verkering, met een ongelovig iemand..kan dat?

[C&G]

hej mensen, wij hebben een vraagje, kan je nou wel verkering met een ongelovig iemand nemen? wat zijn de nadelen er allemaal van, en de eventueele voordelen...en belangrijker, hoe kijkt God hier tegen aan?
reageer plzz
groetjes ons

[elle]

check dit topic ook eens: Kan'n liefdesrelatie met Gelovig en 1 Niet Gelovig iemand..

[Pleun]

Ja hoor, kan prima.

[j@f@]

Ik herinner me de kreet van vroeger: twee geloven op 1 kussen slaapt de duivel tussen.

Nu weet ik niet of dit ook op gaat als er maar 1 gelovig is

[Appelmoes??]

Tuurlijk kan dat, de vraag is alleen of het verstandig is. Het zal altijd moeilijker zijn dan met een persoon die wel gelooft. En't lijkt me ook dat God er niet al te blij mee is. Het ligt ook weer anders als de andere persoon wel interesse heeft in God en geloven. Dan kun je er samen aan werken enzo... Ik denk dat je het per 'geval' moet bekijken.

[Nunc]

Het kan misschien wel, maar het levert vrijwel altijd problemen op. Een tijdje geleden was er ook een tv-serie over bij de EO (zij gelooft, zij niet).

Ik heb zelf ooit korte tijd iets gehad met een atheistische studiegenote. In het begin is dat vooral interessant en heb je heel veel discussies, maar je merkt al snel dat je er niet uitkomt. Er is gewoon geen overeenstemming op heel basale punten. Voor de ene is Jezus Christus de spil van het leven, voor de ander is Hij hooguit een interessante persoon uit het verleden, een leuke wetenswaardigheid ofzo.

Je zult je toch gaan afvragen wat er met je ongelovige partner zal gebeuren, als die God niet vindt!

[C&G]

maar, het is zo ontzettend lastig, om iemand over jou geloof te vertellen, terwijl die nog nooit van de bijbel heeft gehoord..dan is gewoon heel erg moeielijk...ik ga haast zelf twijfelen of alles wel waar is...want dan gaat die jongen, allemaal tegen argumenten verzinnen, die je tog allemaal heel logisch klinken...dat het gewoon beinvloeding is van je ouders, dat je zo bent opgevoed enzz...en als je ongelovige ouders had gehad nu ook niks geloofd had enz enz heel vermoeiend dus...

[Mezzamorpheus]

quote:

Nunc schreef op 04 maart 2005 om 22:26:
Het kan misschien wel, maar het levert vrijwel altijd problemen op. Een tijdje geleden was er ook een tv-serie over bij de EO (zij gelooft, zij niet).

Die is er nog steeds hoor. Op dit moment is het laatste seizoen bezig.

Zij gelooft, zij niet.

[C&G]

ik kom nou al tot de conclusie, dat ik beter gaan verkering met een ongelovig iemand kan nemen....

[Tave]

* Moved to CZDP

[Titaan.]

2Cor.6:14-7:1

[Priscilla en Aquila]

quote:

Pleun schreef op 04 maart 2005 om 18:51:
Ja hoor, kan prima.

Ja hoor, het kan. Maar of het prima is? Denk ik niet. Tenzij het geloof voor jou alleen bepaalde regeltjes zijn en bijvoorbeeld alleen bestaat uit bidden voor het eten en af en toe naar de kerk gaan.

[Poohbear]

Ik was zelf een ongelovige toen ik verkering kreeg met mijn vriend. Hij was wel gelovig, alleen was hij niet zo actief daarin zeg maar...
Totdat hij drie maanden later ziek werd, dat was in november 2001. Hij is heel lang ziek geweest en niemand wist wat hij precies had. Waarschijnlijk een aandoening in de darmen wat is ontstaan tijdens ziekte van Pfeiffer.
Maar goed, hij is zich op gegeven moment steeds meer gaan keren tot God. Ik daarintegen vond het allemaal de grootste onzin, hij moest het zelf weten dat wel. Maar ik zou er niet aan mee doen. Hij zei tegen mij dat hij dacht dat God aan iedere ongelovige bepaalde tekens geeft. Tekens waardoor men weet dat God ook van hen houdt en Hij probeert ze zo op het juiste pad te krijgen.
En toen ik erop lette, kreeg ik inderdaad tekens door. Soms een gesprek met een gelovige klasgenoot die mij vertelde van het Koninkrijk Gods, soms een flyer van een kerkgemeenschap die iemand was verloren. Toch wilde ik me er nog niet aan wagen. Mijn vriend daarintegen begon zich steeds meer in het geloof te verdiepen en ook als we alleen waren, wilde hij bijvoorbeeld bidden voor het eten of hij sprak me aan op mijn vloekgedrag... Ik ging me schamen over de dingen die ik zei en dacht.
In 2004 ben ik overgestapt naar een christelijke school voor een nieuwe studie. Die kon ik overigens ook wel volgen op die openbare school, maar mijn gevoel zie me dat ik daarheen moest (alweer een teken van God). Daar kwam ik weer heel erg sterk in aanraking met het geloof en ontmoette ik een meisje die mij het Wooord van Jezus kon uitleggen (dat was niemand ooit nog gelukt). Uiteindelijk heb ik een Bijbel gekocht en inmiddels lees ik er elke dag in... Ik denk er zelfs over om me te bekeren (ik ben nooit gedoopt, mijn ouders zijn niet gelovig).

