Derde kerstdagMenuEen creatie van dille mosterdsoep met reepjes licht gerookte zalm;
~ ~
Ragout van cantharellen & paddestoel met crème fraîche in een bladerdeegbakje geflankeerd door rucola salade;
~ ~
Verfrissend tussengerecht: Spoom van “Goeye Tye Fonkelwijn” met een vleugje appellikeur & appelsorbetijs;
~ ~
Gegrilde ossenhaasbiefstuk met een Bordelaise saus groenten & aardappeltaart;
~ ~
Peer uit de oven, gevuld met gember, pecannoten & mascarpone amandelroomijs met honing
~ ~
Wijnarrangement inclusief dessert koffie & puntje likeur.
Maandagavond uit eten gaan was niet erg makkelijk. Maandag was de dag dat mijn vrouw veertig jaar werd en ik wilde haar een etentje aanbieden. Gisteren is het ervan gekomen. Een knus restaurant met plaats voor maximaal dertig man. Persoonlijke bediening en uitleg bij ieder gerecht. Het was goed eten en de uitgekozen wijnen pasten prima bij het menu. Mijn vrouw zag er stralend uit, ze had zich net de afgelopen week in het nieuw gestoken en gisteravond was een deel van de collectie zichtbaar. Behalve dat de pin danwel creditcard regelmatig getrokken was in de kledingwinkel werd ook de kapper met een bezoek vereerd. Mijn vrouw is klant bij
Cosmo en als ze daar naar toe gaat ben ik haar meestal wel een tijdje kwijt. Het bijzondere van Cosmo is dat ze voor iedere haarbewerking een aparte medewerkster hebben. Een die de haren wast, een die kleurt (!), een die knipt, een die föhnt, noem maar op. Daarbij natuurlijk ook een kopje koffie en ook als partner hebben ze nodige aandacht voor je. Met mijn vrouw heb ik wel eens een discussie waarom ze eigenlijk naar de kapper zou gaan. “Ik ben zo toch ook mooi” “En ik zie er toch niets van” “Natuurlijk ben je mooi” is zo’n beetje het standaardantwoord. “Maar als je er verzorgd uitziet is natuurlijk ook altijd meegenomen” en “Kijk, je kijkt wel niet zelf naar je hoofd maar ik moet er wel elke dag tegenaan kijken”. Nu, ja “ernstig” zijn de discussies nu ook weer niet. De kerstdagen zelf hebben we in redelijk gepaste rust doorgebracht. Op 24 december 2003 ben ik naar een show in de kerk geweest met als titel “His One Man Show”. In een huiskamerachtige setting vertelde pas- en allang bekeerden wat kerst nu voor hen betekende. Op eerste kerstdag ben ik naar mijn broer en schoonzus geweest. De bedoeling was dat we met zijn allen zouden gaan gourmetten alleen mijn broer was geveld door de buikgriep en heeft zich niet laten zien. Desondanks was mijn schoonzusje wel blij dat we kwamen omdat ze anders zowel de eerste kerstdag als haar verjaardag des avonds alleen zou moeten vieren. Tanken op eerste kerstdag is trouwens ook een belevenis op zich. Veel tankstations zijn dicht en enkelen hebben een beperkt aantal openingsuren. Kerst is voor veel mensen een heiliger bedoening dan de gemiddelde zondag. Bij de
Shell was de wachttijd een minuutje of twintig alvorens je je tank gevuld had. Tweede kerstdag hebben we lekker rustig aan gedaan. ’s Avonds wederom lekker gedineerd en de aanstichter van dit alles was de kok “izzewizze” himself: Kalkoenfilet met franse roerbakgroeten en aardappelroosjes. Voorafgegaan door: tomatensoep met basilicum. Te koop bij de
Albert Heijn en na een heerlijke Vienneta van
Ola.
De afgelopen week trouwens ook de nodige films bekeken:
Begonnen met
De Tweeling naar het gelijknamige boek van Tessa de Loo. Een mooie film. Met een treffend thema: In hoeverre wordt je ‘lot’ en ‘keuzen’ bepaald door de omstandigheden waarin je bent grootgebracht. Twee zussen (tweeling) worden bij een begrafenis van de laatste ouder uitelkaar gehaald. De een komt in Duitsland terecht als knecht en werkster, de ander komt in een welgestelde familie terecht. Dan breekt de oorlog uit. De een sympathiseert met het nazi-isme, de ander vecht ertegen. Na de oorlog blijkt deze keuze een definitieve scheidslijn tussen de twee zussen aan te brengen. In de film wordt gezocht naar de antwoorden op de vragen die aan de keuzes vooraf gingen.
Een andere film was de film
Van God Los. Een aangrijpende film. Een film gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de ‘bende van Venlo’. In het dagblad de Limburger staat een goede
recensie. De bende van Venlo maakte begin jaren negentig de omgeving van Venlo onveilig door te pas en te onpas moorden te plegen. Het knappe van de film is dat gezocht wordt naar de motieven en dat er een kijkje in het hoofd van de daders wordt gegund. Duidelijk wordt ook dat een leven “Van God Los” tot verschrikkelijke daden kan leiden. Daarvoor hoef je trouwens niet eens naar deze film te kijken. Ook de bijbel staat vol met dit soort voorvallen.
De derde film was
The Hours. Ik vond het een schitterende film, mijn vrouw vond er niets aan. Maar alleen de muziek van Philip Glass vond ik al schitterend en Meryl Streep, Julianne Moore en een geheel onherkenbare Nicole Kidman doen de rest. Het verhaal gaat over de aantrekkingskracht van de dood, en de wil om van het leven toch iets te maken. Bijzonder is dat een verhaal dat begin twintiger jaren is geschreven tachtig jaar later tot leven komt. Gebeurtenissen uit de jaren vijftig hangen hiermee onheilspellend samen. De film heeft mij geen moment verveeld en beelden en muziek sluiten zo op elkaar aan, dat de verhaallijn in de film duidelijk blijft ondanks de complexe situatie. Op
Cinema.nl is een
Recensie te vinden.
De laatste film die gekeken heb is
Heaven. Op zich wel een aardige film met een aardig thema. “Kun je eigen rechter spelen en dan nog vrij uit gaan als het fout gaat”. Maar op de een of andere manier wordt het thema onvoldoende uitgewerkt waardoor het niet bevredigd. Overigens speelt actrice Cate Blanchett een schitterende rol als de lerares Engels die een drugsdealer wil vermoorden maar door stom toeval (de schoonmaakster leegt de prullenbak te vroeg) vier onschuldige mensen vermoordt. De Italiaanse politie werkt vervolgens het onderzoek naar de drugsdealer behoorlijk tegen, waarna een politie-agent alsnog besluit voor het verhaal van de lerares engels te gaan en haar te bevrijden. Het eerste deel van de film is sterk, het slot alleszins bevredigend, zorg trouwens wel dat je het beginstuk van de film ziet, want anders snap je van het eind helemaal niets.
