'Mijn indruk is dat we er goed aan gedaan hebben ook als vrijgemaakten bij de Nationale Synode aanwezig te zijn. Mooi om te merken dat door gesprekken allerlei karikaturen over elkaar uit de weg kunnen worden geruimd. Niet door verkeerde ruimhartigheid (waarbij de waarheid in het midden wordt gelaten), maar door betrokken aanwezigheid,' stelt ds. A. de Snoo die namens de GKv aanwezig was bij de Dordtse synode.
Door ds. A. de Snoo
“Broeders en zusters, ik wens uit de grond van mijn hart en bid tot God dat ze zullen worden gered.” Kijkt ook u zó naar uw volksgenoten? De aangehaalde tekst is van Paulus in Romeinen 10. Het ging hem ter harte dat zoveel volksgenoten van hem niet geloofden in Jezus. Daar kon hij niet zomaar aan voorbijleven. ’t Bezorgde hem hartzeer.
Eenzelfde ‘drive’ zat er achter een tweedaagse bijeenkomst die vorige week plaatsvond in Dordrecht. Ze kreeg de wat grootse naam Nationale Synode mee. Maar liefst 52 kerkgenootschappen waren er vertegenwoordigd. Met een dertigtal broeders en zusters uit de vrijgemaakte kerken ben ook ik erbij geweest. Wat was de bedoeling van deze bijeenkomst?
Allereerst om als christenen uit diverse kerken, maar één in het belijden van Christus als ons enige Verlosser, een appèl te doen op de samenleving. Zoiets als: ‘Beste mensen, wij zijn niet beter dan jullie. We hebben er vaak een potje van gemaakt. Maar van één ding zijn wij van harte overtuigd en dat willen we dolgraag met jullie delen: echt gelukkig word je pas, als je leeft met Jézus!’ Laat ik een paar dingen citeren uit het Credo dat zaterdag 11 december werd aangeboden aan minister Donner (en via hem aan de samenleving):
Het Credo
“Wij geloven in de levende God: Vader, Zoon en Heilige Geest.”
Over de Vader wordt o.a. dit gezegd: “Hij is de Schepper en de oorsprong van alle leven. Hij heeft ons de aarde toevertrouwd om die te beheren en te behoeden. (…) Maar waar wij God vergeten en verlaten .. verliezen we de zin van ons bestaan. Daar maakt het kwaad zich breed, in liefdeloosheid, ontrouw en geweld: een wereld die gedoemd is in het oordeel te vergaan. Toch blijft God trouw aan wat Hij schiep!”
Over Jezus Christus:
“God is de Levende, die we werkelijk kennen mogen door zijn Zoon Jezus Christus … Jezus is de rechtvaardige, die de wil van God heeft gedaan en ons deze wil heeft voorgeleefd. Hij heeft onze schuld op zich genomen en gedragen, aan het kruis van Golgotha ons weer met God verzoend. (…) Geen mens is meer een hopeloos geval, want in de muur van dood en schuld heeft Jezus een deur geopend naar de Vader en elkaar.”
Over de Geest:
“Met Pinksteren is de Heilige Geest uitgestort. Hij kwam en Hij komt met een regen van gaven. Hij opent ons oog en hart voor Jezus en maakt voor Hem plaats in ons leven.
De getuigenissen van profeten en apostelen, doorademd van de Geest, leren ons te gaan in Jezus’ spoor, om met vallen en opstaan een leven te leven door Gods genade.”
Signaaltekst
Dit is wát christenen belijden. In een aparte ‘signaaltekst’ is er een verklaring aan toegevoegd die laat zien hoe wij als christenen in de samenleving willen staan. (
www.nationalesynode.nl) Over al deze dingen is in groepen verder doorgesproken. Een mooie ervaring. Het was goed om luisterend naar elkaar te merken hóeveel er is dat ons als belijdende christenen met elkaar verbindt. Juist daardoor was er ook ruimte om verschillen eerlijk te benoemen. En de pijn daarover te delen.
Karikaturen
Mijn indruk is dat we er goed aan gedaan hebben ook als vrijgemaakten hierbij aanwezig te zijn. Mooi om te merken dat door gesprekken allerlei karikaturen over elkaar uit de weg kunnen worden geruimd. Niet door verkeerde ruimhartigheid (waarbij de waarheid in het midden wordt gelaten), maar door betrokken aanwezigheid.
Betrokken: het gaat ons ter harte dat zoveel medeburgers voor eeuwig verloren dreigen te gaan. En: het gaat ons ter harte dat wie samen Jezus’ naam belijden tegelijk zo verdeeld kunnen zijn.
Laten we hopen en bidden dat de Geest zowel het appèl als de gevoerde gesprekken wil gebruiken om harten te openen voor onze Heer die leeft en die ons moge doen sámenleven.
