Weblog van Pulpeet en Pleun

[Pleun]

Hallo allemaal,

Dit wordt de gezamenlijke weblog van Pulpeet en mij. Waarom een weblog?, vragen jullie je misschien af. Nou, dat zit ongeveer zo: Persoonlijk vind ik de weblog van izzewizze altijd erg leuk om te lezen en aangezien niemand (behalve Thinker) zich geroepen voelt om er ook een te beginnen, heb ik Pulpeet overgehaald om met z'n tweeen een weblog te starten. Niet dat ik niet durf in m'n eentje, maar ik ken Pulpeet goed en de kans dat het een leuke weblog wordt, is groter als we het met z'n tweeen doen. We houden allebei van schrijven en hebben genoeg onderwerpen in ons hoofd die in de weblog aan de orde kunnen komen.

Tot zover dit intro. Beginnen jullie al te gapen? Ik wel een beetje, maar dat komt omdat ik gaar ben van m'n werk. Voor nu hou ik dan ook voor gezien en ga van het sigaartje genieten dat ik van Santaarnpaal heb gebietst. De volgende keer zal ik wat vertellen over de stad waar ik al m'n hele leven woon (Vlaardingen.) Sigaren komen vast ook wel een keer aan bod. 't is niet goed voor je, ik weet 't, maar af en toe zo'n stokje wegpaffen is best aangenaam...

Pulpeet, jouw beurt.  

[Pulpeet]

Is het leven van een thuiswonende doctoraalstudent boeiend?
Als ik een webcam zou installeren, zou de lol er voor de belangstellende toeschouwer waarschijnlijk snel af zijn. De hele dag zou dezelfde kerel te zien zijn, die achter een bureau naar een laptop zit te kijken, waarop de hele dag hetzelfde tekstschermpje te zien is. Bovendien is dat bureau minder dan een meter verwijderd van de plaats waar hij zich des nachts te rusten legt. Op twee maaltijden na komt hij niet achter dat bureau vandaan. En waarom zou hij... Alles is binnen handbereik. Niet alleen de benodigde boeken en cd's, maar ook, via het utp-kabeltje, de hele wereld.
Wel, diezelfde kerel wil toch proberen u met enige regelmaat iets zinnigs mee te delen. Of dat gaat lukken, moet blijken, maar voorlopig is er goede hoop.

Ik ben blij dat mijn goede vriend Pleun de aftrap gegeven heeft. Daar ben ik namelijk niet zo goed in. Voetbal heeft me nooit erg geboeid, en ik zie dat niet snel veranderen. De dingen waar ik wel in geinteresseerd ben, zullen hier ongetwijfeld langskomen, dus daar ga ik nu nog even niet over uitwijden. Naast vele overeenkomsten in interesses van Pleun en mij zijn er gelukkig ook veel verschillen. Dat draagt de belofte van een afwisselende weblog in zich. En de zaken waar we wel beiden over schrijven, benaderen we elk vanuit ons eigen perspectief.

Omdat muziek mijn vak is, voorzie ik dat het in deze log vaak over muziek zal gaan. Daarom voor de nodige non-verbale communicatie hierboven alvast een afbeelding van St.Cecilia, de beschermheilige van de kerkmuziek, vergezeld van haar onafscheidelijke portatiefje.

[Macguinness]

Succes heren, ik zal jullie weblog met veel belangstelling volgen.

[Jan W]

Welkom. Ik hoop dat er nog meer mogen volgen.

[Pleun]

Pulpeet heeft gesproken, dus het is weer mijn beurt iets zinnigs uit mijn pc te rammelen. Ik kom nu al tot de conclusie dat het een goede zet was om deze weblog samen met Pulpeet te doen (ook al zit hij alleen maar wortel te schieten achter zijn pc), omdat ik vandaag vrij weinig te melden heb. Daarom nu maar een stukje over het edele voetbalspel, waar Pulpeet al even aan refereerde.

Een van de beste beslissingen die mijn ouders ooit hebben genomen, is om mij als tienjarig jochie toestemming te geven om bij een voetbalclub te gaan spelen. Dat werd Zwaluwen Vlaardingen, uiteraard een zaterdagclub. Sinds die tijd ben ik besmet met het voetbalvirus. De ene keer steekt het heviger de kop op dan de andere keer, maar een ding is zeker: ik raak het nooit meer kwijt. De club die in m'n bloed zit is Feyenoord, maar ook het Nederlands elftal en enkele buitenlandse clubs, waaronder Barcelona, volg ik al sinds jaar en dag. Ik ben niet de meest fanatieke supporter, maar wel heb ik de eer om voor het magazine te schrijven van de Feyenoord Supportersvereniging. Ik krijg er geen cent voor, maar vind het heel leuk om te doen. Een interview afnemen met iemand en dat uitwerken tot een mooi stuk geeft me veel voldoening.

Actief voetallen doe ik al een tijdje niet meer, maar voor een goede voetbalwedstrijd op tv kun je me altijd wakkermaken. Gisteren heb ik een stuk gezien van de halve finalewedstrijd in de Champions League tussen AC Milan en Internazionale (0-0) . Met beide clubs heb ik niet zoveel en het was ook geen goede wedstrijd, maar er werd met een enorme inzet en passie gespeeld. Beide teams wilden absoluut niet verliezen, de rivaliteit tussen Inter en AC is enorm. Vergelijkbaar met die tussen Feyenoord en Ajax.


Allessandro Nesta (AC Milan) en Hernan Crespo (Inter)

Voetbalwedstrijden bezoeken in het stadion doe ik niet zo heel veel en op zondag ga ik sowieso niet. De laatste wedstrijd die ik heb bezocht, was een gedenkwaardige: Feyenoord - Ajax op 16 april jl. Feyenoord won met 1-0 en plaatste zich daardoor voor de finale van de Amstelcup.

Vandaag is het overigens een jaar geleden dat Feyenoord de UEFA Cup won. Wat een bizarre week was dat toen. Overdag was ik in de stad, waar op het stampvol was op het Stadhuisplein en de muziek keihard uit de luidsprekers schalde en in het stadhuis konden mensen het condoleanceregister tekenen voor Pim Fortuyn. Een scherp contrast.

[Pulpeet]

Nou, dat wortel schieten valt gelukkig wel mee.

Aan het begin van de middag heb ik geassisteerd bij een orgelconcert. De organist van onze kerk verzorgt elke week een lunchconcert. Normaal assisteert zijn vrouw bij die lunchconcerten, maar zij is pas geopereerd, dus neem ik het even over. Als registrant heb je een verantwoordelijk werkje. Als je een keer vergeet de bladzijde op het juiste moment om te slaan, loopt het concert in het honderd. De mate van succes hangt o.a. van de kwaliteit van het muziekboek af. Je hebt soms van die oude boeken die al uit elkaar vallen als je ernaar wijst. Die moet je dus zeer voorzichtig omslaan, anders is het hele boek gescheurd. Ook hebben sommige organisten de gewoonte heel lang met hun boeken te doen. Als zo'n boek dan bijna of helemaal uit elkaar ligt, moet je als registrant ook oppassen, want voor je het weet heb je een losse bladzijde in je handen, en dat slaat ook niet makkelijk om.

Naast het omslaan moet je als registrant ook registeren. Dat kan soms een behoorlijke klus zijn. Bij oude muziek (voor 1800) valt het meestal wel mee, maar de meeste negentiende- en twintigste-eeuwse werken vereisen nogal wat klankwisselingen. Het is dan zaak om op het juiste moment aan zo'n knop te trekken. Ook hier kunnen sommige handelingen desastreuse gevolgen hebben. Ooit was er een concert waarbij ook een harmonie-orkest meedeed. Tijdens een nummer van hen dacht ik alvast de registratie voor het volgende orgelwerk klaar te zetten. Ik had echter niet gezien dat de organist zijn voeten op het pedaal te rusten had gezet. Wat er gebeurde toen ik de pedaaltrompet trok, laat zich raden...


Vanmiddag ben ik naar Rotterdam getogen om kaarten te kopen voor een concert in De Doelen. Maar helaas, helaas, helaas. Het concert was al een hele tijd uitverkocht. Jammer, maar er komen nog wel meer mooie concerten.
Als ik in Rotterdam ben maak ik altijd een standaardrondje. Eerst met de metro naar Beurs, dan via V&D en cd-zaak Snijders naar de bierwinkel aan de Hoogstraat, alwaar allerlei verrukkelijke abdijbieren te verkrijgen zijn. Op de terugweg langs De Slegte of langs Donner, of allebei. Vanmiddag werd het de Slegte. Twee uur gesnuffeld in het antiquariaat. Jammer genoeg is de Slegte nogal prijzig in z'n tweedehandsboeken, want ik heb heel wat leuke dingen zien staan, die ik toch maar niet heb meegenomen. Leuke aanwinsten zijn een Nieuwe Testament uit 1884 met de psalmen en de evangelische gezangen en een boekje getiteld 'Ruize-rijmen' van Charivarius, met allerlei grappige gedichten. Ik zal er nog wel eens iets uit citeren.

[Emma]

Aah, leuk! Dat boekje (Ruizerijmen) heb ik ook. Heel bekend is natuurlijk "Rid- en runders", een parodie op César Gezelle. Ik kocht het boekje toen ik 16 was.

