Column van Marjan Kroone

[Marjan Kroone]

Het is ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt.
Afgelopen zondag nog een klein emotioneel drama in huize Postma-Kroone.

In de kerk al het gevoel van: Straks niet meer in deze vertrouwde ruimte. Hoe graag ik ook in Benin naar de kerk ga, dit is toch eigenlijk vertrouwder voor me dan ik voorheen bestefte. Onder de boom een mis meemaken is ook geweldig. Maar misschien denk ik dan wel met wat weemoed aan dit kleine kerkje in Bedum.

Jetse komt met een bak koffie aanzetten en zegt: Zo lieverd, nog 3 zondagen te gaan. Wat wil je doen? Nou, opeens gieren, brullen. Ik weet het niet ! Wat wil een mens nou doen als hij nog 3 vrije zondagen in Nederland heeft? Snik, snik, ik wil naar Bargercompascum, naar het veenkoloniaal museum.

Rustig lieverd, dan doen we dat. Gier, snik, brul, neeeeeeee dat wil ik alleen met de kinderen, dat deden we vroeger ook en Paul heeft morgen nog een toets en Hedwig zit op Texel…

Kortom, teveel emoties. Gelukkig dat Sharon mij Reiki wilde sturen, want opeens werd ik helemaal rustig. Ik wil de bloeiende heide zien. Wij naar Dwingeloo en een prachtige wandeling gemaakt.  Ook daarna nog rustig. Dank hiervoor. Dat was echt even nodig.

Jetse op maandagmorgen om 4u45 naar het station in Groningen gebracht voor een stage van een week in het ziekenhuis in Delft en Rotterdam. Ik zou deze stage ook doen, maar kan het niet meer opbrengen. Wil deze week rustig afscheid nemen van vrienden en vriendinnen.

Dinsdag kwamen Paul en Amber nog een laatste keer een hele dag bij me langs.
Op een gegeven moment ging ik even met Djodi wandelen en de pijn die ik toen voelde…
Het was alsof mijn hart eruit werd gesneden, echt lichamelijk. Dit is niet te dragen. Een jaar lang niet meer zo'n dag samen!!
Elkaar getroost en alles uitgesproken en dan weet je dat het toch goed is, dat je verder moet gaan. Die kids die redden het wel, ook zonder mij. Hoeveel kinderen hebben al op jonge leeftijd geen ouders meer?

De rest van de week kon ik aardig relativeren en het was heel fijn om van sommige mensen nog zo persoonlijk afscheid te kunnen nemen.

Zojuist met Christa een wandeling gemaakt door de stromende regen met onze honden.
WAUW !! Als ik het straks heet heb dan denk ik met plezier aan dit natte pak terug.

Daarna lekker naar de Aldi, chocolade gekocht, dus deze zonde hebben we ook weer achter de rug, nu het nog kan. Staks eet ik weer bij Ibé, mijn favoriete eettent (zie foto)

Jetse een weekje weg, voorproefje voor zo dadelijk als ik vele maanden zonder mijn kerel moet zijn en zit op die plek op deze aarde waar ik niet om heen kan:

Het blijft

Natuurlijk wentelen de seizoenen door
bevallen vrouwen en worden anderen bevrucht
zout de zee zich verder, betrekt boven mij de lucht
en hoort er niemand wat ik hoor

zeker, ik ben de ontdekker van mijn land
maar mijn plek die met een geheim begon
wentelt zich almaar in lucht en in zon
en jaagt hier mijn hart en ziel in brand

om mij heen wuift blozend het graan
vers fruit groeit me voor de voeten
je suis très fort, ik kan de wereld aan

om mij heen zijn de mensen waarvan ik hou
de voorspoed hangt genadeloos in mijn lijf
maar als ik wakker word, denk ik aan jou

Schrijver: Mathieu Bosch, 30-08-2001

Fijn weekeind allemaal,

Marjan http://www.aktiebenin.nl

[Zijnkind]

Het reinier de graafgasthuis in Delft zei je? Ik werk daar. Wat voor stage is dat?
edit:Laat maar. Ik heb net met Jetse gesproken. Mijn immunologisch lab is vlak naast het bacteriologisch lab waar hij heeft meegekeken. Jammer dat je er niet bij was, Marjan.

