quote:
Qohelet schreef op 03 juli 2012 om 06:10:Ho ho, even kalm aan.
Het Oude Testament heeft 400 jaar, en veel ervan nog veel langer, gefunctioneerd als Woord van God voor de gelovigen voor Christus. Het was volmaakt en betrouwbaar, zij het niet volledig. Het Oude Testament heeft dus zeker betekenis zonder het Nieuwe.
Het wàs volmaakt en betrouwbaar; dat is het nòg !
De betekenis van het oude testament - zonder het nieuwe testament - is uitsluitend om Christus te leren kennen, dat is het nieuwe testament. Het oude is volkomen betrouwbaar en volkomen vast; een onmisbare basis voor ons kennen en begrijpen van God en Gods heilsweg. Maar in leer de verdwijning nabij.
Je zegt het zelf. De betrouwbaarheid die het oude Woord ook voor het heden heeft, helpt de joden helemaal niet om het betrouwbare en volkomen Woord van God te kennen. Want het is niet volledig.
Maar de conclusie is tegengesteld: het oude testament zònder het nieuwe testament is betekenisloos.
quote:
Op grond van het Oude Testament kun je als lezer vermoeden dat meer moet komen. Je krijgt zelfs een idee van wat dat meer zou kunnen zijn. Niet voor niets hadden de Joden na de ballingschap een theologie van de Messias/Christus die komen moest. Maar deze conclusies staan niet direct in het Oude Testament; ze volgden na intensieve studie.
Het Nieuwe Testament laat zien hoe het Oude Testament tot z'n recht komt. Het geeft verrassend nieuwe betekenissen aan teksten. Dingen die over David gaan, zijn nu op een bijzondere manier van toepassing op the Christus.
Inderdaad.
quote:
Maar het Nieuwe Testament herschrijft het Oude Testament niet. De vroege kerk heeft zich niet in het hoofd gehaald om de Griekse vertalingen van het OT te redigeren om het christelijker te maken. (Een uitzondering is Ps. 96:10, waar ineens stond "De HEER is Koning vanaf het kruis"...; zie Justinus Martyr, Dialoog met de Jood Trypho.)
Ja, sorry maar ik begrijp het gewoon niet. Wat maakt dat je spreekt over redigeren? Er staat zaad, en wij weten dat het Christus is, en ik stel niet voor om het in Christus te veranderen, maar ik wijs erop dat het woord zaad als kiem moet blijven staan en niet moet vertaald worden met nageslacht. Hoe komt het dat de vertalers die menen het beter te weten dan de grondtekst, met een van de grondtekst afwijkende variant in de hand, de grondtekst-variant betichten van aanpassing van de tekst van de bijbel?? Je bent me echt helemaal kwijt Qohelet !!
Jes. 1 Want er zal een Rijsje voortkomen uit den afgehouwen tronk van Isaï, en een Scheut uit zijn wortelen zal Vrucht voortbrengen. En op Hem zal de Geest des HEEREN rusten, de Geest der wijsheid en des verstands, de Geest des raads en der sterkte, de Geest der kennis en der vreze des HEEREN. Lees Jesaja. Je ziet hier dat het zaad in enkelvoud dezelfde lading heeft als een enkel voortspruitsel van de stam. Door het zaad niet meer compatible met dit beeld te laten zijn, verbreek je de enkelvoudige eenduidige heilsweg van God aan de wortel, en in de kern.
Daarom moet je ermee rekenen dat God voor nu deze dwaling heeft voorzien en dat daarom de Heilige Geest een expliciete uitleg gaf in het Nieuwe Testament.
Wat nu precies drijft jou om het hier zonder kennis van het hebreeuws en het joodse gedachtengeod van toen, het beter te willen weten dan een jood van 2000 jaar geleden, beter te weten dan je eigen kennis met het nieuwe testament, en beter te weten dan de vastgelegde canon van ons heil zoals de Heilige Geest door Paulus sprak??
Dit is een tekst met bewijsvoering van God Zelf. Wat zegt dat over jouw trouw (en de trouw van het hele moderne gedachtengoed) op plekken waar geen bewijsvoering van God is gegeven?
Voor de tweede keer in deze draad toont de herziene statenvertaling zich hier slap. Vlees noch vis. Zij legt het enkelvoudige zaad erin door Nageslacht met een hoofdletter te schrijven, maar ze heeft niet het lef om vast te houden aan de eenduidigheid van de heilsweg en eenheid van de Schrift. Maar door deze redactie geeft ze aan alle lezers mee dat het erin is gelegd, maar niet echt staat. Maar het staat er wèl.
quote:
Voor de vertaler betekent dit dat het Oude Testament vertaalt wordt gebaseerd op de tekst van het Oude Testament. De vertaling moet de betekenis weergeven die het voor de oudtestamentische lezer had. Daarbij moeten de nieuwtestamentische invullingen en vervullingen openblijven, net als in het origineel, maar de vertaling moet niet nieuwtestamentischer, "christelijker", gemaakt worden dan de Hebreeuwse tekst.
Geen probleem. Mee eens. Alleen de toevoeging "
net als in het origineel", is hier misplaatst. Daarmee lijk je alsnog de kennis van nu uit te willen schakelen voor de beoordeling van het toen. Maar voor het overige mee eens, zolang je dan maar bewust en structureel eraan werkt dat de nieuwtestamentische interpretatie mogelijk blijft. Laat de doden de dode schriften lezen, maar Gods Woord is Levend en een tweesnijdend scherp zwaard. Geen antiek voor het rariteitenkabinet over een oude tijd waarmee het heden geen enkele affiniteit mee heeft.
quote:
Dat heeft niets te maken met het werelds vooroordeel van de wetenschap. Het heeft te maken met wat vertalen is.