[Pleun]

Vanmorgen werd ik al om half negen door de zon m'n bed uit gebrand en na een bak koffie besloot ik om maar iets te gaan schrijven voor de weblog van Pulpeet en mij.

Het was een leuke, maar ook een beetje een zware week. Voor mijn doen dan. Sinds afgelopen dinsdag heb ik namelijk een nieuwe baan, bij de Gemeente Vlaardingen, waar ik mij bezig ga houden met verkeerszaken en dan vooral de juridische aspecten ervan. Het bevalt me tot nu toe heel goed. Ten eerste heb ik nog nooit zo dicht bij huis gewerkt en ten tweede is het een hele leuke afdeling. Ik voel me er nu al thuis en merk dat het een voordeel is dat ik de stad Vlaardingen goed ken. Een nadeel van overheidsorganisaties is dat er niet altijd even efficiënt en snel gewerkt wordt. Deze week ben ik er alweer enkele keren mee geconfronteerd. Gisteren stond er bijvoorbeeld een oudere dame aan de balie die een maand geleden uitsluitsel zou krijgen over een aanvraag om haar ontheffing van een parkeerverbod te verlengen (snappen jullie het nog?). In principe is zoiets een formaliteit, maar er was nog niets aan gedaan. De verantwoordelijke collega had een vrije dag (Vlaardingen heeft als enige gemeente in Nederland een werkweek van 32 uur) en dus kon ik de mevrouw alleen maar zeggen dat ik de bewuste collega aan z’n jasje zou trekken en dat er nu zo snel mogelijk iets aan gedaan zou worden. Zo gaat dat dus bij de overheid…

Iets anders nu. Deze week had ik het met iemand over de gevaren van het Internet, waarbij een oud artikel uit het Reformatorisch Dagblad ter sprake kwam. Een Amerikaanse theologe is hierin uiterst negatief over Internet en in een tweede artikel wordt het gebruik van Internet zelfs aangeduid als een “grove zonde.” Het is goed om eens stil te staan bij de gevaren van Internet, maar ik vind het Reformatorisch Dagblad iets te kort door de bocht. Mits verantwoord gebruikt, is internet een fantastisch medium. Er is snel en veel informatie te vinden over alle onderwerpen die je maar kan verzinnen, je kan vanuit je luie stoel boodschappen doen, er kan op allerlei plaatsen gediscussieerd worden over zaken die je interesse hebben en je kunt met mensen in contact komen die je anders nooit had leren kennen en contacten onderhouden met familie en vrienden. Verder is e-mail natuurlijk onmisbaar.

Een gevaar wordt Internet pas, en daar heeft de theologe wel gelijk in, als Internet (de virtuele wereld) een vervanging wordt voor de echte wereld. Internet is leuk en nuttig, maar contact in “real life” met mensen van vlees en bloed is nooit te vervangen door mensen op Internet. Daarbij komt dat sommige mensen, al dan niet bewust, op Internet anders overkomen dan in het echt. Internet heeft dus een “vertroebelend” effect. Neem nu mijn userplaatje (hihi.) Het is nooit mijn bedoeling geweest om jullie te laten denken dat ik een meisje ben -ik vind ’t gewoon een leuke dame-, maar toch dachten sommigen in het begin dat ik een vrouwtje was. Het is een onschuldig voorbeeld, maar het gebeurt natuurlijk dat mensen zich op Internet echt anders voordoen dan ze zijn. Een hele kwalijke zaak. Zij verpesten het voor de mensen met goede bedoelingen. Wat wil ik eigenlijk met dit verhaaltje zeggen? De meesten zullen het al wel beseffen, maar Internet is slechts een mooie aanvulling op de echte wereld. Niet meer en niet minder. Dat Internet misbruikt kan worden, is voor mij geen reden om het medium af te keuren. Net als met de televisie is het de kunst om er verantwoord mee om te gaan.

Genoeg serieus gekletst. Momenteel schalt er muziek van de Simple Minds uit mijn boxen. De cd Once upon a Time uit 1986. In de jaren ’80 waren de Simple Minds een megaband die met gemak de stadions vol kregen voor concerten en “Once upon a Time” is een van hun best verkochte albums ooit. Het nummer All the things she said vind ik het beste nummer van de cd.

Qua muziek hebben Pulpeet en ik een totaal andere smaak en dat is voor deze weblog wel zo aardig. Langzaam infecteert Pulpeet me met het jazz-virus, hoewel ik die muziek niet te lang moet horen omdat ik het dan op m’n zenuwen krijg. Daarom geef ik ook de voorkeur aan “relaxte jazz.” Pulpeet zal het hier ongetwijfeld nog over gaan hebben.

[Pulpeet]

Stel, we hebben een afgesloten ruimte, waar de luchtdruk hoger is dan daarbuiten. En in die ruimte zit een voorwerp dat we heen en weer willen bewegen.  Bovendien leven we in de zeventiende eeuw, dus van elektronische afstandsbediening hebben we nog nooit gehoord. Dan hebben we dus een behoorlijk probleem.
We zouden een lange dunne lat aan dat voorwerp kunnen vastmaken, zodat we met die lat het voorwerp heen en weer kunnen bewegen. Maar, op een of andere manier zal die lat toch door de wand van de ruimte heen moeten. We moeten dus een gat maken. Maar dan ontsnapt alle lucht. En dat was niet de bedoeling.
Alwie een orgel wil bouwen, wordt geconfronteerd met precies dit probleem. Als je een toets indrukt, moet er ergens in het orgel een klep open gaan, waardoor de lucht naar de pijp kan stromen. De toets zit aan de buitenkant, maar die klep zit in een ruimte met hogere druk. Er moet dus een manier gevonden worden om de toets zo met die klep te verbinden dat de lucht niet ontsnapt.
Daar is het volgende op gevonden: in de wand van de windlade (de ruimte waarin de klep zich bevindt) wordt een gat gemaakt zodat er een latje tussen de toets en de klep bevestigd kan worden. Op de plaats waar dat latje door het gat gaat, wordt een stuk soepel leer tussen het latje en de wand van het gat bevestigd. Hierdoor kan het latje heen en weer bewegen, terwijl er geen lucht ontsnapt.
Deze constructie nu, noemt men een pulpeet.

[Riemer Lap (inactief)]

Hoe houdt men dat leer dan weer soepel? Dat droogt op termijn toch uit?
Of werd dat wekelijks (op zaterdagavond, samen met zondagse schoenen)  in de poets gezet?

[Pulpeet]

quote:

op 10 May 2003 21:44:35 schreef Riemer Lap:
Hoe houdt men dat leer dan weer soepel? Dat droogt op termijn toch uit?
Of werd dat wekelijks (op zaterdagavond, samen met zondagse schoenen)  in de poets gezet?

Dat weet ik niet. Waarschijnlijk ligt het aan het soort leer ofzo. Ik zal er eens navraag naar doen bij een kennis van me, die in de orgelbouw werkt.
Wat ik wel weet is dat elk orgel om de twintig jaar een grote onderhoudsbeurt nodig heeft, waarbij het nodige leer vervangen wordt.

[Pleun]

Nu Pulpeet zijn naam heeft opgehelderd, kan ik eigenlijk niet achterblijven.

Pleun is niet mijn echte naam (gelukkig niet), maar een naam uit een verhaaltje dat ooit in het blaadje van de jeugdvereniging stond ('de Borgertanger'). De volledige naam van het personage was Pleun Haringkaak. Vlaardingen was vroeger een bekend vissersdorp en haringkaken is het schoonmaken van haring (als ik het goed heb.) Ik vond de naam erg grappig en ben 'm dan ook nooit vergeten. Pleun Haringkaak vond ik een beetje lang en onhandig om op een forum te gebruiken, dus heb ik er maar Pleun van gemaakt.

Vandaag heb ik verder niet veel gedaan. Beetje de krant gelezen en een bladzij of twee uit De Movo Tapes van A.F.Th. Een interessant boek, t.z.t. schrijf ik er een stukje over op dit forum.

Om in conditie te blijven (op kantoor krijg je nu niet bepaald veel beweging) heb ik wat kilometertjes hardgelopen vanavond. Op mijn vaste route heb ik altijd oog voor de natuur. Zo zie ik vaak een reiger, die ik 'Henk' heb genoemd. Maar misschien is het wel een vrouwtje. De paddentrek is al een tijdje voorbij, maar tijdens die periode ben ik altijd gefocussed op die kleine glibbertjes. Ze lijken soms verdacht veel op een blad of een drol, dus je moet goed oppassen dat je er niet op trapt. Een keer was ik bijna de sigaar. Het was donker en het regende en opeens sprong er iets weg vlak voor m'n voeten. Ik schrok me het apelazarus, op een pad trappen is iets was ik liever niet wil meemaken. Soms als ik een pad zie zitten, stop ik even met rennen om het beestje wat beter te bestuderen. Ik heb met ze te doen omdat ze zo vreselijk kwetsbaar zijn. Vandaag zag ik, behalve Henk, weinig beesten. In een sloot zaten drie mannetjeseenden bij elkaar. 't leek wel een herensoos. Mannetjes- en vrouwtjeseenden zijn meestal onafscheidelijk en ik vroeg me dus af waar hun 'ega's' waren. Misschien hadden die ook een gezellig uitje, je weet 't niet.

Vanavond even naar m'n ouders geweest in het kader van moederdag en daarna de film 'Windtalkers' gezien. Hier heb ik een stukje over geschreven in het filmforum, dus ik laat het bij de opmerking dat ik 'm niet zo boeiend vond. Ik heb weleens betere oorlogsfilms gezien.

