Riemers Schiet Maar blog

[wimnusselder]

Hoi Riemer,

quote:

Riemer Lap schreef op 12 juli 2011 om 00:51:
Persoonlijk geloof ik niet in de scheiding hemel en aarde maar ook niet in een maakbare hemel op aarde.

Ik ook niet.

Mijn vader vertelde in een van zijn preken zo´n 35 jaar geleden ooit dit verhaal.
Hij had het naar alle waarschijnlijkheid niet zelf verzonnen, want ik ben het inmiddels ook in andere varianten tegengekomen.
Het gaat over keuzes die we maken, keuzes die we hebben in ons leven, niet over een keuze die voor ons gemaakt wordt voor een leven na dit leven...
Stel je voor... een lange tafel volgeladen met het heerlijkste eten en drinken...
Stel je voor, rijen gasten tegenoverelkaar aan die tafel.
Ze kunnen hun armen noch hun rug buigen.
Geen schijn van kans dat ze zichzelf kunnen bedienen.
De hel is dat ze honger en dorst lijden in het zicht van de overvloed.
De hemel dat ze degene tegenover hen bedienen...
Toen ik een blauwe maandag economie gaf op een middelbare school vertelde ik mijn leerlingen dat het in het echt nog erger kan:
Mensen die degenen aan de overkant van de tafel dwingen om hen te bedienen door hen bijna te wurgen...

Nee, de hemel is niet maakbaar op aarde, maar de hel wel.
Niet omdat mensen per definitie van kwade wil zijn of in wezen slecht of zo.
We zijn geschapen naar Gods beeld!

quote:

In de woorden van Psalm 8:5-6:
wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt, het mensenkind dat u naar hem omziet? U hebt hem bijna een god gemaakt, hem gekroond met glans en glorie,

Maar omdat we gescheiden zijn geraakt van God, van ons Zelf, van elkaar.
"L'enfer, c'est les autres" (De hel, dat zijn de anderen), volgens Jean-Paul Sartre.
Het probleem is dat ieder voor zich als God probeert te zijn in plaats van samen.

Het heeft te maken met een 'prisoner's dillemma', waarin je niet weet wat de ander kiest, dus uit angst veronderstelt dat hij de voor jou minst gunstige keuze maakt, waar je het beste van probeert te maken.
Als iedereen er van uit zou gaan dat anderen zich om hen bekommeren, zou de wereld er veel beter uit zien.

Gedrag waarmee we een hel op aarde creëren is besmettelijk.
Gedrag waarmee we een kleine bijdrage leveren aan een hemel op aarde maakt ons tot Gekke Henkie.

Ja, God is in de hemel, in de voorstelling die we ons kunnen maken van hoe het zou zijn op aarde als...
... als we niet zo zelfzuchtig en angstig zouden zijn.
... als we God in elkaar, in 'de minsten mijner' zouden zien.

God woont in onze voorstelling van, onze hoop op een betere wereld.
God is de Geest die over ons is uitgestort, die ons verbindt, die ons soms boven onszelf doet uitstijgen.
Die betere wereld is niet maakbaar, niet door ons mensen, niet op eigen kracht, niet ieder voor zich.
Pas als en zoverre we ons in God verbonden weten en tonen wordt er een glimp van zichtbaar.
Als een zonnestraal die door de wolken schijnt en ons aardse leven verlicht.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Riemer Lap]

quote:

wimnusselder schreef op 12 juli 2011 om 21:51:
Hoi Riemer,

txt

Met v&Vriendengroet,

Wim

Je zou haast GrefoLiek kunnen zijn
Het verhaal kende ik overigens ook maar dan van een rabbi
In het volgende epistel zal ik er op terug komen.
Het "Uw koninkrijk kome" waarvan Oosterhuis (Huub) zegt " U koninkrijk komet, kome wat komt doch wat reeds is" is volgens mij de 4e dimensie.
het is er wel maar we kennen het niet ten volste.
Snap je?

[wimnusselder]

Hoi Riemer,

quote:

Riemer Lap schreef op 13 juli 2011 om 00:06:
het is er wel maar we kennen het niet ten volste.

Exact.
Onder/achter/boven de hoogste/grootste/meestomvattende waarheid die we kunnen bevatten ligt waar we net een glimp van kunnen waarnemen via beeldspraak en paradoxen.
Dit is zo'n paradox.

