie van groei, zoals elle al schrij n.a.v. de vrucht van de Geest.

[bloem]

quote:

Trajecto schreef op 10 mei 2010 om 01:25:
[...]

Ja oké. Maar om dit preciezer te duiden zou je wat meer moeten weten. Bloem lijkt me dus echt iemand om het geloof op extraverte manier te beleven. Het kan op zich best zo zijn dat haar man wel zorgzaam is en een trouw gelovige maar dat erover praten -- laat staan uitbundigheden -- hem toch niet liggen.
Bloem wil praten over het geloof; haar man kan dat niet zo, en hij lijkt als ik het goed lees ook nauwelijks te merken dat zijn vrouw eigenlijk wel lijdt eronder dat ze haar volheid van beleving niet in gesprekken kan uitwisselen met hem.
Dat is toch erg jammer.
Terecht zegt ze tegen Stephanie dat ze met haar vriend over dit onderwerp moet kunnen praten; dat Stephanie anders een erg eenzaam leven zal hebben als ze straks getrouwd is.

Eigenlijk ben ík degene die introvert is en mijn man de extraverte, hij weet altijd wel ergens over te praten, alleen niet over het geloof,
gister nog had hij een heel gesprek in de auto met een collega, die vroeg of hij ook geloofde, ja ik geloof en ga naar de kerk. Verder ging het gesprek niet. Ik zei, dat dit toch de ideale gelegenheid was om over Jezus te vertellen ? Ja misschien wel, maar ik kan het gewoon niet, zei hij.
Ja, sorry hoor, wat vind je dan belangrijk in dit leven ? denk ik dan.
Maar ik hoop dat hij ook echt vervúld word met de Heilige Geest, dat hij eens écht aangeraakt wordt,
Het doet hem allemaal zo weinig, terwijl ik soms momenten heb dat ik wel kan jánken omwat Jezus allemaal voor ons over heb gehad.
maar ik blijf bidden !
ook voor jou Stephanie ! en voor je vriend off course

[Antonius]

quote:

bloem schreef op 11 mei 2010 om 12:46:
[...]
...gister nog had hij een heel gesprek in de auto met een collega, die vroeg of hij ook geloofde, ja ik geloof en ga naar de kerk. Verder ging het gesprek niet. Ik zei, dat dit toch de ideale gelegenheid was om over Jezus te vertellen ? Ja misschien wel, maar ik kan het gewoon niet, zei hij.
Ja, sorry hoor, wat vind je dan belangrijk in dit leven ? denk ik dan.
Maar ik hoop dat hij ook echt vervúld word met de Heilige Geest, dat hij eens écht aangeraakt wordt,
Het doet hem allemaal zo weinig, terwijl ik soms momenten heb dat ik wel kan jánken omwat Jezus allemaal voor ons over heb gehad.
maar ik blijf bidden !
ook voor jou Stephanie ! en voor je vriend off course

Dat vind ik dan wel een eerlijk antwoord van hm.  Ik wil ook zegggen da ttowen ik zelf beijdenis deed, ik wel geloofde dat Jezus voor ons gestorven was, maar dat voor mij niet had gehoeven. Ik vond het mezelf niet waard. hier werd ik me pas later van bewust.
Overigens wat is praten overgeloof eigenlijk. Is dat een mooie bijbelstudie houden, goed kunnen verwoorden wat god heeft gedaan, wat  ik zelf geloof? en als de daden, dan achtwerwege blijven, geloof zonder werken is toch een dood geloof.

[Stephanie19]

Dank je bloem!
Ik probeer er telkens meer achter te komen wat hem nou beweegt om belijdenis te doen. Zelf heb ik nu (nog) het idee dat het er bij hoort. Vooral ook sinds dat een vriend van hem vroeg of hij ook belijdenis ging doen. Toen ging spontaan het knopje om en wilde hij ook. Opzich kan die keuze zo maken maar het kwam toch heel onverwacht voor mij omdat hij het eerst niet van plan was.
Toch vind ik het nog moeilijk om de balans te zoeken. Hij vindt het blijkbaar ontzettend moeilijk (vervelend ook wel) om er over te praten. 5 minuten is al haast teveel, maar misschien elke keer als we bij elkaar zijn een paar minuten en misschien dat het dan groeit...
Hebben jullie tips?