[Pleun]

Mods, hoe haal ik dit bericht weg?  

[Pleun]

Het is weer tijd om iets in de weblog te schrijven. Pulpeet heeft even geen inspiratie dus ik neem de zware verantwoordelijkheid maar op me om deze log levend te houden.

Momenteel staat op de achtergrond Juventus - Real Madrid aan. Juve heeft net gescoord (1-0) en ik hoop dat het zo blijft. Ik heb namelijk een hekel aan Real Madrid. Maar goed, voetbal is niet iets dat erg leeft op fit forum geloof ik, dus ik hou er maar over op.

Onlangs heb ik m'n jongste zusje en haar vriendinnen geholpen met het opnemen van een filmpje voor het jeugdweekend. De film is gebaseerd op de bekende griezelfilm 'The Blair Witch-project' en gaat over de legende van een heks in de bossen bij Ermelo. Deze heks (de Blair Bitch) wordt verantwoordelijk gehouden voor de verdwijning van een groot aantal jongens die in vroeger tijden op de jeugdvereniging hebben gezeten. Drie nieuwsgierige meisjes die op jeugdweekend zijn in Ermelo, gaan op onderzoek uit in het bos om te kijken of de heks echt bestaat. Dat hadden ze beter niet kunnen doen...

We hebben het filmpje opgenomen op verschillende locaties, o.a. in een bekend Vlaardings cafe en in het 'bos' in de Vlaardingse Broekpolder. Het was bijzonder komisch en leuk om te doen, en het resultaat is erg geslaagd.  M'n zusje kreeg geen genoeg van het bekijken van de tape, ik verdenk haar van het hebben van narcistische trekjes. Zelf heb ik, naast het maken van enge geluiden, een bescheiden bijrolletje: op het station Vlaardingen Centrum ben ik een reiziger die de dames vraagt hoe laat het is. Een erg droge scene, al zeg ik het zelf.

M'n zusje vertelde gisteren nog een verhaal waar m'n oren van gingen klapperen. Ze gaat wel eens naar de evangelische gemeente 'Levend Water' in Delft. Daar komt ook een vrouw die 3 maanden geleden tot geloof gekomen is. Ze woont al 15 jaar samen met een man, die niet gelovig is maar er wel steeds meer open voor begon te staan. Staan opeens de leiders van de gemeente, ik noem hen voor het gemak Truus en Klaas, voor de deur en delen de vrouw ijskoud mee dat ze in zonde leeft en dat ze weg moet gaan bij haar vriend. Ik wist niet wat ik hoorde. Waar bemoeien die lui zich mee? Ook al is het zo dat je als christen beter kunt trouwen, dan nog hebben Truus en Klaas niks te maken met het leven van deze vrouw. Hun eis getuigt bovendien van bijzonder weinig liefde en inlevingsvermogen. Ik heb de indruk dat in dergelijke kerken het de leiding puur gaat om het hebben van (geestelijke) macht over de gemeenteleden en dat dit niks meer heeft te maken met het geloof. Heel eng.

Gisteravond ben ik met mijn culturele stapmaatjes naar Rotterdam geweest om in Lantaren/Venster de film Donnie Darko te bekijken. In het filmforum is hier een topic over. De film was erg goed. Het zaaltje zat propvol *Del Piero scoort nu 2-0 voor Juve, perfect* met een of andere schoolklas. De scholieren waren voor aanvang nog vrij luidruchtig, maar toen de film eenmaal begon, kon je merken dat hij indruk maakte. Leuk om te zien. Na afloop zijn we op de Nieuwe Binneweg nog wat wezen drinken. Het is een beetje de kunstzinnige buurt van Rotterdam en je ziet er dus veel alternatievelingen. Leuk vind ik dat altijd. De vorige keer dat we een filmpje in Lantaren hadden gezien, kwamen we een zwerver tegen die om wat geld vroeg. Toen hij een muntstuk van 50 cent in zijn hand gedrukt kreeg, vroeg hij bescheiden of we nog 50 cent voor hem hadden. Hier moest ik wel om lachen. Toen we zeiden dat we naar de film waren geweest, zei ie "ah, zeker een sexfilm?" Ik was lichtelijk verbaasd. Zagen wij eruit als ranzige, stiekeme pornogluurders? 't zal toch niet...  

[Pleun]

Mods, hoe haal ik dit bericht weg?  

[Pulpeet]

Nou, ik heb het allemaal weer gehad vanavond. Stroomstoringen en vertraging. De vaderlandse ergernis nummer één gaat ook aan mij niet voorbij.

Er rijdt aardig wat openbaar vervoer tussen Rotterdam en Vlaardingen. En onlangs is daar zelfs nog wat bijgekomen. Een bestaande Rotterdamse metrolijn is doorgetrokken tot in Spijkenisse. Deze lijn loopt vlak langs Vlaardingen door Schiedam heen. Dat betekent dat je vanaf de stadsgrens van Vlaardingen binnen 5 minuten bij metrostation Vijfsluizen bent, alwaar je de metro naar Rotterdam kunt nemen. Omdat ik te laat voor de trein was, ben ik op de fiets naar dat metrostation gegaan, en vervolgens met de metro naar Rotterdam. (Zie hier voor een overzicht van de Rotterdamse metrolijnen.) Voor zover geen problemen. Die kwamen er op de terugweg.

Op metrostation Beurs, in het centrum van Rotterdam, verscheen een mededeling op de perronborden (of hoe die dingen officieel ook heten mogen), dat er vanwege een stroomstoring geen metroverkeer mogelijk was tussen Marconiplein en Tussenwater. En laat dat nu net het gedeelte van het traject zijn, waar mijn fiets nog stond. Dan de trein maar. Na gerend te hebben om dat ding te halen, bleek dat hij met tien minuten vertraging zou vertrekken. De heren NS hebben zich daar keurig aan gehouden en zijn geen seconde eerder gaan rijden. Vanaf NS-station Vlaardingen Oost naar het metrostation gelopen en daarvandaan naar huis gefietst. Je komt er wel zo, maar het kost wel wat extra tijd.
Mensen die wat minder thuis zijn in het Rotterdamse openbaar vervoer zullen het niet zo makkelijk gehad hebben vanavond. Er werd niets omgeroepen, en er stond verder niets aangegeven over vervangend vervoer ofzo. Ook was er niemand van de RET te zien.

Mijn verplaatsing naar Rotterdam had trouwens wel een goede reden. Het ging om een concertbezoek in de Doelen. Het concert was wel aardig ('The seven last words from the cross' van James Macmillan en het Requiem van Maurice Duruflé), maar het was niet van topkwaliteit. Bij het Requiem van Duruflé speelt naast het orkest ook het orgel mee. Maar helaas zat de organist er een paar keer flink naast te hengsten, wat niet zo bevorderlijk voor het luistergenot was.

Aardig is altijd het hele ritueel rond zo'n concert. Al vooraf krijgen koor, solisten en dirigent een applaus. Er wordt netjes gebogen, en dan gaat de muziek van start. Na het laastse stuk voor de pauze is er ook uitgebreid applaus, waarbij de dirigent soms wel tot drie keer toe weggaat en weer terugkomt. Zelfs als het applaus al wat aan het uitsterven is, komt hij vrolijk nog een keer het podium op.
Aan het eind van het concert lijkt er helemaal geen einde aan te komen. Dat die lui niet het heen en weer krijgen! Applaus, buiging dirigent, okest gaat staan, okest gaat weer zitten, dirigent af, dirigent op, orkest gaat staan, buiging, orkest gaat zitten, dirigent af, dirigent op, publiek gaat staan, buiging dirigent, orkest gaat staan, bloemen voor dirigent en solisten, dirigent geeft (soms) bloemen aan de eerste violist (als het een vrouw is), dirigent af, dirigent op, orkest gaat zitten, publiek gaat zitten, toegift (als je geluk hebt), wederom applaus, buiging, dirigent af, dirigent op, publiek gaat staan, dirigent af.... Nog maar de helft van het publiek is over, want de andere helft wil de rest voor zijn in de parkeergarage, die standaard na zo'n concert verstopt raakt. Maar daar had ik dus gelukkig geen last van.

[Pleun]

Leuk stukje Pulpie. Vooral de laatste zin deed mij grinniken.

Nu ik toch aan het posten ben (ik lijk wel verslaafd   ), schrijf ik ook maar een klein stukje voor de weblog. Eigenlijk moet ik studeren, maar dat komt vanmiddag wel.

Nog even over films. Gisteren ben ik in de pauze ff de stad in geweest om een parkeersituatie te bekijken (ik werk zoals gezegd op de afdeling Verkeer) en onderweg kwam ik langs een leuk platenzakie. Ze hadden er ook filmposters en die koop ik de laatste tijd regelmatig. Ik vind het leuk om van films die ik goed vind een poster te hebben en op te hangen. 't fleurt je huis op en geeft bezoekers een indruk van je smaak. Ik heb o.a. posters van Minority Report, Dracula, Moulin Rouge en Heat. Verder ben ik een grote Lord of the Rings-fan dus van die films heb ik ook een zwik posters, waaronder deze. De poster die ik gisteren heb aangeschaft, is de onderstaande. Enige tijd geleden heb ik een vragenlijst beantwoord aan de hand waarvan je kon bepalen met welk personage in LOTR je het meest overeenkomt. Bij mij kwam Aragorn eruit rollen, iets waar ik me wel in kan vinden.



