quote:
Ozombi schreef op 03 januari 2013 om 03:43:God moet bestaan. Er moet iets zijn wat het allerhoogste is. Als dit wordt weergegeven met de term "God", dan bestaat God. Iemand die onder deze algemene definitie van "God" beweert dat God niet bestaat kan niet serieus worden genomen.
Dit is het ontologisch godsbewijs van Anselsmus van Canterbury: "Hij is datgene wat het grootst denkbare is."
"Er moet iets zijn wat het allerhoogste is", is een idee over God.
Echter, het
idee van een dergelijk wezen is iets anders dan de
realiteit ervan. Anselmus bedoelt: Het
idee van iets is inferieur aan de realiteit. Dus het idee van God als "datgene wat het grootst denkbare is" bevat een tegenstrijdigheid – omdat
realiteit van God superieur zou zijn aan dit idee. Met andere woorden, als de definitie van God juist is en in de menselijke geest bestaat, dan moet de overeenkomstige realiteit ook bestaan. (met dank aan mijn theologieboek)
Gaunilo daarentegen zei: Stel je een eiland voor. Zo heerlijk dat er geen volmaakter eiland kan worden gedacht. Volgens dezelfde redenering moet dat eiland bestaan, omdat de
realiteit volmaakter is dan het idee.
Dus op zich is dit nog geen bewijs. Waarom zou een gedachte allerhoogste per se realiteit zijn?
Voorts is de vraag dan: waarom zou de reeks "hoog, hoger, nog hoger" stoppen bij zoiets als het allerhoogste? Waarom zou de reeks niet altijd door kunnen gaan? Het idee dat er per se een allerhoogste zou moeten zijn, dus een plafond, is typisch een menselijke gedachte naar analogie van hoe het er, naar ons gevoel, in de wereld aan toe gaat. Er is immers ook nog zoiets als oneindigheid.
Komt bij de vraag waarom het universum per se een hoogste principe zou moeten hebben. Het kan ook een zelfsturend geheel zijn van elementen. Een leidend principe is wellicht helemaal niet noodzakelijk.
quote:
Iets anders is het als aan de term God definities worden gegeven die twijfel oproepen aan het bestaan van deze God. Een voorbeeld is als wordt beweerd dat God een (bewuste) entiteit zou zijn. Daar kan aan getwijfeld worden. Er kan ook getwijfeld worden of die entiteit wel het allerhoogste is dan. Wat en hoe is namelijk deze entiteit voortgebracht? Uit het absolute niets kan niet opeens een entiteit zijn die altijd al heeft bestaan en dat is dan het hoogste wat er is. Dat kan niet. Voordat er een entiteit kan bestaan moet "het bestaan an sich" daar aan voorafgaan. En wat zorgt ervoor dat dit bestaan an sich er is en zich manifesteert?
Dit zijn typisch gedachten van een mens die leeft in de tijd, en binnen de wet van causaliteit. Maar in werkelijkheid is er oneindigheid. En dat lijdt tot geheel andere principes. Het kan bijvoorbeeld zijn dat een dergelijke God nooit ontstaan is, maar vanuit ons perspectief beschouwd, er altijd al geweest is.
quote:
Als God wordt gedefinieerd als de oerbron van alles wat er is, dan kan God in geen geval een (bewuste) entiteit zijn. Het kan sowieso niet iets zijn wat enige bewuste handeling of bewust leven heeft in die zin. Er zou zeker wel een levende God(kracht) kunnen zijn maar niet ééntje die als een entiteit een bestaan heeft. Zo`n God zou niet de oerbron en de allerhoogste kunnen zijn.
Dit vind ik een moeilijke. Maar ik denk dat je gelijk hebt. Een oerbron kan niet handelen, want dan zou het zichzelf moeten opsplitsen in een "oerbronmatig" deel en een "handelend" deel. En dan is het uiteraard geen oerbron meer. En als het bewustzijn heeft, dan is het een wezen, en dus geen oerbron. Maar als je uitgaat van een psychisch-monistisch wereldbeeld, wat ik doe, dan kun je wel zeggen dat "Zijn" bewustzijn is. Er is dan namelijk niets anders.
quote:
Dergelijke overpeinzingen moeten gemaakt worden om de zin "ik denk dat God wel of niet bestaat" enige betekenis te geven. Waar heeft men het precies over? Heeft men überhaupt enig 'godsbeeld' voor ogen, zij het abstract dan wel concreet? Je kunt wel of niet in God geloven, maar zonder enige heldere definitie van God, is het er wel of niet in geloven inhoudsloos.
