quote:
Vicevoorzitter PKN bezorgd over nieuw liedboekHaasnoot heeft steeds sterker de indruk dat kerkmusici liederen die de gelovigen graag zingen, uit het liedboek zullen weren, omdat zij een te hoog 'Frans Bauer-gehalte' hebben. Een van die liederen is 'Heer, ik kom tot U' uit de bundel Opwekking, dat veelal als te oppervlakkig wordt beschouwd, maar tijdens de zes jeugdiensten waarin Haasnoot, predikant in Geldermalsen, in de laatste drie maanden voorging, steevast het populairst bleek. ''Oppervlakkig? Ik zou eerder zeggen: eenvoudig, en ongewoon populair'', schrijft Haasnoot
bron
Ik heb lied 378 even op youtube beluisterd en vindt het een mooi gevoelig klinkend lied dat ook een appél doet op je geloof. En daarna ook Haasnoot's popular-1, Heer, ik kom tot u. Gevoelig, en het richt de aandacht tot God.
Ik denk dat hier een babelonische kloof is. Wie is afgestemd op God, kan gesterkt worden door deze liederen. Maar wie met zijn oren afgestemd is op de geesten en sentimenten van onze tijd, moet schoenen dragen met ruime neuzen. De kloof is onoverbrugbaar. Wie zo'n lied opzuigt in overgave wordt ook echt geestelijk gesterkt. Maar wie is opgezadeld met enige geestelijke ballast ziet enorme spoken meedansen met de melodie.
Ik geloof niet dat ook maar iemand veroordeeld kan worden op het zingen tot God’s eer. Zalig de blijmoedigen met een geweten dat God zoekt en Wet en Woord onderhoudt, en op zijn pad geen belemmering ziet. Maar tegelijk geloof ik dat diegenen die zichzelf steeds hebben beschouwd als de bewaarders van het Woord, niet om een heel confronterend gesprek heen kunnen wanneer zij deze liederen invoeren.
Wat denk je als je leest van het meest populaire lied:
"Heer kom dichterbij, dan kan ik uw schoonheid zien."?
Ik denk dan: heb je wel enig idee over wie je het hebt? Waarover je het hebt?
Ik denk dan: dit is de mens die zegt dienaar van God te zijn, maar ondertussen zichzelf bezingt als een vrije arend die opstijgt.
Maar als ik de kerk uitloop kan ik beter stil zwijgen bij het maken van een praatje. Ik weet dat er een etiket komt van 'die dwarse' die zelfs zulke prachtige liederen, die het geloof zo kunnen versterken, weet af te branden. En het is niet eens waar, want bij onschuldigen heb ik geen moeite met zo'n lied.
Maar ook weet ik dat als er nu door de makers gewoon iets meer verstand (c.q. geloof) had gediend tot eer van God, dat dan de melodie en het gevoel op dezelfde wijze tot haar recht was gekomen.
En dat laatste brengt mij bij de kern: kennelijk is het 'gevoelige lied' een instrumentum voor geestelijke beleving. Dat brengt een gevoelsmatige afstand tot de precieze inhoud van de tekst, En dat is een verleiding.
Het is net als met de ontwikkeling van gospelsongs tot blues (B.B. King); Het wachten is tot de wereld de 'raakfactor' ook ontdekt, en dan worden er hele volksstammen "bekeerd". En pas daarna gaan mensen zich druk maken over geestelijk gewenste mooie gevoelige muziek tegenover geestelijk minder gewenste mooie gevoelige muziek.
Tot dat moment moeten de puriteinen gewoon geduld hebben, vrees ik...
Want de norm dat de haviken de duiven leiden naar veilige havens, die norm bestaat niet. De duiven voelen zich eerder bejaagd en gevangen, en bij tijden opgegeten..
Maar tegen degene die erover begint, begin ik met frisse moed: nu hebben we zo ontzéttend veel ervaring met berijmingen; zijn we nu echt niet in staat om bijbelser zaken op mooie muziek te zetten??
En dan krijg je: "Oh, ja, weet je dat dan niet: we hebben de psalmen voor nu!"
En dan zucht ik eens... Inderdaad, de gedachte is niet nieuw, maar de geest is alleen nog steeds hetzelfde..
En ik vergelijk willekeurig
psalm 84 in het nieuwe jasje met de
aloude versie; en hoor van het verlangen van David naar de tempelzangen in het huis van God, en de nieuwe versie; en ik denk dan:
Gevoeligheid is hier naar mijn gevoel geen excuus..