Op hun slechte momenten zeggen (vrijzinigge) Quakers dat ze nóch protestant, nóch katholiek zijn.
Op hun goede momenten zeggen ze dat ze zich in beiden herkennen (net als in alle andere serieuze religies).

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Riemer Lap]

Uw naam worde geheiligt…
(3e in de serie over het Onze Vader)

We zijn in de overdenkingen aanbeland bij het deel waarin wij mensen erkennen dat de naam van GOD geheiligd moet worden.
Wat is dat eigenlijk, iets “heiligen”?
Heb je daar wel eens over nagedacht?
“Heilig” jij wel eens iets?

De meeste mensen zullen allicht “Nee”  zeggen op de vraag of ze wel eens iets heiligen.
Toch is dat vreemd want het woord “heiligen” is helemaal niet zo hemels en vreemd als je zou denken.
Woordenboeken vertalen het woord als iets wat verheven is, iets wat anders is dan de rest.
Denk maar aan de uitspraak “ een heilig boontje zijn:.
Die persoon valt buiten de boot, hoort er niet bij: hij is apart.
En dat is iets wat we allemaal met regelmaat doen.

Ik moet denken aan de momenten dat wij als gezin vroeg gaan eten omdat de jongste zoon naar de muziekschool moet en de oudste zoon nog aan het werk is.
Dan zet ik voor de oudste zoon een maaltijd apart.
Dat is voor hém alleen.
Het is hem heilig dat het er staat en niemand van de andere kinderen krijgt het in zijn hoofd om er van te gaan eten omdat het apart gezet is voor de oudste.

Zo is de naam van GOD alleen voor GOD: voor hem bestemd.

Met het woord apart komen we dan ook bij de intensiteit van het woord “heilig”.
Eigenlijk zegt het dat het “apart is”, het is anders dan anders.

Denk daarbij eens aan Mozes die bij een brandende braamstruik staat die niet verteerd wordt.
Dat is apart.
Er is wél vuur maar geen verbranding. Apart zeg!
En dan geeft God een opdracht:
doe je schoeisel uit want de grond waar jij op staat is heilig.
Het is “aparte grond”.
Geen “normale grond” nee: grond die Ik, God, heb voorbestemd voor iets groots, iets goddelijks, iets wat heilig is omdat IK heilig BEN.
Ik ben namelijk anders dan de andere goden, Ik ben Heilig.

In leviticus 20 vers 26 lezen we heel mooi hoe God het zélf zegt aan ons:
Wees heilig omwille van mij, want ik, de HEER, ben heilig en ik heb jullie van de andere volken onderscheiden om mijn volk te zijn.

Wees heilig wat ik heb onderscheidt gemaakt tussen jullie en anderen, Ik heb jullie apart gezet omdat Ik apart gezet ben.
Heilig zijn is dus in Gods optiek niet anders dan dat het totaal anders is dan het andere: het is apart gezet. Het heeft een totaal eigen plek buiten de rest om.

Nu was het zo in het oude testament dat er vele goden bekend waren.
De meeste Bijbellezers kennen de namen als Baal en Astarte vast wel.
Er waren goden van verschillend formaat in de wereld: goden van vruchtbaarheid, van oorlog, ziekte, regen, etc., etc.
Het waren beelden die volgens de aanhangers invloed hadden op hun leven.
Zo werd er door de landen om het volk Israel ook gedacht en gesproken over de God van Israel: het was er één in een lange rij van goden.
Voor elk probleem en elk volk een eigen god.

Dat kun je ook herkennen in het boek Samuel als het volk Israel de strijd aangaat met de filistijnen en de ark meeneemt het oorlogsgeweld in.
De filistijnen roepen dan uit:
‘Hun God is naar het legerkamp gekomen. Het ziet er slecht voor ons uit, want zoiets is nooit eerder gebeurd. Het ziet er slecht voor ons uit! Wie redt ons uit de greep van die machtige God? Het is dezelfde God die in de woestijn de Egyptenaren met allerlei plagen heeft getroffen”

Het was in die tijd en cultuur heel gebruikelijk om je god in te zetten voor je eigen belang. Ook het volk Israel was daar niet vreemd van zoals we kunnen lezen in het eerste boek Samuel.

Maar dan lezen en leren wij als Christenen ineens iets heel anders!
In de boeken van Mozes lezen we in de Bijbel veel over de heiligheid van GOD.
En hoe mooi ontdekken we het in de psalmen als we in psalm Psalm 111:19 lezen:
Hij heeft zijn volk verlossing gebracht, voor eeuwig zijn verbond ingesteld. Heilig en ontzagwekkend is zijn naam.