Voor wie ook interesse heeft in filmposters, zijn dit wel aardige sites:http://www.postersale.nl en http://www.impawards.com/. Een poster die ik deze week heb besteld, is van The Matrix Reloaded: Persephone.

Zo, en nu weer aan het werk.  

[Tave]

quote:

op 15 May 2003 00:53:26 schreef Pulpeet:
Mensen die wat minder thuis zijn in het Rotterdamse openbaar vervoer zullen het niet zo makkelijk gehad hebben vanavond. Er werd niets omgeroepen, en er stond verder niets aangegeven over vervangend vervoer ofzo. Ook was er niemand van de RET te zien.

Ik heb toch meerdere malen wat om horen roepen. Ook dat er bussen in werden gezet...

Maar verder leuk stukje

[Pulpeet]

quote:

op 15 May 2003 15:01:58 schreef Tave:
Ik heb toch meerdere malen wat om horen roepen. Ook dat er bussen in werden gezet...

Dat valt weer mee dus. Ik ben dan ook niet zo heel lang in Beurs gebleven.  Nadat ik één metro voorbij had laten gaan ben ik naar CS gegaan.

[Pulpeet]

Daar was ik dus vanochtend. De faculteit "Informatietechnologie en Systemen" der Technische Universiteit Delft. Iemand van de vakgroep waar ik afstudeer heeft verzonnen dat studenten elkaar van tijd tot tijd over hun afstudeerproject mogen vertellen. Die iemand heeft daar werk van gemaakt, en zodoende zit ik eens in de twee weken naar een paar praatjes te luisteren. Op zich is het wel een leuk tijdverdrijf, ware het niet dat die iemand ook nog eens verzonnen heeft dat het midden in de nacht moet plaatsvinden. Het is nog maar sporadisch dat ik om negen uur 's ochtends ergens moet zijn. En daarom is het een zware opgave om rond dat onmenselijke tijdstip, waarop alle normale mensen nog in diepe rust zijn, enige concentratie op te brengen. Maar gelukkig was het heerlijk fris weer vanochtend, zodat de wandeling van het station naar de faculteit wonderen deed. Bovendien is rond dat tijdstip de koffie gratis! Toch was ik de rest van de dag zo duf als een konijn, waardoor ik niet zo heel veel zinnings gedaan gedaan heb.

De betere uren breken nu echter aan, en de hersenen gaan weer sneller werken. Er is geen mooier moment van de dag dan het begin van de nacht! Dat zijn de gouden uren. De hele wereld komt tot rust en niemand haalt het meer in z'n hoofd om op te bellen. Eindelijk kan er gewerkt worden. En dat zal wel moeten ook, want morgen moet weer het e.e.a. klaar zijn. Vandaar dat deze log nu alweer stopt.

P.S.
Pleun, wil je Henk de groeten doen als je hem binnenkort nog ziet? Door dat concertbezoek van gisteravond heb ik m'n wekelijkse rondje over moeten slaan. Ik hoop niet dat Henk nu van slag is...

[Pleun]

Henk zie ik overmorgen pas weer. Ik zie hem ook wel eens met een andere reiger trouwens, dus eenzaam zal ie wel niet zijn.

En nu terzake. Na het stukje van izzewizze gelezen te hebben over de muziek van de jaren '90, heb ik ook eens mijn gedachten laten gaan over deze periode. Vandaag stond op het werk de hele dag 3FM op, dus 't is nog toepasselijk ook.

De hele dag heb ik bekende nummers voorbij horen komen, maar er waren er maar zeer weinig die me wat deden. In het begin van de jaren '90 was ik nog een dromerig scholiertje en stond er in de top 40 nog wel eens een goed nummer. Muziek uit die tijd waar ik speciale herinneringen aan heb, is bijvoorbeeld van Seal (Crazy!), The KLF, Ace of Base, Queen (Innuendo, The Show must go on, Who wants to live forever) en REM (Het nummer 'Losing my Religion' gaat trouwens helemaal niet over religie maar over kotsen.) Maar belangrijker is dat ik toen fan werd van Enigma, Depeche Mode, U2 en Mylene Farmer. De cd's MCMXC a.D. (Enigma), Violator (Depeche Mode), Achtung Baby (U2) en L'Autre (Mylene Farmer) heb ik compleet grijsgedraaid.


Een van m'n eerste cd'tjes: de single 'World in my Eyes' van Depeche Mode, afkomstig van het album 'Violator' (1990)

Sinds 1992 is mijn smaak verschoven van top 40 naar de wat minder hapklare muziek. Ik herken veel top 40-nummers wel, maar ze doen me bar weinig. Muziek van halverwege de jaren '90 die ik wel tof vond, is Britpop. De eerste 2 cd's van de rebelse band Oasis vond ik bijvoorbeeld heel goed, vooral live. Ook The Verve en Garbage kwamen in die tijd op. Het album 'Version 2.0' van Garbage heeft ook heel lang in mijn cd-speler gezeten. The Verve is inmiddels helaas ter ziele. Enkele snoeiharde gitaarnummers van The Smashing Pumpkins kon ik ook wel waarderen, net als de eerste 2 albums van The Cranberries. Het nummer 'Zombie' is terecht een klassieker.

De jaren '90 associeer ik helaas ook met de gabberhouse. Een dieptepunt op muzikaal gebied. Niet alles wat uit Rotterdam komt, is goed. Ik had helemaal niets met de muziek en de magere, bleke, kaalgeschoren kereltjes in Aussietraningspak en de in dezelfde kleding gestoken Anita's. De houseperiode duurde jaren en ik was blij toen er een einde aan kwam. De muziek die er voor in de plaats kwam, deed mijn hart echter ook niet sneller kloppen: R&B. Nog immer staat de top 40 vol met deze gelikte commerciële rotzooi die alleen maar over sex gaat.

Al met al zijn de jaren '90 op muzikaal gebied dus niet zo bijzonder geweest.

[Pleun]

Escapisme

Afgelopen zaterdag hebben we (we = Pulpeet, Santaarnpaal en moi) “The Matrix Reloaded” gezien in Rotterdam. Toen we op het perron van station Vlaardingen Oost stonden, bleek de trein van 20.37 alleen doordeweeks te rijden. Dit had ik kunnen weten, maar enige laksheid is me niet vreemd (ik zal niet spreken voor Pulpeet en Santaarnpaal). Gelukkig is sinds kort de metro een goed alternatief en binnen 10 minuutjes waren we bij station Vijfsluizen. We hadden nu iets meer geluk, want de metro kwam juist het station binnenrijden.



Tijdens de rit naar het centrum van Rotterdam, had ik het met Pulpeet over het fenomeen escapisme. Escapisme is het streven om te ontsnappen aan de druk en saaiheid van het dagelijks leven. In onze tijd lijken escapisme en hedonisme (levenshouding waarin genot het hoogste goed is) een belangrijke drijfveer voor de (Westerse) mens. We hoeven ons geen zorgen te maken of er de volgende dag brood op de plank is en hebben veel vrije tijd. Dit blijkt uit de entertainmentindustrie, die anno 2003 welig tiert. Theater, film, grote dansfeesten, concerten, computergames, vakantiereizen, funshopping... de keuzemogelijkheden zijn overweldigend. De enorme populariteit van films als Lord of the Rings en Harry Potter vind ik symbool staan voor de hedendaagse cultuur van escapisme. Beide films scheppen een fantasiewereld waar je als kijker helemaal in op kunt gaan.

Ook mij is een flinke dosis escapisme niet vreemd. Het dagelijks leven is niet altijd even boeiend en verbeelding en fantasie zijn voor mij heel belangrijk. De laatste tijd zie ik veel films en onderweg naar de bioscoop vroeg ik mij ineens af of het wel goed is om zo op te gaan in dingen, zoals op dat moment dus The Matrix Reloaded. Hoe leuk en boeiend zo’n film ook is, het is feitelijk niet meer dan enkele uurtjes ontsnappen aan de werkelijkheid.

Escapisme heeft een negatieve lading, maar waarom eigenlijk? Komt dat door onze calvinistische achtergrond? Met name (strenge) christenen hebben moeite met entertainment, maar bestaat er ook niet zoiets als christelijk escapisme? Is een fijne praiseavond bijvoorbeeld niet gewoon escapisme met een christelijk sausje? Dit soort vragen schoten zaterdag door m’n hoofd. Mijn gedrag zal waarschijnlijk niet veranderen, maar het is denk ik goed om af en toe eens stil te staan bij waar je allemaal mee bezig bent. Pulpeet was overigens van mening dat er niks mis is met mijn filmliefhebberij. Gelukkig maar…

De Matrix Reloaded was trouwens een erg vermakelijke film. In de Matrix-topic heb ik er al een stukje over geschreven. Na afloop hebben we onder het hedonistische genot van een biertje en een sigaartje nog even nagebabbeld in het gezellige Cafe Floor op het Schouwburgplein. Al met al was het een escapistisch erg geslaagde avond.

In het Rotterdams Dagblad van vandaag las ik dat in Nederland het afgelopen weekeinde ruim 230.000 mensen TMR hebben bezocht en in Amerika heeft de film al 93 miljoen dollar in het laatje gebracht. Gezien de leeftijdsgrens die aan Reloaded kleeft (in Amerika 16 jaar en in Nederland 12 jaar) een nieuw record. De marketingmachine van Warner Bros heeft zijn werk goed gedaan.