[Marjan Kroone]

Een stage betreffende tropische parasitologie en het opfrissen van bacterio en dergelijke.

Ook het onderhoud (slopen   en repareren) van medische aparatuur die we gebruiken in de tropen, zoals een spectrofotometer, microscopen en dergelijke, met zo weinig mogelijk middelen proberen de klus te klaren. Immers nieuwe onderdelen is moeilijk straks.

De stage is georganiseerd via Hamlo. Een vereniging van vrijwilligers die met name mensen onder andere technisch ondersteunen die in de tropen gaan werken en daar laboratoriumbepalingen gaan doen.

Ik heb geen idee in welke ziekenhuizen Jetse zit. Ik geloof in Rotterdam in het universiteitsziekenhuis.

Zal het hem vanavond vragen als hij weer terug komt.

We hebben meerdere stages gelopen de afgelopen maanden. Onder andere ook een stage betreffende malariadiagnostiek en TB diagnostiek en behandeling. Alles zo veel mogelijk gericht op de weinige middelen die we straks in Benin tot onze beschikking hebben.

Voor TB hebben we bijvoorbeeld geen rontgenapparatuur. Dus puur diagnostiseren via mic-werk en ziekteverschijnselen van de patiënt. Die mic is zo belangrijk voor ons straks...

Groetjes,

Marjan

[Marjan Kroone]

quote:

Zijnkind schreef op 27 augustus 2004 om 16:04:
Het reinier de graafgasthuis in Delft zei je? Ik werk daar. Wat voor stage is dat?
edit:Laat maar. Ik heb net met Jetse gesproken. Mijn immunologisch lab is vlak naast het bacteriologisch lab waar hij heeft meegekeken. Jammer dat je er niet bij was, Marjan.

WAT LEUK !!!!!!!!!  Ik ben benieuwd naar wie je bent en wat Jetse me verteld!!!!!!

Wat is de wereld klein!

[Zijnkind]

Wie ik ben? Zie mijn homepage...link zit ergens in die grijze balk. Staat ook iets op van mijn werk.

Ik geloof dat Jetse puur via de microscoop diagnosteren al niet meer zo ziet zitten   . Best wel moeilijk. Maar we hebben maar kort gesproken. Zelf ben ik niet zo bekend met die parasieten, amoeben en andere tropische beestjes. Ik denk dat na een tijdje Benin jullie ook ons meer kunnen laten zien aan preparaten enzo dan andersom   .
Naast immunologie ben ik meer bekend met het klinisch chemisch en hematologisch werk. Op die vakgebieden gaat de nadruk liggen bij jullie werk begreep ik? Bloedgroepenbeapling en dat soort werk.

[Marjan Kroone]

Wat leuk Peter, die site en ook die foto's.
Ik vind het altijd zo leuk als je van iemand een foto kunt zien. Dat visualiseert een beetje met wie je praat.

Ja, leuk dat Jetse alleen de mic niet ziet zitten   , maar voorlopig moet hij het er nog maar even mee doen

Het zal een passen en meten worden en balanceren tussen wat je kunt en wat je wilt en wat mogelijk is.

Op dit moment worden er bij ons bloedtransfusies uitgevoerd zonder controle HIV en andere ongein! (Ons is Boukombé dus, voor de duidelijkheid, niet in NL uiteraard....)

Dus als we al geld genoeg hebben om HIV testen uit te gaan voeren en hepatitus en dergelijke, dan hebben we wat transfusies betreft al heel wat gewonnen.

Verder is het een gezondheidscentrum met - voor Nederlandse begrippen - alleen basale gezondheidszorg. Parasieten, kinderziektes, bevallingen, hematologie en urines, TB en malaria.

