Auteur Topic: Brieven aan een kandidaat-katholiek  (gelezen 7112 keer)

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Gepost op: april 05, 2009, 12:54:49 am »
Palmzondag

Beste Philotea,

Hoewel ik gestopt ben met het voeren van, of deelnemen aan, discussies op dit forum, realiseerde ik me wel dat het een prima weg is om je wat handreikingen te geven voor de weg die je gekozen hebt. In alle bescheidenheid natuurlijk, ik kan je hooguit meegeven wat ik zelf gekregen heb, en dat zal soms meer, soms minder bruikbaar voor je zijn.

Mogelijk dat de naam die ik je hier geef je verbaast. Ik zal er niet te veel over zeggen, behalve dit: het was de heilige Franciscus van Sales die me op het idee bracht.

Het lijkt me goed dat we, voordat we naar de inhoud gaan kijken, ons richten op een aanpak. Die aanpak moet aansluiten bij jou, bij waar je bent en waar je naar toe wil.

Waar je bent is voor buitenstaanders misschien niet zo duidelijk, en ook jijzelf bent er niet altijd helemaal uit lijkt het. Maar enkele elementen zijn wel helder, en weerspreek je zelf ook niet. Of je het nu zo zou formuleren, ik denk dat je je kan herkennen in mijn waarneming dat je altijd katholiek bent geweest. Latent katholiek misschien, maar het was er altijd al. Je weg, terug zo je wil, naar de Kerk, is geen weg van ontdekkingen die nieuw zijn, maar een weg van herkenning en ontdekkingen van wat je altijd al wist of aanvoelde.
Tegelijk wordt je weg mede bepaald door de aanpak van de geloofsgemeenschap waarin je nu leeft. Je bent kritisch, je stelt ter discussie wat je moeite kost te aanvaarden, of wat je wel herkent als juist, maar door wat je tot nu toe leerde niet zo makkelijk erkent als juist.

Probeer de neiging alles ter discussie te stellen los te laten. Wil je werkelijk geestelijk groeien, open je geest dan en zoek geen blokkades op te werpen. De geest die zich verdedigt, poogt te blijven waar ze is. Om je daarin te helpen zal ik proberen in te gaan op wat je me vertelt of vraagt in dit topic (onder welke naam je dat ook doet), maar ik zal het negeren als je vragen gebruikt om je geest vast te zetten op bekend terrein.

Je bent de woestijn al in getrokken. "Wees niet koppig als bij Meriba, als die dag bij Massa, in de woestijn." zegt de psalmist, en laat dat ook jouw motto zijn. Je gaat een weg die slechts gegaan kan worden in geloof en Godsvertrouwen, niet door alles in twijfel te trekken en te hangen aan wat je kent maar reeds verlaten hebt.

Hoe we vanaf hier verder gaan, laat ik grotendeels van jou zelf afhangen. Ik zal proberen richtingen aan te reiken, maar ik wacht af welke je oppakt, en zo bepaal jij de route.

Voorlopig zal ik het hier even bij laten, inhoudelijk worden we snel genoeg. Maar nu is het eerst tijd om Palmpasen te vieren.

In Christo,

rkdiak
So sue me!

Els

  • Berichten: 885
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #1 Gepost op: april 05, 2009, 03:09:20 am »
RKDiak, toen ik voor het slapen gaan nog even op dit forum las, kwam ik je indringende boodschap tegen. Ik hoop van harte dat je mij in deze op het oog hebt. Het slapen moet voorlopig maar even wachten. Het toeval wil, maar wat is toeval?, dat ik vrijdagavond van een voor mij onbekend iemand een mail kreeg (naar aanleiding van iets dat ik op een ander forum had geschreven), waarin onder andere stond:

quote:

Er wordt nu eenmaal heel veel onzin verkondigd binnen de Kerk, maar niet door de Kerk. Van al deze apekool zul je in de Catechismus van de Katholieke Kerk niets terug vinden. Ik vind het spijtig dat je hierdoor van de Kerk bent weggeraakt. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat dit wezensvreemd is aan Christus. Maar Christus is het hoofd van de Kerk, en een persoonlijke relatie opbouwen met Hem is de kern van het geloof.
De sacramenten zijn de tekens van Zijn liefde voor ons. Dat laat je je toch niet afnemen omdat er nu eenmaal mensen zijn die onzin verkondigen in naam van de Kerk, terwijl de Kerk daar niets van weet? In de Kerk, in de sacramenten, vind je God in Christus.
En dan kun je alle franje die er door mensen wordt bijbedacht laten voor wat die is. Volgende week is het Pasen. De Heer is verrezen.
Kijk, daar gaat het om.


Diak, ik waardeer zeer dat je hier komt om mij te helpen. Tot zover, want man en bed roepen :)

edit: Als ik niet degene ben die je aanspreekt met die mooie naam, lees ik toch graag mee en zal ook mijn vragen hier willen stellen.
« Laatst bewerkt op: april 05, 2009, 10:38:39 am door Els »

Els

  • Berichten: 885
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #2 Gepost op: april 05, 2009, 09:17:30 pm »

quote:

rkdiak schreef op 05 april 2009 om 00:54:
Probeer de neiging alles ter discussie te stellen los te laten. Wil je werkelijk geestelijk groeien, open je geest dan en zoek geen blokkades op te werpen. De geest die zich verdedigt, poogt te blijven waar ze is. Om je daarin te helpen zal ik proberen in te gaan op wat je me vertelt of vraagt in dit topic (onder welke naam je dat ook doet), maar ik zal het negeren als je vragen gebruikt om je geest vast te zetten op bekend terrein.

