Van mij niet Antonius, ik ga nog graag even door.
quote:
elle schreef op 17 juni 2009 om 10:21:Het komt op mij over als semantiek, mirt.
Er zijn ziekten, aandoeningen, handicaps, en daartussen zit steeds een grijs gebied. Voor somatische problemen is dat wat helderder dan voor psychische. In de definitie neem je andere waarden mee (lichamelijke beperkingen vs psychische, met afgeleiden als EQ en IQ).
Ben je met dat laatste niet wat te enthousiast: EQ zegt toch niks over over lichamelijke beperkingen en IQ niet over psychische?
En semantiek, ja alles is semantiek toch? . Maar omdat er over ons onderwerp, deels omdat er geen heel vaste afspraken zijn volgens mij over het gebruik van termen en deels omdat het over onszelf gaat en dus complex is kun je iets al gauw alleen maar semantiek noemen.
Ik heb wat definities gezocht en dan gaat het als volgt:
- Een aandoening is een afwijking van de gezonde toestand van lichaam of geest.
Het is een overkoepelend begrip voor de verzameling van symptomen, syndromen, klinische tekens, ziekten, handicaps, letsels en vormen van RSI
- Ziekte van een mens kun je noemen: een ongewenste verstoring van de normale situatie.
Ziekten kunnen, naast een heleboel andere manieren, naar hun ontstaansmechanisme worden ingedeeld in bijvoorbeeld: (infectieziekten, degeneratieve ziekten, nieuwvormingsziekten, aangeboren afwijkingen, stofwisselingsziekten, auto-immuunziekten en parasitaire ziekten)
Een aandoening kun je trouwens weer indelen naar orgaansysteem, specialisme of ontstaansmechanisme. Dat ontstaansmechanisme kan zijn: ziekte, trauma of andere. Dat andere kan zijn: aangeboren aandoening, erfelijke aandoening of allergische aandoening
- Handicap tot slot is een overkoepelende term voor aangeboren of opgelopen blijvende hindernissen van mensen met een handicap door ziekte of ongeval. Deze hindernissen komen voor op lichamelijk, verstandelijk, psychisch en/of sociaal gebied. Meer en meer gebruikt men de minder stigmatiserende term functiebeperking.
Al met al is het al moeilijk genoeg om helder te zijn over definities wat ziekte, aandoening of handicap is als het gaat om lichamelijke zaken. Laat staan als het gaat over definities over psychische zaken. En dat om een aantal redenen. Die wetenschap is jonger. Hersenen zijn minder in onderdelen af te bakenen dan andere organen. Hersenen hebben ‘hogere functies’ dan andere organen. Die worden dan door sommigen als een emergentie van iets puur lichamelijks (de hersenen) gezien en door anderen als iets wat niet alleen maar emergentie is, maar een eigen ‘wezen’ heeft. Er valt nog van alles over uit te broeden door jou en mij en de wetenschap.
quote:
Is iemand die onvruchtbaar is ziek? Neu, die heeft een handicap.
Is iemand die depressief (volgens DSM IV) is ziek? Ja, naar mijn mening.
Is iemand die ADHD is ziek? Dat dan volgens mij weer niet, die heeft een handicap.
Is iemand die een te hoge bloeddruk heeft ziek? Dat hangt er van af. Wanneer dat met een eenvoudige pil goed te reguleren is, is het hooguit een aandoening. Is een 6e vinger aan een hand of voet een 'normale variant van de natuur'?
Is een autist een 'normale variant van de natuur'?
Ik denk dat het niet helemaal klopt, maar ik waag me niet aan correctie.
quote:
Allerlei homoseksuelen gingen in de jaren '70 dood aan GRID. Men had toen geen idee van HIV, dat pas in 1984 'ontdekt' werd. Werden die mensen voordien dan ziek vanwege homoseksualiteit, of toch gewoon vanwege het virus?
Jij probeert volgens mij de hele tijd aan te tonen dat we het heus wel over een psychische ziekte mogen hebben ondanks dat de oorzaak die we veronderstellen in de hersenen zich te bevinden nog niet gevonden is. Maar ik heb het over dat veronderstellen zelf. Ik ben er wel voor te veronderstellen dat de hersenen van iemand te maken hebben met psychische problemen. Maar ik ben er niet voor om daar eenzijdig de oorzaak te zoeken en al helemaal niet om het dan ook nog in een afwijking (die wijst op een ziekte of aandoening of handicap) te zoeken.