Zo zie je dus maar wat jij als gelovige in een relatie met een niet-gelovige kan bieden. Het gaat er natuurlijk wel om dat je verliefd bent op diegene met wie je een relatie begint, maar ik denk dat Jezus heel trots op je zou zijn als je diegene ook Zijn boodschap zou kunnen verkondigen. Je moet er alleen wel voor oppassen dat je partner je geloof wel respecteert en accepteert, anders bent je wle verkeerd bezig denk ik.

[C&G]

de bijbel tekst heb ik al gelezen, en wat je daar uit op kunt maken, is dat God wil dat liever geen verkering aan gaat met een niet-gelovige iemand...

[Murdoc]

Ik heb zelf een tijdje verkering gehad met een gelovig iemand, ging prima.  Waarom het uitging? Tsjah, ik was niet meer verliefd, gebeurd wel eens heh?

[Liudger]

Het kan wel, en het lijkt me ook niet fout - maar als je een langdurige relatie of zelfs trouwen en kinderen op het oog hebt, kan dat best zwaar worden.

Je maakt als Christen allerlei keuzes, wat betreft tijdsbesteding, geldgebruik, opvoeding, vrienden, activiteiten, die wellicht heel anders uitvallen dan die je partner zou maken. Liefde, zeker in het begin, maakt enigszins blind en zeker ook toleranter, en bepaalde principiele verschillen kunnen later in de relatie een grotere rol  gaan spelen. Het is heel moeilijk een kind gelovig op te voeden indien je partner dat maar onzin vindt.

Mijn partner is niet atheist, maar ook niet met nadruk christelijk, en heeft met veel aspecten van het christelijk geloof best moeite, dus ik praat niet geheel zonder ervaring.

Maar ja, als je "de ware" ontmoet, dan zeg je niet zomaar nee natuurlijk. Wellicht wel verstandig om in zo'n geval de "proefperiode" niet te kort te laten duren.

[Roodkapje]

Er zit een verschil tussen VERKERING hebben met een ongelovig iemand en TROUWEN met een ongelovig iemand. Als je gaat trouwen en je verschilt op bepaalde basale punten 180 graden van elkaar, welke basis geef je je kinderen dan mee?

Als ongelovige trouwen met een lauw christen gaat nog wel, maar stel je voor dat de een niks met God heeft en de ander zet God op de eerste plek. Dat is toch vragen om ruzies, spanningen etc. etc. ?

[Murdoc]

Niet als de ander het accepteert dat zijn/haar partner God op de eerste plek zet.

[Roodkapje]

Ik heb nog geen enkele relatie meegemaakt dat de ongelovige wederhelft er vrede meehad dat de parner Iemand anders belangrijker vond dan zijn/haar vriend(in). Probeer je even in te leven hoe dat is. Altijd het onderspit moeten delven, alles moet wijken voor het christelijke geloof voor je partner.
Bepaalde dingen worden niet gedaan omdat ze tegen het geloof van je partner ingaan.
Je kinderen worden met dat geloof (waar jij niet achter staat opgevoed)

Aan de andere kant lijkt het me vreselijk om getrouwd te zijn met iemand met wie je niet kunt bidden, niet alles kunt delen en van wie je niet zeker weet of je hem/haar weer tegenkomt aan de andere kant.

Verkering met iemand die niet gelooft zou nog kunnen (maar zie ik ook vanwege bovenstaande niet zitten), maar getrouwd zijn met iemand die je basis niet begrijpt lijkt me solliciteren naar een hoop ellende, stress en onenigheid in de relatie. Je mag niet van je ongelovige partner verwachten dat hij alleen maar geeft. Mijn overtuiging zal altijd nummer één zijn, ik zal daar geen strobreed van wijken, dus zal mijn partner altijd degene moeten zijn die boter bij de vis moet doen. Dat gaat hij geen jaren en jarenlang volhouden. Echt niet. Het is onmenselijk om dat wél van iemand te verlangen.

[elle]

quote:

Roodkapje schreef op 29 maart 2005 om 19:51:
Ik heb nog geen enkele relatie meegemaakt dat de ongelovige wederhelft er vrede meehad dat de parner Iemand anders belangrijker vond dan zijn/haar vriend(in). Probeer je even in te leven hoe dat is. (...)