In ieder geval moet je het van te voren erover eens zijn van welk godsbeeld je uitgaat. Persoonlijk denk ik dat zodra mensen God gaan invullen met een godsbeeld, ze de plank volledig misslaan. Het zijn dan altijd menselijke beelden die ze op God projecteren, en dus niet God zelf. Dat is wat je hier voortdurend ziet gebeuren.
quote:
Niemand kan God aanschouwen of exact weten wat het is , maar men kan wel één of andere algemene definitie bepalen voor wat er onder "God" of "het allerhoogste" , de oer-bron van alles, wordt verstaan. Zoals al weergegeven kan dit geen entiteit zijn die een bewust bestaan heeft.
Ik denk dat elke definitie hier tekort schiet. Daarom is het zelfs beter in het geheel niet over God te spreken, en Gods naam niet te noemen. Dat is de beste manier om God te eren.
quote:
En zo worden de woorden en teksten uit de bijbel op zeer diverse manieren gelezen. Zo ook worden de leringen en boodschappen op diverse manieren begrepen. Het handigste is om dan met het juiste uitgangspunt omtrent "God" te starten met lezen en begrijpen. Er is niet goed te werken met een uitgangspunt dat zichzelf tegenspreekt, zoals in het geval van de entiteit God.
Het enige juiste uitgangspunt is mijns inziens het begrip God in het geheel niet in te vullen met eigen beelden. Het gaat om ervaren, niet om praten over.
quote:
Het zal zeker zo zijn dat uit het allerhoogste bepaalde hogere entiteiten voortkomen - goden in vergelijking tot mensen - maar het voortgekomene is nooit hoger dan de onbewogen voortbrenger. Een entiteit is niet hoger dan datgene waaruit/waardoor de entiteit is voortgekomen.
Ook weer redeneringen van een mens die leeft in de tijd en de causaliteit. Wellicht kun je op een bepaald niveau helemaal niet meer spreken van entiteiten. Wij proberen ons hier allemaal maar voorstellingen van te maken. Maar ik denk dat het beter is de voorstellingen los te laten en alleen maar te ervaren. Dat was ook de grond van het feit dat J. Krishnamurti de theosofie afzweerde.
quote:
Het klinkt allemaal erg saai en filosofisch en dat zal best, toch is het de te verkiezen benadering als het gaat over de term " God". Er worden zovele uitspraken en gedachten over God gedaan die een voorname plaats op het terrein van het belachelijke verdienen. Alleen, hoe maak je het de mensen wijs dat zij de plank zo vaak misslaan? Het antwoord is dat je het de mensen niet wijs maakt, dat is werkelijk onmogelijk! Alleen de mensen zelf kunnen (het) zichzelf wijsmaken. Je hoeft er geen filosoof of hoogstaand genie voor te zijn.
Ja, dat ben ik met je eens. Het is een kwestie van bewustzijn. Sommige mensen lukt het eenvoudigweg niet om abstract te denken. Zij moeten altijd met concrete beelden werken. Het zit er gewoon niet in. Jammer maar helaas.
quote:
Een kind zou het kunnen begrijpen! Ook kinderen zullen dezelfde vragen blijven stellen over waar iets vandaan komt en wat er nog meer is. Een gegeven antwoord met beperkingen op kindervragen is waardelozer dan geen antwoord geven. Als niemand het weet , kan het kind beter zelf verder zoeken.
Ach, je kunt er ook vanuit gaan dat het kind op den duur het abstract denken ontwikkelt of in ieder geval groeit in zijn bewustzijn. Hij mag dan best een tijdje op een prettige manier omgaan met verhaaltjes en sprookjes. Ik zie daar geen problemen in.