quote:
Complexe materie??In veel gevallen worden overwegingen en gedachtengangen erg bemoeilijkt doordat er geen vrijheid is om eenvoudig de bijbelse normen te volgen: dat wil zeggen er zijn specifieke belangen of interesses die worden gerespecteerd, getolereerd, of gediend, waardoor een eenduidig volgen vaak bemoeilijkt wordt. Veel studie doet daarom niet altijd leiden tot een scherper inzicht, en meer begrip van de complexiteit van de concrete overwegingen in een concrete situatie leidt maar al te vaak tot minder begrip van de norm..
In samenhang met je ‘studie’ over de positie van de vrouw een paar kanttekeningen bij jouw gedachtenlijnen.
Is deze discussie theoretisch of abstract of op het niveau van haarkloverijen?De discussie zoals we die voeren kan enigszins academisch lijken, zeker ook als het gaat om een scheppingsorde van voor de zondeval. Ieder geeft dan een paar overwegingen en een eigen mening; we zeggen allemaal wat waars, en vervolgens blijft ieder met het gevoel dat de verschillen marginaal zijn, en de discussie niet zwaarwegend. De reden waarom ik dieper op de discussie inging is echter omdat naar mijn oordeel de discussie niet gaat over iets kleins of onbetekenends, maar dat het ten diepste gaat om de keuze voor God tegenover de keuze voor de satan.
quote:
Uitgaande van "de paradijselijke situatie"
Dan is Gods wil richtinggevend op het moment dat wij ons vrijwillig richten naar Gods wil, maar normgevend op het moment dat we dat NIET doen (dan geldt: "Gods wil is Wet")....
Is er normloosheid in het paradijs?Een norm is geen begrip ontleend aan de zondeval, maar een begrip ontleend aan de wil van God. De norm is: gij zult de Here uw God liefhebben met geheel u hart en met geheel uw ziel. Die norm geldt ook voor de satan en zij geldt ook in de hemel. Wie zonder zonde is die doet dat geheel vanuit de vrije wil. Jezus deed dat uit vrije wil. Adam en Eva deden dat ook uit vrije wil. Satan mag niet zondigen, maar deed dat wel. Adam en Eva mogen niet zondigen maar deden dat wel. Maar Jezus de tweede Adam mocht niet zondigen en deed dat ook niet. En wie één is in Jezus – voor zover hij één is in Hem – haat de zonde en doet ze niet. Maar de wil van de mens is tegengesteld aan de wil van God, en alleen door onze éénheid in Christus kunnen we ons beroepen op onze goede wil die Christus zoekt. Dat is de wil die ons het eeuwige leven opent, hoewel ons lichaam reeds met beide benen in de dood staan, en dat is de wil die onze vrijheid opent en deze richt op God, hoewel ons lichaam slaaf is van de zonde tot de dood erop volgt. Het is niet een geringe dwaling, maar de directe leugen-misleiding van de satan in het paradijs om de vrijheid ontstaan in éénheid met Christus tegenover God de Vader te stellen door te stellen dat deze vrijheid geen norm kent. En het is niet een geringe dwaling maar de directe leugen-misleiding van de satan in het paradijs om de kennis van God te stellen boven de norm.
De norm gaat van God uit en zij hoeft geen uitleg in het paradijs. En de norm blijft van God uitgaan tot vandaag de dag, maar zij behoeft juist ook voor hen die één menen te zijn in Christus steeds en voortdurend ijking en bestudering, opdat we continue ons bekeren tot de norm van God. Die norm is de liefde en zij is door God neergelegd in de tien geboden die EIGENHANDIG door God zijn geschreven, in de ark van het verbond zijn neergelegd en sindsdien wordt meegezeuld door het volk van Israël. Deze geboden waren van het begin af aan niet bedoeld om het volk te straffen, maar om de liefde te bewerken. Van een bedeling waarin er gewerkt werd met verzoening via offerwetten, kwamen de geboden in een systeem waarin de verzoening reeds is volbracht en de reinheid van Godswege smetteloos. Die geboden dat zijn de geboden die in de nieuwe bedeling in het hart wordt geschreven van hen die
menen één in Christus te zijn. Menen wij dat? Maak daarmee dan menens!
quote:
Hier geldt een uitspraak als die van Paulus: U zegt: ‘Alles is toegestaan.’ Zeker, maar niet alles is goed. Alles is toegestaan, maar niet alles is opbouwend. Wees niet op uzelf gericht, maar op de ander.
