quote:
op 21 Dec 2003 23:42:05 schreef Monoceros:Nee, planten zijn net zo goed gebonden aan de natuurwetten. Vandaar dat groeien energie kost, en ze naar beneden gaan als je ze van het balkon knikkert.
(Vergeet niet dat er geen natuurwetten zijn die het verbieden om je tegen de zwaartekracht in te begeven.)
Ch; nee, want natuurwetten op zich zijn weer uitvindingen van de mens (die meent bepaalde wetmatigheden gevonden te hebben) en gas wat ook anorganisch is, kan ook omhoog zweven
maar het als zware materie in die richting groeien, die tegengesteld is aan de richting van de zwaartekracht, is toch wel een fenomeen waarbij de plant zich onderscheid van het mineraal, en laten we het dan ook niet over voortplanting, regeneratie etc, hebben,
en natuurlijk zijn planten ook gebonden aan natuurwetten, vooral als ze dood zijn, maar zolang ze nog leven, is er toch duidelijk iets in, wat zich daaraan onttrekt,
tijdens hun leven, onttrekken ze materie aan de bodem (en natuurlijk ook uit zon en lucht etc.) en als ze dood zijn, geven ze het ook weer terug
quote:
Je hebt gelijk dat de complexiteit toeneemt. Maar dat betekent nog niet dat je noodgedwongen naar "levenswetten" moet grijpen.
Ch; is ook geen nood
ik zie alleen een hierarchie materie-leven-bewustzijn-zelfbewustzijn, die niet zonder meer uit elkaar af te leiden zijn, maar die wel op elkaar inwerken, dus beschadigingen in de materie kunnen veroorzaken, dat het leven er niet meer in kan blijven
quote:
Soms wel ja, en dan noemen we dat fokken. In de natuur echter hoeft hier niemand op te letten. Als er een levensvorm wordt geboren met een mutatie waardoor een belangrijk deel van z'n stofwisseling ontbreekt, gaat-ie helemaal vanzelf dood.
Ch; daar zie je dus ook aan, dat twee organismen exact uit dezelfde materie , zelfde scheikunde kunnen bestaan, zelfde DNA etc. alleen kan het eene levend zijn en hetzelfde een poosje later dood, (ik spreek hier dus over een organisme wat gestorven is), leeft het, blijft de organisatiegraad intakt, is het gestorven, verdwijnt deze organisatiegraad en beginnen eindelijk de anorganische natuurwetten weer te gelden, maw verval en ontkomplexizering (mooi woord he!)
leven houdt de complexiteit in stand, dood breekt het af,
dus leven zou ik ook organisatieprincipe kunnen noemen, (inklusief scheikunde)
en dood desintegratie of desorganisatie in precies dezelfde materie (ook inklusief dezelfde scheikunde, maar nu opeens anders werkend)
quote:
P.S. Volgens mij lopen we teveel vooruit op deel 2 van deze serie, "het ontstaan van het leven".
ach bij gebrek aan inbreng van anderen, heb ik alvast maar een voorzetje gemaakt, het moet er toch eens van komen
daarboven is er ook nog eens iets bij het leven, dat niet alleen de komplexiteit in stand houdt, maar het bovendien ook nog eens verhoogd
is Monoceros trouwens een oude bekende met een nieuwe nickname