Een illustratie hierbij als een variant op jouw verhaal over hiv en grid:
quote:
Uit wikipedia:
Drapetomanie was een psychische aandoening die in 1851 werd beschreven door de arts Samuel A. Cartwright uit Louisiana. Het woord is afgeleid van het Griekse drapeto (vluchten) en mania (obsessie).
Cartwright kwam tot de definitie van de aandoening omdat hij een verklaring zocht voor het voor hem verbazende gedrag van slaven die de slavernij ontvluchtten en de vrijheid zochten. In een artikel in de New Orleans Medical and Surgical Journal stelde dr. Cartwright dat de neiging om weg te vluchten van de eigenaar een behandelbare ziekte was en dat het vluchtgedrag van negers met de juiste medische begeleiding bijna geheel voorkomen kon worden. Als medische behandeling tegen de aandoening stelde hij zweepslagen voor.
Naast deze aandoening beschreef Cartwright ook nog een andere: Dysaethesia Aethiopica, het pathologische gebrek aan motivatie waaraan veel slaven leken te lijden. Ook hier kon de zweep uitkomst bieden, aldus Cartwright.
Tegenwoordig wordt drapetomanie niet meer als ziekte gezien, maar beschouwt men de drang naar vrijheid doorgaans als een positieve en algemeen menselijke eigenschap.
quote:
elle schreef op 17 juni 2009 om 10:21:Bij psychiatrische aandoeningen ligt het allemaal nog complexer dan bij somatische aandoeningen. Er is lange tijd een taboe geweest op het bioliogisch/biochemisch verklaren van psychische aandoeningen. In de jaren '80 brak het idee door dat je psychiatrische patienten ook met pillen kon behandelen, al was dat erg taboe. Sindsdien wordt er voorzichtig meer en meer onderzoek gedaan naar de biologische kant van de psyche. Men heeft nog niet veel vorderingen geboekt, maar betekent dat dan dat de relatie niet bestaat?
Natuurlijk bestaat die relatie. Er is bijna niemand die dat ontkent. Maar er zijn er wel die zich ertegen keren uitsluitend dààr oorzaken te zoeken.
quote:
Vergelijk het met virussen: sinds ca 1898 werd vermoed dat er niet-bacteriele infectieuze agentia bestonden. In de jaren daarna probeerde men dat te bewijzen, en inderdaad: er waren substanties die bacterien konden doden onder bepaalde omstandigheden. Iets als een 'virus' leek toch echt te bestaan. Maar niemand had dat verder ooit gezien: ze waren te klein om met conventionele microscopen zichtbaar te maken. Pas in 1931, met de komst van de electronenmicroscoop, konden virussen zichtbaar gemaakt worden. Bron.
Ik vind een virus vinden toch nog best wel van een heel andere orde dan een stoornis of afwijking in onze complexe hersenen vinden en dan de link te leggen met een psychische ziekte die zich vaak bij mensen die aan die ziekte lijden nog weer zo heel anders openbaart.
quote:
@ mirt: hangt je aversie tegen wat jij noemt 'de huidige opvatting' niet samen met een overtrokken negatieve associatie met het begrip ziekte ea?
Ik ben kritisch. En ik vind het gewoon interessant. Aversie, daarvoor moet je bij Arjan zijn.
En ik heb niet iets tegen het woord ziekte. Maar ik zou wel graag willen dat er bij psychische problemen wat gevarieerder werd gedacht bij het gebruik van het woord ziekte. Nu denkt men nog vaak een ziekte als reuma of diabetes. Dat blijf je je hele leven, je moet er mee leren leven en medicijnen slikken. Maar er zou meer gedacht moeten worden aan de mogelijkheid dat het ook kan gaan om iets vergelijkbaars als een maagzweer of een verstuikte voet. Waarbij je wel een zwakke plek overhoud en littekens (en er achter komt dat het dat waarschijnlijk al was)