[Antonius]

Tips, nee, wat je zelf al schreef blijf dat doen. Ik bedoel, doe wat voor jou werkt, past in jullie relatie.

quote:

Stephanie19 schreef op 11 mei 2010 om 20:05:
....Ik probeer er telkens meer achter te komen wat hem nou beweegt om belijdenis te doen. 5 minuten is al haast teveel, maar misschien elke keer als we bij elkaar zijn een paar minuten en misschien dat het dan groeit...
Hebben jullie tips?

[elle]

Ik zou dat praten vooral achterwege laten. Als dat hem niet ligt, vooral niet doen. Hooguit zou ik tussen neus en lippen door vertellen wat voor tofs je nu weer overkomen is, en dat je God voor zoiets dankbaar bent. Beter kun je door je doen en laten getuigen van God.


Stephanie19: of hij gelooft, en dan kan hij daarvan belijdenis doen. Of hij gelooft niet, en is van plan een valse belijdenis af te leggen.
Jij stelt dat het eerste het geval is. Vertrouw dan op de Geest, en weet dat de vrucht vanzelf zal komen. Al is die volgens mij al best zichtbaar, als hij zo hulpvaardig is naar vrienden en kennissen.
Waar geloof blijft niet zonder werken/daden. Maar er staat niet dat die daden per direct zichtbaar zullen zijn. Eerst moet de Geest ruimte (en soms heel veel tijd) krijgen om een mens naar Gods beeld vormen. Dan komen de daden vanzelf.

Wat uit galaten 5:22 mis je het sterkst?

[wateengedoe2]

quote:

Stephanie19 schreef op 11 mei 2010 om 20:05:
Hij vindt het blijkbaar ontzettend moeilijk (vervelend ook wel) om er over te praten. 5 minuten is al haast teveel, maar misschien elke keer als we bij elkaar zijn een paar minuten en misschien dat het dan groeit...
Hebben jullie tips?

Dit lijkt me een zeker recept om de ergernis en irritatie in jullie relatie almaar te laten groeien. "Oh ... heb je haar weer met haar gezeur over die belijdenis!" Kun je ook geduld hebben met hem, en hem accepteren zoals hij is/denkt/gelooft? Dat lijkt me een veel gezonder recept voor een goede relatie!

[Priscilla en Aquila]

quote:

Trajecto schreef op 10 mei 2010 om 01:25:
[...]

Ja oké. Maar om dit preciezer te duiden zou je wat meer moeten weten. Bloem lijkt me dus echt iemand om het geloof op extraverte manier te beleven. Het kan op zich best zo zijn dat haar man wel zorgzaam is en een trouw gelovige maar dat erover praten -- laat staan uitbundigheden -- hem toch niet liggen.

quote:

elle schreef op 10 mei 2010 om 08:22:
[...]

Ik vind het te kort door de bocht.
Ten eerste kan er tijd over heen gaan voor je zover gegroeid bent in je geloof dat de vrucht zichtbaar wordt. Ten tweede kan het imho prima zo zijn dat de vrucht door anderen niet herkend wordt. Ten derde bewerkt de Geest de vrucht, en niet de gelovige. Vruchtdragen is imho geen keuze, het is iets dat je overkomt. Ten vierde: de vrucht van de Geest bestaat eerder uit een serie karaktertrekken dan uit een serie daden. Imho dus niet uit 'handen in de lucht' en 'veel praten over God' (Galaten 5:22).

Ik zie dan ook niet dat praten wordt bedoeld door bloem, ze heeft het over het terugzien van geloof in het dagelijks leven als vruchten....:

quote:

bloem
ik zie zijn geloof ook niet terug in zijn dagelijks leven.
Dit doet mij veel verdriet,
dus Stephanie, als iemand écht met zijn hart gelooft, moet je het kunnen zien aan de buitenkant, ik bedoel: je moet vruchten kunnen zien.

En die zijn ALTIJD!! herkenbaar, zeker voor een gelovige vriendin/echtgenote!

[elle]

quote:

Priscilla en Aquila schreef op 12 mei 2010 om 12:43:

En die zijn ALTIJD!! herkenbaar, zeker voor een gelovige vriendin/echtgenote!

Waar baseer je die uitspraak op?
Ik denk dat vrucht dragen vooral herkenbaar is door God en dat mensen blind kunnen zijn vanwege vooroordelen, verwachtingspatronen etc.

Een boom herkent men aan de vruchten. Draagt Stephanies vriend dan rotte vruchten? Daar hoor ik haar niet over. Zij ziet ook geen goede vruchten, maar spreekt wel van zijn inzet voor vrienden. Wie herkent dan de vrucht (niet)?