Integendeel, het legt precies de vinger bij de zere plek:
Want wat vertalen volgens jou ìs, dat biedt het werelds vooroordeel.
Doordat het begrip over wat vertalen ìs, een geheel wereldse lading en een volkomen wereldse omgang biedt met de tekst, is elke vertaling op basis van wereldse vooroordelen. Zolang er geen notie is van christelijke vertaalprincipes en christelijke omgang met teksten, zal de wereldse wetenschap (
elke vertaling) altijd een tegenstander blijven van God. Steeds anders, en steeds morferend met de tijd en de gedachten, maar altijd als Tegenstander.
quote:
En dan is het zeker taak van de christelijke exegeet, van de christelijke prediker, om te laten zien hoe de oudtestamentische Schriften van Jesus spreken. Maar leg die last niet op de schouders van de vertaler.
Ook jij rekent niet met wat in deze draad door jezelf is gezegd. Elk vertalen is interpreteren. Elke vertaling heeft dus inbreng nodig van de Heilige Geest. En het oude testament opvatten als iets heiligs dat niet zonder het nieuwe testament gelezen of begrepen mag worden is misbruik van wat onder onfeilbaarheid van de schrift wordt verstaan. Het is niets anders dan een verkapte aanval op de onfeilbaarheid. Het is de wereldse gedachte dat als er dan onfeilbaarheid zou moeten zijn, dan moeten we in ieder geval consequent zijn en zonder de nieuwe kennis het oude testament gaan interpreteren.
Máár, sta me toe het Zwaard van het Woord in je hart van moderne vertaalkunst te mogen steken:
Waarom moet de vertaling elke vijftig jaar aangepast worden aan veranderde inzichten en vernieuwde kennis over het begrip van die oudjes en de oudheid toen, als we principieel niet eens mogen rekenen met de kennis van het nieuwe testament dat ook door getuigen is vastgelegd en door God op een heilig voetstuk is geplaatstquote:
"Ik zal vijandschap zetten tussen jou, Satan, en de gelovigen,
tussen jouw ongelovige volgelingen en Jezus Christus;
hij zal jouw voor eeuwig verbrijzelen, en jij zult de kerk vergeefs lastig vallen."
-- dat is geen vertaling maar een nieuwtestamentische interpretatie. Laat dat over aan de predikanten, niet aan de vertalers.
Sorry, daar ga ik je geen gelijk in geven. Het gaat over het onderwerp maar doet de discussie, of wat ik heb gezegd, geen enkel recht.
En zelfs je "vergeefs lastig vallen" mist voeling met de waarheid. De hiel vermorzelen betekent dat er wel degelijk slachtoffers vallen en dat de satan wel degelijk verbrijzelt. Voor een deel.
Oh; dat had ik nog niets eens gezien. In de NBV is het woord verbrijzelen weggehaald. Daar staat nu in de hiel bijten. Dat dekt inderdaad de lading van jouw woorden "vergeefs". Maar vind je werkelijk dat de hiel vermorzelen hetzelfde is als in de hiel bijten? In de hiel bijten is wat een hond doet; je geeft hem een trap en je doet een pleister erop en klaar alweer. Maar de hiel vermorzelen, dat is een vrachtauto die over je onderbeen rijdt. Daar komt een pleister niet tot zijn bestemming. Merk je niet dat je geen drie zinnen kunt lezen in de NBV zonder geconfronteerd te worden met God?
Ik ben van oordeel dat de nieuwe bijbel de lakmoesproef is voor de gereformeerden. Alle gereformeerden. Zie het maar als het Samen op weg en de oecumenische beweging van God. Want onze eigen traditie is de traditie dat we het Woord van God volgen en vasthouden en daarbij trouw zullen blijven. Specifiek voor de gereformeerde scheut van de stam van heil is daarom geen genezing van de vloek van onze tijd te vinden in verandering en herstructurering en opwekking. Maar specifiek voor deze tak is de basis en het houvast hetgeen God ons had geboden om als basis te nemen en aan vast te houden toen ons ontstaan werd gevormd: het Woord van God.
Want God Zelf was het die in ons voorgeslacht deze scheut en deze tak heeft gewerkt. Geloven wij dat niet dan is het verleden een niet geoorloofde afsplitsing, en is het de taak en onze plicht aan ons voorgeslacht om het geloof in leer dat zij in ons aan ons hebben overgedragen recht te doen, en terug te gaan waar zij zijn gedwaald. Want God kènt Zijn kinderen en volgt ze in hun nageslacht.
Ik geloof dat God werkt door kleinheid en menselijkheid heen. Ik geloof dat daarom onze focus moet zijn op God en wat God heeft gewerkt tot aan ons. Trouw aan God brengt afstand tot de mens. Trouw aan God is niet een formeel dingetje van kerkbezoek en sacramenten. Want die tekenen zijn niet meer dan een (weliswaar materieel) teken van een realiteit. De realiteit is dat de kerk breekt met Gods Woord. En alle andere zaken van groot belang zijn daarbij onbetekenende futiliteiten. Want het blijkt in elk gesprek dat waar de kern verlaten is, niets overeind blijft. Alles wat gezegd of gesproken is, alles wat gedacht of gezwegen is; ja àlles verandert van betekenis. En ik zie dat hier aan de lopende band bevestigd.
Waar het Woord ons beginsel was, en de eenheid met onszelf en de trouw aan de roeping van het eerste uur niet kan worden opgebracht; precies dáár wordt in onze generatie aan het voorgeslacht getoond dat wat God aan hen bewerkte, in ons verworpen wordt.
Is dat onze hartelijke keuze?