Is ongehoorzaamheid Toegestaan?Is het geoorloofd om ongehoorzaam te zijn? Door de definitie van christelijke vrijheid uit te rekken tot voorbij de bedoeling en strekking van de woorden van Paulus tot voorbij de 10 geboden, maak je van Paulus een normloze; een tegenstander van God. Ook de satan hield Adam en Eva voor: alles is georloofd, maar het is niet nuttig om God tegen je in het harnas te jagen. Oh, en zie eens: er is wel degelijk nut: Je krijgt Godskennis van goed en kwaad ! De satan verhoogt de mens om God te verlagen, zoals hij ook wilde doen met Jezus tijdens de verzoeking in de woestijn. Het kwaad is niet dat hij liegt – het was in zekere zin waarheid – maar het kwaad is dat hij aanzet tot ongehoorzaamheid aan God.
quote:
Een "buitenstaander" zou nog kunnen roepen: "wat IS dat dan voor een "vrijheid"??" Alles kan, maar alleen datgene "mag" dat past binnen Gods wil.... Dat is geen echte vrijheid..... Paulus antwoord: wat God wil, dat is hetgene dat "goed" is, "opbouwend, en gericht op de ander en niet op zichzelf"....
Is ook Geestelijke vrijheid om te kiezen tegen God?Wie zeker weet dat hij dood gaat, en ook zeker weet dat de dood reeds deels uitmaakt van zijn bestaan, kan moeilijk volhouden dat bevrijding van de dood tot een eeuwig paradijselijk leven zonder pijn en zorg, géén bevrijding biedt. En als je dan – wat jij doet – de vrijheid om te kiezen tegen God probeert te vangen onder de definitie van christelijke vrijheid, maak je van de christelijke vrijheid geen ruimer maar juist een beperkter begrip. Vrijheid om te kiezen tegen God is geen vrijheid, maar revolutie en opstand en des duivels. De bijbel noemt dat gevangen worden in slavernij. Maar de vrijheid om als kinderen van God vrij te kiezen voor het gebruik van de schepping, is een christelijke vrijheid en die wordt pas tot zelfopgelegde beperkingen als we zien dat de vrijheid anderen doet struikelen. In de verwarring van die twee begrippen moet je niet Paulus als woordvoerder van de verwarring opvoeren. Paulus zegt tegen degenen die klagen over de vrijheid als over de vleespotten van Egypte: laat ons Christus niet verzoeken, gelijk ook sommigen van hen verzocht hebben, en werden van de slangen vernield. En murmureert niet, gelijk sommigen van hen gemurmureerd hebben, en werden vernield van den verderver. En Paulus boodschap is voor jou eerder: Je bent niet vrij om te doen wat je wilt. Geenszins! Je bent bevrijd van de zonde die in je is en ook in je blijft. Dát wel. Maar je bent níet bevrijd om in de zonde te blijven en je bent niet vrij om voor de zonde te mogen kiezen. Wie is bevrijd van de zonde, vrijgekocht met het kostbare bloed van Jezus Christus onze verlosser, die is een dienstknecht van God, en volgeling van de weg van Jezus Christus. De vrijheid in welke wij deelnemen brengt ons een vrij geweten en een open gemoed om elke situatie van dit leven te doorstaan en een vrij komen tot de troon van God de Vader, hoewel ons lichaam geknecht en gevangen is in de dood. Die vrijheid is ook door de gelovigen steeds opnieuw verworpen en ingeruild voor gevangenschap onder het juk van de satan, bevestigende de dood welke wij reeds in dit leven smaken. Dát is ook waar Paulus het over heeft als hij spreekt over de vrijheid.Want het geloof gaat over de dingen die wij niet zien, en welke wij alleen kennen in eenheid met het Woord van God. En de mens ziet slechts wat voor ogen is en wil allerlei geestelijke zaken reeds nu zien en smaken; liever dan tot de wederkomst van Christus te waken. Wie heeft de gave om de geesten te onderscheiden? Laat hij dan ook geestelijk handelen! Kijk om je heen en oordeel zelf.