Je bent de woestijn al in getrokken. "Wees niet koppig als bij Meriba, als die dag bij Massa, in de woestijn." zegt de psalmist, en laat dat ook jouw motto zijn. Je gaat een weg die slechts gegaan kan worden in geloof en Godsvertrouwen, niet door alles in twijfel te trekken en te hangen aan wat je kent maar reeds verlaten hebt.


Het is erg moeilijk, Diak. Ik word heel erg heen en weer geslingerd.
Zeker wil ik op God vertrouwen, maar weet je dat ik jaren lang heb gedacht dat Hij me nu juist uit de katholieke Kerk heeft weggeleid?
Waar haal ik het vertrouwen vandaan dat mijn weg in dit leven toch verder gaat in de Kerk van mijn jeugd?
In mijn jeugd heb ik diverse malen iets meegemaakt wat je misschien wel een Godservaring mag noemen. En dat ook wel eens in de Kerk tijdens de schoolmis. Altijd ging het gepaard met een gevoel van geborgenheid en veiligheid en een zeker weten dat Onze Lieve Heer daar was en er altijd zou zijn.
Je weet dat ik de kerk verlaten heb en een paar jaar later, na het evangelie gehoord en begrepen te hebben, me heb laten (over)dopen en toegetreden ben tot een pinkstergemeente.
Vanmiddag zei ik nog tegen mijn man: was ik toen maar gewoon teruggegaan naar de katholieke Kerk.
Ik moet nu stoppen, heb hier nog bezigheden. Het is geloof ik nogal een warrig verhaal. Hoe komt er ooit nog lijn in?

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #3 Gepost op: april 05, 2009, 10:29:57 pm »
Palmzondag - avond

Beste Philotea,

Misschien verrast het je dat ik je hier, via een GKv-forum aanspreek. Misschien ook dat mensen die meelezen denken dat ik me richt op mensen die de weg naar de katholieke Kerk nog niet gekozen hebben, mensen die zich wellicht door mij zouden laten verleiden die richting op te gaan zoeken.

Je weet natuurlijk dat dat niet zo kan zijn. Jij hebt immers de eerste stappen al gezet, mijn handreikingen zijn slechts aanwijzingen voor de weg die je zelf gekozen hebt.

Sterker nog, ik geloof stellig dat niemand een ander tot welk geloof dan ook kan brengen. Ik zal dan ook nooit proberen iemand te overtuigen van het geoof van de Kerk. Jij hebt daar ook geen behoefte aan denk ik. Je weet zelf wel dat dit jouw weg is. Wat je nodig hebt is hulp bij het begrijpen van de weg, en het onderscheiden van wat tot die weg behoort, en wat menselijke toevoegingen, of menselijke dwaalwegen, zijn.

Philotea, als je jezelf herkent, reageer dan zoals je wil. Als je jezelf herkent, dan ben je degene voor wie ik schrijf. Herken je jezelf niet, dan ben je het niet.

Maar kom, genoeg over dat alles, laten we ons richten op de Heer.

De Goede Week is begonnen. In veertig dagen van vasten en gebed bereiden we ons voor op het hoogtepunt van het kerkelijk jaar. En nu, in zeven dagen voorafgaand aan Pasen gedenken we in een reeks vieringen de centrale gebeurtenissen uit het Evangelie. Ons geloof is boven alles een Eucharistisch geloof, en het is precies dat thema dat deze week doorklinkt in alle vieringen.

Vandaag vierden we Palmzondag. Het is de dag waarop Jezus zich voor het eerst expliciet en voor het oog van geheel Israël toont als de messias. Zoals de woorden van Zacharia:
"Zie, uw koning komt naar u toe,
hij is rechtvaardig en zegevierend;
hij is nederig, hij rijdt op een ezel,
op een veulen, het jong van een ezelin. "
zo toont Hij zich, door Jeruzalem binnen te trekken, rijdend op een ezelsveulen.

We vieren deze dag in het rood. De volgelingen van Jezus en de inwoners van Jeruzalem wisten het nog niet op die dag, maar wij weten dat de dag waarop Jezus zichzelf tenslotte volledig bekend maakte als de messias, de dag is waarop Hij zijn doodvonnis tekende. Daarom vieren we deze dag als een lijdensdag.

In de dagen tussen Palmzondag en Witte donderdag vieren de meeste bisschoppen de chrismamis. In Nederland zal dat veelal woensdagavond zijn. Tijdens deze Mis zegent de bisschop de drie heilige olieën: chrisma, catechumenenolie en oliesel voor de zieken. Ook hernieuwen de priesters hun wijdingsbelofte. Het is vaak een intieme viering, waarbij leken een zeer beperkte rol hebben. Het is vooral de geestelijkheid die haar eenheid bevestigt, en die zich zeer bewust is van het feit dat zij geschaard is rond de bisschop.

Het Paastriduum begint op donderdag. Witte donderdag is de dag waarop het sacrament van de Eucharistie werd ingesteld, en daarmee ook het priesterschap. De liturgie is rijk aan symboliek en rituelen die verwijzen naar de laatste momenten in het leven van Christus. De priester was van twaalf gelovigen de voeten, om zo te doen wat Jezus ons geleerd heeft: niet alleen brood te breken, en wijn te delen, maar ook de voeten van onze naasten te wassen als dienaar van allen.
Zo is er nog een veelheid aan symboliek, maar ik denk dat het beter zou zijn als je eerst eens een Witte donderdag-mis bijwoont en mee viert. Ervaren gaat aan begrijpen vooraf.

Op Goede Vrijdag gedenken we het lijden en sterven van Christus. 's Middags lopen we de kruisweg. Het zal je vast wel eens zijn opgevallen als je in een katholieke kerk kwam, dat aan de wanden een serie schilderijen hangen met daarop afbeeldingen die verwijzen naar de gebeurtenissen van Gode Vrijdag: van de veroordeling van Christus tot aan Zijn dood aan het kruis. Op Goede vrijdag lopen we, zingend en biddend, van statie naar statie, waarbij we iedere stap uit het lijden van de Heer overdenken.
's avonds volgt dan de kruisverering. De kerk is kaal en leeg op deze dag. De godslamp is gedoofd, het altaar ontbloot en het tabernakel geopend en leeg. We vieren ook geen Eucharistie, maar communiceren met de hosties die op Witte donderdag zijn geconsacreerd.