En als er nog geen vrucht is, dan hoor je te wachten tot het dat seizoen aanbreekt, lijkt me. Kan kennelijk soms 40 jaar duren.

Wanneer je je geloof belijdt, laat God jou niet los. Dat beloofde Hij al bij de doop, dat versterk je door de belijdenis. God gaat Zijn weg met zijn kinderen, of ze daarbij nu staan te popelen of niet.
't Zal evenwel niet altijd makkelijk zijn, dat geloof ik ook. Gods weg voert ook langs beproevingen. Jakobus 1: 2 Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. 3 Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid.
God heeft mijn lauwe geloof beproefd en me er destijds doorheen gesleept. Geloofde ik voordien? Jawel. Was dat ook 'aan de buitenkant zichtbaar'? Ik denk het niet. Was het dan onwaar geloof? Welnee. Waren er daden/vruchten? Jawel, zo nu en dan. Had het geholpen wanneer ik een vriend gehad zou hebben die steeds aan mijn kop zeurde over God? Ik vermoed van niet.

[Trajecto]

quote:

Stephanie19 schreef op 10 mei 2010 om 22:46:
De passie van ons geloof kunnen we in principe niet met elkaar delen. Dat is wel lastig. Soms wil het wel eens tussendoor dat er geen frustratie ontstaat. Maar we gaan nooit echt diep.

"Soms wil het wel eens tussendoor dat er geen frustratie ontstaat," zeg je. Dat klinkt veelzeggend en helaas in sombere zin.

quote:

Wat bij mijzelf ligt kan ik zelf veranderen. Wat bij hem ligt natuurlijk niet. Ik ben wel bereid om met hem mee naar de kerk te gaan om en om maar ik zou nooit altijd naar de gereformeerde kerk kunnen. Daar kan ik mijn ei niet in kwijt om het zo maar te zeggen.
Het is voor mij van groot belang WAT hij doet. Als je gelooft moet je toch ook de vruchten kunnen zien?
Anders is je geloof toch dood volgens de bijbel?

In Jacobus 2 staat het, zoals je zelf al eerder ook zei.
Bedenk echter ook: Zie je het niet expliciet in zijn daden of is het misschien zo dat zijn handelen regelmatig ermee in tegenspraak lijkt te zijn. Zie je misschien wat in Jacobus 2:14-17 beschreven staat? Dus: wel vriendelijkheid maar daden nalaten waar ze niet nagelaten zouden moeten worden?

quote:

Hoe mijn vriend er in staat...
Hij wil wel belijdenis doen om ja te zeggen maar ik vraag me af hoe belangrijk hij het vindt. Heb het idee dat het voor hem er bij hoort. Hij zegt dat hij er klaar voor is maar ik mis dat verlangen bij hem.

Kun je het niet ook zien als de weg die je gaat -- met wel mijlpalen -- maar toch iets wat je doet en waar je op weg bent? Daarover hoef je toch niet per se zo in uitbundige beroering en overlopend van emotie te wezen? Misschien gaat het zó bij hem.

De belijdenis? Hoe belangrijk hij het vindt kun je hem vragen en ook of het misschien slechts "erbij hoort". Reken er niet op dat het overkomt als vriendelijke belangstelling als je het vraagt zoals ik het nu zeg maar..., dat is het ook eigenlijk niet! Je hebt in wezen forse verwijten naar hem toe! Eigenlijk hoor ik tenslotte weinig wat er positief aan je vriend zou kunnen zijn.

quote:

Snap wel dat het evangelische heel apart kan over komen voor iemand die gereformeerd is. Echt haast een cultuurshock. Andersom trouwens ook
Maar je verdiepen in elkaars opvattingen... is dat teveel gevraagd? Misschien wel. Ik weet het niet. Ik denk zelf van niet.

Nee, dat is niet teveel gevraagd. Dat vind ik niet.
Het geloof op de manier zoals jij het niet alleen gewend bent, maar waar je ook achter staat, is zo essentieel voor jou dat degene met wie je verder door het leven zult gaan zich daarin moet verdiepen.
(Maar dat zeg ik niet specifiek naar je vriend gericht als dat hij iets moet, maar als hij inderdaad verder met jou door het leven wil dan is het wel iets wat hij eigenlijk niet zou kunnen wegschuiven.)

quote:

De Heilige Geest is vaak heel onbekend voor mensen. Wat Hij doet, Zijn taak, wat voor invloed Hij heeft etc.
Zou ook graag willen dat hij zou ervaren wat de Heilige Geest in zijn leven zou kunnen doen.
Hij heeft de Heilige Geest wel maar ik denk dat hij zich er niet door laat leiden...
Hij is wel heel behulpzaam naar vrienden, kennissen. Waar is de passie...

