quote:
Generaties lijkt me. Het is de generatie x grofweg gezegd die deze generatie heeft opgevoed. En de late babyboomers. Maar we kunnen natuurlijk niet net doen alsof de generatie babyboomers niet heeft meegedragen aan het ontwikkelen van de huidige maatschappij, met haar pijnpunten.
En niet alleen dat, ook technische ontwikkelingen bijvoorbeeld die het leven hebben veranderd.
quote:
Dit zeg ik overigens als iemand die deel uit maakt van deze generatie.
Van de jeugd neem ik aan?
Wat vind je zelf van het tweede citaat van de schrijfster van dit commentaar?
Ik heb geen goed gevoel over de manier waarop onder ander jij zo duidelijk alleen maar negatief bent.
Om te proberen iets meer duidelijk te maken waar dat gevoel vandaan komt even iets uit
een artikel waarin Martijn Lampert die aan dit boek meewerkte aan het woord komt.
Het gaat over het nieuwe idealisme bij de jeugd dat anders is dan het oude idealisme. Ze gaan heel pragmatisch om met 'iets goeds doen in een ander land', ze doen het even en gaan daarna weer iets heel anders doen. Het lijkt wel alsof ze het voor zichzelf doen.
Ondertussen blijkt dat 'iets goeds willen doen' en daar zingeving aan te ontleden volgens onderzoek iets te zijn wat in deze tijd onder alle generaties te zien is.
een stukje uit dat artikel:
quote:
Tegelijkertijd blijkt dat elke generatie weer op zijn eigen manier aansluit bij de tijdgeest. 'Je ziet dat mensen de definitie van waarden die ze ontwikkelen in hun adolescentie hun hele leven blijven koesteren. Ook al verandert de tijdgeest. Wie de oorlog heeft meegemaakt, blijft zuinig, ook in tijden van overvloed. Ben je gezagsgetrouw opgevoed, dan blijft de burgemeester een figuur met autoriteit.'
Ook de babyboomers van de protestgeneratie houden nog immer vast aan hun waarden van toen: protest als middel, overtuigd van eigen gelijk, gericht op structuren en geloof in maakbaarheid. Bracht die overtuiging van eigen gelijk over een maakbare wereld hen dertig jaar geleden in aanvaring met de generatie boven hen, nu staat deze kijk op de wereld de aansluiting bij een nieuwe generatie idealisten in de weg.
Ik ben bang dat er veel aansluiting te kort is naar de jeugd toe. Ik zeg niet dat er niets mis is met de jeugd. Misschien wel heel veel. Maar ik erger me eraan dat wij vaak niet doorhebben dat we ook iets moeten doen aan onze kijk op hen.
Hoogleraar Arjo Klamer, een late babyboomer, zei laatst in een bijeenkomst waar ik was, dat hij zich ergert aan de manier waarop zijn leeftijdgenoten over de jeugd praten. Zo heel erg alleen vanuit hun gezichtspunt. En hij vertelde dat als hij zijn leerlingen vroeg hoe ze wilden dat hij lesgaf, ze zeiden: streng.
Ja, dan is dat (dat ze die leiding gemist hebben) de schuld van de generatie die hen opvoedde, daar zijn we het over eens. Al zitten er in die opvoeding natuurlijk ook goede kanten. Ik denk ook veel kanten die beter zijn dan hoe de generatie voor hen opvoedde. Lijkt me sterk als het alleen maar slechter was. Maar als we heel erg denken vanuit de gedachte: het zal allemaal alleen maar slechter worden (waar we als christenen misschien wel eens te snel de neiging toe hebben, al staan we daarin niet alleen), dan kunnen we zomaar gaan denken dat de jeugd ook helemaal geen leiding meer wil. Terwijl ik dat betwijfel.