Wij hadden 2 dergelijke stellen in de kerk. Met het ene stel gaat het uitstekend, met het andere gaat het niet fout (voor zover ik weet).

[Priscilla en Aquila]

Maar toch lijkt me het een probleem voor de kinderen (doel nu niet speciaal op henk w) als die komen en papa gelooft wel en mama niet. Voor welke overtuiging kiezen ze dan? Ik bedoel, hoe voed je je kinderen dan op? Je kunt ze geen vaste basis wat betreft geloof meegeven, want dat is niet overtuigend voor ze want mama kan toch wel zonder geloof en waarom zou het dan toch heel belangrijk - of zelfs van levensbelang zijn.
Het is niet vrijblijvend. En je kinderen kun je niet vrij laten in die dingen, lijkt me altans moeilijk. Want geloofsopvoeding begin je bij wijze van spreken in de wieg al mee.
Als ze 18 zijn, en ze gaan dan een weg die jij persoonlijk niet zou goedkeuren, ligt het anders. Maar een kind wat je van kleins af aan toch moet opvoeden, moet je ook vanaf dat begin besef van de geestelijke dingen meegeven. En zeggen dat voor jou God en geloof in Jezus noodzakelijk zijn in dit leven valt niet te rijmen met later als je groot genoeg bent om zelf te kiezen, mag je kiezen tussen het geloof in Christus, of: niet in Hem geloven.

[Mezzamorpheus]

Modbreak:

offtopic-posts verplaatst naar Multireligieus gezin/huwelijk, kan dat?* (afgesplitst). Deze discussie staat in het subforum CZDP waar deze policy geldt: Richtlijnen 'Christen-zijn in de dagelijkse praktijk'. Daarin staat onder andere:

quote:

Dit subforum is bedoeld om vanuit een praktische invalshoek te discussiëren over het christelijk geloof etc. met de Bijbel en Apostolische Geloofsbelijdenis als basis. Dat is: de Bijbel als het onfeilbare en geïnspireerde Woord van God en de Apostolische Geloofsbelijdenis als een kernachtige samenvatting van wat je als christen belijdt op grond van dat Woord van God.
De discussies in dit subforum dienen vooral over praktische zaken te gaan.

Het is dus duidelijk niet de bedoeling dat je in dit subforum meningen verkondigt die lijnrecht tegen de Bijbel en de Apostolische Geloofsbelijdenis ingaan, of dat je het gezag van de Bijbel en/of de Apostolische Geloofsbelijdenis in twijfel trekt. Heb je dit soort meningen, dan is het subforum Levensbeschouwing de plek bij uitstek om daarover te discussiëren.

Hopelijk kan iedereen in deze discussie zich daaraan houden.

[Roodkapje]

quote:

Relatie met christelijke vrouw motief moord

ALDEBOARN - Een 47-jarige islamitische man wordt ervan verdacht zijn 40-jarige broer te hebben vermoord, vermoedelijk omdat hij een relatie met een christelijke vrouw had.

De uit Irak afkomstige verdachte wurgde op 5 januari zijn broer thuis in Aldeboarn. Hij heeft de moord bekend.

De man moet zich dinsdag 19 april voor de Leeuwarder rechtbank verantwoorden, zo blijkt uit de dagvaarding die donderdag werd vrijgegeven. De man toog op 5 januari samen met zijn twee minderjarige kinderen naar Aldeboarn. Daar bond hij zijn broer aan een stoel vast, mishandelde hem en wurgde hem met een strop. Wat de rol van de kinderen is geweest, is nog niet duidelijk.

De verdachte gaf zich op de dag van de moord zelf aan bij de Amsterdamse politie. Ook heeft hij meegewerkt aan een reconstructie van de moord. De twee kinderen hebben bijna een maand vastgezeten op verdenking van betrokkenheid.

Dit is wel heel extreem, maar ik hoor het vaker dat een stel problemen krijgt met de familie wanneer er een 'gemengde' relatie is die uitmondt in een huwelijk. Verkering hebben met een christen vond de niet-christelijke familie prima, ieder zo z'n eigen, maar toen dochterlief uiteindelijk met de man van haar dromen trouwde en ook christen werd leverde dat een ijzige relatie met haar eigen familie op.

[Ericus]

Geloof krijgt vorm in een gemeenschap, een die - naar de bedoeling van het evangelie - ruimer is dan het gezin alleen. Het geloof thuis ontvangt daardoor zijn gestalte. Als man en vrouw hierin niet één zijn, kan juist waar beiden hun overtuiging reëel willen vormgeven, het verlangen van diepe eenheid een haast ondraaglijke spanning veroorzaken. Want samen wil men de grote levenswaarden beleven. Een gemengd huwelijk betekent dan ook vaak: in de wezenlijkste zaken van elkaar afgroeien. Geloofsvervlakking vormt eveneens een serieus gevaar.

