quote:
Vogel schreef op 29 april 2010 om 12:55:Beste mensen,
Als eerst zal ik mij even voorstellen. Ik ben een man van eind twintig, ik ben belijdend lid van een GKV gemeente en bezoek wekelijks kerkdiensten van de GKV. Onverwacht ben ik in contact gekomen met een erg leuke dame van mijn leeftijd. Deze dame is Rooms katholiek opgevoed en gaat wel naar de kerk maar meer bij gelegenheden. Tussen ons beiden is er een vriendschap ontstaan met een mogelijkheid op meer. Nu ben ik niet thuis in het katholisisme en zij is niet thuis in het protestantisme. Over geloofszaken hebben we al wel gesprekken gevoerd, maar dit was nog vrij oppervlakkig. Heeft iemand hier op dit forum ook iets vergelijkbaars meegemaakt, of kan iemand mij een advies geven? Alvast dank!
Ik ben katholiek, en verloofd met een protestant (PKN, orthodoxe niet-bevindelijke tak). Beiden hebben we een orthodox geloof, gaan wekelijks naar de kerk en doen geen consessies op theologisch gebied. Zo zal ik niet aangaan aan het Avondmaal en hij niet te Communie gaan - en hij bidt niet tot Maria of de heiligen, noch zal ik dat in gezamelijk gebed met hem doen, tenzij hij expliciet heeft aangegeven dat hij het niet erg vindt op dat moment; hij doet dan evenwel niet actief mee.
Dit klinkt misschien heftig. Toch gaat het wonderwel samen. Regelmatig zitten we bij elkaar in de kerk, soms twee keer per weekend (dan gaan we zaterdagavond naar de Mis en ga ik zondagochtend mee naar zijn kerk). Andere weekends gaan we ieder naar onze eigen kerk. We lezen samen uit de Bijbel en bidden samen regelmatig de
getijden (een katholieke gebedsvorm, die voor 99% zeer 'oecumeneproof' is, en die andere 1% (bijv bidden voor het zielenheil van overledenen) doe ik in stilte. In de praktijk komt het er vooral op neer, dat ik bijna alles mee kan doen met hem (behalve Avondmaal en bepaalde zeer specifiek-calvinistische dingen als 31 oktober); hij bepaalde dingen niet met mij (Communie, aanbidding van de Hostie, bidden tot Maria en de heiligen). Wat we delen is veel méér dan wat ons scheidt.
Wat Thorgrem al zegt: in het dagelijkse leven merk je er weinig van. Je bent beiden christen, met op de meeste levensgebieden dezelfde opvattingen. Mijn opvattingen over seksualiteit zijn íets strenger dan die van hem (scheelt nauwelijks wat, zeker als je als uitgangspunt de seculiere maatschappij neemt) en al in het begin hebben we hierover duidelijke afspraken gemaakt. Nu is híj het vaak die ervoor zorgt dat we ons daar ook aan houden ... W.b. huwelijk en kinderen zijn we eruit dat dat katholiek, resp. met katholieke opvoeding zal zijn. Dit past bij ons beider kerkverstaan: van mij: de Kerk is de Rooms-katholieke Kerk en van hem: de Kerk is de verzameling gelovigen die het offer van Christus aanneemt. Iemand die gelovig katholiek is, bevindt zich dus naar ons beider verstaan in de Kerk.
Overigens lees ik dat jouw vriendin wel katholiek is, maar niet zoveel met het geloof bezig (waarschijnlijk) als jijzelf. Dan is de situatie wel anders. Bljift zij 'lauw-gelovig' en kun jij daarmee leven (ongeacht haar denominatie)? Wil zij zich (weer/voor het eerst) meer gaan oriënteren op haar eigen geloofstraditie? Wil ze meer met het geloof gaan doen, maar vindt ze het geen probleem om dat eventueel in een andere traditie (GKv) te doen? Dat zijn zo al drie mogelijkheden die tot een nogal verschillende uitkomst kunnen leiden. De middelste is het beste vergelijkbaar met de situatie van mijn vriend en mij, alhoewel wij beiden al zeer gelovig waren in onze eigen traditie, toen wij elkaar leerden kennen.