Inspraakavond

Hoe leuk een weekend ook kan zijn, erna komt altijd weer de onvermijdelijke maandag. Het was een bijzonder lang dagje voor me, want ’s avonds stond een inspraakavond op het programma. Mensen konden bij deze gelegenheid hun mening geven over het voorgenomen parkeerbeleid van de Gemeente Vlaardingen. De avond werd gehouden in het luxe Delta Hotel. Dit hotel is twee jaar geleden gedeeltelijk afgefikt, maar na de renovatie ziet het er heel mooi uit. De ligging is uniek: pal aan de Nieuwe Waterweg. Het Delta Hotel is het enige hotel ter wereld dat verzekerd is tegen aanvaringen. Voor aanvang van de avond werd mij gevraagd om wat pizza’s te bestellen voor de afdeling. Dit klusje was een kolfje naar mijn hand. Omdat de Gemeente toch voor de kosten opdraaide, bestelde ik vijf enorme pizza’s bij Domino’s, een goede maar erg dure pizzaboer. Mochten mensen zich dus afvragen wat er met hun belastingcenten gebeurt… daar worden pizza’s van gekocht, hihi.

De inspraakavond was verrassend boeiend. De mensen deden prima hun woordje en enkelen legden de batterij verzamelde ambtenaren het vuur na aan de schenen. De catering in het Delta Hotel was goed verzorgd, maar tot mijn spijt was er geen bier. Een bewuste keuze van de Gemeente, vanwege mogelijke agressie. Er volgen nog drie inspraakavonden en de verwachting is dat er wel wat boze burgers op zullen komen draven. Leuk!



Hoe interessant de avond ook was, zo nu en dan liet ik mijn blik naar buiten dwalen wanneer er weer eens een groot containerschip voorbij voer. Vlaardingen ligt midden in het Rijnmondgebied, het poepgat van Nederland, met aan de overkant van de Nieuwe Waterweg de stinkende petrochemische industrie. Om de zoveel tijd spoelt er een stankgolf over de stad en een half jaar geleden gingen zelfs de sirenes omdat er in de Vulcaanhaven een boot in de fik stond die grote, zwarte rookwolken uitbraakte. Dat de inwoners van Vlaardingen daar laconiek mee omgaan, bleek uit het feit dat maar weinig mensen hun ramen en deuren sloten en binnen bleven. Dit gold ook voor mij. Ik had de sirenes wel gehoord, maar de gedachte dat er iets aan de hand zou kunnen zijn, kwam niet bij me op. Ik moest naar Rotterdam en ging gewoon richting station Vlaardingen Oost. Daar aangekomen bleken de treinen niet te rijden en verrek... er hing een enorme zwarte wolk boven de haven. Schrikken deed ik hier niet van. Mijn enige gedachte was “gelukkig drijft de wolk richting Schiedam”. Naar aanleiding van dit akkefietje, dat slechter af had kunnen lopen als de wolk giftig was geweest, is de Gemeente zich achter de oren aan het krabben over het scenario bij rampen en ongelukken. Dat mensen zich niet storen aan de loeiende sirenes, is namelijk niet de bedoeling geloof ik...

[Pleun]

Ben net thuis van m'n werk en moet ff wat frustratie van me afschrijven. Ten eerste is er vanmiddag een klein stukje van een kies afgebroken. Deed ff flink pijn. Meteen maar een afspraak gemaakt met de tandarts voor morgen. Joepie, ik kijk er nu al naar uit.  

Het tweede frustrerende dat me is overkomen is dat ik een kaartje voor de bekerfinale (Feyenoord - FC Utrecht) kreeg aangeboden via het Feyenoordblad waar ik voor schrijf. Geweldig natuurlijk, maar alleen is de finale op zondag (1 juni). Het feit dat de wedstrijd op zondag is en dat ik in m'n eentje zou moeten gaan, heeft me doen besluiten om het aanbod af te wijzen. M'n moeder was erg blij toen ik dit vertelde, maar mijn Feyenoordhartje huilt.  

[Santaarnpaal]

quote:

op 21 May 2003 17:38:29 schreef Pleun:
Het tweede frustrerende dat me is overkomen is dat ik een kaartje voor de bekerfinale (Feyenoord - FC Utrecht) kreeg aangeboden via het Feyenoordblad waar ik voor schrijf. Geweldig natuurlijk, maar alleen is de finale op zondag (1 juni). Het feit dat de wedstrijd op zondag is en dat ik in m'n eentje zou moeten gaan, heeft me doen besluiten om het aanbod af te wijzen. M'n moeder was erg blij toen ik dit vertelde, maar mijn Feyenoordhartje huilt.  

Wat had je gedaan als je twee kaartjes had gekregen?
Veel plezier morgen bij de bekkensmit.  

[Pleun]

quote:

op 21 May 2003 23:26:26 schreef Santaarnpaal:
[...]

Wat had je gedaan als je twee kaartjes had gekregen?
Veel plezier morgen bij de bekkensmit.  

Bij de tandarts viel het mee. Een verdovingspuit deed wonderen. In de wachtkamer heb ik even zitten bladeren in Psychologie Magazine. Er stonden interessante artikelen in, maar zulke bladen lees ik wel altijd met enige argwaan. Ten eerste zijn de artikelen onvermijdelijk niet heel erg diepgravend en ten tweede zijn zin en onzin moeilijk uit elkaar te houden. Vooral uit Amerika komt een hoop goeroe-lectuur waar ik niks van moet hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel leuk vind om eens zo'n magazine te lezen. Ook de Eva en de Libelle van m'n moeder blader ik wel eens door. Mensen zijn nu eenmaal interessant.

Wat de bekerfinale betreft: Ook als ik twee kaartjes aangeboden had gekregen, was ik niet gegaan. Als ik op zondag naar een wedstrijd ga, geniet ik er toch niet van.

't is trouwens als een tijdje geleden dat Pulpeet hier heeft gepost. 't is sowieso stilletjes op dit forum de laatste tijd.  

[Sarah]

quote:

op 22 May 2003 23:45:17 schreef Pleun:
[...]


Bij de tandarts viel het mee. Een verdovingspuit deed wonderen. In de wachtkamer heb ik even zitten bladeren in Psychologie Magazine. Er stonden interessante artikelen in, maar zulke bladen lees ik wel altijd met enige argwaan. Ten eerste zijn de artikelen onvermijdelijk niet heel erg diepgravend en ten tweede zijn zin en onzin moeilijk uit elkaar te houden. Vooral uit Amerika komt een hoop goeroe-lectuur waar ik niks van moet hebben. Maar dat neemt niet weg dat ik het wel leuk vind om eens zo'n magazine te lezen. Ook de Eva en de Libelle van m'n moeder blader ik wel eens door. Mensen zijn nu eenmaal interessant.

Wat de bekerfinale betreft: Ook als ik twee kaartjes aangeboden had gekregen, was ik niet gegaan. Als ik op zondag naar een wedstrijd ga, geniet ik er toch niet van.

't is trouwens als een tijdje geleden dat Pulpeet hier heeft gepost. 't is sowieso stilletjes op dit forum de laatste tijd.  

libelle?... wat voor interessants denk je daar in te lezen? Mensen? Vrouwen bedoel je;)

en psychologiemagazine is idd 50 procent onzin. Wij hadden altijd zo'n pakket wat afgeschreven was in de bieb. (net als filosofiemagazine)

[Pleun]

quote:

op 23 May 2003 14:19:17 schreef Sarah:
[...]
libelle?... wat voor interessants denk je daar in te lezen? Mensen? Vrouwen bedoel je;)

Hahaha, idd. Ik twijfelde tussen 'mensen zijn interessant' en 'vrouwen zijn interessant.' Eigenlijk bedoelde ik het laatste. Vroeger las ik ook weleens de Tina trouwens.  

quote:

en psychologiemagazine is idd 50 procent onzin. Wij hadden altijd zo'n pakket wat afgeschreven was in de bieb. (net als filosofiemagazine)

Filosofie Magazine vind ik ook wel een leuk blad, maar helaas is 't een beetje duur.

[Santaarnpaal]

quote:

op 23 May 2003 18:11:12 schreef Pleun:
[...]


Hahaha, idd. Ik twijfelde tussen 'mensen zijn interessant' en 'vrouwen zijn interessant.' Eigenlijk bedoelde ik het laatste. Vroeger las ik ook weleens de Tina trouwens.  

Ik vind vrouwen ook wel interessant maar ik heb alleen geen behoefte om een Libelle daarvoor te moeten doorbladeren. Mij ma krijgt af en toe ook een paar oude libelles maar ik kan niet echt zeggen dat ik het interessant vind wat daar instaat.

[vaneccles]

Pleun (Haringkaak)!
Wil je een zgn. christelijke beschouwing lezen over de Matrix (deel 1)?
Ga dan ff naar www.facingthechallenge.org.uk
Vind je ook nog wel andere films.Dan kom je er achter dat er nog veel in meer in
een film zit dan je zou kunnen vermoeden..
Tevens is dit een heel aardige site over andere vragen dan:zijn films/is escapisme
eigenlijk wel 'goed'?

Complimenten met de weblog,blijf babbelen!
regards,Van.

