quote:
Overigens heb ik wel de neiging om de Bijbel te lezen vanuit het "denkkader" dat ik via mijn geloofsonderricht heb aangeleerd gekregen... Maar ik doe dat echt niet kritiekloos... Ik heb alleen niet de behoefte om keer op keer "het wiel opnieuw te gaan uitvinden" voor wat betreft het "verstaan van de Bijbel"... Datgene wat al eeuwen geleerd wordt zal niet zonder reden al eeuwen geleerd worden (maar ik realiseer me tegelijk ook de gevaren van dat uitgangspunt... )
Dat begrijp ik heel goed hoor. Al draagt het wel gevaren met zich mee inderdaad. Weet je, het is nog altijd Gods Geest die mensen de ogen opent ook voor Zijn woord. En juist aan de mensen waar je het niet van verwacht. Het zijn niet de geleerden die het evangelie kennen zegt Jezus, maar juist aan hen waar de wereld op neer kijkt, wordt het bekend gemaakt. Want zij gaan niet uit van eigen wijsheid (wijsheid van mensen) maar richten zich op Hem en Hem alleen.
En dat betekend niet dat ze het 'wiel opnieuw uit gaan vinden' maar juist een relatie met Hem krijgen en Hem leren kennen zoals Hij is vanuit die relatie.
Maar ik begrijp wat je bedoelt met je uitgangspunt, elk mens staat op een grond wat betreft hun geloof. En het is ook net waar je mee opgegroeid bent.
Zelf kreeg ik veel vragen ook mbt kerkleren, terwijl ik echt met een oprecht hart God wou zoeken. Maar de verwarring maakte dat ik Gods woord dichtsloeg en tegen mezelf zei: zij die ervoor geleerd hebben zullen het toch wel weten.
Maar tegelijkertijd realliseerde ik mij hetzelfde wat jij schreef over de gevaren.
Ik besefte dat het fundament van mijn geloof niet gericht was op Zijn wil en Zijn woord, maar op wat IK geloofde en in mijn ogen door de Bijbel was onderbouwd.
In werkelijkheid was ik bang voor wat Zijn waarheid zou zijn, stel dat sommige dingen die ik las wel waar zouden zijn, ik hield krampachtig vast aan wat ik geloofde en wat mij was geleerd. Maar daarin was geen plek voor wat Hij mij wilde leren.En omdat ik op een duur helemaal vast liep heb ik het los gelaten in Zijn handen. En gezegd: Wat het ook is, maak mij Uw weg bekend, want U alleen wil ik volgen. En dat heeft geleid tot waar ik nu sta, in het leven met Christus. Een leven die ik voorheen niet begreep.
En dan begrijp je dat ik ook simpelweg het bij Zijn woord wil houden, en wat Hij me wil leren door Zijn Geest. Ik heb niet langer een mening staande te houden, maar ik mag leven in overgave, een leven in vrede, totaal anders als ik voorheen was gewend (L)
En dat is niet in je uppie in een huisgemeentetje bivakkeren, maar gaan waar God wil dat je zal gaan. En of dat nou in je gemeente is, in een andere gemeente, buiten de kerkmuren of in de woestijn, dat doet er niet toe. Want het is niet langer jouw keus en jouw weg, maar Zijn keus en Zijn weg. Hij kent hen die Hem nodig hebben, en wij mensen niet. Dat maakt ook dat we ons niet op onszelf voor kunnen laten staan, omdat God het overzicht heeft en wij niet.
Maar ik geloof dat ik nu alweer veel te lang praat, kan er wel uren over doorpraten, het leven in Hem is en blijft bijzonder, en tis echt zo dat de Geest leven brengt, en als je daar af en toe een glimp van op mag vangen wordt je vervuld met een vrede die je niet kan beschrijven en kan je alleen maar Hem danken (L)
Maar dan begrijp je/jullie misschien wat meer van waarom ik schreef op Hem gericht te zijn als eerste
zal ik nu mijn betoog eindigen
: p