Passie..., ja daar zeg je zo wat! Een extraverte emotioneel-uitbundige gedreven manier waaraan ik dan toch gauw denk dan, is niet echt ieders "gewoonte". Het kan natuurlijk ook op meer interne wijze maar misschien is die "drive" sowieso bij hem minder en niet op een manier dat het woord "passie" je erbij gauw invalt. Dat kan.
"Hij is wel heel behulpzaam naar vrienden, kennissen,"zeg je. Kijk eens aan!
Galaten:
22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, 23 zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.

Ik proef bij jou toch wel: "ja, maar dat is allemaal gewoon; ik moet behoorlijk wat extra zien!" Maar zo gewoon is dit allemaal niet! Er is voor menigeen heel wat moeite en tijd nodig en de bewustwording moet komen om deze dingen in redelijke mate te verwerkelijken.

quote:

Je moet aan Gods hart zijn om vrucht te kunnen dragen.
Je vruchten groeien doordat God je voedt. Het is niet iets wat je zelf kunt forceren. Je kunt er wel voor kiezen om bij God te zijn.

quote:

Stephanie19 schreef op 11 mei 2010 om 20:05:
Dank je bloem!
Ik probeer er telkens meer achter te komen wat hem nou beweegt om belijdenis te doen. Zelf heb ik nu (nog) het idee dat het er bij hoort. Vooral ook sinds dat een vriend van hem vroeg of hij ook belijdenis ging doen. Toen ging spontaan het knopje om en wilde hij ook. Opzich kan die keuze zo maken maar het kwam toch heel onverwacht voor mij omdat hij het eerst niet van plan was.
Toch vind ik het nog moeilijk om de balans te zoeken. Hij vindt het blijkbaar ontzettend moeilijk (vervelend ook wel) om er over te praten. 5 minuten is al haast teveel, maar misschien elke keer als we bij elkaar zijn een paar minuten en misschien dat het dan groeit...
Hebben jullie tips?

Je krijgt toch gauw een soort verwijt-situatie zoals ik boven in de reactie op je vorige post al zei.
Ik denk Dat Elle gelijk heeft als ze zegt: "Hooguit zou ik tussen neus en lippen door vertellen wat voor tofs je nu weer overkomen is, en dat je God voor zoiets dankbaar bent. Beter kun je door je doen en laten getuigen van God."
Dan krijg je niet zo gauw de verwijt-situatie die hem vermoedelijk juist doet dichtslaan.
En een garantie dat hij ooit een gelovige wordt bij wie het echt "af straalt" van alles wat hij doet heb je niet.
Je kunt de tijd nemen als je dat wilt, daarbij moet je natuurlijk niet vergeten wat ik net zeg en zelf op enig moment gaan beslissen of je met je vriend een relatie voor het leven wilt (ook zonder garanties die niet te geven zijn!).

Ik wens jou zowel als je vriend succes maar wil het kunnen lukken dan is er veel nodig van de dingen die je vindt in de versen van de Galatenbrief die ik zonet aanhaalde! Liefde en geduld in ieder geval, om er maar eens twee te noemen.

[Stephanie19]

Wat ik het meest mis uit Galaten 5:22 = geduld en geloof.
Misschien hoort vrede er ook een beetje bij...
Op de Geest vertrouw ik wel, maar als persoon geloof ik dat je de Geest ook ruimte moet geven. Gods stem willen verstaan. Zo lastig omdat hij er niet mee is opgegroeid om duidelijk te maken hoe ik er tegenaan kijk.
Hij kent het niet en is ook niet geinteresseerd kan ik wel zeggen.
Hij is vriendelijk en behulpzaam naar vrienden en kennissen, maar dat doet hij (naar mijn inzicht) meer omdat hij echt een sociaal type is. Ik geloof wel dat het door God gegeven is, maar...hoe leg je dat uit... tis voor hem niet gekoppeld aan geloof. Meer omdat hij dat leuk vindt. Hij koppelt dat niet aan geloof.
Kan het niet goed onder woorden brengen...
Ik probeer hem meer te respecteren in zijn keuze om bij de gereformeerde kerk te blijven en de leer etc. maar ik vind het zo moeilijk dat hij z'n koppie niet gebruikt.
Hij neemt alles zo maar aan en dan denk je er niet goed over na toch?
Waar wil je dan bij horen? Als je niet eens weet wat het helemaal inhoudt...
Niet dat je het tot in de puntjes moet weten maar een beetje weten waar je voor staat vind ik heel normaal.

