Wat is 'een relatie met God'?

[Mellon]

Ik vraag dit naar aanleiding van de threads die gaan over uitverkiezing. Een tijd geleden stond ik tijdens de derde helft van de muziek (muziekverenigingen hebben ook derde helften) met iemand te praten over God. Diegene vertelde me dat hij niet begreep wat er wordt bedoeld met 'een relatie met God hebben'. Ik ken die persoon als een intelligente jongeman en ik vond het nogal vreemd dat hij niet wist wat het betekende.

Maar om heel eerlijk te zijn, begrijp ik het zelf ook niet. Je kunt God niet zien en hij praat bij de meeste mensen niet rechtstreeks terug na een gebed. Hoe heb je dan een relatie? Is het misschien een uitdrukking om iets aan te geven wat veel moeilijker onder woorden te brengen is? Zoals ook 'wandelen met God'? Als je God bijvoorbeeld vertrouwt of van hem houdt of een andere uitdrukking gebruikt die een relatie impliceert, hoe doe je dat dan? Hoe zit dat dan?

Er is geen sprake van een geloofscrisis bij mij, of iets dergelijks, dat zeg ik er maar even bij. Ik ga niet op de sofa    Ik vraag me alleen af hoe anderen hier tegenaan kijken.

[Oogje]

Sjaloom Mellon,

Taal is sowieso ontoereikend in het spreken over God. Bij het woord "relatie" denken veel mensen meteen aan liefde en het huwelijk en dat zijn dan ook geen verkeerde gedachten bij de relatie met God. Het huwelijk is immers een beeld van het huwelijk tussen Christus en zijn Bruid, de Kerk. Volgens katholieken komt daarbij zelfs het fysieke aspect nog kijken in de Eucharistie. Maar ja, ook dán blijft het woord "relatie" enkel een verwijzing, een beeld van wat het écht binnen in de gelovige gebeurt. Zéker als we over mystiek of bevinding spreken, komen woorden echt te kort om te beschrijven wat de gelovige dan ervaart.

Met die relatie wordt over het algemeen bedoeld dat je Christus oprecht probeert na te volgen, Hem herkent in je naasten en daarnaar wilt handelen en Hem regelmatig tot heel vaak zoekt in het gebed, het lezen van de Schrift en het bijwonen van de kerkdienst of de Mis. Dat je je beseft dat jij kleiner moet worden en Christus groter, dat je treurt om je zonden en dat je verlangen om alles los te laten zodat Christus je geheel kan vullen steeds groter wordt. Zo leef je in (diepe) verbondenheid met God (en je naasten) en dat kun je dus aanduiden met het begrip "een relatie met God hebben."

[Adinomis]

Een relatie met God zie ik als alles waarover je nadenkt en bij de dingen die je doet, God betrekken. Eigenlijk houdt het in dat je de hele dag met Hem verbonden bent. Je steeds vraagt "Here wat wilt u dat ik doe" of "wilt u het zegenen wat ik gedaan heb". Ook al denk je niet expliciet aan Hem omdat je je aandacht op gewone dingen moet richten, "weet" je dat die verbondenheid er is.

Die relatie komt ook tot uiting bij je gebed, dus als je ervoor gaat zitten (of knielen). Je gaat Hem prijzen, aanbidden en dankzeggen. Dan mag je alles wat je bezig houdt tegen God zeggen en niets achter houden. Soms moet je belijden wat je verkeerd gedaan hebt.

Dit zijn de aspecten van de relatie die van "onze" kant komen. Wat komt er dan van Gods kant:

* vrede in het hart
* Gods Geest herinnert je op het juiste moment aan Gods Woord
* bemoediging als we Gods Woord lezen
* soms ook word je daardoor bepaald bij dingen die je verkeerd ziet of doet
* zekerheid over je behoud
* inzicht over wat er volgens de bijbel nog gebeuren gaat
* er worden mensen op je pad gebracht die hulp bieden of hulp vragen
* angsten verdwijnen
* als je wordt aangevallen weet je dat God van je houdt

Er is vast nog wel veel meer van te zeggen........

[Mellon]

quote:

Oogje schreef op 13 september 2009 om 11:34:
Sjaloom Mellon,

Taal is sowieso ontoereikend in het spreken over God. Bij het woord "relatie" denken veel mensen meteen aan liefde en het huwelijk en dat zijn dan ook geen verkeerde gedachten bij de relatie met God. Het huwelijk is immers een beeld van het huwelijk tussen Christus en zijn Bruid, de Kerk. Volgens katholieken komt daarbij zelfs het fysieke aspect nog kijken in de Eucharistie. Maar ja, ook dán blijft het woord "relatie" enkel een verwijzing, een beeld van wat het écht binnen in de gelovige gebeurt. Zéker als we over mystiek of bevinding spreken, komen woorden echt te kort om te beschrijven wat de gelovige dan ervaart.

Met die relatie wordt over het algemeen bedoeld dat je Christus oprecht probeert na te volgen, Hem herkent in je naasten en daarnaar wilt handelen en Hem regelmatig tot heel vaak zoekt in het gebed, het lezen van de Schrift en het bijwonen van de kerkdienst of de Mis. Dat je je beseft dat jij kleiner moet worden en Christus groter, dat je treurt om je zonden en dat je verlangen om alles los te laten zodat Christus je geheel kan vullen steeds groter wordt. Zo leef je in (diepe) verbondenheid met God (en je naasten) en dat kun je dus aanduiden met het begrip "een relatie met God hebben."

Bedankt voor je reactie, ik waardeer die zeer.

Mystiek, inderdaad. Wat je in je tweede alinea beschrijft is inderdaad dat wat wij mensen kunnen doen. Maar wat God naar ons toe doet en in ons doet, daar kunnen we geen (nauwelijks) woorden aan geven. Misschien kunnen we dat alleen maar leven.

[Aslanning]

Mij valt opeens een woord in de gedachten uit Spreuken 3
"5 Vertrouw op de HEER met heel je hart,
steun niet op eigen inzicht.
6 Denk aan hem bij alles wat je doet,
dan baant hij voor jou de weg."

SV: steun niet op uw verstand (5b)
NBG51:"ken Hem in al uw wegen" (6a)
GNB : Houd de Heer voor ogen bij alles wat je doet, (6a)

Het serieus nemen, vervolgens doorleven/beleven van deze woorden zou mogelijk als "relatie" kunnen worden opgevat in de zin van "interactie", denk je niet?

[Mellon]

quote:

Aslanning schreef op 14 september 2009 om 11:56:
5 Vertrouw op de HEER met heel je hart,

Ik zei precies hetzelfde in de andere thread naar aanleiding waarvan ik deze heb gemaakt, maar daar had je er allerlei vragen over