Op Paaszaterdag is de viering uiterst sober. Op deze dag kan ook niet meer gecommuniceerd worden. Net als op Goede Vrijdag zwijgen de klokken. We herinneren ons dat Jezus in het graf lag.

's Avonds, of beter nog in de vroege ochtend van de Zondag, vieren we de Paaswake. Het is de centrale viering van het hele jaar, de viering waar alles naar toe verwijst en waar alles uit voortkomt. De nieuwe paaskaars wordt binnen gedragen, het licht keert terug en de klokken luiden weer. We gedenken de verrijzenis van Jezus Christus, en horen hoe Zijn Pasen als een rode draad door de Schrift is geweven.

Als je het kan opbrengen, zorg dan dat je mee viert! Maar pas op, alleen als je het op kan brengen. Ik zeg dat niet vanwege de uitzonderlijke lengte van de Paaswake, hoewel ook daar een waarschuwing past. We lezen uit Genesis, Exodus, Jesaja, Baruch, Ezechiel, Romeinen en Marcus, in totaal 9 lezingen en 8 psalmen.
Nee, ik waarschuw je, omdat de Goede Week intens is, en de diepten en hoogten van het katholieke geloof bewandelt. Voor wie daar thuis is, een hoogtepunt. Maar voor wie zich nog onvoldoende thuis weet, kan het wel eens te veel zijn.

Het is echt niet zo dat ik me grote zorgen maak, maar het is soms beter te voorzichtig te zijn, dan al te dolsdriest. Je hebt jaren in een omgeving geleefd, en je leeft nog steeds in een omgeving, die meent dat katholieken het ene, unieke offer van Christus herhalen. Natuurlijk wéét je inmiddels dat dat niet klopt, dat het niet waar is. Maar wéét je het alleen met je verstand? Of ook met je gevoel, je geest, je ziel? Het Paastriduum is bij uitstek de periode in het kerkelijk jaar waar degene die niets weet en degene die werkelijk gelooft en aanvaardt, kunnen herkennen wat de kern van ons geloof is. Maar degene die ongeveer weet, en vrijwel gelooft, loopt hier makkelijk in de val van de twijfel en het ongeloof.

Er is nog één aspect dat ik je zou willen meegeven om te overwegen. Tijdens de Paaswake worden in veel kathedralen, en ook wel in parochiekerken, mensen opgenomen in de Kerk, door Doopsel of door Vormsel. Heb je het gevoel dat je zelf dichtbij het punt bent waar deze mensen staan? Kijk dan eens of je er bij kan zijn, en overweeg bij jezelf: wat zou het voor me betekenen als ik daar stond? zou ik kunnen en willen beamen wat deze mensen beamen? wat zou het betekenen als ik, vandaag, de genade zou ontvangen die deze mensen nu ontvangen?

In Christo,

rkdiak
So sue me!

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #4 Gepost op: april 05, 2009, 10:33:42 pm »
Palmzondagavond post scriptum

Beste Philotea,

Laat me je op het hart drukken: de kortste, rechte weg, is zelden de weg die we moeten gaan. Wie zich onder Gods leiding plaatst, zal vaak merken dat de gevolgde route onlogisch is, herhalingen kent, stappen terug en opzij, ja zelfs falen en mislukkingen. En toch is het Gods route. Het is niet aan ons de weg die Hij ons voorgaat te bevragen of zelfs te verbeteren. Het is aan ons die weg te gaan, of haar af te wijzen.

In Christo,

rkdiak
So sue me!

Els

  • Berichten: 885
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #5 Gepost op: april 06, 2009, 06:44:52 pm »
Er is in de laatste week in mij op een of andere manier een verlangen geboren naar de vrede met Christus.
De brief van zaterdagnacht heeft dat alleen maar versterkt.
Misschien ga ik die vrede deze Goede Week ervaren, misschien niet.
Gisteren, zondag dus, heb ik mezelf voorgenomen om één of (liefst) meer dagen van deze week met een open geest en een geopend en vertrouwend hart naar de katholieke kerk te gaan en daar te proeven.
Vanochtend las ik hier in deze draad een soortgelijke raad.
Vanmiddag was ik bij een goede vriendin, eigenlijk mijn beste, die zelf de hervormde kerk bezoekt. Zij blijkt dus al een tijd voor mij te bidden dat ik weer het verlangen zal krijgen naar een gemeente en/of kerk, omdat ze van mening is dat niemand, op zichzelf staand, staande kan blijven in het geloof.
Zij was blij verrast toen ik haar mijn voornemen vertelde en gaat  donderdag met me mee naar de viering van Witte Donderdag. Ter communie zullen we niet gaan. Dat zal ik trouwens sowieso niet kunnen, omdat ik sinds eind vorig jaar weet dat ik glutenvrij moet eten. Dus al zou ik in volledige vrede met de Kerk zijn, dan nog zou de Hostie mij niet ten leven zijn, maar me eerder schaden.

