Het maken van de huishoudkaartjes lag na 1 poging alweer stil. Het kostte me zo vreselijk veel energie!
Hoe beter het met me gaat, hoe meer ik me realiseer hoeveel moeite ik altijd gehad heb, en nog steeds, met veranderingen, het door een ander verstoren van m'n eigen routines, overzicht. Kort gezegd: ik begin me hoe langer hoe meer te realiseren dat ik nog veel autistischer ben dan we altijd gedacht hebben. Ik heb meer rust, meer schakeltijd, meer duidelijkheid nodig dan we dachten. Ergens is dat fijn om te weten, want dan kunnen we daar meer rekening mee houden. Aan de andere kant: het levert meer onbegrip op. Waarom kon ik vroeger wel vrij 'flexibel' zijn en nu niet meer? Nou... ik KAN het misschien wel, maar ten koste van zoveel energie, dat ik me ben ga afvragen of ik dat nog zo sterk moet WILLEN. Als het ECHT nodig is, dan KAN ik het, en dat is een nuttige vaardigheid. Maar ik kan het maar beperkt. Het levert enorme last op. Dus als het niet heel hard nodig is, vraag me dan niet om flexibel te zijn.
Niet flexibel zijn is ook niet leuk, hoor. Ik doe het dus echt niet voor m'n lol. Maar ik moet de langetermijneffecten in de gaten houden. En dat geldt niet alleen voor die flexibiliteit, maar voor nog veel meer gebieden in het leven.
Wil ik ooit een baan aankunnen, duurzaam aankunnen (en dat wil ik echt heel graag), dan moeten we heel goed weten welke effecten onduidelijkheid, ontbreken van goede structuur, sociale verwachtingen, gestoord worden tijdens een taak etc op mij hebben. Waar ik wel goed mee kan copen, en wat zo veel energie vraagt dat ik het niet vol kan houden. Ik ben dat nog volop aan het ontdekken.
Afgelopen weken had ik constant het idee dat ik me 'ergens' aan het overvragen was. Maar op welk gebied? Op het gebied van huishouden? Nou nee, dat idee had ik toch niet. Sociaal? Volgens mij niet. Daarbij begon ik hoe langer hoe meer op te zien tegen m'n plannen om naar de VS te gaan. Eerst al een jaar uitgesteld omdat Qohelet en m'n ouders dan waarschijnlijk hun verhuizingen net achter de rug hebben en dat leek me toch niet handig. En nu begon ook m'n geweten op te spelen: wel vier weken op vakantie naar de VS kunnen, en dan niet die energie steken in het werken aan mogelijk ooit een klein baantje aankunnen? Het zou me sowieso een flink stuk terugzetten op die route. Uiteindelijk besloten voorlopig af te zien van een reis naar de VS.
En wat een last is er van m'n schouders gevallen. Eindelijk weer een nacht zonder dromen waarin ik overvraagd word, waardoor ik in feite overprikkeld (en dus doodmoe met een vol hoofd) wakker word. Ik had er gewoon geen idee van dat Amerika mij ZO erg dwars zat. Blijkbaar.
Natuurlijk waren we allang aan het sparen gegaan voor die reis. Dus nu lag er opeens geld klaar om die nieuwe fiets te kopen waar we het al veel eerder over gehad hadden. Morgen mag ik hem ophalen

Ik ben ook weer lekker bezig in huis. Goede graadmeter voor hoe ik me voel, trouwens. Hoe meer ik in huis kan doen (zonder dat me iets gevraagd wordt), hoe beter ik blijkbaar in m'n vel zit.
Een paar weken geleden heeft m'n vader een mooi aanrechtblad gemonteerd over onze wasmachine en vaatwasser heen. En nog een mooie plank daar weer boven. Sindsdien kost het me eigenlijk heel weinig moeite om de afwas steeds weg te werken. Wat het grootste verschil is? Ik wil dat nieuwe blad zo leeg mogelijk houden. Dus als er veel afwas staat, zet ik eerst een klein deel op het nieuwe blad, keer m'n rug naar de grote stapel vaat en voilá, overzicht! Die ruimte had ik eerst niet. Ik hoop echt dat ik deze routine van eigenlijk zonder al te veel moeite vaatwasser uit- en weer inruimen vast kan houden. Ik wilde het vanaf het begin zo, maar het lukte me nooit...