Voorlichting over hygiëne, HIV, family planning en dat soort dingen. En.... zorgen dat men meer vertrouwen krijgt in de kliniek en dat we bijvoorbeeld het aantal bevallingen kunnen verhogen naar bijvoorbeeld 40%.

Ook gaan er artsen komen uit NL om bijvoorbeeld vrouwen met fistels en incontinentie problemen na besnijdenis en bevalling te opereren. Die screnen we dan van te voren en als een NL arts dan in zijn vakantie wil komen, dan zorgen wij dat hij aan de lopende band aan het werk kan.

Bijkomend - groot probleem - is het bewaren van reagens en vaccinaties.

We hebben een koelkast op petroleum, maar die kan in de warme periode (gemiddelde temperatuur is dan enige maanden 47 graden! ) het niet trekken.
In die periode heb je ook vaak de meningitisuitbraken en dergelijke.
Het kan voorkomen dat kinderen ingeënt worden en alsnog overlijden, of aan mazelen als die uitbreken, omdat het vaccin niet op de juiste temperatuur bewaard is.
Dan kweek je een schijnveiligheid en wantrouwen bij de bevolking, terwijl je gewoon je werk doet en niet kunt uitleggen dat het komt omdat de koelkast niet koeler werd dan 20 graden of omdat de vaccins tijdens het transport niet goed bewaard zijn.

Onze grote wens is ook nog - in de toekomst - een vriezer en koelkast via het WHO.
Die koelen gegarandeerd bij 45 graden nog steeds op die temperatuur als waar ze op ingesteld zijn. Bovendien kun je ze omzetten van petroleum naar electrisch als je daar mogelijkheden toe hebt. Het is de bedoeling dat wij 3 uur per dag stroom gaan krijgen op het moment dat het lab bepalingen gaat doen.

Geld voor langer stroom is er niet, dus dat zijn een paar van de problemen waar we sowieso al tegen aanlopen.

Ik vind het geweldig leuk dat je mijn kerel hebt ontmoet!!!
Echt leuk. En ook dat ik je nu - naar mijn gevoel - een beetje persoonlijker ken door je website te hebben gelezen.

vriendelijke groetjes,

Marjan

[Zijnkind]

quote:

Marjan Kroone schreef op 27 augustus 2004 om 16:24:
De stage is georganiseerd via Hamlo. Een vereniging van vrijwilligers die met name mensen onder andere technisch ondersteunen die in de tropen gaan werken en daar laboratoriumbepalingen gaan doen.

Ja, dat ken ik. Tom v. Veldhuizen heeft er wel eens over verteld. Ons lab heeft ook al aardig wat oude spullen via die stichting weggedaan.

quote:

Voor TB hebben we bijvoorbeeld geen rontgenapparatuur. Dus puur diagnostiseren via mic-werk en ziekteverschijnselen van de patiënt. Die mic is zo belangrijk voor ons straks...

Mantoux test mischien? Heb je al hier gekeken of ze nog iets voor je kunnen betekenen?

Wat je koelprobleem betreft. Naast Hamlo zou je eens kunnen proberen of je via het leger (dump) nog iets kunt regelen. Meestal werken die met diesel aggregaten en ik vrees dat jullie daar niet zoveel aan hebben?

[Marjan Kroone]

Hallo Peter,

Mantoux testen is leuk, hier in NL (Die testen moet je wel weer hebben namelijk). We hebben een uitgebreide stage gehad via de TB afdeling van de GGD.

Nadeel van Afrika is dat 1 op de 3 mensen drager is van TB en je dus met die mantoux test alleen kunt vaststellen of iemand in contact is geweest met TB.
Baby's in ziekenhuizen geboren worden voor zij naar huis gaan (24 uurs opname bij ons) ingeënt tegen TB.
Het is beter om dit op later leeftijd (ca. 10 maanden) te doen, maar de kans is groot dat je zo'n kind niet meer terug ziet voor het ziek is.

Voor ons is het sputumonderzoek van het grootste belang. In NL kun je met geavanceerdere technieken kijken in welk stadium (hoe groot is het gat in je longen) et cetera.