[Pleun]

Thanx voor de tip.  

[Santaarnpaal]

quote:

op 23 May 2003 20:07:50 schreef Pleun:
Thanx voor de tip.  

Bij mij doet het adres het niet.  

[Pleun]

quote:

op 23 May 2003 20:33:09 schreef Santaarnpaal:
[...]

Bij mij doet het adres het niet.  

Bij mij ook niet.  

Vanavond heb ik verder ff weinig te melden. Pulpeet laat me in de steek en da's niet lief.   Buiten klettert de regen tegen de ramen en wordt het langzaam donker. Binnen zit een vermoeid Pleuntje op zijn toetsenbordje te rammelen met op de achtergrond beeld en geluid van Black Hawk Down

Only the dead have seen the end of war
Plato

[Pulpeet]

Geen nood Pleun, mijn afwezigheid is niet eeuwigdurend. Bovendien wordt het hoog tijd dat deze log weer eens gebruikt wordt waarvoor hij bedoeld is. Daarom zal ik een paar woorden wijden aan mijn immer spannende leven (uch...)



Vandaag was ik in Utrecht. Sinds twee jaar volg ik daar een tweede studie. En na al die keren dat ik naar Utrecht ben afgereisd, ben ik die stad best gaan waarderen. Utrecht heeft al iets vertrouwds voor me gekregen. Daar moet ik wel bijzeggen dat het enige stukje Utrecht dat ik goed ken, tussen het station en de faculteit waar ik college loop, ligt. En natuurlijk weet ik waar de Slegte zit, maar die weet ik zelfs te vinden in steden waar ik zeer zelden kom.
Ik heb trouwens geluk dat ik voor m'n studie in de binnenstad moet zijn, want de meeste universiteitsgebouwen zijn in de Uithof gevestigd. Dan moet je vanaf het station nog een goed kwartier met de bus. En de bussen van en naar de Uithof puilen altijd uit.

Toen ik vanochtend het station uitliep zat iemand op de beiaard van de Dom een leuk deuntje te spelen. Het was een bewerking van een achttiende-eeuws Spaans orgelwerk, dat ik ooit ook gespeeld heb. Het was wel aardig om zo de stad binnen te lopen. Bovendien verwacht je zulke exotische muziek niet in de openbare ruimte.

Maar helaas was het weer wat aan de grauwe kant. Daar kan ik nooit zo heel goed tegen, dus heb ik er flink de pas in gezet richting de Letterenbibliotheek. En daar is het goed toeven! Het is ongeloofelijk wat ze daar allemaal hebben. Ik had thuis al een lijstje gemaakt met wat tijdschriftartikelen die ik wilde kopiëren, maar als je eenmaal een beetje gaat rondneuzen daar, is het eind zoek. Van veel tijdschriften hebben ze alle jaargangen.
Als je veel te kopiëren hebt, ben je wel gaar na zo'n bibliotheekbezoekje. Heel de tijd dezelfde beweging: boek op het kopieerapparaat, op de knop drukken, bladzijde omslaan, op de knop drukken (100x). Bovendien stinken die apparaten naar ozon. Maar gelukkig is er een kantine bij de bibliotheek, waar je weer wat kunt bijkomen. Vandaag waren ze echter in een aangrenzende ruimte aan het boren, waardoor af en toe ronkende geluiden met een onaangenaam hoog energieniveau mijn trommelvliezen pijnigden.

Op de terugweg kon ik meerijden met een vriend, die in het bezit is van een auto. Ik ben er nog steeds niet over uit of een auto comfortabeler is dan de trein. Buiten de spitsuren zit ik denk ik het liefst in de trein. Dat is wat ruimer en als je naar een grote stad gaat, heb je geen parkeerprobleem. Bovendien kan ik met m'n ov-studentenkaart het hele land door. Dat is over twee maanden helaas afgelopen, maar tot die tijd, moet ik er nog maar even flink gebruik van maken.

Nou, ik hoop dat ik Pleun z'n dag weer een beetje goed gemaakt heb. En dat hij zich hier niet zo eenzaam meer voelt...

[Sarah]

Kom gaan we met z'n allen Pleun knuffelen!!!

hihi


Btw Pulpeet, Ik vond dat stukje leuk om te lezen!

Ik wacht geduldig op het volgende stukkie tekst.

[Harm]

!knuf Pleun

[Pulpeet]

Wat aardig van jullie!
Ik denk dat al die knuffels geholpen hebben, want Pleun was in prima stemming vanavond.

[Pleun]

quote:

op 24 May 2003 17:58:58 schreef Sarah:
Kom gaan we met z'n allen Pleun knuffelen!!!

quote:

op 24 May 2003 22:49:40 schreef Harm:
!knuf Pleun

Ah, ik voel me al een stuk beter  

Tafelvoetbal

Toen ik gisteren op msn een meisje ( )sprak dat van plan was naar de jeugdsoos van de kerk te gaan, moest ik automatisch denken aan weekenden uit een grijs verleden, waarin ik vaak in het jeugdhonk van de kerk te vinden was. In de bloeitijd van het honk was er op zaterdagavond altijd een grote groep jongeren. We deden spelletjes, organiseerden af en toe een speciale avond (zoals het legendarische 'mokkenfeest'), keken zo nu en dan een filmpje en draaiden onze zelf meegebrachte muziek. Vooral U2 is een tijd lang erg populair geweest. Alcohol werd in het jeugdhonk niet geschonken, maar we namen zo nu en dan zelf een kratje pils mee.

Voor veel mannelijke bezoekers draaide het jeugdhonk echter maar om één ding: het edele tafelvoetbalspel. Als een soort altaar stond het opgesteld in een hoek van het honk, verlicht door twee spotjes. De tafel was immer omringd door fanatieke gelovigen. Ook ik heb heel wat uurtjes besteed aan dit mooie spel, dat veel lastiger is als sommige mensen denken. Alles draait om goede reflexen, een soepele pols, gevoel en psychologie. Het was leuk om te zien dat iedereen zijn eigen stijl van spelen had. Sommigen moesten het vooral hebben van hun reflexen en hun harde schoten, maar er waren ook ware tafelvoetbalkunstenaars, die subtiel de verdediging wisten te passeren en de bal het doel in ‘penseelden.’ Sommige periodes waren we zo verslaafd aan het tafelvoetballen dat we wel drie avonden per week in het honk te vinden waren. We speelden dan soms tot diep in de nacht door, urenlang achter elkaar, tot we zo wezenloos en bezweet waren dat we tot de conclusie kwamen dat we beter naar huis konden gaan.



Ieder najaar stond er in het jeugdhonk een tafelvoetbaltoernooi op het programma. Hier werd al wekenlang van te voren naar uitgekeken door de deelnemers. Teams van 2 personen werden geformeerd en er werd lustig geoefend. De toernooiavonden werden steevast druk bezocht, het waren de hoogtepunten van het seizoen. De halve finale en de finale waren een ‘best of five’-serie en sommige teams waren zo aan elkaar gewaagd dat pas op het laatste moment een winnaar tevoorschijn kwam. Veel wedstrijden waren van een erg hoog niveau. Als ik eraan terugdenk, loopt het kippenvel bijna over m’n rug. Vooral partijen die werden beslist op het mentale vlak waren mooi. Soms stond je hopeloos achter, maar door gewoon stug door te gaan en je niet gek te laten maken, werd uiteindelijk toch nog een overwinning uit het vuur gesleept. Op die manier wonnen mijn maatje en ik ook het laatste toernooi dat in het jeugdhonk werd georganiseerd, in de herfst van 2000. Het stond 2-2 in wedstrijden en in de allesbeslissende partij stonden we achter. Uiteindelijk wonnen we op het nippertje met 10-9. Een mooie afsluiting van de jeugdhonkperiode. Afsluiting, omdat het jeugdhonk langzaam in verval was geraakt en de kerkenraad eindelijk zijn toestemming had gegeven voor een verbouwing. Anno 2003 is die verbouwing nog steeds niet afgerond en staat het tafelvoetbalspel in een kelder onder een dikke laag stof…

All Quiet on the Western Front

Gisteravond heb ik met mijn culturele (stap)maatjes de film All Quiet on the Western Front bekeken, een verfilming uit 1979 van het beroemde boek ‘Im Westen nichts Neues’ van Erich Maria Remarque. De schrijver heeft in het boek zijn ervaringen verwerkt uit de Eerste Wereldoorlog. Ik heb het boek niet gelezen, maar Pulpeet was er enthousiast over en kwam gisteren met de dvd aanzetten.



De Eerste Wereldoorlog is een van de meest krankzinnige oorlogen in de geschiedenis van de mensheid. Een hele generatie jongens werd in de kiem vermorzeld en geofferd aan de immer hongerige kanonnen. Uiteindelijke balans: 10 miljoen doden, voornamelijk gevallen op een beperkt strijdtoneel. En waarom? Het absurde, hopeloze en tragische van deze oorlog is het thema van Remarque. Eigenlijk had ik liever eerst het boek gelezen, maar de film was er niet minder boeiend om. Hij gaat over de lotgevallen van een groep schoolvrienden in de loopgraven van Frankrijk. Een voor een vallen ze ten prooi aan de bommen, kogels en het vreselijke mosterdgas. Opmerkelijk moment in de film is wanneer de hoofdpersoon Paul Bauer in een kuil belandt met een Fransman. Hij verwondt hem dodelijk en wanneer hij in de papieren van de Fransman snuffelt, beseft hij dat ze eigenlijk niet veel van elkaar verschillen en dat de oorlog waanzin is. Een ander tragisch gedeelte is wanneer Paul op verlof is in Duitsland, maar niemand hem begrijpt. De mensen thuis hebben een rooskleurig beeld van de oorlog en hebben geen idee van de verschrikkingen aan het front. Paul besluit terug te gaan naar zijn makkers in de loopgraven. Alleen daar heeft het leven voor hem zin.