Toch zijn er situaties voor te stellen waar twee mensen - en vooral twee christenen - met liefde en verdraagzaamheid elkaars overtuiging eerbiedigen. Evenmin is het ondenkbaar dat het geloof van de één een kracht kan zijn voor beider leven, zoals Paulus schrijft: "Mèt de vrouw is de niet-gelovige man geheiligd en mèt de man de niet-gelovige vrouw." (1 Kor. 7,14).

Maar waar alles vastloopt, waar ook de kerkelijke wetgeving in zekere zin vastloopt, is: het kind. Voor samenleven met z'n tweeën kan men een compromis vinden, misschien zelfs een oplossing. Maar in het kind spitst het huwelijk zich toe tot één levende mens. Daar is eigenlijk geen ruimte meer voor een compromis.

Waar men weinig om zijn geloof geeft, hoeft een gemengd huwelijk vaak niet veel spanningen te geven. Het is dan soms eer een gevòlg van geloofsvervlakking. Maar waar men echt zijn overtuiging wil beleven, ligt het compromis zwaar op het kind.

[Zijnkind]

quote:

C&G schreef op 06 maart 2005 om 16:23:
de bijbel tekst heb ik al gelezen, en wat je daar uit op kunt maken, is dat God wil dat liever geen verkering aan gaat met een niet-gelovige iemand...

Eerlijk gezegd haal ik dat niet uit die teksten. Sterker nog, 1 kor 7 geeft een ander beeld;

quote:

12 Verder geef ik zelf nog – niet de Heer – het volgende voorschrift: wanneer een broeder een ongelovige vrouw heeft die bij hem wil blijven, mag hij niet van haar scheiden. 13 Dit geldt ook voor een zuster: wanneer ze een ongelovige man heeft die bij haar wil blijven, mag ze niet van hem scheiden. 14 Want de ongelovige man behoort dankzij zijn vrouw God toe en de ongelovige vrouw dankzij haar man eveneens. Zou dat niet zo zijn, dan zouden uw kinderen onrein zijn. Maar nu zijn ze geheiligd. 15 Maar als de ongelovige partij wil scheiden, moet dat maar gebeuren; in dat geval is de broeder of zuster niet gebonden. Bedenk echter dat u door God geroepen bent om in vrede te leven. 16 Wie weet, u zou uw man toch kunnen redden? En wie weet, u kunt uw vrouw toch redden?

Wat God niet wil is dat je je inlaat met de ongelovige manier van leven. Zonder God dus. En vergis je niet. Iedereen is een "gelovige". Zelfs een atheist gelooft ergens in. Zichzelf, de natuur, de wetenschap...iedereen vertrouwt ergens op en zal daar zijn leven op inrichten. De christelijke levenswijze mag daar niet onder lijden. Sta je daar niet sterk in...neem dan afstand. Maar hoe kun je een zendingsbevel serieus nemen als je je niet zou mogen inlaten met niet-gelovigen?

[joepie]

In het zendingsbevel staat toch niet dat je met de ongelovige moet trouwen?
Een relatie is toch geen evangelisatie project?

[Ericus]

Wellicht zou het handig zijn - wanneer men bijbelteksten quote - de vertaling en het jaar te vermelden. Zoals we in twee voorgaande berichten zien, is het nogal anders vertaald.

[Ericus]

quote:

Ericus schreef op 08 juni 2005 om 22:50:
Wellicht zou het handig zijn - wanneer men bijbelteksten quote - de vertaling en het jaar te vermelden. Zoals we in voorgaande berichten zien, is het nogal anders vertaald.

[Zijnkind]

quote:

joepie schreef op 08 juni 2005 om 21:54:
In het zendingsbevel staat toch niet dat je met de ongelovige moet trouwen?
Een relatie is toch geen evangelisatie project?

Nee, natuurlijk hoeft dat niet. Maar de suggestie dat God het niet zou willen dat je met een ongelovige trouwt gaat mij dus veel te ver. Waarom geeft Hij anders omgangsregels voor dergelijke huwelijken? En waarom zijn die ongelovigen dan toch behouden in de gelovige partner mits ze de relatie niet be-eindigen? En dan de teksten over het mischien winnen van je partner voor God.

@Ericus,
De vertaling was de nbv, 2004. Ik weet niet welke andere quote je bedoelde.

[Liudger]

quote:

Zijnkind schreef op 08 juni 2005 om 23:11:

[...]
 Nee, natuurlijk hoeft dat niet. Maar de suggestie dat God het niet zou willen dat je met een ongelovige trouwt gaat mij dus veel te ver.

mee eens, het staat er gewoon niet

quote:

Waarom geeft Hij anders omgangsregels voor dergelijke huwelijken? En waarom zijn die ongelovigen dan toch behouden in de gelovige partner mits ze de relatie niet be-eindigen? En dan de teksten over het mischien winnen van je partner voor God.

ondanks dat ik het met je standpunt eens ben, vind ik deze redenatie niet helemaal overtuigend. Het zou kunnen zijn dat het onwenselijk was met een niet-gelovige te trouwen. Echter, ALS je toch al getrouwd met zo iemand op het moment dat je zelf bekeerd wordt, ligt de zaak anders - zie ook het belang dat Jezus hecht aan de onverbrekelijkheid van het huwelijk.