Zijn handelen staat inderdaad wel eens haaks op het geloof. Even een voorbeeldje wat ook wel met dat ongeduld te maken heeft.
Hij heeft er een hekel aan als er een oudere voor hem rijdt die 20 te zacht rijdt.
Dan gaat hij bumperkleven omdat het hem zo irriteert.
Dan denk ik van... wat aso... ik bedoel, zo'n voorbeeld moet een christen toch niet willen geven?
Later voelt hij zich er ook niet schuldig over. Alleen maar van... zo iemand moeten ze van de weg halen...

[elle]

quote:

Stephanie19 schreef op 14 mei 2010 om 17:23:
Wat ik het meest mis uit Galaten 5:22 = geduld en geloof.
Misschien hoort vrede er ook een beetje bij...

Hmz... geduld en vrede? Waarom moet ik nu aan Matt 7:3 denken?

quote:

Op de Geest vertrouw ik wel, maar als persoon geloof ik dat je de Geest ook ruimte moet geven. Gods stem willen verstaan. Zo lastig omdat hij er niet mee is opgegroeid om duidelijk te maken hoe ik er tegenaan kijk.

Goed punt. De Geest is van Levensbelang voor je geloof. Bedoel je te zeggen dat hij wel gelooft, maar de Geest niet heeft?

quote:

Hij kent het niet en is ook niet geinteresseerd kan ik wel zeggen.

Dan heeft hij niet goed opgelet bij catechesatie: Waarschijnlijk kent hij vraag en antwoord 1 uit zijn hoofd (moest ik destijds wel).

quote:

Heidelbergse catechismus
Vraag 1: Wat is uw enige troost in leven en sterven?

Antwoord:
Dat ik met lichaam en ziel, in leven en sterven1, het eigendom ben, niet van mijzelf2, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus3. Want Hij heeft met zijn kostbaar bloed voor al mijn zonden volkomen betaald4 en mij uit alle macht van de duivel verlost5.
Hij bewaart mij zo6, dat zonder de wil van mijn hemelse vader geen haar van mijn hoofd kan vallen7, ja zelfs zo, dat alles dienen moet tot mijn heil 8.
Daarom geeft Hij mij door zijn Heilige Geest ook zekerheid van het eeuwige leven9 en maakt Hij mij van harte bereid om voortaan voor Hem te leven10.

Vraag 21: Wat is waar geloof?
Antwoord:
Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft1.
Tegelijk is het een vast vertrouwen2, dat de Heilige Geest3 door het evangelie in mijn hart werkt4, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil5 door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus6.

Vraag 70: Wat betekent dat: met het bloed en de Geest van Christus gewassen te zijn?
Antwoord:
Dat wij van God vergeving van de zonden hebben uit genade, om het bloed van Christus, dat Hij in zijn offer aan het kruis voor ons vergoten heeft1.
Verder ook, dat wij door de Heilige Geest vernieuwd en tot leden van Christus geheiligd zijn, zodat wij hoe langer hoe meer van de zonde afsterven en godvrezend en onberispelijk leven2.

quote:

Hij is vriendelijk en behulpzaam naar vrienden en kennissen, maar dat doet hij (naar mijn inzicht) meer omdat hij echt een sociaal type is. Ik geloof wel dat het door God gegeven is, maar...hoe leg je dat uit... tis voor hem niet gekoppeld aan geloof. Meer omdat hij dat leuk vindt. Hij koppelt dat niet aan geloof.
Kan het niet goed onder woorden brengen...

Let wel: hij is gedoopt toen hij baby was. Vanaf die tijd is de Geest al met hem bezig. De dingen die in galaten 22:5 staan noem ik niet voor niets karaktertrekken. De Geest gaat zo met je aan de slag dat 'goed doen' en 'vrucht dragen' iets vanzelfsprekends wordt. Het wordt je nieuwe natuur. Als is die nieuwe natuur, vrucht van de Geest, nooit vervolmaakt op deze aarde.
Maar van iemand die als kind al gedoopt is, kun je imho nooit zomaar zeggen 'dat is zijn eigen karakter, dat heeft niets met geloof te maken'.

quote:

Ik probeer hem meer te respecteren in zijn keuze om bij de gereformeerde kerk te blijven en de leer etc. maar ik vind het zo moeilijk dat hij z'n koppie niet gebruikt.
Hij neemt alles zo maar aan en dan denk je er niet goed over na toch?
Waar wil je dan bij horen? Als je niet eens weet wat het helemaal inhoudt...
Niet dat je het tot in de puntjes moet weten maar een beetje weten waar je voor staat vind ik heel normaal.