Bumblebee

  • Berichten: 6100
  • Zzzzzoem
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #6 Gepost op: april 06, 2009, 09:35:57 pm »
Modbreak:
Aantal berichten verwijderd omdat ze niet binnen het doel van dit topic pasten. Discussie en meepraten is uiteraard welkom, binnen de doelstellingen van de topicstarter.
Bombus terrestris Reginae

Adinomis

  • Berichten: 1813
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #7 Gepost op: april 07, 2009, 11:27:45 am »

quote:

Els schreef op 06 april 2009 om 18:44:
Dus al zou ik in volledige vrede met de Kerk zijn, dan nog zou de Hostie mij niet ten leven zijn, maar me eerder schaden.
Wat is ten leven......?

quote:

Joh. 6:40 Dit wil mijn Vader: dat iedereen die de Zoon ziet en in hem gelooft, eeuwig leven heeft, en dat ik hen op de laatste dag uit de dood zal opwekken.’
Gezegende Paasdagen!
Rom.12:21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #8 Gepost op: april 07, 2009, 04:00:43 pm »
Dinsdag in de Goede Week

Beste Philotea,

Laten we nieuw terrein betreden. Je weet dat Jezus Christus het centrum van ons geloof is. Een diepe persoonlijke relatie met Hem is het fundament onder ons leven, ons bestaan, ons handelen, en onze dood. Maar hoe kennen we Hem? Hoe ga je een relatie aan met iemand die je niet ziet, niet spreekt, niet ontmoet?

De Kerk zegt "de Schrift niet kennen, is Christus niet kennen". Maar dat wil niet zeggen dat de Schrift kennen ook betekent dat je Jezus kent. Dat heeft enerzijds te maken met het feit dat we Jezus op verschillende manieren ontmoeten. In de liturgie van de Eucharistie wordt dat heel duidelijk zichtbaar gemaakt in de bewierroking. We bewierroken het Evangelie, de Eucharistische gaven, de geestelijkheid, het volk.

Het Evangelie, omdat Jezus onder ons is in de Schrift. Als we horen lezen uit het Evangelie, horen we de Heer zelf spreken. Vele symbolen en rituelen onderstrepen dat, meest opvallend is dat we staande luisteren naar Zijn woord.Dat Christus onder ons is onder de gedaante van brood en wijn weet je. Het is een onderwerp dat eigen aandacht vraagt, voor dit moment laat ik het er bij dit te benoemen.De celebrant handelt in de Mis in persona Christi. Het is Christus die dóór de priester handelt. En zo is Christus ook in de priester aanwezig. Hetzelfde, zij het in beperktere mate, valt te zeggen over de concelebranten en diakens rond het altaar. Jezus is nog op een vierde manier aanwezig. Immers, waar mensen in Zijn naam bij elkaar zijn, is Hij aanwezig. Sterker, die mensen die daar bij elkaar zijn, zijn als Godsvolk het Lichaam van Christus, of het mystiek lichaam.

Christus is dus op verschillende manieren onder ons, en we kunnen Hem daadwerkelijk ontmoeten, horen, zien, en ons met Hem verenigen. Maar laten we ons nu eerst concentreren op de Schrift. De Schrift is iets wonderlijks. We kunnen Christus niet kennen zonder de Schrift te kennen, maar velen die de Schrift kennen, ontmoeten daarin niet Jezus maar zichzelf.

Dat is van alle tijden. Jezus zelf raakte hierdoor al regelmatig in conflict met schriftgeleerden en Farizeeën, mensen die hun eigen visie opdringen aan de Schrift, en deze vervolgens ook aan anderen trachten op te leggen. Het is een verleiding die ook vandaag vele christenen niet weten te weerstaan. Naarmate je de Kerk dichter nadert, zal je ondervinden dat het verzet van je omgeving heviger wordt. En veel van dat verzet zal zich richten op de vraag: hoe leer je Jezus kennen? Via de Kerk, of via de Schrift? Wie legt de Schrift gezagvol uit? Jij zelf, of de Kerk?

Het eerste is een valse tegenstelling, het tweede verklaart de bron van die tegenstelling. Als mensen zijn we geschapen naar Gods evenbeeld, en het kost ons moeite onze ereplaats in de schepping met nederigheid te aanvaarden. Onder influistering van de aartsleugenaar willen we aan God gelijk zijn. Het zijn leugens die proberen ons af te houden van een complete relatie met Christus. Hoe leer je Jezus kennen? Het is niet het één of het ander. We leren Hem kennen, verdiepen onze relatie met Hem, via alle wegen waarin Hij tot ons komt. De Schrift én de Kerk én de Sacramenten. Wie poogt hierin scheiding aan te brengen, poogt Jezus te delen, en maakt een volledige relatie onmogelijk. De bron is de hoogmoed die zegt: ik zal zelf wel bepalen wat de Schrift betekent! Wie plaatst de Kerk boven mijn gezag? Hoe anders verging het de Emmaus-gangers. Zij dachten de Schriften te kennen, maar zij begrepen de Schriften pas nadat Jezus deze voor hen had geopend en verklaard. Zoals Jezus met de Emmaus-gangers optrok, de Schriften voor hen opende en op zichzelf betrok, en het brood met hen brak, zo doet Hij dat nog steeds middels de Kerk voor wie werkelijk met Hem wil optrekken.

Is het verkeerd de Schrift te lezen zonder de Kerk? Nee, het is en blijft Gods woord en als je dat met een ontvankelijke geest en een nederig hart tot je neemt, doet dat goed. Maar neem jezelf in acht. Laat je onderwijzen door Christus die spreekt door de Kerk, en matig jezelf niet aan te onderwijzen zonder de eenheid met de Kerk. En voorkom boven alles de quasi-scherpzinnige woordspelletjes met Gods woord, die jezelf verwarren en anderen tot ergernis zijn. Dan zal de Schrift je een werkelijke ontmoeting met de levende Heer bieden.

In Christo,

rkdiak
So sue me!

Bumblebee

  • Berichten: 6100
  • Zzzzzoem
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #9 Gepost op: april 07, 2009, 04:13:52 pm »
Dierbare Upilio,

Moeizaam slechts kan ik onder woorden brengen hoezeer ik je schrijven waardeer. Je woorden treffen doel in meer harten dan je zelf wellicht weet of voorzag! Het mijne is er één van. Weet je meer dan welkom terug op deze ontmoetingsplaats en lees wat ik je wil vertellen.

