De afgelopen dagen was ik ontvoerd door aliens en sprak ik wartaal, maar langzaam voel ik me uit hun greep komen. Geen alien krijgt Superpleun klein en een varken al helemaal niet trouwens.
Gisteren voerde ik enkele goede en opbeurende gesprekken met mensen, zoals m'n zus. Ik had het idee om een advocaat te bellen en het jaarcontract af te dwingen, maar dat hebben ze met veel moeite uit m'n hoofd gepraat. Die ene collega had mijn tragische ondergang besproken met de vestigingsmanager van Rotterdam. Dankzij hem ben ik destijds aangenomen en hij zou me ook graag willen hebben. Volgens hem had hij al het idee dat het niet zo boterde tussen m'n bazin en mij, en kan ze me niet aan. Wel, dat klopt als een bus. En het is natuurlijk makkelijker om een ondergeschikte die je als een bedreiging ziet te lozen na een fout, dan karakter te tonen en het als volwassen mensen op te lossen. Hetzelfde geldt trouwens voor de regiomanager die me zo slecht gezind is. Bij mensen werkt het soms net als in de dierenwereld en hij voelt denk ik aan dat ik geen natuurlijk ontzag voor hem heb, zoals voor andere leiderstypes. Ik zie ook niet in waarom ik ontzag zou moeten hebben voor iemand die beminnelijk overkomt, maar ondertussen een kruising is tussen een pedofiele katholieke priester en Adolf Eichmann. Evil has a friendly face. Maar ik had me voorgenomen om te stoppen met mijn onchristelijke uitlatingen, straks word ik nog van het forum geschopt.
Gek genoeg ging het vandaag weer als vanouds op het werk. In niets was te merken dat er zo'n zware storm heeft gewoed. Misschien wel het oog van de orkaan, wie weet. Ik begon de dag met een goede daad, door de rollator van een oud vrouwtje de trap op te tillen naar het perron. Daarna vroeg een lief meisje in de trein aan me waarom de trein niet wegreed. "Hij heeft een kwartier vertraging, de deuren zijn defect" antwoorde ik behulpzaam. Bij Dordt aangekomen deed ik de deur voor haar open omdat ze niet wist hoe het moest. Het zijn ook een beetje rare deuren van die voormalig Duitse treinen. Belgische klapdeuren.
Bij het station stond ik vervolgens op de bus te wachten naar de bajes, toen ik aan de overkant de big het Loket binnen zag gaan. Ik deed een stapje naar achteren zodat ze me niet kon zien, ik was namelijk een kwartier te laat. Het ritje met de bus naar de Penentiare Inrichting is altijd wel een welkom uitje, zo komt de bus langs de school van m'n Turkse vriendinnetje. Niet dat ze er nog vaak komt, maar het is toch maar haar school. Het lijkt me leuker om langs de school van de fruitige jongedame te komen overigens, en dan zou ik er ook zeker een kijkje gaan nemen.
Het spreekuur in de gevangenis ging goed en was wel boeiend. Zo kwam er een oude baas langs van 64 die was veroordeeld wegens incest en binnenkort in hoger beroep gaat. Volgens eigen zeggen is hij onschuldig. Ik veroordeel zo iemand niet, als hij schuldig is mag de rechter dat doen. Op basis van wat hij vertelde kreeg ik de stellige indruk dat de man uit een streng christelijk milieu komt. Dat verbaasde me nou helemaal niet.
Een andere interessante spreekuurklant was een oudere kerel met een grijze staart en een grote tatoeage op z'n arm. Type zware jongen. Hij vertelde dat zijn kinderen van 4 en 7 onder toezicht zijn gesteld van Jeugdzorg en dat hij ze bijna nooit mag zien. "Bent u getrouwd?" vroeg ik. "Nee, ik heb mijn vrouw vermoord." Oeps... Ik deed of mijn neus bloedde en moest denken aan de rare gedachten die ik had toen ik was ontvoerd door aliens. Ik kon me er iets bij voorstellen waarom de man zijn kindjes niet vaak te zien kreeg, maar beloofde te kijken wat ik voor hem kon doen. Af en toe ben ik bijzonder knullig bezig, maar hierin ben ik dan wel weer professioneel.
Nog 4 spreekuurklanten later stond ik weer buiten. De rest van de middag besteedde ik aan het uitwerken van het spreekuur. Het contact met de collega's verliep of er niks was gebeurd, heel vreemd. Vorige week kostte het me nog bloed zweet en tranen om te gaan werken, maar vandaag had ik het weer als vanouds naar m'n zin. Vreemd. Nou ja, carpe diem. Ik ga er vanuit dat het over 3 maanden stopt bij het Loket (de regiomanager heeft nu eenmaal de pik op me), maar je weet nooit wat er gebeurt als ik gewoon m'n best blijf doen. Om 17.00 was er werkoverleg en had ik een bijzonder positieve inbreng. Ik zat nog eens het gezicht van mijn bazin te bekijken, maar ze heeft echt een biggengezicht, ik kan er niks anders van maken.
Bij de videotheek gisteren nog wat filmpjes gehaald ter afleiding. Met Pulpeet en m'n broer een ietwat ongeloofwaardige en niet bijster spannende thriller gekeken (The Sum of all Fears) en Collateral gekocht. Dat vind ik wel een hele goede film. Morgen staat op een verjaardagsfeestje The Princess Diaries 2 op het programma. Ja ja, ik heb een brede smaak...
