Wit uit bruin. Vlagen van gepikkelde pijn. Stenen splijtend. Door de druk van fietsbanden. Het was hard. En LaNaussee zat er midden in. Het was vanochtend heerlijk droog toen hij van huis vertrok. Terwijl hij door het park reed zag hij..., een grote bruine wolk en dacht nog 'laat het niet waar zijn'. Maar de weergod had anders beslist. Witte steentjes striemden in moordend tempo het arme gezicht van LaNaussee. Schietgebedjes schoten omhoog. Beantwoord door nog meer witte vlagen. Met als beloning een ijskoude kerk.
Doorweekt dus. Ik zou natuurlijk over heel veel kunnen vertellen over wat er gebeurd is de afgelopen dagen. Maar nat bleef het. Vrijdagavond toch maar de moeite genomen om te kijken of er nog VGSW-ers waren die ik kende. Nou eh..., drie bij elkaar opgeteld. Het feestje was aardig, maar meer woorden maak ik er maar niet aan vuil. Alle bekende VGSW-ers even gesproken en de nieuwtjes gehoord. De rest van het amicale weekend maar links laten liggen. Ik had niet veel zin en kende toch niemand meer. Nu had ik natuurlijk kunnen zoeken naar de ontluikende liefde. Per slot, waar zijn amicale weekenden anders voor? En toegegeven, er waren inderdaad best mooie vrouwen naar het Amsterdamse afgereisd. Voor Wageningse begrippen dan. De gemiddelde psychologiestudentes bij ons doen mij meer. Ik lag wel wat later in bed dan gepland, maar dat kwam vooral doordat ik wachtte tot de regen was opgehouden.
Maar goed, ik was dus doorweekt. Zaterdagmorgen. Kort na het amicale feestje. Ik moest naar de Tituskapel om met mijn nieuwe muziekteam aldaar te oefenen voor de dienst van vandaag. Ach, waarschijnlijk hoef ik het niet uit te leggen, maar ik doe het toch maar even. Het regende. Ik, nat. En in de Tituskapel was geen verwarming. Ze zijn daar aan het verbouwen en in verband daarmee was de verwarming nog niet aangesloten. Het was er een zooitje. We hebben geoefend tussen alle rotzooi in. Toen we klaar waren, kwamen de vrijwilligers om alles schoon te maken en de kerkzaal klaar te maken voor de volgende dag. Ik ging naar huis en... Ach laat ook maar, thuis kon ik in ieder geval mijn jas over de verwarming hangen.
Tsja doorweekt dus. Het was zondagmorgen heel vroeg. Een meisje, met wie ik uit de kerk fietste, zei dat ze een mooie dienst had gehad, maar dat ze vanochtend toen ze wakker werd wel even twijfelde of ze zou gaan, daar het buiten werkelijk waar tekeer ging. Ik kon dat alleen maar beamen. Ik zat er midden in. Ik moest vroeger in de Titus zijn om de soundcheck te doen en met de zanger te spelen die gisteren niet kon.
Doorweekt in het kwadraat. En dan spelen in de kerk. Eindelijk na bijna vier maanden speelde ik daar weer. En in de nieuwe teamindeling mag ik spelen met een werkelijk zeer fijne en getalenteerde pianist. Dolle pret dus. En in de kerk ligt nu een enorm podium. En wij waren de eersten om daarop te spelen. Erg leuk dus. Ik was echter een beetje een de natte en koude hand. Mijn vingers liepen niet echt ritmisch. Er moest dus nog wat verbeteren, voordat de dienst echt begon. Er stonden twee waaiers voor warme lucht in de kerkzaal. De tien minuten voorafgaand aan de dienst heb ik daar mijn vingers voorgehouden.
