quote:
meems schreef op 27 januari 2009 om 15:24:[...]
Ik had een vakantie ervaring waarbij we naar een eredienst in Frankrijk gingen waar na de dienst bleek dat er meerde denominaties aanwezig waren, toen we na de dienst in de tuin van de kerk wat dronken en napraatten.
Op zo'n niveau van gelovigen onder elkaar vallen (kerk)grenzen weg.
Ik denk dat dit ook geld als we als protestant en rooms-katholiek met elkaar in gesprek zijn op het niveau van gelovige.
Zodra het officieel wordt is het van WIJ en ZIJ. Dat geldt zelfs binnen één kerk tussen kerkenraad (ZIJ) en de gemeente (WIJ)
Als we nu eens bedenken dat Petrus het volgende schreef 1 Petrus 2:5:
en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijk huis, om een heilig priesterschap te vormen, tot het brengen van geestelijke offers, die Gode welgevallig zijn door Jezus ChristusWant we moeten toch als gelovigen samen het nieuwe Jeruzalem vormen dat is gebouwd op het fundament van Aposten en Profeten.
We onderschrijven lijkt me, of we protestants zijn of RK, de 3 belijdenissen t.w. De Apostolische Geloofsbelijdenis. en die van Athanasius en Nicea.
Zoals ik er tegen aan kijk....
Het lijkt mij inderdaad dat het om de christen in Christus gaat, de gelovige en niet om het systeem waarin wij een aantal zaken hebben gegoten. Het zoeken naar waarheidsvinding en vastleggen van waarheid in belijdenissen is niet verkeerd, ook niet de theologische ontdekkingen uit alle eeuwen. Maar dergelijke leerstukken zijn een stok om op te leunen en niet een juk om te dragen.
Dit is namelijk soms ontstaan door theologische strijd en daarmee iets waar we ons aan vast grijpen terwijl we Gods hand moeten grijpen. Die leert door de Heilige Geest ons de waarheid en de neigingen van ons hart ontdekken.
Daar zijn leerstukken een hulpmiddel bij, een gids. Maar die stukken zijn er door de bijbel, de bijbel is er niet door de belijdenissen en concilies.
Nog een belangrijk element welke ons de raad van God leert is de geschiedenis die aan de mens voorbij trekt en steeds meer doet ontdekken welke wegen God in zijn Woord heeft geschreven en welke ons werden, worden en zullen worden geopenbaard.
Dan is het heel fijn met elkaar van hart tot hart te kunnen spreken als katholiek, protestant, evangelicaal of...
De theologie kunnen we met het verstand begrijpen, maar wordt op een gegeven moment door het hart gevat. Wij zijn niet door theologie maar een wonderlijke besnijdenis van het hart gesteld onder één Christus.
Daarmee zijn we ondanks verschillende inzichten toch één lichaam. Wanneer men dit gegeven erkent is de leugen van het kwaad machteloos geworden door te stellen dat het een zooitje is met al die afscheidingen en worden we met onze eigen daden en besluiten van weleer geconfronteerd.
Want dit kon gebeuren doordat binnen kerken de liefde verdween en de meningen vervormdden tot een scherpslijperij. Vaak over zaken die feitelijk randzaken blijken.
In Christus, dus in dit vertrouwen mag je leven en is het niet persé nodig alle kerkmuren om te halen, maar is het zaak te accepteren dat wij het geheimenis van de gemeente nog onvoldoende doorzien, maar eens zullen zien!!