‘All Quiet on the Western Front’ was al met al een mooie film, waarin Ian Holm (Bilbo in ‘The Lord of the Rings’) overigens de rol speelt van de sadistische korporaal Himmelstoss. Ben benieuwd naar het boek.

[Pulpeet]

Wat een melancholie! Als ik dit lees, voel ik de stokken van het tafelvoetbalspel weer in mijn handen. Het is echt jammer dat dat ding nu niet gebruikt wordt. Het duurt jaren eer het hoge niveau van toen door de huidige jeugd geëvenaard zal worden. Als ze er al aan beginnnen... Maar zodra het spel een plekje in het verbouwde honk gekregen zal hebben, zullen wij als oudgedienden er ongetwijfeld ook weer regelmatig te vinden zijn. Desnoods midden in de nacht.

Dat honk is inderdaad een memorabele plaats. Wat zich daar allemaal afgespeeld heeft is voldoende om avonden bij het haardvuur over te vertellen. De teloorgang van het honk is dan ook een triest verhaal. Door een zeer moeilijk te traceren lek, kwam er veel vocht het honk in. Hierdoor werd het er zeer muf en sloegen allerlei delen van het interieur aan het rotten. Bovendien groeiden er op een gegeven moment paddestoelen uit de vloerbedekking. De kerkelijke molens draaien zeer langzaam. Toen er al twee jaar sprake van was dat het honk verbouwd zou moeten worden, en er nog steeds niets ondernomen was, hebben we maar een noodbrief aan de kerkenraad gestuurd:

quote:

Mijne heren,

Het is u allen bekend dat het jeugdhonk een grote opknapbeurt nodig heeft. Daar deze ingreep echter al geruime tijd op zich laat wachten hebben diverse rottingsprocessen hun kans schoon gezien om lustig te gaan rotten. Bovendien is het jeugdhonk een waar schimmelparadijs geworden. Na plaatsing van vitrines zou er een prachtig museum met de meest exotische schimmelsoorten van te maken zijn, met als grootste bezienswaardigheid de paddestoelen die in de vloerbedekking een zeer geschikte voedingsbodem gevonden hebben en er lustig op los floreren.

Daar kinderen waar op gepast moet worden en ook jongeren die op zichzelf proberen te passen, niet zo goed gedijen in ruimten waar de natuur zich in haar meest bizarre uitingsvormen toont, roepen wij u luide toe: DOE SNEL IETS!!!!!!!!

met vriendelijke groet,
de secretaris der jv.

Dit heeft geholpen. We zijn nu drie jaar verder en de verbouwing lijkt zijn voltooiing te naderen. Ik hoop dat het nieuwe honk weer de centrale plaats in het jeugdwerk krijgt, die het vroeger had.

[Santaarnpaal]

Als ik de stukjes lees van Pleun en Pulpeet word ik ook erg weemoedig. Het jeugdhonk waarin ook ik jarenlang een nuttige en fijne zaterdagavond besteding vond. Zeker het tafelvoetbal was een aangenaam tijdverdrijf.

[izzewizze]

Hoi Pleun,

Nog effe terug naar de nineties week. Je schreef daar over Mylene Farmer. Inderdaad een grootse artieste ik heb zelf alle cd's van haar. Opmerkelijke overeenkomst met Enigma ook zij heeft nogal moeite met de Katholieke kerk en dat behoorlijk van haar afgeschreven en gezongen. Sowieso valt mij op dat er nogal wat mensen zijn die slechte herinneringen hebben aan de rooms katholieke kerk. Dj Isabelle is er ook één van.

Verder leuk deze weblog, succes en doorzettingsvermogen gewenst.

[Pleun]

quote:

op 25 May 2003 20:03:00 schreef izzewizze:
Hoi Pleun,

Nog effe terug naar de nineties week. Je schreef daar over Mylene Farmer. Inderdaad een grootse artieste ik heb zelf alle cd's van haar. Opmerkelijke overeenkomst met Enigma ook zij heeft nogal moeite met de Katholieke kerk en dat behoorlijk van haar afgeschreven en gezongen. Sowieso valt mij op dat er nogal wat mensen zijn die slechte herinneringen hebben aan de rooms katholieke kerk. Dj Isabelle is er ook één van.

Ik heb altijd al vermoed dat Mylene Farmer 'iets' had met de katholieke kerk. Haar teksten zijn nogal cryptisch vind ik, maar dat ze soms over het geloof gaan is wel duidelijk. De tekst van 'Agnus Dei' is een voorbeeld van wat je bedoelt denk ik. De laatste 2 zinnen betekenen vermoedelijk dat Mylene afstand neemt van God en het geloof.

Agnus Dei

De mutilation
En soustraction
Agnus Dei
Te voir en chair
J'en perds la tête

De mutilation
En convulsion
Te voir ici
Quelle hérésie
Les bras m'en tombent

De mutilation
En génuflexion
Excommuniée
J'ai les pieds et
Les poings liés

De mutilation
En extrème onction
Agnus Dei
Moi l'impie
Je suis saignée aux quatre veines

"Agnus Dei
Qui tollis
Peccata mundi
Miserére nobis
Miserére nobis"...

Je m'éloigne de tout
Je suis loin de vous...

[Marloes]

quote:

op 23 May 2003 18:51:30 schreef vaneccles:
Ga dan ff naar www.facingthechallenge.org.uk

Verbeterde link: http://www.facingthechallenge.org/matrix.htm

[izzewizze]

Over Mylene Farmer is wel meer te zeggen. Als ik eens tijd heb zal ik wel eens wat opdiepen. In Frankrijk is ze razend populair en er zijn talloze fansites. Haar teksten zijn nogal cryptisch en de uitleg is zeer divers. Ik heb ook een aantal dvd's van haar en een aantal video's zijn nogal omstreden. Mylene Farmer speelt in haar video's en films met het zogenaamde 'fin de siecle' principe een mengeling van melancholie en decadentie (in de ware betekenis van het woord), dit levert nogal mysterieze teksten op met prachtige melodieën. Herinneringen aan lang vervlogen tijden. Tijden die geweest en nooit weer terugkomen alhoewel je daar ergens toch nog wel naar verlangt.

[Pleun]

Ben zeer benieuwd naar wat je gaat vertellen over Mylene Farmer izze, het verbaast me iig niet dat ik haar muziek goed vind. Het mysterieuze heeft me altijd getrokken, al dan niet bewust.

Heb je onderstaande cd ook? Het is de registratie van een concert uit de 'Mylenium Tour', die ik best graag zou willen hebben...



Dan nu over mijn belevenissen van vandaag. Heb een redelijk druk dagje gehad. Voor het Feyenoordblad waar ik voor schrijf, moet ik deze week twee artikelen schrijven. Een artikel betref een interview met de man die verantwoordelijk is voor de veiligheid in de Kuip. Het interview was in het restaurant van het Maasgebouw, waar ook de kantoren en het Home of History van Feyenoord zich bevinden. Het gesprek ging redelijk. Het onderwerp veiligheid boeit me niet zo en dan is het altijd lastig om goede vragen te stellen. Na afloop nog even een kijkje genomen bij het trainingsveld. De middagtraining was zojuist afgelopen en de spelers werden omringd door een schare fans die een fotootje wilden maken of om een handtekening vroegen. Veel aandacht ging uit naar Pierre van Hooijdonk, Paul Bosvelt en het meisjesidool Robin van Persie, die allen geduldig de supporters tevreden stelden. Mooi om te zien dat de voetballers van Feyenoord zich niet gedragen als sterren, maar gewoon ‘aanraakbaar’ zijn voor de mensen. Het zou door het Legioen ook niet getolereerd worden als spelers sterallures zouden krijgen, Feyenoord is een club van het volk.

Het andere artikel dat ik moet schrijven, is een bespreking van het boekje ‘De liefde die Feyenoord heet’ van Ronald Giphart. Echt van harte doe ik dit niet, omdat ik een afkeer heb van deze auteur, die voornamelijk schrijft over sex en behoorlijk grof is in zijn taalgebruik. Ik had ‘m wat vragen gesteld over het boek via e-mail, die ie vanmorgen keurig beantwoordde.

Vanavond was er alweer een inspraakavond over het parkeerbeleid van de gemeente. Echt veel zin had ik er niet in, ik was liever op een terrasje gaan zitten met een ijskoud witbiertje. Gelukkig duurde de avond maar twee uur.

[izzewizze]

quote:

op 27 May 2003 00:13:38 schreef Pleun:
Ben zeer benieuwd naar wat je gaat vertellen over Mylene Farmer izze, het verbaast me iig niet dat ik haar muziek goed vind. Het mysterieuze heeft me altijd getrokken, al dan niet bewust.

Heb je onderstaande cd ook? Het is de registratie van een concert uit de 'Mylenium Tour', die ik best graag zou willen hebben...