Heilig en ontzagwekkend is de Naam van GOD.

Als we dan bidden met de woorden “Uw Naam worde geheiligd” dan bidden we niet anders dan dat wij als mensen erkennen dat deze Naam van GOD anders is.
Dat het een Aparte naam is.
En dat wij die naam een bijzondere, een aparte plaats in ons leven willen schenken.
Nee, dat wij die Naam een bijzondere en aperte plaats in ons leven MOETEN schenken.

En dat betekent drie dingen:

-   Gods naam gebruiken wij niet voor eigen belang
-   Gods naam misbruiken we niet in woorden, schrijven en denken
-   Gods naam is onze Achternaam

Het eerste punt: Gods naam niet misbruiken voor eigen belang.
Ik wil kort met je terug naar het slagveld in Samuel.
De Ark van het verbond werd meegetogen een oorlog in omdat men dacht dat met de Ark God ook automatisch meekwam.
Maar het verhaal leert ons iets anders: de kist van de Ark bevatte geen GOD en geen reddende kracht.
Wij mogen daar een lering uit halen: GOD laat zijn HEILIGE en APARTGEZETTE naam NIET door ONS voor ONS karretje spannen.
Het is dus niet zo dat alles waar wij GOD bij gaan halen ook automatisch zal slagen ONGEACHT de motieven van ons.
GOD heeft Zijn eigen beleid en zal zich niet door ons laten ,misbruiken voor onze misère.

Het tweede: Gods naam misbruiken wij niet.
Het gebeurt in deze tijd vrij geregeld dat iemand die een tegenslag heeft de naam van GOD of van JEZUS nodig lijkt te hebben om zijn menselijke tegenslag of zijn eigen menselijk falen te moeten benoemen.
Maar ook gebeurt het dat in de naam van God mensen vermoord worden of onderdrukt en uitgesloten.
Denk daarbij aan een verleden van kruisvaarders maar ook aan mensen in deze tijd die bijvoorbeeld homosexuele gevoelens hebben.
Maar al te snel wordt er geroepen dat het van God niet mag.
Zonder blikken of blozen wordt er dan op naam van God een oordeel geveld door ons mensen.
Daarin mogen we een wacht op onze lippen zetten: wij zijn immer géén God?!
Het gaat in het heiligen van Gods Naam niet enkel om het rechtstreekse vloeken maar om het totale plaatje waarin wij mensen in Zijn naam anderen oordelen.

Als derde: het is onze Achternaam.

Als we als kinderen van GOD willen zijn, aangenomen door het OFFER van Zijn Zoon dan betekent dit feitelijk dat wij van GOD zijn.
Daarmee zijn wij als kinderen, net als GOD, heiligen geworden.
Mensen die apart gezet zijn in deze wereld omdat ze een Vader in de Hemel hebben.
Weet je nog?
Geen vader op afstand maar een vader waar jij welkom bij bent?
Hij, de Vader, heeft jou en mij, IN Christus, aangenomen als zijn bloed eigen kinderen!
En wat is je naam dan?
Dan heb je ineens een dubbele achternaam gekregen.
Mijn naam is in dat Koninkrijk van de Vader waar ik in mag leven ineens: Riemer, kind van GOD, geboren Lap.
En jou naam?
Gaby, kind van GOD, geboren Veldman?
Of, Jan, kind van GOD, geboren van Dam?

Noem het even voor jezelf:
Je voornaam, dan KIND VAN GOD en dan “geboren” gevolgd door je achternaam.
..............

Hoe klinkt dat? Je voornaam en dan direct KIND VAN GOD, geboren en dan je achternaam?

..............


De naam van de Vader worde geheiligd.

Je waagt het in de regel niet om de naam van je aardse vader te noemen in een vloek.
Wij zeggen dat niet, het hoort niet en het is niet passend.
Als kind houdt je de naam van je vader hoog. Dat zit in je genen.

Het deel “Uw naam worde geheiligd” kan een ver van ons bed show zijn maar is in de realiteit van ons leven van belang.
Omdat het je eigen achternaam is in het Koninkrijk van GOD.
En wees nou eerlijk, zou jij je eigen achternaam vervloeken óf houdt je die hoog in ere? Ben je trots op je achternaam van Dam, Koning, de Vries, Dijkstra of weet ik veel wat er aan namen is onder de luisteraars?

