Als ik hier sommige bijdragen lees. Bv. in de "eindtijddiskuties", en soms ook in andere, denk ik onwillekeurig aan "life of Brian".
In deze film (wie hem gezien heeft kan het bevestigen) word eerbiedig met het geloof omgegaan.
Waar niet zo eerbiedig omgegaan word, is met fanatiekers.
Die proberen al het mogelijke in de woorden en daden van de vermeendelijke heiland te leggen.
Voorbeeld: "een schoen. hij wil, dat we een schoen uittrekken!"
Uit:
Life of Brian. quote:
Die stetig wachsende Anhängerschar verfolgt den panisch flüchtenden Brian ins karge Umland, streitet um die Symbolkraft einer von Brian verlorenen Sandale und hält Banalitäten wie die Existenz eines Wacholderbusches für von Brian vollbrachte Wunder. Schließlich wird ein vom hysterischen Auflauf genervter Eremit, bei dem sich der überforderte Brian verstecken wollte, als Ketzer vom religiösen Mob zur Hinrichtung abgeführt. Indessen zeigt sich Judith von der charismatischen Ausstrahlung Brians angetan. Mit ihr verbringt er seine erste Liebesnacht.
Am nächsten Morgen sind die Straßen der Stadt mit selbsternannten Jüngern Brians überfüllt, die unter seinem Fenster auf Heilsbotschaften warten. Brian weist erfolglos auf die Unsinnigkeit hin, einem Führer kritiklos zu folgen
(De duitse versie is in Wikipedia duidelijk beter geschreven. Misschien ook in´t engels, maar dat kan ik niet lezen)Het doel van de film is, mensen tot een werkelijk naastenlievendes leven aan te zetten, en fanatiekers geen kans te geven.
In de film komt Jezus ook voor. (Bij de bergpredik) En daarbij getoond, hoe fanatiekelingen helemaal niet luisteren, maar liever dadelijk hun eigen interpretatie geven.
Hier heb ik dus ook soms het gevoel, dat menigeen zolang draait en leest, tot zijn eigen mening te "bewijzen" is.
Daarbij is de liefde, en de omgang met je naasten tog veel belangrijker (Aan de daden zul je ze herkennen)
Is er hier nog iemand die dat ook zo ziet?