Ik heb de cd (in een heel bijzondere verpakking) en de dvd. Je kunt bij Amazon nagenoeg alles bestellen van Mylene Farmer.

[Pleun]

Jeugdweekend

Het is Hemelvaartsdag en traditioneel is dat de tijd dat de jeugdvereniging van onze kerk op jeugdweekend is. Dit jaar bivakkeert de jeugd in Ermelo. Omdat mijn laatste jeugdweekend alweer een tijdje achter me ligt, tover ik nu een verhaal uit de oude doos uit mijn pc.

Mei 1995. De jeugd (+- 100 man/vrouw) van de Vlaardingse Nederlands Hervormde wijkgemeente Grote Kerk II is neergestreken in het dorpje Noorden, gelegen midden in het Groene Hart aan de Nieuwkoopse Plassen. Ik, en enkele andere voetballiefhebbers, maken ons op de woensdagavond van aankomst enigszins ongerust of we de finale van de Champions League wel kunnen zien. Ajax moet het daarin opnemen tegen het Italiaanse AC Milan. Weliswaar zijn wij allen voor Feyenoord, deze wedstrijd willen we toch niet missen. Het gebeurt natuurlijk niet ieder jaar dat een Nederlandse club in een Europacupfinale staat. We besluiten er tussenuit te piepen en op zoek te gaan naar een cafeetje waar de wedstrijd wordt vertoond. Het geluk is met ons. Al snel vinden we een stampol dorpscafé waar de finale op een groot scherm te zien is. Het gros van de bezoekers heeft een Amsterdams accent, maar dat mag de pret niet drukken. Ajax wint de wedstrijd en het bier vloeit rijkelijk. Bij terugkomst staat de voorzitter van de jv ons al op te wachten. Hij  kijkt ernstig en spreekt zijn afkeuring uit dat we niet hebben deelgenomen aan het programma. Ach, hij is geen voetballiefhebber en snapt totaal niet welke impact een dergelijke wedstrijd heeft. Wij voetbalzondaars voelen ons zeer voldaan en hebben een geweldige avond gehad.

De omgeving van Noorden is zeer waterrijk en de volgende dag staat er, niet geheel verrassend, een roeitocht op het programma. Het is een legendarische uitstapje geworden, dat om de zoveel tijd weer wordt opgerakeld door Noorden-veteranen (“weet je nog, toen we gingen roeien in Noorden?”)



Het is aardig om allereerst wat te vertellen over de toenmalige generatie Vlaardingse jv’ers. We waren nogal baldadig en stonden erom bekend de meest rare fratsen uit te halen. Iedere jaar gingen we bijvoorbeeld met een grote groep naar het Windroos-weekend in Dalfsen en zo nu en dan maakten we het erg bont. Zo is er een geschiedenis met een fikkie en werd er tevens ieder jaar vuurwerk meegenomen. De huidige generatie jongeren is de braafheid zelve heb ik vernomen, maar in mijn tijd was het altijd feest.

Maar goed, terug naar het roeitochtje. De beheerder van de roeiboten wijst ons vooraf op het feit dat het een natuurgebied is en dat we niet teveel geluid mogen maken vanwege de vogels. Tevens moeten we voorzichtig roeien en niet door de mooie waterlelies varen. U begrijpt het al, van dit alles komt natuurlijk niks terecht. Roeien is een kwaliteit die weinigen van ons goed beheersen, en dus wordt er dwars door de waterlelies gevaren en knallen sommige boten zo nu en dan tegen elkaar op. Behalve het elkaar enteren wordt er flink met water gespetterd en gesmeten en daarbij gaat het er uiteraard luidruchtig aan toe. Een van ons, de Pietje Bell van de jv, heeft zelfs een stadiontoeter bij zich waar hij lustig gebruik van maakt. Later blijkt dat ongeruste omwonenden massaal naar de beheerder van de roeiboten gebeld te hebben vanwege het getoeter en het lawaai.

Ik bevind mij met drie makkers in een roeiboot en we raken langzaam achterop. Opeens zien we tussen het riet een dode karper drijven, die uitpuilt van de maden. Een weerzinwekkend gezicht. Een van mijn roeimaatjes komt op het sadistische idee om de vis mee te nemen en na afloop in het bed te verstoppen van een jongen waar hij nog een appeltje mee heeft te schillen. Ik ben de enige die protesteert (ik ben bang voor vissen), maar het haalt niks uit. De vis (of beter: de overblijfselen van de vis) wordt met zijn staart d.m.v. een stuk touw aan de boot vastgemaakt en meegesleept. Het roeien wordt hierdoor niet vergemakkelijkt en we belanden om de haverklap in de kant. De continue aanblik van de smerige karper is geen pretje, maar bij het vooruitzicht dat de half vergane vis uiteindelijk zal belanden in het bed van de bewuste jongen, verkneukelen mijn maatjes zich. Wanneer we als laatste aankomen bij het roeibotenverhuurbedrijf, staat er een woedende roeibotenman op de kade. Hij is helemaal over de rooie door onze misdragingen (een jongen kwam zelfs achter de boot aangezwommen) en wordt nog kwader als hij ziet wat we bij ons hebben. Hij geeft ons een vuilniszak en eist dat we de stinkende vis meenemen, anders belt hij de politie. Mijn makkers hebben opeens veel minder zin in hun snode plan en schuiven elkaar de bal toe. “Haal jij hem maar uit het water. Nee doe jij het maar, het was jouw idee!” Zo gaat het even door, maar uiteindelijk belandt de vis, inclusief de halve inhoud van de sloot, in een vuilniszak. De zak is nog best zwaar en met twee man slepen we hem achter ons aan. Halverwege vragen we ons af waar we eigenlijk mee bezig zijn en dumpen de vuilniszak met zijn smakelijke inhoud ergens in het riet. Voor de eerlijke vinder…

Bij terugkomst is iedereen allang aan de maaltijd bezig. Men denkt dat we onderweg in een cafe zijn beland. Geen gekke gedachte, maar de waarheid is een tikkeltje bizarder. Het zal de lezer niet verbazen dat het de eerste en enige keer is geweest dat het jeugdweekend in Noorden was. Onze naam was voorgoed naar de knoppen. Voor veel generatiegenoten is het jeugdweekend van 1995 het leukste dat ze hebben meegemaakt en dat geldt zeker voor mij.

[Santaarnpaal]

Ik denk dan het jeugdweekend in Noorden mijn leukste jeugdweekend was. Die roeitocht was idd onvergetelijk. Ik zat in de boot met die gast met die stadiontoeter en hij was het ook die achter de boot aanzwom toen we terug kwamen bij de botenverhuur met die van woede kokende botenverhuurpief. Bij ons ging hij ook behoorlijk te keer omdat er nog al een redelijk volwassen man in de boot zat en die botenpief hem aanzag als leidinggevende. "Is dit nou een CHRISTELIJKE jeugdvereniging" hoor ik die vent nog blaffen tegen hem.
Die dropping was trouwens ook onvergetelijk toen. Normaal waren de meeste droppings in een bos maar omdat dit niet echt voorhanden was in de omgeving van Noorden werd het een dropping in de polders daar. Het was nogal mistig en je zag in het donker amper een hand voor ogen. Op den duur liepen we door een weiland waar we koeien vlakbij hoorde loeien en grazen en kikkers kwaken maar door die dikke mist zagen we ze niet. Onderweg kwamen we nog een cafeetje tegen en toen we binnen waren deed de barkeeper de deur op slot. Het was bijna sluitingstijd. De groep die iets later kwam had pech want ze mochten er niet meer in.

Ik krijg een foutmelding bij die link naar dat botenverhuurbedrijf   Blijkbaar is hij nog steeds boos op ons  

[Pulpeet]

quote:

op 29 May 2003 15:33:34 schreef Santaarnpaal:
De groep die iets later kwam had pech want ze mochten er niet meer in.

Wat des te pijnlijker was, omdat het goot van de regen. Ik ben nooit meer zo nat geweest als toen.

[Pleun]

quote:

op 29 May 2003 15:33:34 schreef Santaarnpaal:
Ik krijg een foutmelding bij die link naar dat botenverhuurbedrijf   Blijkbaar is hij nog steeds boos op ons  

Hij doet 't nu wel. Ik had een spatie over het hoofd gezien...

quote:

op 29 May 2003 15:36:21 schreef Pulpeet:
[...]

Wat des te pijnlijker was, omdat het goot van de regen. Ik ben nooit meer zo nat geweest als toen.

Idd. 't was een erg waterig jeugdweekend.  

[Pleun]

Lantarenpaal

Vanmiddag knalde ik bijna tegen een lantarenpaal. Hoe is dit nu mogelijk?, vraag je je misschien af. Wel, er zijn verschillende redenen waarom mensen tegen lantarenpalen lopen. De voornaamste zijn:

1) je ziet een leuk meisje lopen;
2) je loopt jezelf te bewonderen in een etalageruit;
3) je loopt te dromen;
4) je bent blind en zo stom geweest om je stok te vergeten.

De eerste drie redenen zouden op mij van toepassing kunnen zijn, maar in dit geval liep ik naar m'n spiegelbeeld te kijken in een etalageruit. Op het laatste moment bespeurde mijn radar een langwerpig, rechtopstaand object: de lantarenpaal. Een hardhandige ontmoeting bleef gelukkig dus uit.

Sorry voor dit flauwe verhaaltje, maar het is ook zo warm.