Als je werkelijk kind wilt zijn van de Vader dan besef je dat je een aparte achternaam hebt gekregen.
Die naam?
Die houdt je in ere.
Die heeft een aparte plaats in je leven.
Een heilige plek.

Want jij bent kind van de Vader in de Hemel.
Een inschrijving in de burgerlijke stand van GOD.
Een inschrijving van eeuwigheidswaarde.

Vrede en alle goeds,

Riemer Lap

[Riemer Lap]

Uw Koninkrijk kome
Kome wat komt
Uw koninkrijk
(Huub Oosterhuis)

We beginnen deze overdenking even met wat taalkundige zaken.
In het Nieuwe Testament kan een en hetzelfde woord, basileia, vertaald worden met 'Koningschap' (aanduiding van iets wat abstract is), 'koninkrijk' (aanduiding van iets wat concreet is) of 'heerschappij' (aanduiding van iets waar activiteit in zit).  Laat nou net DAT woord Basileia nu net in het Onze Vader staan.
IN deze overdenking wil ik aansluiten bij de keuze die gemaakt is in de catechismus van de katholieke kerk.
Daarin volgt men de vertaling “heerschappij” waarbij “heerschappij voeren” een actief iets is:
Het rijk Gods gaat ons vooruit.
Niet dat ik daarin voorbij wil gaan aan het goede en mooie van de heidelberger catechismus maar ik moet in het kader van de tijd een keuze maken.
Vandaar: basileia als ACTIEF woord voor Heerschappij.

Het rijk van God is dichterbij gekomen in het Woord dat mensgeworden is (de geboorte van Jezus), het wordt aangekondigd door het hele evangelie heen en het is bij ons gekomen door de dood en verrijzenis van Christus.

Valt het u ook wel eens op dat dit kleine stukje vaak wat wegvalt in het Onze Vader?
Zo van “ach, dat komt nog wel een keer, dat koninkrijk…”.
Maak je niet druk: dat komt nog wel eens.

Maar eigenlijk is de kern van dit gebed wel te vinden in dit deel van het onze vader.

Uw Koninkrijk komt zegt namelijk iets over u en mij als burger van dat koninkrijk.
Het zegt iets over de naamdragers, de burgers van dat Land van God.

Het land van God is daarmee geen “Land van Ooit” geworden. Dat soort zaken bestaan niet eeuwig en kunnen failliet gaan.
Tegenover het “Land van ooit” wat wij mensen hadden bedacht als attractiepark staat het Eeuwig Koninkrijk van GOD de Vader.

Een rijk om naar te verlangen. Reikhalzend naar uit te zien.

Het onze vader is uitgesproken vóór de opstanding van onze heer.
Met zijn opstanding heeft Hij het rijk van de dood overwonnen en is er een ander koninkrijk gekomen.
Dat rijk, waar wij in deze bede naar verlangen IS er al.
Het rijk van het duister is immers overwonnen met het offer aan het kruis?
Dat rijk van onze GOD die Vader en Koning is, is dus al gevestigd. En de koningszoon is Thuis in dat Koninkrijk omdat Hij uitsprak “HET IS VOLBRACHT!”

Maar waarom zouden wij dan nog zeggen “uw koninkrijk komt”?
Eigenlijk om een doodeenvoudige reden.
DOOD…..eenvoudig wel te verstaan.
Omdat wij mensen naar aardse maatstaven nog onderhevig zijn aan de dood van ons lichaam.
Omdat het rijk van God nog niet op deze wereld is zoals wij de wereld kennen en ook niet op deze eerste schepping van de wereld zal zijn.
Een nieuwe wereld zal er zijn waarin het Koninkrijk vorm krijgt maar die wereld is NIET waarin wij nu leven.
Wij leven en sterven in de 1e schepping.

In de openbaring aan Johannes leren we het volgende:
Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij, en de zee is er niet meer.

Het koninkrijk dat komen zal is dus van een andere orde dan wij nu kennen in ons menselijk denken.
Het zal totaal anders zijn.
De eerste hemel en de eerste aarde zoals wij die kennen zullen niet meer zijn.
Er komt een andere, totaal vernieuwde wereld, een nieuwe creatie van God.

Daar zal dan het nieuwe koninkrijk volledig zijn.
De gevestigde orde van het koninkrijk is er al: God als Koning en Christus als heerser.
Maar wij kennen het nog niet ten volste.