[joepie]

Ik denk dat de Bijbel er wel duidelijk over is.
De tekst die nu aangehaald wordt gaat over het niet mogen verbreken van een huwelijk. En heeft te maken met de tijd waar ze toen in leefden. Er kwamen velen tot geloof, en van die velen waren er dus getrouwden waarvan de èèn tot geloof kwam en de ander niet.
Nu kwamen ze dus in gewetensnood, wat ze nu moesten doen?
En daarvan wordt dus gezegd dat de ongelovige partner geheiligd is in de gelovige.
En dat je de ander niet mag wegzenden.

2 Kor 6: 14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft:
Ik zal onder hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn.
17 Daarom gaat weg uit hun midden,
en scheidt u af, spreekt de Here,
en houdt niet vast aan het onreine.
18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn
en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn,
zegt de Here, de Almachtige.

NBG.

[bela]

quote:

Zijnkind schreef
Nee, natuurlijk hoeft dat niet. Maar de suggestie dat God het niet zou willen dat je met een ongelovige trouwt gaat mij dus veel te ver. Waarom geeft Hij anders omgangsregels voor dergelijke huwelijken? En waarom zijn die ongelovigen dan toch behouden in de gelovige partner mits ze de relatie niet be-eindigen? En dan de teksten over het mischien winnen van je partner voor God.

`Ben het met joepie eens die in zijn antwoord aangeeft dat het gaat om getrouwde stellen waarvan 1 tot bekering komt. Dit is natuurlijk een heel andere situatie dan een relatie zoeken met een ongelovige. Kijk ook eens hoe er in het OT duidelijke ristricties worden gegeven over het NIET aangaan van relaties met mensen van omringende volken. God verbiedt het zelfs. Zie Ruth, Nehemia ed. Bij het lezen van deze boeken moet je denk ik in rekening brengen dat de Israelieten voor de kerk staan en de omringende volken voor de ongelovige.

[Priscilla en Aquila]

quote:

Zijnkind schreef op 08 juni 2005 om 23:11:

[...]
 Nee, natuurlijk hoeft dat niet. Maar de suggestie dat God het niet zou willen dat je met een ongelovige trouwt gaat mij dus veel te ver. Waarom geeft Hij anders omgangsregels voor dergelijke huwelijken? En waarom zijn die ongelovigen dan toch behouden in de gelovige partner mits ze de relatie niet be-eindigen? En dan de teksten over het mischien winnen van je partner voor God.

Ik denk dat God niet wil dat je een ongelovige trouwt.
En het vers over geheiligd in de gelovige partner gaat m.i. niet over behoud. Dat zou een makkelijke weg zijn. Alle ongelovige partners sowieso gered als ze met een gelovige getrouwd zijn.
Het betekent dacht ik dat deze ongelovige partners - door hun huwelijk met een gelovige, op apart terrein staan, waar het woord klinkt en de kinderen dus ook in de invloedsfeer van dat woord zijn en niet van de wereld.
Hoe zou er ergens anders dan nog staan dat je niet kunt weten of hij/zij door jou bekeerd/gered zou kunnen worden? (1 kOR 7: 16)
En 1 Kor 7 gaat over een situatie dat je allebei niet gelooft; dan komt Paulus het evangelie brengen en jij komt tot geloof. Dan ben je dus met een ongelovige getrouwd. Je mag hem/haar dan niet wegsturen.

[Priscilla en Aquila]

En de tekst die Joepie aanhaalt hoef ik nu niet meer aan te halen.
Dat gaat over o.a. het huwelijk maar ook eventueel andere relaties die je aangaat.

[Liudger]

quote:

bela schreef op 09 juni 2005 om 07:53:
[
 Bij het lezen van deze boeken moet je denk ik in rekening brengen dat de Israelieten voor de kerk staan en de omringende volken voor de ongelovige.

Ik weet dat veel OT teksten vaak op die manier gelezen worden. Het lijkt me in dit verband onterecht. Het volk Israel had een heel andere rol te spelen in God's plan dan de kerk. Israel diende zich inderdaad voornamelijk apart te houden van de boze buitenwereld, en zich te heiligen als God's volk. De kerk, die zich niet beperkt tot het nageslacht van Abraham, heeft juist de opdracht gekregen tot alle volkeren te gaan. Engagement, dus. We doen het lijkt me als kerk niet goed als we ons op allerlei gebieden angstvallig apart houden. Hoe kunnen niet-Christenen het Christendom dan leren kennen?

