Het is ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt.
Afgelopen zondag nog een klein emotioneel drama in huize Postma-Kroone.
In de kerk al het gevoel van: Straks niet meer in deze vertrouwde ruimte. Hoe graag ik ook in Benin naar de kerk ga, dit is toch eigenlijk vertrouwder voor me dan ik voorheen bestefte. Onder de boom een mis meemaken is ook geweldig. Maar misschien denk ik dan wel met wat weemoed aan dit kleine kerkje in Bedum.
Jetse komt met een bak koffie aanzetten en zegt: Zo lieverd, nog 3 zondagen te gaan. Wat wil je doen? Nou, opeens gieren, brullen. Ik weet het niet ! Wat wil een mens nou doen als hij nog 3 vrije zondagen in Nederland heeft? Snik, snik, ik wil naar Bargercompascum, naar het veenkoloniaal museum.
Rustig lieverd, dan doen we dat. Gier, snik, brul, neeeeeeee dat wil ik alleen met de kinderen, dat deden we vroeger ook en Paul heeft morgen nog een toets en Hedwig zit op Texel…
Kortom, teveel emoties. Gelukkig dat Sharon mij Reiki wilde sturen, want opeens werd ik helemaal rustig. Ik wil de bloeiende heide zien. Wij naar Dwingeloo en een prachtige wandeling gemaakt. Ook daarna nog rustig. Dank hiervoor. Dat was echt even nodig.
Jetse op maandagmorgen om 4u45 naar het station in Groningen gebracht voor een stage van een week in het ziekenhuis in Delft en Rotterdam. Ik zou deze stage ook doen, maar kan het niet meer opbrengen. Wil deze week rustig afscheid nemen van vrienden en vriendinnen.
Dinsdag kwamen Paul en Amber nog een laatste keer een hele dag bij me langs.
Op een gegeven moment ging ik even met Djodi wandelen en de pijn die ik toen voelde…
Het was alsof mijn hart eruit werd gesneden, echt lichamelijk. Dit is niet te dragen. Een jaar lang niet meer zo'n dag samen!!
Elkaar getroost en alles uitgesproken en dan weet je dat het toch goed is, dat je verder moet gaan. Die kids die redden het wel, ook zonder mij. Hoeveel kinderen hebben al op jonge leeftijd geen ouders meer?
De rest van de week kon ik aardig relativeren en het was heel fijn om van sommige mensen nog zo persoonlijk afscheid te kunnen nemen.
Zojuist met Christa een wandeling gemaakt door de stromende regen met onze honden.
WAUW !! Als ik het straks heet heb dan denk ik met plezier aan dit natte pak terug.
Daarna lekker naar de Aldi, chocolade gekocht, dus deze zonde hebben we ook weer achter de rug, nu het nog kan. Staks eet ik weer bij Ibé, mijn favoriete eettent (zie foto)
Jetse een weekje weg, voorproefje voor zo dadelijk als ik vele maanden zonder mijn kerel moet zijn en zit op die plek op deze aarde waar ik niet om heen kan:
Het blijft
Natuurlijk wentelen de seizoenen door
bevallen vrouwen en worden anderen bevrucht
zout de zee zich verder, betrekt boven mij de lucht
en hoort er niemand wat ik hoor
zeker, ik ben de ontdekker van mijn land
maar mijn plek die met een geheim begon
wentelt zich almaar in lucht en in zon
en jaagt hier mijn hart en ziel in brand
om mij heen wuift blozend het graan
vers fruit groeit me voor de voeten
je suis très fort, ik kan de wereld aan
om mij heen zijn de mensen waarvan ik hou
de voorspoed hangt genadeloos in mijn lijf
maar als ik wakker word, denk ik aan jou
Schrijver: Mathieu Bosch, 30-08-2001
Fijn weekeind allemaal,
Marjan
http://www.aktiebenin.nl