Probleem wordt ook de medicatie. Alle medicijnen voor TB zijn gratis, mede dankzij het tuberculose fonds. (En mede dank zij de angst dat TB en de eventuele resistentie zich in onze westerse wereld binnendringt door alle reizigers en wereldwijde vluchtelingen).
Het tuberculosefonds doet veel goed en heeft meegeholpen het bestrijdingsplan in Benin op te zetten.

Echter in de praktijk blijven medicijnen op bepaalde locaties "hangen".

Voorbeeld: stel wij hebben 6 patiënten met medicijnen voor 3 maanden, dan moeten we 3 patiënten laten lopen (dus laten overlijden) omdat we niet weten of we over 3 maanden wel weer voor 6 patiënten medicijnen hebben en je natuurlijk minimaal 6 maanden medicijnen moet slikken wil je geen resistentie kweken.

Geven we alle 6 patiënten de medicijnen en hebben we over 3 maanden toch geen nieuwe toevoer, dan zijn we immers nog verder van huis! Dan kunnen 6 mensen een resistente bacterie ontwikkelen met alle kwalijke gevolgen van dien en het aantal zieken en doden zal dan veel groter zijn.  (Ik leg het een beetje uitgebreid uit voor de niet kenners die dit lezen).

We hebben inderdaad een aggregaat gekocht die ons ziekenhuis van stroom moet voorzien.
Maar een litertje diesel kost ca. € 0,62 en zo'n ding slurpt 1-1,5 liter per uur. Vandaar dat we de stroomtoevoer beperken tot de uren dat het lab het waterbad en de spectrofotometer et cetera gebruikt.

Dan mogen de kraam, de EHBO en het lab ook bij toerbeurt ondertussen hun instrumentaria steriliseren. In NL zeggen we :tijdens kantooruren. Bij ons wordt het:"Tijdens branduren...""

Nee, maar de budgetten van onze kleine stichting zijn minimaal. Als je nu nagaat dat Jetse en ik € 2 per dag per persoon krijgen voor onze levensbehoefte, dan snap je dat wij ook praten over onze "branduren" en waarom ik straks niet meer kan "forummen".

Immers een uur cybercafé kost € 1  en dat betekent dat dat alleen kan als ik die dag ergens te eten wordt gevraagd      

Buiten de praktijk dat we eerst 50 km moeten reizen voor we telefoon/internet aansluiting hebben...

Mijn wekelijkse columns op onze site gaan door de webmaster geplaatst worden. Ik zal proberen 1 keer per week de grens over te steken op de fiets naar Togo en daar via een telefooncel mijn column door te sturen. (En Jetse en de kids te berichten).

Ik zal vragen of hij mijn column ook hier wil plaatsen.....

Nou dit was het weer even. Ik ga Djodi uitlaten en hoop dan Jetse te pakken te krijgen.
Die neemt maar niet op met zijn mobiel. Ligt vast te slapen in de trein, na zo'n weekje "Westen".....

[Marjan Kroone]

Rianne, naar aanleiding van Peter zijn tip dat zijn site ergens op het bovenstaande balkje stond, heb ik de jouwe ook gezocht! Wat leuk wat jullie doen!!
Een geweldige manier om een ander deel van de wereld te zien en wat snel ging het uiteindelijk allemaal.

Alweer iemand die wat meer voor me leeft op deze manier door de foto te zien.

groetjes,

Marjan

[Rianne]

He, wat leuk dat je ook mijn site hebt bekeken!
Ja, ik heb het daar ook goed naar mijn zin, ben blij dat ik die keuze gemaakt heb vorig jaar.  Inderdaad mooi om zo meer van de wereld te zien!
Jij heel veel succes met de laatste loodjes!

[Marjan Kroone]

De laatste keer naar de kapper geweest vandaag. Pas volgend jaar september kan ik weer
een nieuwe afspraak maken…

Nog niet zolang geleden was het heel normaal dat ik iedere 6 weken bij de kapper zat omdat ik er leuk uit wilde zien. Kleurtje, wel of niet een krul en dat soort dingen.
Nu laat ik het groeien, dan kan het tenminste opgestoken worden.
Immers geen goede kappers in Benin, of misschien ook wel, maar dan toch geen geld daarvoor.

