quote:
learsi schreef op 25 oktober 2012 om 20:36:Ik begrijp Harry, waar je heen wilt en op zich heb je wel een punt daar.
Maar wanneer ik in een kerk zou komen omdat deze bij mij in de buurt zou zijn die zaken doet waarmee ik het absoluut oneens ben, dan kan ik 2 dingen doen.
-1. Voortdurend blijven aandringen (tot drammend toe) om verandering en daarmee mogelijk de fijne sfeer verpesten.
-2. Mijn punt duidelijk stellen waarmee ik het oneens ben en dan in alle lieve vrede mijn biezen pakken en mijn"heil" ergens anders zoeken waar met wel kerkt zoals ik vind dat het behoord, al moet ik er een uurtje voor rijden.
Bij mij in de dichtstbijzijnde dorpen worden 2 kerken gesloten, een katholieke en een protestantse. Beiden ben ik uiteraard wel eens geweest om een dienst bij te wonen, de pastoor ken ik redelijk en is een fijne warme persoonlijkheid. Zelfs kritiek op het Vaticaan glimlacht hij om. De protestantse kerk in het dorp wisselt steeds van predikant.
Maar bij beiden heb ik me nooit echt aangesloten, omdat ze niet geheel in mijn beeld van kerk passen. Daarom rijd ik liever verder om wel datgene te krijgen wat ik ervan verwacht.
Misschien probeer ik het wel teveel zelf ipv zoals Adonimus aangaf, te bidden tot de Heer om de ogen van de andere gemeente leden te openen.
Maar het is wellicht ook de aard van het beestje.
Als me iets niet bevalt ben ik vertrokken, laat alles en iedereen dan achter en kijk niet meer om, ga mijn nieuwe eigen weg. Met werk, relaties, kerk, hobby eigenlijk overal. Want of ik word een vreselijke drammer (zoals hier op het forum
) of ik negeer alles en kies de makkelijke weg. Veelal kies ik voor het laatste.
Dat laatste vind ik heel jammer, want je lijkt me wel iemand die er serieus mee bezig is en op dat punt wat in te brengen, wat te geven heeft. Een gemis voor die gemeente(n).
Even wat aanvullend. Waar ik tot dusverre op reageerde, was jouw houding, jouw mentaliteit t.o.v. kerken. En ik merk inderdaad steeds vaker dat gelovigen op een vergelijkbare manier tegenover de kerk staan. Teleurstellingen, andere ideeën e.d., waardoor je op een gegeven moment afhaakt. (En - helaas - ook nog wel begrijpelijk ook. Schande voor de betreffende kerk.) Ik ken ook genoeg gelovigen die daardoor nooit echt bij een kerk zich thuisvoelen, omdat er altijd wat is in een kerk. Ik hoop dat dat bij jou niet gebeurt.
Maar ik heb in mijn bijdragen heel nadrukkelijk geprobeerd niet het woord "kerk" maar het woord "gemeente" te gebruiken.
En dat heeft te maken met mijn visie op hoe het eigenlijk zou moeten zijn: in 1 plaats zou in essentie 1 christelijke "gemeente" moeten/mogen zijn, die in hoofdzaak (evangelieverkondiging, missionair zijn, diaconale taken e.d.) dingen samen regelen. Hoe je vervolgens organiseert dat je bij elkaar komt voor bijbelstudie, gebed, toerusting e.d., staat pas op het tweede plan.
Als ik kijk in mijn woonplaats Assen: Daar wonen zoveel GKv-ers, dat die nooit in 1 kerkgebouw kunnen samenkomen. Daarom zijn er momenteel 5 "kerken" (met soms ook nog weer dubbele diensten vanwege het aantal kerkleden). En we werken ook nog samen met de Christelijke Gereformeerde kerk ter plaatse, dus heb je al 6 "kerken". En dit is dan geografisch georganiseerd, dus je hebt een kerk van Assen-Zuid, Assen-Noord (in de wijk Marsdijk), enz.
(En voor de PKN in Assen werkt het volgens mij ook zo.)
Maar dat zou wat mij betref ook wel anders mogen.
Het zou mooi zijn wanneer deze kerken als het ware "als 1 gemeente" naar buiten toe opereren, liefst met nog veel meer "christelijke kerken" (PKN, evangelisch, baptist, of wat dan ook).