Is deze aarde een toonbeeld van het lijden of het toonbeeld van de liefde?Als je over het nut van ons lijden en onze liefde nadenkt kun je ook begrijpen dat juist onze benauwdheid in het aardse leven een middel en een werktuig is om aan God te laten zien dat wij werkelijk van hem houden en onze hoop en geloof en liefde alleen richten op Hem. Want als onze eeuwige bestemming ingaat, zijn wij als Adam en Eva; niet meer in de gelegenheid onze liefde en trouw aan God te bewijzen als het erop aankomt, dat is bij God’s afwezigheid – omdat we dan in heelheid, ongebrokenheid en zuiverheid altijd bij God zijn. Maar nu zijn de gelovigen verlaten in de duisternis, gewag makende van het Koninkrijk dat is aangebroken en de dood die is overwonnen, bij wie een Goddelijk licht doorbreekt als heraut en toonbeeld van de heerlijkheid en liefde bij de mensen van het geloof. De schepping biedt dus de ruimte om de liefde voor God te tonen, te bewijzen, en aan anderen te verkondigen. Hoe groter de de ellende van de schepping, hoeveel te meer de eer die God wordt gegeven in hen die Hem aanbidden en dienen. Want de dood waarin heel de schepping zucht en wankelt, zij is reeds overwonnen voor een ieder die het aannemen wil en genade en een eeuwig leven ook verkrijgbaar voor een ieder die het, geraakt door de Geest, zoekt. Ziedaar de nog altijd in 2010 glanzende heerlijkheid en bestemming van een verworpen schepping die reeds millenia geleden tot de dood is veroordeeld.
quote:
In de scheppingsorde is de plaats van de vrouw NAAST [en niet onder] de man (en vice versa).
Schiep God schiep man en vrouw zonder onderlinge orde?Aangezien je uitgangspunt wel logisch past in de maatschappij, maar géén bijbelse basis heeft, moet je met bewijzen komen. Dat de man naast de vrouw staat en de vrouw naast de man is géén dragend argument om geen orde te willen zien, maar is een bewijs ervan dat de man een gelijke in soort kreeg en geen omgang hoefde te hebben met aapachtigen, of andere beesten, die duidelijk niet een gelijke in soort zijn. De tekst over been van mijn been etc. roept wel een emotie van gelijkheid op, maar de tekst gaat helemaal niet over de vraag of een van beide het hoofd is van de ander. Maar zij gaat over de vraag naar de herkomst van de mens en de eenheid die de mens vormt met een ander mens. En daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en hij zal één zijn met haar.
Dat wat dus in deze tekst ingelezen wordt is in het geheel niet onderbouwd, en het tegengestelde kan evengoed ingelzen worden: Van het scheppingsverhaal gaat een geest uit van orde en zuiverheid. Als er een orde is, dan is er een hoofd. De slang sprak de vrouw aan, niet de man. God sprak de man aan, niet de vrouw. De man is de eerstgeborene, geschapen naar God’s beeld. De vrouw is gemaakt tot hulp van de man. De man spreekt over de vrouw die hij gekregen heeft van God. Als je er helemaal niets in wilt leggen, zul je dit ook niet voldoende dragend vinden. Maar om dan
het tegengestelde te doen dragen door de overweging van de man dat de vrouw een aan hem gelijke is, gaat verder dan inlegkunde en is onrecht doen aan de context. Dus:
je kunt niet uit deze afleiden of aannemelijk krijgen dat de man en de vrouw helemaal géén onderlinge gezagsverhouding kenden.quote:
Maar mijn argument gaat m.i. verder dan "het één zijn in Christus"... Wat ik bedoel te zeggen, is dat het uit maakt of we ons laten leiden door onze eigen wil (het aan het begrip "Christelijke vrijheid" een volkomen zelfzuchtige draai geven), of laten leiden door de Geest (zie Rom 8:1-11). En dan wordt m.i. kernwoord "agapè"... De Geest brengt ons uiteindelijk (in Christus) terug in de "door God gewenste staat":
Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest (Rom 8 ).
Heeft de wet afgedaan, en is zij onnut voor wie in de Geest is?Wie zich laat leiden door de Geest, zal God, en degene die over hem gesteld is, en ook de naaste dienen. Dus ook de engelen die God’s wil uitvoeren, en ook de schepping die God’s adem draagt, en ook de man of elk ander wezen, die God’s wil dienende, ons vragen of taken stelt. De Wet dient om ons de richting te wijzen, en de Wet was niet in staat om zodanig de richting te wijzen dat wij in onze lage staat haar naar behoren konden voldoen, noch ook de Geest ervan vatten, doorleven, en zodanig invulling geven dat de norm achter de Wet behoorlijk wordt gediend. In dit verband is de bergrede in Mat.5 een eye-opener voor een goed begrip van wat de wet wil doen met de mens en wat de mens moet doen met de wet. En dan roept deze tekst op om de vrijheid die wij hebben gekregen door het duur betaalde bloed van de eerstegeborene Zoon van God, om die vrijheid te gebruiken om de doen wat is naar de wil van God. Wat is de wil van God? dat zegt jouw tekst ook in vers 7: Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich der wet Gods niet; want het kan ook niet. Maar wie de Geest volgt, onderwerpt zich aan de wet, die zegt: Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods. Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader! Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.
Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden.
Paulus is niet meer van deze tijd? Onderwerp: het gezag is van Godswege: elk stukje schepping, en elke beeest, en elk mens heeft een eigen plaats in een orde waarin de mindere zijn bestemming krijgt onder aanwijzingen van de meerdere.
Ik stel dat de Wet de liefde van God laat zien.
Ik stel dat de Wet het gezag benoemt.
Ik stel dat het gezag van Godswege is.
En ik stel dat alleen de satan er behoefte aan heeft om de liefde tegenover de wet te stellen. Elk wegnemen van de orde die God heeft ingesteld is revolutie en een kiezen voor de satan.
Uitgaande van die stellingen zijn dus de opmerkingen van Paulus geheel in lijn met de liefde van God, zij het wel dat hij nadrukkelijk de praktische kant benoemt.. Als hij zegt: “het staat lelijk”, zegt hij ook daar en in die cultuur van toen niet dat er een straf gegeven moet worden, of dat er gezondigd wordt. Nee, maar hij zegt o.a. dat het niet sierlijk is. Maar het is de dwarse onwillige geestelijke puber die van de teksten van Paulus eerst maakt dat je ze MOET doen om zalig te kunnen worden; wat Paulus niet zegt, en dan vervolgens dat ze MOET verwerpen omdat ze te rigide zijn voor onze hoogontwikkelde beschaving (ahum). Maar wie zich onderwerpt aan het gezag, heeft absoluut niet de behoefte of de neiging om argumenten te putten uit “de liefde van God de Vader”, om deze liefdevolle aanwijzingen van Paulus te verwerpen.
Vergelijk het met een katholiek: als de Jezuiet van de Paus krijgt te horen dat wit vanaf nu zwart is, dan gelooft hij dat vanwege het gezag. Dat gezag gaat zo ver dat ook het hart en het geloof bereid is te buigen. Dat is eenzelfde vorm van buigen als wel voorkwam toen hele huizen werden gedoopt. Het gezag had in het geloof zodanig een functie dat mensen niet met onlust en revolutie in het hart bij voorbaat andere opties open hielden, maar het gezag maakte dat de heer des huizes met gezag waar kon maken: “ik en mijn huis, wij zullen de here dienen!” Waar is de krant gebleven die dat als banier hoog hield?
Zijn wij vrij van de wet en vol van de liefde?Je uitgangspunt is de rijkdom en de weelde en de heerlijkheid dat de Geest ons terugbrengt in de staat die God voor ons heeft bedoeld. Voor we hiermee praktische dingen gaan doen, wil ik je erop wijzen dat die heerlijke staat op maar weinig plekken in de bijbel ook bereikt wordt. Het is de mens en zijn ongekend harde hart, en zijn absoluut onbewegelijke harde nek als het gaat om buigen in liefde en buigen voor God; voor Hem die ons doet proeven aan de heerlijke staat waarin Hij ons reeds eerder bracht en ook nu weer wil brengen en waarin de Geest ons ook zal voeren als wij door de geest in vervoering worden gebracht. Het hoeft denk ik geen betoog dat een enorme nederigheid past en een voortdurend zoeken van God, om deze staat van zijn, uit te rollen als format voor ons dagelijks leven. Niet omdat die staat niet heerlijk en liefdevol is, maar omdat wij als kinderen van God reeds waren gevallen voor de satan en in de oude mens nog steeds diensten verrichten aan de satan en als oude mens ook de dood en de zonde dienen en aanhangen boven God. En dat is ook onze natuur, want het leven dat wij sterven is het leven van de dood, en het leven dat wij aannemen is een leven tot de aardse dood, in het geloof en verwachting van een nieuwe andere heerlijkheid die ons eerst ten deel zal vallen na de aardse dood. En de heerlijkheid waarin wij worden geleid reeds hier en nu, is dat wij in Christus de dood overwonnen hebben, en de staat waarin God ons eens heeft gesteld weer terugkrijgen. Zo mogen wij net als Adam en Eva kiezen voor de liefde voor God en het buigen voor zijn wil. En deze keer gaan wij niet het gezag verwerpen dat door Adam en Eva wel verworpen werd. En daar nu, ga jij, en ga ik, de mist in. Want dat gezag verwerpen wij wél. De leer van Christus die ons is toevertrouwd is dat wij weliswaar in Christus een nieuw leven hebben, maar dat tegelijkertijd onze oude mens nog in ons vlees woont, en wij mitsdien ook de zonden begaan die Adam en Eva begingen, en erger. Hier en nu, vandaag, en morgen. Het is door het aannemen van het lichaam van Christus dat wij steeds opnieuw de zonde die ons doet struikelen van ons af laten glijden omdat God ons niet daarop aanziet, maar alleen op onze wil en ons strijden om Christus te volgen die alle zonden op zich nam en onze ziel ook wast van alle zonden.