Maar ja he, ik was doorweekt. Na mijn opwarmsessie deden mijn vingers inderdaad weer wat ze moesten doen. Maar ja, ik had natuurlijk weer buiten de trucjes van de weergoden gerekend. Mijn benen waren nog koud en mijn broek nat. Resultaat: mijn voet tikte niet de maat als een metronoom. Dat is toch wat lastig als je in je eentje de ritmesectie bent. Maar goed, de gemeente had echt zin om zich even lekker warm te zingen, dus we hebben ons als team uitstekend vermaakt en waren blij dat we toch op een goede manier de mensen middels muziek tot God mee konden nemen.
En dan doorweekt zijn... Okee, er werden twee kindjes gedoopt. Het was een mooie dienst, maar moest'ie nou echt twee uur duren? Mijn broek was nog nat en mijn benen koud en de warme waaier stond aan de andere kant van de zaal. Ik kan me niet heugen wanneer de vorige keer was dat ik het zo frisjes had in de kerk. En twee uur is dan echt heel lang...
Doorweekt dus. De terugweg begon veelbelovend. Er was wat blauw aan de lucht en de zon leek wat door te komen. Echter de laatste hagelsteentjes van de heenreis waren bijna opgedroogd. En weergoden vonden vandaag witte jassen toch mooier geloof ik. In Brazilië zeggen ze dan dat het ijs regent. Ik vind dat wel een mooie uitdrukking. Ik was blij dat ik dit maal na de steentjesregen een droge broek aan kon trekken en tegen een warme cv kon gaan zitten.
Doorweekt. Dit keer ging ik voor het eerst naar de stadshartkerk in Amstelveen. Ik kon meerijden met vrienden die ook voor het eerst gingen en ik hoefde nu maar een tiental minuutjes te fietsen en de rest met de auto. Een mooie gelegenheid dus om naar de stadshartkerk te gaan (
www.stadshartkerk.nl). De Amstelveense Kerk Herplanter kan goed preken en een team van zeer getalenteerde muzikale vrienden zou spelen, de kerk is in een congrescentrum, met koffie in de voyer (schrijf je dat zo?) na. Ik had er echt zin in. Toen ik aankwam bij de vrienden met wie ik mee ging rijden, vroegen ze of het regende. Ik zag er wat nat uit. Ach het was me al nauwelijks meer opgevallen.
Doorweekt. Zou het een bedoeling hebben? Ik weet het niet. Dezelfde dominee die vanochtend het gereformeerde domineecitaten topic verder vulde, had nog wel iets wat de moeite van het overdenken waard was. Wij vinden dat het waait, dat het regent, of dat het stormt. De bijbel spreekt er echter anders over. De bijbel schrijft 'en God wierp een storm op zee' en meer van dergelijke voorbeelden. De bijbel spreekt duidelijk dat God degene is die het weer regelt en stuurt. Ik vond het goed om daar weer eens bij stil te staan. Maar waarom ik nou elke keer getroffen moet worden wanneer ik naar de kerk ga...
Doorweekt. Een moment vervelend. Stromen van water. Verlangen naar stromen van levend water. Twee maal dopen vandaag. Een preek over Jona die overboord wordt gegooid. Door water ontstaat iets nieuws. Door water onstaat een stroom van leven. Water. Een gave. Een verzorgende gave. Gericht op groei en wat komen gaat.
10 U zorgt voor het land en bevloeit het,
u maakt het vruchtbaar,
vol water staat de rivier van God.
U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:
11 u doordrenkt de voren en effent de kluiten,
doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.
12 U kroont het jaar met uw goede gaven,
waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,
13 de velden in de steppe druipen,
de heuvels omgorden zich met gejubel,
14 de weiden kleden zich met kudden,
de dalen tooien zich met graan.
Zij zingen en juichen elkaar toe. (Psalm 65: 10-12, NBV)
Water. Groei. Misschien ben ik ook wel een stukje natuur. Wordt ook ik een stukje bloeiende schepping. Wordt ik doordrenkt om te druipen van overvloed. Door water ontstaat immers Leven, stromen van Leven. Misschien was ik vandaag wel doorwaterd... bewaterd...