quote:
op 03 Jan 2003 11:11:54 schreef Gerard Markerink:
Wat de ontkerkelijking betreft denk ik dat het fundamentele probleem is dat de persoon niet wil buigen voor Christus. Dat zegt hij natuurlijk niet. Het verhaal is: ik geloof nog wel in God maar niet in de kerk. (.....................) Ik denk dat we duidelijker met elkaar moeten praten over de bereidheid tot het volgen van Jezus en de radicale consequenties die dat inhoudt. Het valt me op dat mensen die veel liefde hebben voor Christus een hoge tolerantie hebben voor de zwakheid/beperktheid van zijn gemeente. Jezus volgen, mag het je wat kosten? aldus Paola bij ons in de gemeente. Amen.
Vandaag nog even de Avantgarde gelezen. Ik citeer maar even blz 37.
"En geloven? Ach ik heb zes jaar lang op een heel streng internaat gezeten in België tussen de nonnen, en sinds die tijd heb ik een aversie tegen het geloof. Ik geloof in energie............"
quote:
door Gerard Markerink op 01 Jan 2003 19:38 quote
Iemand die zegt niet meer te geloven vanwege de kerk is oneerlijk. In de grond is er gewoon onwil om te verdiepen in het Evangelie. De eerste stap die te zetten is met zo iemand is jezelf uitnodigen voor een gesprek van een uur waarin je het Evangelie uitlegt en vraagt om overgave aan Jezus Christus
Hoe zal ik reageren? Wat denken al die niet christenen die dit nu lezen, of al die mensen die afgehaakt zijn vanwege juist al die zogenaamde 'normen en waarden'? Zie maar het ligt allemaal aan mijzelf... Of kijk "geef je over aan Christus" en daarmee is alles voorbij. Was het maar zo simpel. Maar zo simpel is het niet kan ik uit eigen ervaring zeggen. Voordat ik God als Vader en Christus daadwerkelijk geaccepteerd heb, tja daar is zijn wel heel wat jaren over heen gegaan. Natuurlijk geloofde ik wel, maar had ik een relatie met God met Christus, durfde ik dat wel? Nee! En waarom niet? Vanwege onverwerkte zaken uit het verleden, (die uiteindelijk ook met allerlei zaken van het christelijk geloof te maken hadden: regeltjesgeloof, eisende liefde, christenen aardig voor elkaar? laat me niet lachen) die zaken stonden een relatie in de weg. En het is uiteindelijk meer dan tien jaar hard werken geweest aan die relatie. Een relatie waarin ik woedend ben geweest op God, wanhopig ben geweest, er absoluut geen zin meer in had om een relatie te hebben. Nee ik heb wel geleerd dat 'jeugdtrauma's' absoluut ervoor kunnen zorgen dat je niets meer met God te maken wilt hebben.
Daarom vind ik de redenering van Gerard (ondanks alle respect die ik voor hem heb) veel te kort door de bocht. Wil je met iemand die de kerk de rug toegedraaid hebt verder komen, dan zal je moeten beginnen met luisteren, en misschien af en toe eens een vraag stellen. En dan komt het er ook nog op aan dat je bereid bent om toe te geven dat er in de kerk zeer veel fouten zijn gemaakt. (En als christen bid je dan dat je door er te zijn voor die ander misschien iets van Christus kan laten zien en wie weet wat God dan nog werkt...) Maar als je gestopt bent met geloven omdat de kerk het allemaal zo goed wist, dan is het een genadegave dat mensen binnen één uur tot overgave in Christus komen. Veel meer denk ik dat Christus ons vraagt om relaties aan te gaan met allen die bezeerd zijn door wat dan ook.
En voor al die mensen die niets van het geloof snappen. Dat doe ik zelf vaak ook niet. Maar ik geloof en dat komt niet door de kerk maar alleen door Christus die mensen op mijn pad zette die luisterden en geen mening gaven.