Ik vind het ook normaal.
Maar ik weet niet hoe je het bij hem gaat veranderen. Vaak zie je dat nadenken over het geloof pas komt nadat iemand op zichzelf is gaan wonen, eigen (vervelende) beslissingen maakt, eigen vreugde en verdriet doormaakt.

Door de boot genomen kan ik goed je vertwijfeling begrijpen.
Er blijft iets ontzettend dubbels zitten in iemand zijn geloof te horen belijden  maar niets kunnen merken van 'gedrevenheid door de Geest'. Ik denk dat de Geest een zware dobber aan zo iemand heeft. Maar juist omdat het geloof beleden is, mag je volgens mij vertrouwen op God: God laat zo iemand niet los.

[Stephanie19]

Hoi Elle, ik weet niet waarom je aan Mattheus 7:3 moest denken. Het is niet dat ik alleen dingen van hem verwacht en dat ik niet naar mezelf zou moeten kijken. Dat is waar ik juist mee bezig ben. En ik vind 2.5 jaar een behoorlijke tijd.

Ik geloof wel dat hij de Geest heeft. Dat kan niet anders. Iedere gelovige heeft de Geest, maar het maakt wel uit of je je laat leiden door de Geest of niet.
Ik denk dat hij zich niet zo laat leiden door de Geest. Tenminste, niet merkbaar.

De vragen uit het HC die jij aanhaalt, staan inderdaad dingen over de Heilige Geest maar dat is nog niet het 'totaal plaatje.' Plus dat je sommige dingen wel kan weten maar er toch niet zo geinteresseerd in bent dat je wilt weten hoe je dat kunt doen.

Misschien komt het wat serieuzer nadenken ook wel als hij op zichzelf woont. Woont nu nog bij zijn ouders.
Ja er blijft echt iets dubbels zitten. Toen ik hoorde dat hij belijdenis wilde gaan doen sprong ik nou niet direct een gat in de lucht. Gewoon om dat dubbele gevoel... Ik zou hem zo graag meer uit de bijbel willen leren en die passie met hem delen. Dat hij dan ook daar voor aan mag staan en echt 'vervuld' ja mag zeggen.

[gaitema]

Misschien heb je de eer om te mogen delen in Gods frustratie over zijn kinderen en sta je voor die uitdaging die God ook kent: hoe kan Hij hem zoveel mogelijk levend water geven?

[Stephanie19]

Misschien wel. Tis lastig om een manier te vinden die dan voor ons allebei werkt.
Ik zou er elke dag wel met hem over willen praten maar dat is geen optie voor hem en er niet over praten is geen optie voor mij.

[gaitema]

Dat kan ik me voorstellen. Lastig, dat is het.

[gaitema]

Ik zat hier over na te denken, maar ook hierin is er wel een cultuurverschil denk ik. Als ik goede kennissen uit de pinkterbeweging  op bezoek heb, dan kunnen we hele diepe gesprekken hebben over het geloof. Nadenken over wat de kern is en hoe God aan het werk is vandaag de dag. Dat vindt ik echt heerlijk. Maar thuis onder de gereformeerden zal ik niet zo lang er over hebben. Praten over het geloof is dan snel wel iets van rond de vijf minuten zo af en toe, waarin het soms ook heel diep kan gaan, maar anders. Zo heel af en toe gaat een gesprek langer, omdat er dat echt iets in ons leeft wat we willen delen. Zou je er echter elke dag net zo vurig over hebben, dan ben je snel wel overdreven christelijk bezig. Dat is wel een cultuur. Je hebt het over van alles en nog wat en daar naast vallen er wel eens momenten waarin je het over het geloof hebt. Dat zijn dan ook vaak bijzondere momenten. Als je het er te lang en te veel over hebt, dan wordt dat inderdaad als vervelend en zwaar ervaren.

Helemaal niet over hebben is wel weer het uiterste trouwens.