[E-line]

Bedoel je dat wij opdracht hebben om met niet-christenen te huwen? Lijkt me sterk!
Er is en blijft een ongelooflijk groot verschil tussen gelovigen en niet-gelovigen, al liggen de scheidslijnen niet meer bij het volk Israël. De scheidslijn tussen licht en duister ligt tussen gelovig en ongelovig. En die twee hebben geen overeenkomsten, dus moet je als gelovige niet met een ongelovige trouwen. Dat is in het NT de regel.
Die komt niet uit de lucht vallen. Al lagen de lijnen in het OT veel meer bij de grens van het volk Israel, de regel was ook daar: niet trouwen met een heiden. Omdat het gevaar te groot was dat de Israelieten daardoor water bij de wijn zouden doen door hun eigen godsdienst te relativeren, en om hun vrouw/man te plezieren ook een graantje mee gingen pikken bij andere goden. De geschiedenis van Israel laat dat ook zien, meer dan eens.

Nu is 'niet trouwen met' niet hetzelfde als 'je volledig afzonderen van'. Je kunt best via vriendschappen e.d. ongelovigen met het geloof in contact brengen. Maar dat is nogal een stapje minder ver dan trouwen en dus levenslang verbonden zijn aan elkaar, en ook echt een éénheid vormen.

[joepie]

Ik ben ook van mening dat je ook geen echte èènheid kunt vormen met een ongelovige.
Je bent niet samen èèn in het geloof. Er ontbreekt een belangrijke schakel om ook echt èèn te zijn.

[Priscilla en Aquila]

quote:

Liudger schreef op 09 juni 2005 om 09:39:
[...]


Ik weet dat veel OT teksten vaak op die manier gelezen worden. Het lijkt me in dit verband onterecht. Het volk Israel had een heel andere rol te spelen in God's plan dan de kerk. Israel diende zich inderdaad voornamelijk apart te houden van de boze buitenwereld, en zich te heiligen als God's volk. De kerk, die zich niet beperkt tot het nageslacht van Abraham, heeft juist de opdracht gekregen tot alle volkeren te gaan. Engagement, dus. We doen het lijkt me als kerk niet goed als we ons op allerlei gebieden angstvallig apart houden. Hoe kunnen niet-Christenen het Christendom dan leren kennen?

Wij moeten ons nu als gemeente (gelovigen uit alle volken) 'heiligen' van ongelovigen uit alle volken. Zoals Israel zich als volk-Israelieten had te heiligen van de niet-Israeliet.
In die zin ligt er een parallel. Maar in het OT was het heil beperkt tot dat volk. Alhoewel er plenty voorbeelden zijn van heidense mensen (Naaman bv) die de God van Israel ging dienen.
En op grond daarvan zal hij behouden zijn, denk ik. Zoals er ook Israelieten waren die niet gelovig waren en dus toch niet behouden waren ondanks hun horen bij het volk van God. Dat was daar namelijk in de zin van 'lid'van Israel zijn.
Nu ben je sowieso gelovige als je bij de gemeente hoort. En je moet evangeliseren etc maar dat houdt niet in je op alle mogelijke manieren aan ongelovigen te verbinden.
Zie dat gedeelte uit 2 Cor. 6.

quote:

14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft:
Ik zal onder hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn.
17 Daarom gaat weg uit hun midden,
en scheidt u af, spreekt de Here,
en houdt niet vast aan het onreine.
18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn
en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn,
zegt de Here, de Almachtige

Maar misschien is het zo dat er tegenwoordig wel heel veel nadruk op gelegd wordt dat je vriendschap moet sluiten met ongelovigen om ze op die manier tot Christus te kunnen brengen.
Als ik dit gedeelte lees, is dat toch niet echt iets wat wordt aanbevolen.
Iets anders is om niet om te gaan met ongelovigen alsof ze besmet zouden zijn. Hierin is zeker een gulden middenweg te vinden.

[Ericus]

"Mèt de vrouw is de niet-gelovige man geheiligd en mèt de man de niet-gelovige vrouw." (1 Kor. 7,14).

Willbrord-vertaling 1995, KBS

[joepie]

quote:

Ericus schreef op 09 juni 2005 om 23:32:
"Mèt de vrouw is de niet-gelovige man geheiligd en mèt de man de niet-gelovige vrouw." (1 Kor. 7,14).

Willbrord-vertaling 1995, KBS

En wat wil je daarmee zeggen???

[Mezzamorpheus]

quote:

Priscilla en Aquila schreef op 09 juni 2005 om 13:37:
Maar misschien is het zo dat er tegenwoordig wel heel veel nadruk op gelegd wordt dat je vriendschap moet sluiten met ongelovigen om ze op die manier tot Christus te kunnen brengen.
Als ik dit gedeelte lees, is dat toch niet echt iets wat wordt aanbevolen.
Iets anders is om niet om te gaan met ongelovigen alsof ze besmet zouden zijn. Hierin is zeker een gulden middenweg te vinden.