“Wat wil je Marjan, zo vlak voor je vertrek.” Nou niet knippen, maar wel iets dat lang duurt. Dan kan ik nog even lekker de Libelle lezen onder de droogkap. Dus uiteindelijk met een schapedoeshoofd naar buiten gekomen (sorry Hedwig ) en nu maar hopen dat alle springerige plukjes snel in mijn knoedeltje kunnen.

Verder vandaag even met mijn broer Jan gemaild. Die is in augustus naar Lagos (Nigeria) verhuisd om te gaan werken. Nee, hij is niet zo gek als zijn zus om ontwikkelingswerk te doen. Gewoon in de oliebusiness. Lagos ligt slechts 1,5 dag reizen bij onze nieuwe woonplaats Boukombé vandaan, maar ja, zijn baas geeft hem maar één vrije dag per week - de zondag - dus dat gaat niet lukken. Dan moeten we even de vakantie afwachten.

Maar…. op zondag 26 september heb ik – hopelijk -  het grootste deel van mijn officiële afspraken gehad in Cotonou (Benin) en om mijn broer te zien wil ik nog wel een dagje langer in de stad blijven. Al verlang ik gewoon naar het noorden, naar mijn nieuwe plekje.

Jan kan zich wel een vliegticket veroorloven om zijn zus even te zien, dus gaan we gezellig een biertje drinken in “mijn” stad en  eten bij “mijn” favoriete eettent Mama Benin.
Dan mag hij met zijn zus in een low budget hotelletje van € 3.75 pppn slapen en gaan we op de zemidjan (taxibrommer) kriskras de stad door. Het lijkt me heerlijk om hem mee te nemen.  Volgens mij vind hij het geweldig met mij op de brommer door de stad te crossen……

Dan zijn ook wij – eindelijk - weer samen op weg.
Zonder een antwoord te willen hebben over waarom we de laatste jaren elkaar zo weinig hebben gezien. Dat is niet belangrijk.

Dat zijn fases in het leven. Wetende dat je heel  veel van elkaar houd, maar je kunt even niets met elkaar. Je denkt wel aan elkaar – weet dat het wel goed zit -  bid voor elkaar - maar ziet elkaar slechts een keer per jaar en meer kun je niet aan of niet doen op dat moment.

Nu zitten we straks samen op dat donkere continent genaamd Afrika.

Mysterieus, ziel en geest, voodoo, bijgeloof, natuurkrachten, puurheid en misbruik,
lieve mensen, oorlogsfanaten, tegenstellingen zijn nergens zo groot als hier,
het rood van de wegen, rode ondergaande zon, liggende sikkelmaan,  
ontelbare sterren aan de hemel, de ontbrekende schemering,
eenzijdigheid en veelzijdigheid,  tijd en tijdloosheid,

Ik kom eraan.

Marjan http://www.aktiebenin.nl

[Santaarnpaal]

quote:

Marjan Kroone schreef op 03 september 2004 om 20:50:
De laatste keer naar de kapper geweest vandaag. Pas volgend jaar september kan ik weer
een nieuwe afspraak maken…


Marjan http://www.aktiebenin.nl

Hebben ze geen kappers in Benin  

Als er een "volk" juist mooie dingen doen met haar vind ik dat de Westafrikanen dat doen.

[Marjan Kroone]

Hallo Santaarnpaal,

Helemaal gelijk   ... alleen bij mij staat dat niet joh

Zo'n grijze doffer van bijna 50............en dan van die blokjes of vlechtjes of wat dan ook,
zie je me al lopen   ??.

2 jaar terug een keer naar de kapper in Benin geweest. En ik hier maar krullen kopen.
Smeerden ze toch zoveel vet in mijn haar dat het helemaal plat zat. En met koud water wassen krijg je dat er ook maar moeilijk uit kwam ik achter.