Wat mij echter opvalt, is dat wanneer wij rond de Kerst een actie organiseren voor de armen (een voedselpakket-actie), dat we dat dan niet samen
willen doen met bijv. de PKN in dezelfde wijk.
Dat is overigens ook een stukje GKv-cultuur (intern geöriënteerd), waarbij in de oude kerkorde is afgesproken dat wat je doet erop gericht moet zijn om mensen bij
onze kerk te krijgen, in plaats van (zoals het volgens mij zou moeten zijn) bij Christus te krijgen
ongeacht welke kerk.
Helemaal niet dat "1 gemeente"-denken.
Daar maak ik mij steeds meer zorgen om.
En ik kom steeds meer tot de overtuiging dat dit toch echt te maken heeft "houding" (we kunnen securalisatie, vrijzinnigheid, neo-liberalisme, post-modernisme en vanalles erbij slepen, maar simpel gezegd): we willen enerzijds teveel "met de wereld meedoen" en anderzijds zoveel mogelijk "onze eigen gang kunnen gaan". Alles moet kunnen, geen rekening houden met andere kerken, plaatselijk, landelijk en wereldwijd, soms zelfs geen rekening houden met mede-gelovigen.
Ik mis steeds meer "liefde", en ik mis steeds meer de bereidheid om "met elkaar rekening te houden".
Gelukkig zie ik nog vaak genoeg passie voor het evangelie, maar ik maak me ernstig zorgen om onze passie om een veilige gemeente te zijn die zich opstelt en gedraagt als "het lichaam van Christus".
Om deze bijdrage te concretiseren i.v.m. het discussiethema "samenwerkingsgemeente":1. Volgens mij zou er in een plaats 1 christelijke gemeente moeten zijn.
2. Die gemeente komt ook samen in erediensten en andere samenkomsten.
Dat kan georganiseerd zijn in verschillende kerken (of wijken), maar ik kan mij voorstellen dat die samenkomsten ook leerdiensten zijn, of zangdiensten, die weer anders georganiseerd zijn (in de ene samenkomst veel meer praise, in de andere meer ala Johannes de Heer, enz.)
3. Het bij elkaar thuis maaltijden gebruiken is in onze cultuur wat lastiger, omdat onze huizen kleiner zijn en heel anders functioneren dan in de tijd van de bijbel. Daar lees je over tientallen mensen die bij elkaar komen: dan heb je het over grotere woningen met binnenplaatsen e.d.
Bij ons zullen die 'kringen' dus wat kleiner zijn.
Maar "de gemeente" komt ook bij elkaar in kleine groepjes (kringen).
4. En ten slotte iets wat ik heb gezien in de Bethel-gemeente in Drachten:
toerusting. Iemand die serieus met het geloof bezig is, wil zijn kennis over de bijbel verdiepen, en wil iets betekenen in de wereld en moet daarvoor toegerust worden. Daartoe worden er jaarlijks allerlei 'cursussen' georganiseerd, variërend van bijbelstudie over bepaalde bijbelboeken of thema's, via cursussen over pastoraat of diaconaat of evangelisatie, tot cursussen als Micha-cursus, cursussen voor pas-getrouwden, doelgroepen-bijeenkomsten (voor mensen met vergelijkbare 'problemen'', ziekten, situaties, ...).
Een voorbeeldje: in onze gemeente willen we via de kringen bereiken dat we pastoraal meer en bijbelser met elkaar omgaan. Het is immers een taak van elke gelovige (en niet alleen van de oudsten) om elkaar te vermanen.
Maar hoe doe je dat nou? Hoe spreek je iemand aan? Dat kan op een goede manier, op een verkeerde manier, en vanalles daartussen in. Als je dat nou gewoon eens zou kunnen 'oefenen', en ervaren hoe eenvoudig het eigenlijk is? Dan zal de drempel om naar een broeder of zuster toe te gaan veel lager zijn.
Dus ook 'cursussen' die daar mee aan de gang gaan.
Wat denken jullie? Zou het dan beter gaan met "de gemeenten in Nederland"?
(Uiteraard in alles God biddend en dankend!!)