Mijn pen is niet zo vlot, noch zo vaardig als de jouwe, vriend. Wees zo goed mij erop attent te maken wanneer je ook maar vermoedt dat de inhoud van mijn schrijven te lijden heeft onder de stijl die ik tracht te hanteren, dat is, het benaderen van de jouwe.  

Komaan, laten we deuren en ramen sluiten voor het rumoer van de straat, het geschreeuw van de venters, kooplieden en kwakzalvers die nimmer aflaten luidkeels hun waar aan te prijzen maar slechts knollen voor citroenen verkopen. Laten we onze oren trainen de woorden van flemende lieden, hun tong vol verborgen venijn, weg te filteren. Laat ons echter de argeloze stemmen van onnozele kinderen niet negeren want voor dezulken immers is het Koninkrijk Gods.

Gaandeweg zullen hopelijk meer pelgrims zich voegen bij ons gezelschap. Deze reis is geen reis om alleen te maken want de weg is duister en vol gevaar. Sommigen reizen met ons mee maar verkiezen vooralsnog zich niet bekend te maken, dat zullen we respecteren want zwijgen is goud. Spreken is echter zilver en waar goud soms te zacht, te buigzaam is kan het heldere, koele zilver een rol vervullen. Eén ding staat als een paal boven water: ons schrijven is voor iedereen bedoeld, die in de geadresseerde zijn of haar eigen naam herkent. Wie zich niet herkent, gaat zijns weegs in vrede. Wellicht zullen onze paden zich verderop kruisen, wellicht niet. De toekomst is ons niet onthuld.

Is echter het moeilijke, het welhaast onmogelijke van onze reis ook niet haar pracht en vreugde? Bedoelde Johannes met het verhogen van de Heer niet Zijn kruisiging zowel als Zijn verheerlijking? Maar nu begeef ik mij op het terrein van grotere geesten dan de mijne.

Vriend en herder, ter zake. De weg die wij gaan is voor mij een weg naar binnen, niet naar buiten. Het reisdoel, gemeenschap met de Kerk van Christus, vind ik terug in mijn eigen hart en niets liever zou ik doen, dan de definitieve stap naar Haar toe zetten. Mij aansluiten bij het Lichaam, de Bruid, is voor mij momenteel niet aan de orde. Beloften immers binden mij aan mijn man en aan de geloofsgemeenschap waar ik nu, formeel, toe behoor. Beloften zijn geen regels om de regels, integendeel, een mens die zijn of haar woord gestand doet, doet goed in de ogen van onze Heer!

Gelukkig is ons reisdoel geen formaliteit maar het bekrachtigen van een werkelijkheid. In dit licht willen wij ons niet richten op kennis, maar op spiritualiteit, mystiek, communnie. Waar te beginnen?

Palmpasen is inmiddels geweest. De viering was bij ons echter paars, een paars kleed hing over het kruis dat voor in de kerk stond. Verder stond de dienst in het teken van de schoolkinderen die kruisjes hadden gemaakt. Mijn oudste zoon heeft genoten van zowel de viering als het broodhaantje en het gezelschap van zijn vriendjes. Is het niet heerlijk hoe kinderen het feestelijke aspect niet scheiden van het vrome, daarmee zowel de voetangel aan de ene kant, waar het geestelijke wordt vergeten en de feestdagen van ons geloof verworden tot familiebijeenkomsten en vreetfestijnen, als de berenklem aan de andere kant waarbij een ieder met een zuur gezicht zit te studeren en niet toekomt aan de vreugde, vermijdend? Pasen is in aantocht, samen met mijn man ga ik naar de Paaswake. Ik kijk er erg naar uit.

Meevieren in de volle betekenis zal ik niet doen, bijwonen en genieten van de waarheid die er is lijkt me echter al een belevenis. ‘Het gaat niet om jou!’ horen we vaak. Als terechtwijzing soms, maar hoe mooi klinken deze woorden wanneer ze worden uitgesproken als geruststelling.

Ik sluit af. Mijn eigen zinnen teruglezend vrees ik dat ik veel heb geschreven, maar weinig gezegd. Jou is het echter duidelijk, dat weet ik. In afwachting van je antwoord, verblijf ik niet maar vertrek ik, de arbeid roept.

Met groet,
Een aardse werkster van onze Koningin.
Bombus terrestris Reginae

Els

  • Berichten: 885
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #10 Gepost op: april 07, 2009, 04:34:24 pm »

quote:

rkdiak schreef op 07 april 2009 om 16:00:
quasi-scherpzinnige woordspelletjes met Gods woord, die jezelf verwarren en anderen tot ergernis zijn.

Toevallig. Ik realiseerde me vanmiddag ineens dat hoewel ik de bijbel het Woord van God noem, ik het niet altijd zijn werk heb laten doen in mijn hart, maar het soms voor mij heb laten werken, bijvoorbeeld om een ander ergens van te overtuigen.

quote:

Dan zal de Schrift je een werkelijke ontmoeting met de levende Heer bieden.


Ik zie er naar uit.

Dank voor je hulp en je leiding.
Wat je vanmiddag geschreven hebt, zal ik nog een aantal malen herlezen om het helemaal tot me te laten doordringen.
Ik vond het laatste zo frappant, omdat het aansloot bij wat ik zelf even daarvóór had ervaren. Vandaar dat ik daar nu op reageer.

Nooit meer zou ik me schuldig willen maken aan het hovaardig omgaan met Gods Woord.