Jezus at met hoeren en tollenaars en eten met iemand was in die tijd zeker toch zo ongeveer het toppunt van vriendschap?

[joepie]

Ik vind dat een voorbeeld die volgens mij overal bij gehaald wordt om te zeggen dat alles goed is. Want Jezus at met hoeren en tollenaars. Alsof dat het enige was wat Hij deed. Alle hoeren en tollenaars af lopen.
Waar staat dat hij zich vermengde met hen?
Dat Hij dus èèn werd met ze? Een vriendschap is geen relatie zoals die is tussen twee geliefden.
Daarbij: wat Hij deed wil nog niet zeggen dat wij dat ook kunnen.
Hij heeft tenslotte ook aan het kruis gehangen ........ b.v.

Maar zowiezo kwam Hij bij hen om ze van Zijn Vader te vertellen. En ze op te roepen om zich te bekeren.

[Priscilla en Aquila]

quote:

Mezzamorpheus schreef op 10 juni 2005 om 09:31:

[...]


Jezus at met hoeren en tollenaars en eten met iemand was in die tijd zeker toch zo ongeveer het toppunt van vriendschap?

Vriendschap met één doel.
En van andere vriendachappen met ongelovigen die wij hebben, is het eerste doel dan om te evangeliseren? Dat is dan de vergelijking die je moet trekken.

[Mezzamorpheus]

quote:

joepie schreef op 10 juni 2005 om 13:06:
Ik vind dat een voorbeeld die volgens mij overal bij gehaald wordt om te zeggen dat alles goed is. Want Jezus at met hoeren en tollenaars. Alsof dat het enige was wat Hij deed. Alle hoeren en tollenaars af lopen.

Hij deed het in ieder geval erg veel. Zij hadden nl. een 'dokter' nodig.

quote:

Waar staat dat hij zich vermengde met hen?
Dat Hij dus èèn werd met ze? Een vriendschap is geen relatie zoals die is tussen twee geliefden.

Dat staat ook nergens en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik reageerde slechts op P&A's opmerkingen over vriendschap met ongelovigen. Misschien idd enigszins off-topic.

Daarbij: wat Hij deed wil nog niet zeggen dat wij dat ook kunnen.
Hij heeft tenslotte ook aan het kruis gehangen ........ b.v.

Ik vind dat een voorbeeld die volgens mij overal bij gehaald wordt om te zeggen dat wij niet hoeven te doen wat Jezus deed.
Volgens mij moeten wij Jezus wel navolgen in de manier waarop Hij leefde en ongelovigen benaderde.

quote:

Maar zowiezo kwam Hij bij hen om ze van Zijn Vader te vertellen. En ze op te roepen om zich te bekeren.

Ja, en? Dat moeten wij toch ook? Maar Hij werd wel eerst vrienden met ze, anders zou Hij ook niet met ze gaan eten.

[Priscilla en Aquila]

quote:

Mezzamorpheus schreef op 10 juni 2005 om 13:24:

Dat staat ook nergens en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik reageerde slechts op P&A's opmerkingen over vriendschap met ongelovigen. Misschien idd enigszins off-topic.

Mijn schuld. Ik ging dit zijpaadje op wat er toch ook wel een beetje mee te maken heeft.

quote:

Ik vind dat een voorbeeld die volgens mij overal bij gehaald wordt om te zeggen dat wij niet hoeven te doen wat Jezus deed.
Volgens mij moeten wij Jezus wel navolgen in de manier waarop Hij leefde en ongelovigen benaderde.

Daar ben ik het wel mee eens. Maar tegenwoordig wordt er zo op gehamerd in sommige boeken en programma's dat je het idee hebt dat de voorwaarde om iemand te kunnen bekeren, is dat je eerst een goede vriendschap aangaat.

quote:

Ja, en? Dat moeten wij toch ook? Maar Hij werd wel eerst vrienden met ze, anders zou Hij ook niet met ze gaan eten.

En Jezus wordt een vriend van hoeren en tollenaars genoemd. Maar dat is in de ogen van de farizeers bijvoorbeeld die dat 'soort'mensen met de nek aankeek, natuurlijk al heel snel het geval.

Luc 7,34
De Zoon des mensen is gekomen, wèl etende en drinkende, en gij zegt: Zie, een vraatzuchtig mens en een wijndrinker, een vriend van tollenaars en zondaars!

Jezus heeft ons vrienden genoemd omdat we doen wat Hij gebied:
Zie:

Joh. 15
13 Niemand heeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden. 14 Gij zijt mijn vrienden, indien gij doet, wat Ik u gebied. 15 Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet, wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt.

Dat was (nog) niet direct het geval met de hoeren en tollenaars, maar Jezus hoopte dat het wel zover zou komen.