Maar mijn dochter had reuze lol en heeft er een foto van gemaakt.......

groetjes en fijn weekeinde,

Marjan

[Marjan Kroone]

"Afscheidsfeestjes, ik moet er niets van hebben " riep ik maandenlang.

Echter op de een of andere manier kom je er blijkbaar toch niet onderuit en daar er toch nog een benefietconcert gegeven zou worden was dit een mooie combinatie.

Nou ja, ergens ook wel gemakkelijk, ben je in één keer klaar. Het was een heerlijke avond. Leuke muziek, lekker swingen en ook nog even een avondje aan het tapbier...

Het leuke was ook dat er een aantal mensen aanwezig waren die ik alleen kende via een forum. Dus op een gegeven moment gaf iemand mij een hand: Ik ben Micky Miek.
Tjee, dat is toch super hoor, om dan opeens een gezicht te zien achter een nickname.

Een aantal van de jongelui waar Micky Miek mee op het feest was willen wel een zomervakantie komen werken in Benin. Dus dat gaan we regelen voor de zomer van 2006!
Allemaal nog even de tijd om je frans op te halen en ik om de boel de komende 1,5 à 2 jaar goed aan de praat te krijgen.

Afscheid nemen, het is de geboorte van een herinnering. Veel herinneringen draag ik met me mee straks in Benin. Het zijn mede de voorbije gebeurtenissen die maken dat je wordt wie je bent en dat is zo mooi.

Hoe meer je open staat voor het goede op de wereld, hoe groter je rijkdom. En ik voel me zo ontzettend rijk. Zoveel positieve krachten om me heen.

Ik weet dat er mensen zijn die van ons houden, voor ons bidden, Reiki sturen, aan ons denken en op een of andere manier willen helpen en met ons mee leven. Dat is zo geweldig en het voelt als een schild van liefde dat om me heen hangt, dat alle kwade dingen op afstand houdt.

Maar ook is het gek om het lijfelijke contact met vrienden te gaan missen. Ik ben enorm lichamelijk ingesteld en heb dan ook ongelooflijk veel geknuffeld gisteravond. Heerlijk. Maar... toen ik met de zus van Ibramhim (Senegalese) aan het dansen was, toen besefte ik weer dat er straks ook weer zwarte knuffelbuffels voor me zijn in Benin. Gelukkig, want ik kan niet zonder!

Zojuist op het antwoordapparaat ingesproken dat ik alleen per mail bereikbaar ben en het telefoonnummer van de nieuwe voorzitster opgegeven voor vragen en dergelijke.
Op deze manier krijg ik " buiten een vergadering in Utrecht en een nog een cursus " verder eindelijk tijd voor mezelf.

Tijd om de bagage te minimaliseren tot 80 kg en om te leren een fietsband te plakken,
een autoband te verwisselen, de digitale foto's op mijn labtop te zetten en al dat soort technische dingen waar ik tot nu toe altijd een man voor had. "Ik kan dat niet" roep ik altijd heel hard, wetende dat er dan zo'n engel van 1m92 aan komt lopen om mij te helpen.

Straks maar een ander engeltje zoeken zolang denk    .

Maar... eerst nog zes dagen genieten van deze!

[Zijnkind]

Ik hoop dat God je dit positieve gevoel nog lang en veelvuldig zal schenken. Jammer dat Groningen/Bedum in een ander universum ligt vanaf hier gezien. Ik had het graag meegemaakt.

Een ander positieve beschouwing is dat je in ieder geval genoeg tijd hebt om een welkomsfeest voor te bereiden als de fietsbandenengel ook naar Benin komt. Zo te horen heeft ie dat wel verdient .

Marjan, veel heil bij je werk daarginds. Blijft je contract in NL trouwens gewoon gelden bij terugkomst? Je werkt toch bij klin. chem van het AZG? Maar goed...dat is ook later zorg. Nu eerst die zwarte medemens gaan knuffelen en steunen. En natuurlijk eveneens laten ondersteunen door hen.