Pooh

  • Administrator
  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • Berichten: 5794
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #11 Gepost op: april 07, 2009, 06:50:41 pm »
Modbreak:
Nogmaals een serie berichten verwijderd. Kritisch doorvragen is altijd toegestaan, ook in dit subforum, maar respectloze kritiek op kerkverbanden is nergens op dit forum toegestaan, en in een topic als dit al helemaal niet.

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #12 Gepost op: april 07, 2009, 08:54:00 pm »
Dinsdagavond in de Goede Week

Beste Philotea,

Je bracht de Kerk als gemeenschap ter sprake. Je bent al lange tijd gewend de kerk vooral te bezien als een sociale gemeenschap van mede-gelovigen aan de ene kant, en als een wat virtueel begrip anderzijds. Laten we eens bekijken hoe de Kerk zichzelf ziet. Je weet al dat de Kerk hier soms harde woorden spreekt, maar ik denk dat het goed is om eens enkele woorden die ze spreekt te laten passeren.

Als wij ons geloof belijden, spreken we over God in drie Personen en over de grote heilsfeiten. In diezelfde reeks spreken we ook over de Kerk, die één is, heilig, apostolisch en katholiek. Over haar zeggen we niet "ik geloof in..." maar "ik geloof ... de katholieke Kerk". We kunnen ons geloof niet belijden zonder deze kernachtige verwoording van onze geloofsgehoorzaamheid. In de Kerk herkennen we het mystiek Lichaam van de Heer en we erkennen haar stem als de stem van Christus. Maar wie is zij?

Wij noemen haar "ekklesia", samenkomst van gelovigen of lokale gemeenschap van gelovigen, maar ook de universele gemeenschap van gelovigen. Zij is de schaapsstal waarvan Christus de toegang is en de Herder die zijn leven geeft voor de schapen. De Kerk is onze moeder, het Jeruzalem van boven. De eerste christenen leerden dat de wereld werd geschapen met het oog op de Kerk. Clemens van Alexandrië zegt "Evenals de wil van God een handeling is en deze wereld heet, zo is zijn bedoeling het heil van de mensen en deze heet kerk." Voorafgebeeld in het Oude Testament wordt de Kerk tenslotte gevestigd door Christus op het fundament van de apostelen, met Petrus aan het hoofd. De Kerk wordt geboren uit het doorboorde hart van Christus aan het kruis.

Maar zij is ook het onvoltooide koninkrijk van Christus, in ballingschap op pelgrimstocht door de wereld, op weg naar haar voltooiing in de hemelse heerlijkheid.

De kerk is een gemeenschap met een hiërarchische structuur en het mystiek lichaam van Christus, een zichtbare vergadering en een geestelijke gemeenschap, een aardse kerk en een met hemelse gaven bedeelde kerk.

De Kerk is bruid van Christus, en wel op de meest volmaakte wijze: zij is daadwerkelijk één met Christus. De heilige Augustinus zegt: Dat is de gehele Christus, hoofd en lichaam, één geheel, bestaande uit velen (...). Of het nu het hoofd is dat spreekt, of de ledematen, het is Christus die spreekt. Hij spreekt in zijn rol van hoofd of in zijn rol van lichaam. Maar wat staat er geschreven? "Die twee zullen één vlees zijn. Dit geheim heeft een diepe zin. Ik voor mij betrek het op Christus en de kerk" (Ef. 5,31-32). En de Heer zelf zegt in het evangelie: "Deze twee zullen worden één vlees" (Mt. 19,6). Immers, opdat gij weet dat het hier op de een of andere manier twee personen betreft, maar daarentegen toch ook weer één, door de band van het huwelijk, spreekt Hij bij Jesaja als één persoon. Als hoofd noemt Hij zich "bruidegom", als lichaam noemt Hij zich "bruid".

Wat betekenen nu de woorden uit onze belijdenis?

De Kerk is één. Met de woorden van Clemens van Alexandrië: Wat voor een wonderlijk mysterie! Er is één Vader van het heelal, één Logos van het heel al en ook één Geest, overal dezelfde; er is ook één maagd die moeder geworden is, en ik noem haar graag de Kerk.

In haar eenheid bestaat een grote verscheidenheid. Toch kunnen wij de eenheid herkennen want zij is de band van de liefde. Maar ook in zichtbare banden is haar eenheid aangeduid:
- zij is één in de belijdenis van haar geloof, ontvangen van de apostelen
- zij is één in de gemeenschappelijke viering, vooral van de Sacramenten
- zij is één in de apostolische successie, het college van bisschoppen dat de eenheid bewaart over de eeuwen.

"Dit is de enige kerk van Christus waarover onze Verlosser na zijn verrijzenis Petrus als herder heeft aangesteld. Aan hem en de andere apostelen heeft Hij de opdracht gegeven haar te verbreiden en te besturen. Deze Kerk, als een gemeenschap gesticht en geordend in deze wereld, verwezenlijkt zich in de katholieke kerk, die bestuurd wordt door de opvolger van Petrus en de bisschoppen die met hem in gemeenschap leven" zo leert ons de Kerk.

De Kerk is heilig. Met de woorden van Paulus VI: De Kerk is dus heilig, ook al bergt zij in haar schoot zondaars; want zelf kent zij geen enkel ander leven dan dat van de genade; als haar leden waarlijk hierdoor gevoed worden, dan worden zij hierdoor geheiligd; als zij zich hieraan echter onttrekken, dan vervallen zij tot zonden en lopen zij een bezoedeling van de ziel op die haar heiligheid belemmert. Daarom lijdt de Kerk onder deze zonden en doet zij boete hiervoor, terwijl ze tegelijkertijd de macht heeft haar kinderen door het bloed van Christus en de gave van de heilige Geest hiervan te bevrijden.

de Kerk is katholiek. De Kerk leert: Tot het nieuwe volk van God zijn alle mensen geroepen. Daarom moet dit één en enig blijvend volk zich over de hele wereld en door alle eeuwen heen verspreiden, opdat zo het besluit van Gods wil verwezenlijkt wordt, die de menselijke natuur in het begin als een eenheid geschapen heeft en zijn kinderen die verstrooid waren, uiteindelijk toch weer heeft willen verzamelen. Dit kenmerk van universaliteit, dat het volk van God siert, is een gave van de Heer zelf, een gave waardoor de katholieke kerk op doeltreffende wijze en voortdurend ernaar streeft heel de mensheid met al wat zij aan goeds heeft, weer bijeen te brengen onder Christus als haar hoofd, in de eenheid van zijn Geest.