[Liudger]

Je gaat natuurlijk geen vriendschap, laat staan een liefdesrelatie, aan met het DOEL om te evangeliseren. Als de ongelovige partij zou ik aardig ziedend zijn als ik daar achter kwam, en terecht.

Je weegt bij vriendschappen etc. allerlei factoren af, sommige minder leuke aspecten aanvaard je vanwege andere erg leuke kanten. De relatie van beiden tot God speelt daar een rol in, maar niet de enige.

Als je De Ware ontmoet, dan zeg je niet op voorhand nee als die ongelovig is.

Ik zou mezelf bij het aangaan van een vriendschap/relatie een aantal punten laten meespelen:
(1) wat is de kans dat mijn eigen relatie met God eronder gaat lijden? Let wel, je kan best conflicten hebben met de ander over hoe jij je geloof wil beleven, zonder dat jouw relatie met God eronder lijdt - die kan in tegenspoed wel zeker toenemen.
(2) wat is de kans dat de ander dichter tot God zal komen door de relatie?

We zijn dan in het gebied van risico-management. Ik zou zeggen dat een Christen, vanuit de kracht die voorkomt uit geloof, hoop en liefde, juist geroepen is om risico's te nemen. Wij horen bij uitstek niet risicoloos te leven.

[Liudger]

quote:

Mezzamorpheus schreef op 10 juni 2005 om 13:24:
 Hij deed het in ieder geval erg veel. Zij hadden nl. een 'dokter' nodig.
....................Maar Hij werd wel eerst vrienden met ze, anders zou Hij ook niet met ze gaan eten.

Hij ging ze zeker niet uit de weg, Hij zei met nadruk dat hij er was voor de verloren schapen van Israel. Maar als ik me goed herinner ging hij met Zacheus eten nadat die had aangegeven zijn leven te willen veranderen (niet tollenaar af, maar wel eerlijk tollenaar). Hij ging zondaars bepaald niet uit de weg, maar hij behandelde ze ook niet als vrienden voordat ze aangaven Zijn boodschap te aanvaarden. Echter als ze dat deden, dan gedroeg Hij zich als de vader van de verloren zoon - complete aanvaarding.

'Uw geloof heeft u behouden'.

Ik blijf er overigens bij dat wij ongelovige vrienden en partners mogen hebben - met de caveats die ik in mijn vorige post aangaf.

[henk w]

Hallo Liudger,

quote:

Maar als ik me goed herinner ging hij met Zacheus eten nadat die had aangegeven zijn leven te willen veranderen

Lucas 19
1 Nu kwam hij in Jericho en trok er door.
2 En zie, daar was een man, Zaccheus genaamd, een oppertollenaar en rijk.
3 Deze wilde gaarne zien, wat soort van man Jezus was; maar de schare belette het hem, omdat hij klein van persoon was.
4 Om hem toch te zien te krijgen, liep hij vooruit en klom in een boom; want hij zou daarlangs komen.
5 Toen Jezus aan die plaats kwam, zag hij op en zeide: Zaccheus, kom spoedig naar beneden; want ik moet vandaag in uw huis mijn intrek nemen.

Niet dus.
Jezus kwam bij hem eten en toen veranderde Zaccheus.

Je hoeft niet altijd naar Jezus toe, Hij komt ook naar jou toe.
Jezus houdt van jou, los van het feit of je van Hem houdt.
Dat is nou juist het mooie.

Henk

[Liudger]

quote:

henk w schreef op 10 juni 2005 om 22:32:
Lucas 19
1 Nu kwam hij in Jericho en trok er door.
2 En zie, daar was een man, Zaccheus genaamd, een oppertollenaar en rijk.
3 Deze wilde gaarne zien, wat soort van man Jezus was; maar de schare belette het hem, omdat hij klein van persoon was.
4 Om hem toch te zien te krijgen, liep hij vooruit en klom in een boom; want hij zou daarlangs komen.
5 Toen Jezus aan die plaats kwam, zag hij op en zeide: Zaccheus, kom spoedig naar beneden; want ik moet vandaag in uw huis mijn intrek nemen.

Niet dus.
Jezus kwam bij hem eten en toen veranderde Zaccheus.

Je hoeft niet altijd naar Jezus toe, Hij komt ook naar jou toe.
Jezus houdt van jou, los van het feit of je van Hem houdt.
Dat is nou juist het mooie.

Henk

Hoi Henk,

Je hebt gelijk, en daar ben ik alleen maar blij om .

Goed je weer te 'zien'.

[Ericus]

quote:

joepie schreef op 10 juni 2005 om 07:48:
[...]


En wat wil je daarmee zeggen???

Dat het niet ondenkbaar is dat het geloof van de één een kracht kan zijn voor beider leven, zoals Paulus schrijft in de door mij aangehaalde verzen.