Echter verschilt het per persoon. Met mijn oudste zusje zou ik sneller een diepe gesprek hebben, dan met mijn jongste zusje. Toch zijn de momenten waarop ik met mijn jongste zusje over het geloof had wel heel bijzonder. Het waren voor haar dan echte voedingsmomenten kon ik merken, waarop ze soms opeens het idee heeft dat de Heilige Geest haar aanspreekt. Ze kon opeens met vragen naar me toe komen. Dan moest ik denken aan bijbelgedeeltes die op haar situatie slaan. Haar bleek dat heel erg aan te spreken. Het zelfde gold als ze er met haar moeder over had. Toen ze voor studie in een boekje die ze las (omdat ze binnenkort belijdenis wilde doen) op iets trof wat haar aansprak, riep ze opeens uit: "dit is de Heilige Geest!!" en rende naar me toe om het me te laten zien.

Ze vertelde van die tekst:  "geloof is de zekerheid der dingen die men hoopt en het bewijs der dingen die met niet ziet" dat ze eens van de dominee hoorde en nu ook in dit boekje las. De dominee gaf cathegese en wat hij zei kwam op haar over als een grote "blabla bla bla bla bla" tot hij die tekst opsprak en ze daarvan opeens omhoog keek en er door aangesproken werd. Ze dacht: "dit is hoe ik geloof!"

Je kan met haar een hele lange "blabla blabla blablabla bla" gaan houden, maar zonder de Heilige Geest komt bij haar dus iets niet tussen de oren te zitten en is ze snel met je uitgesproken

Dus misschien moet je die momenten een beetje afwachten. Kijken wat God doet, al kan er zo soms een hele maand over heen gaan. De Heilige Geest staat je op die momenten bij en je zal er dan voldaan op terug kijken

[Stephanie19]

Dank jullie wel voor al de reacties.
Inmiddels ben ik er wel uit
Hij heeft afgelopen zondag belijdenis gedaan.
Hij mist de passie voor God nog wel helaas, maar ik geloof in een krachtige God die wonderen doet!

[Antonius]

@ Stephanie, leuk om te horen. Ik vroeg me af hoe het was afgelopen.
ik vond het leerzaam om dit topic te volgen , waar komt het nu echt op aan.

[Mezzamorpheus]

quote:

Stephanie19 schreef op 28 mei 2010 om 20:32:
Dank jullie wel voor al de reacties.
Inmiddels ben ik er wel uit
Hij heeft afgelopen zondag belijdenis gedaan.
Hij mist de passie voor God nog wel helaas, maar ik geloof in een krachtige God die wonderen doet!

Dan ben ik eigenlijk wel benieuwd wat je precies bedoelt met 'ik ben eruit'. Overigens, ondanks alles, uiteraard wel gefeliciteerd met zijn belijdenis.

[Stephanie19]

Nou ik ben er wel uit hoe ik er nu over moet denken.
Ik geloof nog steeds dat hij geen levend geloof heeft, maar dat God de enige is die hem daarin kan veranderen.
Dat kan ik niet.
Ik kan voor hem bidden en hem voor Gods troon brengen maar meer ook niet.
Als God wil dat ik uiteindelijk met deze man trouw, dan komt het goed. Misschien als ik wat minder door vraag over bepaalde dingen, dat hij er zelf wel mee komt. Ik laat het aan hem nu over. En aan Hem. !

[wateengedoe2]

quote:

Stephanie19 schreef op 31 mei 2010 om 20:18:
Misschien als ik wat minder door vraag over bepaalde dingen, dat hij er zelf wel mee komt. Ik laat het aan hem nu over. En aan Hem. !

Heel verstandig, lijkt me. En accepteer het ook als hij er níet mee komt. Als je met iemand wilt trouwen, is het een slechte basis als je hem eigenlijk liever anders had willen zien.

[gaitema]

Daarbij komt nog: of we nu een levend geloof hebben of niet, Jezus stierf voor alle tekortkomingen. Uiteindelijk kijkt Hij naar de instelling van de mensen. Hoe ze zijn richting God, richting Hem en niet te vergeten richting de naaste.

Want Jezus zegt bij zijn terugkomst: toen Ik honger had, heb je Me te eten gegeven. Toen Ik dorst had heb je Me te drinken gegeven. Toen Ik naakt was en niets had om aan te trekken, heb je Me kleding gegeven. Toen Ik gevangen zat, heb je Me opgezocht. Toen Ik ziek was, heb je Me thuis opgezocht.

Zowel geestelijk als vleselijk te verstaan.

afsluitend met zeer belangrijke woorden: wanneer je dit deed voor één van de onaanzienlijksten van mijn broeders en zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan.