Zij is dus universeel, of "algemeen". Maar betekent dit dat iedereen die in Christus gelooft deel uit maakt van deze Kerk, dit mystiek Lichaam van Christus?

Nee, "Volledig in de kerkelijke gemeenschap ingelijfd, zijn degenen die, met de Geest van Christus begiftigd, haar gehele organisatie en al haar ingestelde heilsmiddelen aanvaarden en tevens in haar zichtbare organisatie met Christus, die haar door de opperherder en de bisschoppen bestuurt, verbonden blijven: dit zijn immers de banden van de geloofsbelijdenis, de sacramenten, het kerkelijk bestuur en de gemeenschap."
"Zij die in Christus geloven en op de juiste wijze het doopsel hebben ontvangen, bevinden zich, zij het onvolmaakt, in een zekere gemeenschap, met de katholieke Kerk."

De Kerk is tenslotte ook apostolisch. Hiermee brengen we het drievoudig fundament van de apostelen onder woorden: zij is gegrondvest op de apostelen, zij bewaart het geloof dat ons via de apostelen gegeven is, en zij wordt geleid door de apostelen door hun opvolgers die in een ononderbroken lijn van wijdingen met hen verbonden zijn. "Wie naar hen luistert, luistert naar Christus, en wie hen versmaadt, versmaadt Christus en Hem die Christus gezonden heeft."

De Kerk is door God geordend in de wereld. Zij kent een hierarchische structuur, met Christus als hoofd. Het bisschoppencollege onder leiding van de paus, opvolger van Petrus, leidt haar in de wereld. Het kerkelijk ambt is ingesteld ter steun van de Kerk en ten behoeve van haar verspreiding in  de wereld:

"Hoe kan men in Hem geloven zonder van Hem te hebben gehoord? Hoe kan men van Hem horen, als niemand Hem verkondigt?" Niemand, geen enkel individu, geen enkele gemeenschap, kan aan zichzelf het evangelie verkondigen, "Het geloof ontstaat door prediking". Niemand kan zichzelf de opdracht en de zending geven het evangelie te verkondigen. De gezondene van de Heer spreekt en handelt niet op eigen gezag, maar krachtens het gezag van Christus: niet als lid van de gemeenschap, maar in naam van Christus spreekt hij tot haar. Niemand kan zichzelf de genade schenken, ze moet gegeven en aangeboden worden. Dat veronderstelt bedienaren van de genade die door Christus daartoe gemachtigd en gerechtigd zijn. Van Hem ontvangen de bisschoppen en priesters de zending en de bevoegdheid te handelen in persona Christi Capitis en de diakens de kracht het volk van God te dienen in de diaconie van de liturgie, van het Woord en van de liefde, in gemeenschap met de Bisschop en zijn presbyterium. Dit ambt waarin de gezondenen van Christus door Gods gave doen en geven wat zij uit zichzelf niet kunnen doen en geven, noemt de traditie van de kerk "sacrament". Het ambt in de kerk wordt door een eigen sacrament verleend.

Overweeg nu eens, beste Philotea, hoe deze Kerk van Christus zich verhoudt tot de geloofsgemeenschappen waarin je leeft of leefde. Probeer je te realiseren dat er geen "wij" en "zij" kan zijn, maar een "compleet lidmaatschap" en een "incompleet lidmaatschap". Nooit kan iemand je vragen te verloochenen waarnaar je verlangt, maar evenmin te verloochenen waar je tot nu toe was. Je weg vanaf hier is een ingewikkelde maar heilzame weg, de weg hiernaartoe was niet minder heilzaam. Zie je ook, dat als je de Kerk begint te zien en verstaan zoals zij is, dat dit je zicht op andere kerkelijke gemeenschappen wel moet veranderen, maar dat deze verandering niet tot uitsluiten of afzetten kan of mag leiden?

Verwijzend naar de heilige Augustinus, is het goed je te realiseren dat wie de waarheid gevonden heeft en zich een thuis heeft gevonden in het Lichaam van Christus, ooit was zoals degenen die nu nog die volle gemeenschap met Christus moeten missen. Dat moet nederig maken, en uitnodigend. Niet afwijzend en hoogmoedig.

In Christo,

rkdiak
So sue me!

Cecilia

  • Berichten: 1
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #13 Gepost op: april 09, 2009, 05:56:11 pm »
Beste rkdiak,

Ik was van plan aan de zijlijn te blijven staan om niet op de zaken vooruit te lopen, want mezelf "kandidaat katholiek" noemen kan ik zeker niet. Maar later realiseerde ik me dat ik, zeker nu alles een beetje overhoop ligt, toch élke handreiking kan gebruiken. Wie of wat je ook bedoelt, ik voel me door je aangesproken.
 
Tot nu toe werd mijn weg in het geloof gekenmerkt door het moeten loslaten van onwaarheden, schijnbare zekerheden en onzekerheden. Niet dat mij door anderen leugens verkondigd zijn, ík ben degene die moest leren luisteren en aannemen. Wat nu is overgebleven, is een primitief maar diep geloof, als een ruwe diamant. Het is niet af, het is niet volmaakt, maar het is iets. Het zal eens tijd worden om me, binnen de grenzen van wat mogelijk is, te laten polijsten door het geloof van de Kerk.

