Om heel kort even te delen in dit topic:
Wij zijn naar onze aard zondig en geen mens is beter dan de ander. Dat is de reden dat Jezus is gekomen, we met Hem mogen sterven, onze ik aan het kruis slaan en Hem volgen.
Dat is niet omdat we niet meer zouden mogen genieten, maar we niet langer op onze eigen verlangens gericht zijn die ons bij Hem vandaan halen, maar dus tot ons behoud.
Hij geeft ons een nieuw hart, een nieuwe natuur. Zo kunnen we Hem volgen zoals Hij van ons vraagt( Rom 8 ). Met een zuiver geweten en een blik gericht op Hem.
Dat stijgt (echt) boven alle andere verlangen uit.
Ik deel dit in dit topic, omdat ik juist in deze worsteling Christus heb leren kennen. Niets vervuld meer dan jezelf te verliezen in Hem.
Deze strijd was voor mij een enorme duw in de rug die ik nodig had om mezelf te durven en willen verliezen in Hem, want de toekomst was voor mij iets waar ik niet naar durfde te kijken, het was voor mij hopeloos, want ik wou niet zijn wie ik was, maar anderzijds wist ik dat Hij van me hield, waardoor ik nog kleiner werd en afhankelijker van Hem.
Ik heb de enge poort mogen vinden door het verliezen van mezelf, en ik weet niet of ik dat ooit had gevonden als ik niet in zo'n situatie had gezeten.
We hebben allemaal een geweten, en iedereen weet zelf wel of die zuiver is of niet. Hij toetst je hart, het is iets tussen jouw en God.
Maar weet 1 ding, Hij gaf zijn leven voor mensen die hun eigen hart in Zijn licht durven te stellen, om hen te redden, te dragen en te vernieuwen, tot eer en glorie van Zijn Naam. Alle geluk wat de wereld heeft te bieden staat ver in de schaduw bij Zijn vrede die je hart zal vervullen.
Heb je pijn, voel je je verslagen, zelfs misschien door je eigen hart, Hij zal er zijn.
Hij was er voor mij, en is er voor jou, Zijn armen Zijn sterk genoeg
En mocht ik je ergens mee kunnen helpen, of wil je iets persoonlijks hierover delen, of kan ik voor je bidden, stuur dan gerust een p.b.