[Allert]

hoe ik het vaak ziet is dat wij Als GKV geloven dat God ons all heeft aangenomen voor dat wij geboren zijn God heeft ons toen all uitgekozen daarom doen wij ook kinderdoop

het is dus niet zo dat wij all voor God gekozen hebben want dat kan een baby niet daarom doen wij eigenlijk belijdenis het is het antwoord op de doop dan zeggen we tegen God ik kies voor U en ik wil met U verder leven naar U wil

er is in mijn ogen daarom ook niet veel verkeerds aan de kinderdoop en de belijdenis

[vrolijke]

quote:

Allert schreef op 17 juni 2010 om 23:17:
hoe ik het vaak ziet is dat wij Als GKV geloven dat God ons all heeft aangenomen voor dat wij geboren zijn God heeft ons toen all uitgekozen daarom doen wij ook kinderdoop

het is dus niet zo dat wij all voor God gekozen hebben want dat kan een baby niet daarom doen wij eigenlijk belijdenis het is het antwoord op de doop dan zeggen we tegen God ik kies voor U en ik wil met U verder leven naar U wil

er is in mijn ogen daarom ook niet veel verkeerds aan de kinderdoop en de belijdenis

Ja zeker.
Kinderen worden ergens ingestopt, dat ze later weer alleen maar met moeite kunnen kwijtgeraken.
Dat is gewoon chantage. Mensen die zoiets doen, weten wel, dat mensen die zonder vooroordelen opgroeien, later wel voor andere overtuigingen kiezen.
Nog nooit gehoord van de 30-jarigen oorlog? Die is ontstaan, omdat in die tijd, de bevolking die religie had, die de voogd/koning/Hertog, of wie het er voor´t zeggen had, beleide.
Wil men hier weer naartoe?

[elle]

Neh vrolijke, het is God die kinderen ergens in stopt: in Zijn genade.
Dat jij dat niet kunt zien, is jou tot schade. Niet die kinderen.

Wat jij als kind hebt meegemaakt, lijkt me eerder de schuld van 'religieuzen' dan van God. Er is nl verschil tussen 'religieus/vroom doen en praten', en 'oprecht geloven'. Ik heb niet het idee dat je daar onderscheid in maakt. Overigens heb ik ook een hekel aan mensen die alleen religieus doen, zonder God te (willen) kennen. Die kunnen idd erg schadelijk zijn.

[vrolijke]

quote:

elle schreef op 26 juli 2010 om 14:15:
Neh vrolijke, het is God die kinderen ergens in stopt: in Zijn genade.
Dat jij dat niet kunt zien, is jou tot schade. Niet die kinderen.

Wat jij als kind hebt meegemaakt, lijkt me eerder de schuld van 'religieuzen' dan van God. Er is nl verschil tussen 'religieus/vroom doen en praten', en 'oprecht geloven'. Ik heb niet het idee dat je daar onderscheid in maakt. Overigens heb ik ook een hekel aan mensen die alleen religieus doen, zonder God te (willen) kennen. Die kunnen idd erg schadelijk zijn.

Dat ik dat net zo goed tegen een muur kan zeggen, had ik eigenlijk moeten weten.
Ik kan me gewoon niet voorstellen, dat julie net zo vrij en gelukkig bent zoals ik het nu de laatste jaren ben.
En als "oprecht geloven" ervan afhangt, dat je kinderen er in dwingt. Nou, dat mag ik toch betwijfelen hoor.
"Hij" zou ze toch de kans geven, als je ze vrij zou laten.

[elle]

Zolang je zulke dingen roept, doe je anderen pijn.

[Riemer Lap]

quote:

vrolijke schreef op 26 juli 2010 om 15:48:
[...]

Dat ik dat net zo goed tegen een muur kan zeggen, had ik eigenlijk moeten weten.
Ik kan me gewoon niet voorstellen, dat julie net zo vrij en gelukkig bent zoals ik het nu de laatste jaren ben.
En als "oprecht geloven" ervan afhangt, dat je kinderen er in dwingt. Nou, dat mag ik toch betwijfelen hoor.
"Hij" zou ze toch de kans geven, als je ze vrij zou laten.

We zouden een hele discussie kunnen vullen wat "vrijheid" is. En dan nog komen we er niet uit.
Wat jij vrijheid zult noemen zal ik waarschijnlijk "ongebondenheid" noemen.
Dat jij daar gelukkig mee bent kan voor jou heel reeel zijn maar voor mij weer wezensvreemd.

Als mensen al schade oplopen in een religie dan komt het door wat ik een "doorgeschoten religieus handelen" noem, noem het sektarisch of wat dan ook maar het is niet van God.