quote:
De wet
"De wet heeft volgens jou niet gegolden in het paradijs". Dat klopt en dat klopt niet. Ik haalde al Mat 19 aan: Hij zeide tot hen: Mozes heeft u met het oog op de hardheid uwer harten toegestaan uw vrouwen weg te zenden, maar van den beginne is het zo niet geweest.
Ik denk inderdaad dat de mens geschapen was om in een volledige vrijheid te leven. Een vrijwel volledige vrijheid, want het enige verbod was: "eet niet van de boom”…
(…) De Wet, die bestond vanwege "de hardheid van onze harten" bestond niet in het Paradijs. De Wet, als kennis van (de wil van) de Heer bestond wel degelijk in de Tuin!!
De zondeHet paradijs is een plaats van orde. God’s orde. Vanzelfsprekend is het niet alleen het niet eten van de vrucht dat Adam niet mocht doen. Het is elke breuk met God’s orde. Echter door de kennis van God en de aanzezigheid van Gods liefde was er geen wens of behoefte om die orde omver te werpen. Maar in de vrucht was een extra element toegevoegd; de orde of het gezag: namelijk de verleiding in aanzien, en de verleiding om nog dichter bij God te komen, om aan Hem gelijk te worden.
En wat moeten we dan met de tekst over ‘den beginne’ en de scheidbrief en de hardheid van de harten? Het is een manke vergelijking. In den beginne slaat niet op het paradijs. Adam heeft zijn kinderen Niet de toestemming tot scheiden gegeven. De scheidbrief wordt ook nergens een wet van God genoemd. Maar de Wet van God daarentegen is een heilige wet waarvan je niet mag zeggen dat die er is vanwege de hardheid van de harten. Ga maar eens na hoeveel liefde David toonde voor de Wet om haar te doen als dankoffer voor God. Zij toont het patroon hoe de liefde doorwerkt in de praktijk. Maar de scheidbrief breekt definitief met de liefde en bevestigt de liefdeloosheid.
LiefdeWaaruit ken wij de wil van God? Uit de wet van God.
Kunnen wij die wet houden? Nee wij kunnen haar niet houden.
Is de wil van God dan niet te houden?
De Wil van God is dat wij God liefhebben. Omdat wij God liefhebben eren wij Hem en houden wij Zijn geboden. Dat is echter geen gebod voor ons, maar een wens uit liefde en een verlangen tot één zijn met God. Want wij weten dat God goed is en Zijn wet voortkomt uit het goede.
Behagen wij dan God door de wet te houden en daarmee zijn wil te doen en zo zijn liefde te winnen? Nee, niet als het niet wordt gevoed door onze liefde en gezocht door het hart. God heeft ons gemaakt tot mensen die de Geest kunnen krijgen om lief te hebben. Waar de liefde is vervalt het gebod. Een gebod wordt nageleefd vanwege de handhaving van hogerhand. De liefde wordt nageleefd omdat wij het van binnen willen en wij ook branden van verlangen om God te behagen.
Maar als de liefde er is maar het gebod toch niet gehouden wordt, is dat moreel fout?
Nee, wij kunnen het gebod niet houden en zullen in onze inspanningen om de letter van de wet te voldoen stranden. Maar het is het hart dat verlangt om de wil van God te doen, dat ons moreel in de liefde doet zijn, en door ons beroep op Christus voldoen wij in Hem ook aan de gerechtigheid van God die naleving van alle gebod eist.
Sorry; het is te lang; maar ook te veel om in te gaan korten..
