quote:
Ja, in een hommeleitje zit altijd maar één larfje!
Op de echo is erg goed gekeken omdat er bij Thijs in de familie tweelingen voorkomen, zijn broertje en zusje zijn een tweeling en twee neven zijn ook een tweeling. Bij ons in de familie zit er geeneen, dus ik had er al niet zoveel zorg over en het was er inderdaad gelukkig maar ééntje... klinkt erg leuk en romantisch een tweeling, maar pffff...! Petje af voor tweelingouders!
Nou, het wordt tijd voor m'n eerste stukje blog... ik heb al stof:
prikperikelen Drie weken geleden was ik een tijdje ziek, namelijk een acute virale hepatitis.
Niet daverend gelukkig, wel koorts, beetje geel enzo, maar na een kleine week was ik al weer op de been. Het was alleen nog de vraag wat voor virus het was geweest, uiteraard met het oog op het gevaar voor Babybee. De huisarts had me daarom met spoed voor bloedonderzoek verwezen om te kijken of er sprake was van griezels als CMV, toxoplasma en hepatitis A, B of C.
Hoera, die serologie was allemaal negatief
leverwaarden waren inderdaad hoog maar ja dat hoort erbij. De week erop moest een deel weer over voor de "reguliere" zwangerschapscontroles, (nee, dat doen we niet in één keer mevrouw, blabla, aanvragers, administratie, nou ja het zal wel, prima) dus nog een keer geprikt.
Inmiddels zitten we dus een week na de "ziekteperiode" en ik zit bij de huisarts om de uitslag te bespreken. Het blijkt dat de labuitslagen maar voor de helft binnen zijn. Het volgende gesprek met het lab volgt:
huisarts: ik heb maar de helft van het aangevraagde lab, kun je de rest even opzoeken?
lab: ehm... nee die mevrouw is gisteren niet geprikt, hoor.
huisarts: ten eerste zit ze hier voor mij, en ten tweede heb ik de helft van het lab WEL dus ze is zeker wel geprikt.
lab: O. Hm, nou ik heb hier niemand met die geboortedatum.
huisarts: dan moet je maar even op naam zoeken.
lab (gepikeerd): weet u wel hoeveel (*achternaam*) hier wonen??
huisarts: nee, en het interesseert me ook niet, u moet gewoon even die uitslagen zoeken!
lab (na een tijdje zoeken): weet die mevrouw ZEKER dat ze gisteren is geprikt?
huisarts: moet ze haar blauwe plek even komen laten zien?
lab (mopperdemopper): aha hier is het.
Okee, de leverwaarden waren opgelopen in plaats van gedaald, niet goed dus.
Paniek, overleg met internist en gynaecoloog. Nee, dat is inderdaad niet goed, zegt de internist. "zeg dat nog maar niet tegen de patiënte" ! nou vraag ik je.
gelukkig vertelde de huisarts het WEL!
Een dag later internist opnieuw aan de telefoon: Ja, er was een foutje bij het lab, je leverwaarden waren de vorige keer veel hoger dan we dachten, dat is verkeerd doorgegeven, op zich is dat niet leuk maar het betekent wel dat ze nu bij nader inzien gedaald zijn in plaats van gestegen. Dat is dus goed nieuws. Het slechte nieuws is dat we nog niets kunnen zeggen van de infecties, want die zijn pas erg laat aantoonbaar in het bloed. Je bent dus beide keren te vroeg geprikt. Het moet nog een keer.
Afgelopen dinsdag dus voor de derde keer geprikt. De uitslag kwam vandaag binnen: CMV hoogstwaarschijnlijk negatief (ze hadden computerproblemen dus ze konden geen definitieve uitslag geven bij het lab). Punt. Dus de huisarts vroeg naar de andere serologie... "o, ja, ik zie dat er nog meer was aangevraagd... hm dat zijn we vergeten te bepalen... nee we hebben het bloed ook al weggegooid... nee dat moet nog eens over."
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!
Het komt er dus op neer dat ik inmiddels drie keer voor PIET SNOT geprikt ben, waarvan de tweede keer met een grote blauwe plek omdat de prikmadam maar half in het vat zat met de naald en de derde keer een grote blauwe plek omdat de prikmadam de naald er uit trok terwijl de stuwband nog vast zat. Okee kan allemaal gebeuren, ik weet er alles van, (ben ook co-assistent geweest) maar waarom gebeurt het allemaal achter elkaar bij mij???
Ondertussen zijn we straks vier weken verder en weet ik nog NIETS van de verwekker van mijn ziekte en de gevolgen voor Babybee, terwijl ik allang met antibiotica had moeten beginnen als het toxoplasma is... grrrrrr! Gelukkig is de kans daarop natuurlijk klein enzo dus ik maak me niet veel zorgen maar toch... wat een spasten!
Okee, dit was mijn grote frustratie, we zijn nu weer kalm en sereen en maandag gaan we braaf weer naar het lab
@Zijnkind: dit verhaal is helemaal niet bedoeld als sneer naar labs hoor... overal gaan dingen mis maar dit is wel een clustering van geklooi, pure pech... maar wel irritant en stof om te bloggen