Op dit moment heb ik echter nog heel wat te stellen met de emoties die bij dit proces blijken te horen. Het deed en doet pijn, om van alles. Vaak komt in me op “was ik maar gelukkig gereformeerd!” Tegelijk kan ik dat ook niet volmondig zeggen, want nog méér ben ik heel dankbaar voor wat ik nieuw heb leren kennen. Maar zulke gedachten hebben toch geen zin, het is zoals het is. Ik probeer het goede te doen en me vast te houden aan het vertrouwen dat God zijn weg met ons wel gaat, ook al zien we het zelf niet altijd helder.

Maar genoeg beschouwingen. Ik heb nu even geen concrete vragen maar lees met aandacht wat je schrijft en zal dat ook blijven doen. Ik dank God dat er mensen als jij zijn die zorg willen dragen voor mensen als ik!

Cecilia
« Laatst bewerkt op: april 09, 2009, 05:59:16 pm door Cecilia »

Els

  • Berichten: 885
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #14 Gepost op: april 09, 2009, 07:00:04 pm »
RKDiak, :)
alles nog eens overlezende, ben ik tot de conclusie gekomen dat je mij helemaal niet op het oog had. Wel grappig dat ik me zo aangesproken voelde. Het was werkelijk net of je tegen mij sprak en het kwam zo mooi overeen met waar ik de laatste week bij werd bepaald. Het zal ongetwijfeld Gods Geest zijn die het zo heeft gemaakt.
Door waar ik in mijn leven ben en met wie ik dat leven deel, kan ik niet alle plannen die ik in mijn enthousiasme heb gemaakt, ten uitvoer brengen. Dus vanavond geen Witte Donderdagviering, maar wel gaan we zaterdagavond naar de Paaswake.
Bedankt dat je deze draad bent gestart, ik zal het zeker blijven volgen en ik wens je Gods zegen.

Els

Bumblebee

  • Berichten: 6100
  • Zzzzzoem
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #15 Gepost op: april 09, 2009, 07:37:52 pm »
Lieve Els,

Omdat ik weet dat rkdiak momenteel druk is in de kerk reageer ik even op je post. De brieven in dit topic zijn gericht aan "Philothea, onder welke naam je je ook meldt". De betekenis van Philothea is 'God-minnende ziel'. De betekenis van de frase "onder welke naam je je ook meldt" is, dat iedereen die zich aangesproken voelt of weet, aangesproken ís.

Het perspectief ligt als het ware aan de ontvangende kant: rkdiak heeft zowel niemand op het oog, als iedereen. (lekker duidelijk ben ik hè  ;)  )

Sterker, ik denk dat hij er geen problemen mee heeft als ik dit hier neerschrijf: ik was sowieso van plan mijn 'brief' hier te posten maar heb er concreet werk van gemaakt omdat rkdiak het me vroeg, zodat de drempel bij jou om te reageren lager zou worden.

Blijf dus, (als je dat wil!) niet alleen dit topic volgen maar voel je ook vrij om deel te nemen! Overigens uiteraard ook om dat níet te doen  ;)

Groet,
BBB
Bombus terrestris Reginae

gaitema

  • Berichten: 10169
  • Zeg maar gait
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #16 Gepost op: april 09, 2009, 07:55:31 pm »
Briljant. Een evangelisatiemethode die nieuw voor me is. In dat geval mag iedereen het lezen en er mee doen waartoe hij of zij zich geroepen voelt. Het is nu witte donderdag. Kan helaas niet in de dienst zijn, maar morgen bezoek ik de goedevrijdagdienst. Ik bedacht me waarom ik dat eigenlijk doe. Het hoeft niet, het is bovendien iets dat overgenomen is van de katholieken en niet typerend protestands is, maar toch wil ik er naar toe en het meebeleven. En daarom gaan we opweg naar pasen.
Een nieuwe start is een nieuw begin

Bumblebee

  • Berichten: 6100
  • Zzzzzoem
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #17 Gepost op: april 11, 2009, 09:12:12 am »
Modbreak:
post op verzoek verwijderd - te persoonlijk. contact hierover is mogelijk per mail.
Bombus terrestris Reginae

mohamed

  • Berichten: 688
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #18 Gepost op: april 11, 2009, 09:23:39 am »

quote:

gaitema schreef op 09 april 2009 om 19:55:
Briljant. Een evangelisatiemethode die nieuw voor me is. In dat geval mag iedereen het lezen en er mee doen waartoe hij of zij zich geroepen voelt. Het is nu witte donderdag. Kan helaas niet in de dienst zijn, maar morgen bezoek ik de goedevrijdagdienst. Ik bedacht me waarom ik dat eigenlijk doe. Het hoeft niet, het is bovendien iets dat overgenomen is van de katholieken en niet typerend protestands is, maar toch wil ik er naar toe en het meebeleven. En daarom gaan we opweg naar pasen.
Ja voor mij ook, maar vind het een beetje onpersoonlijk en veel te veel tekst om door te nemen.

rkdiak

  • Berichten: 1995
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #19 Gepost op: april 11, 2009, 03:19:40 pm »
Het blijkt dat dit topic zowel hier, als achter de schermen meer tumult oproept, dan dat het goed doet. Dat zo zijnde, vind ik het onverantwoord het voort te zetten. Els, Bumblebee en Cecilia, als jullie het topic willen voortzetten, dan wil ik dat graag doen, maar op het jullie bekende adres.
So sue me!

Pooh

  • Administrator
  • Administrator
  • Hero Member
  • *****
  • Berichten: 5794
    • Bekijk profiel
Brieven aan een kandidaat-katholiek
« Reactie #20 Gepost op: april 11, 2009, 03:34:31 pm »
Modbreak:
Dicht op verzoek