Het is dus een actief koninkrijk zoals we in het begin al mochten horen: het KOMT naderbij.
Daarmee zeggen we heel helder dat wij het nog niet  hebben gemaakt.
Want, wees eerlijk: daar waar mensen een hemel op aarde willen maken ontstaat vaak een hel.
Het lukt ons niet om te volste te voldoen aan de werken van barmhartigheid, onze naaste is bij lange na niet altijd nabij in ons denken en doen.
Onze perfectie gaat vaak niet verder dan een goed geregeld leven met pensioen en ruim vooraf gecoordineerde vakantie.
Wij besteden alle tijd aan de toekomst wat dat betreft. De zorgzame samenleving bestaat immers bij de gratie van de zelf geregelde dingen?
Hier en daar leunen en steunen wij nog wat op de overheid maar het meeste? Dat regelen we zelf wel.

Hoe anders is het Koninkrijk van GOD!!!
Een rijk waarin u en ik NU AL BURGER zijn.
Ik kan mij niet herinneren (mogelijk ben ik er nog te jong voor….) dat ik ooit een pensioennota van het Hemels Koninkrijk heb ontvangen.
Overigens trof ik ze ook niet aan in de boekhouding van mijn overleden ouders.
Het Koninkrijk van GOD bestaat dus NIET in de vorm van zelfwerkzaamheid.
U en ik kunnen er helemaal NIETS voor regelen vooraf.
Dat komt omdat wij geen autoriteit zijn in dat Koninkrijk.
Daar is GOD de autoriteit namelijk.
Of toch wel?
Wij mensen kunnen niet anders dan aanvaarden dat wij afhankelijk zijn van het offer van Christus…

Een totaal andere wereld zoals Johannes ons al voorspelt.
Een wereld waarin wij het niet kunnen maken maar waarin Christus het voor ons gemaakt heeft.
Het koninkrijk van de 4e dimensie.
Wij mensen kennen er maar drie maar er is werkelijk een wereld die wij nog niet ten volste kennen.
Christus kent die wereld en wie in Hem mogen delen mogen ook deel uit maken van die wereld.
De 4e dimensie is de dimensie van de totale heelheid.
Van geen gebrek aan wat dan ook.
Van mensen die zijn zoals ze bedoelt waren bij de schepping: zonder gebrek of fouten.

In een eerdere overdenking waarbij we nadachten over het heiligen van Gods naam noemde ik de link naar onze achternaam.
Weet u het nog?
Eerst uw voornaam dan KIND VAN GOD en dan pas de achternaam?

Wie in het koninkrijk van GOD wil meetellen zal zijn aardse naam los moeten laten, zijn burgerschap in Nederland voor tweederangs moeten zien.
Want als eerste ben je burger in het koninkrijk van GOD.

Een koninkrijk wat nu al hemels is en ooit gevestigd zal worden op een totaal vernieuwde aarde en hemel.

IN een lied van Huub Oosterhuis lezen en horen we vanavond de volgende tekst:

Dat een nieuwe wereld komen zal
Waar brood genoeg
En water stroomt
Voor allen

Dat is het refrein van de bede Uw koninkrijk komt!
Het koninkrijk waarin Christus ons brood en water wil zijn!
De wereld waarin Hij ons eeuwig wil voeden en laven aan Hem als bron.

We gaan terug naar wat ik in het begin schreef over de taalkundige zaken.
Basilea. Het klinkt voor ons in de oren als een kruid uit een ver land.
Toch is het dat niet.
Het Basilea van GOD, Zijn koninkrijk is abstract en voor ons niet te bevatten in dit aardse bestaan. Het wil concreet in ons leven zijn omdat wij burgers zijn in Dat Rijk en het wil actief in ons leven zijn omdat het heerschappij wil voeren over uw en mijn leven.

Als we dat weten, dan ken het niet anders dan dat wij ons leven vorm geven passend bij wat de Koning van dat Rijk van ons verlangd.

En dan?
Dan hebben u en ik een rijk leven.
Een rijk leven omdat we weten dat het niet van ons komt maar van de Zoon die de dood doorleeft heeft.

Zoals de schrijver van Spreuken al aangaf in Spreuken 22:4
Wie bescheiden is en ontzag heeft voor de HEER,
wordt beloond met rijkdom, eer en een lang leven.


Vrede en alle Goeds!


Riemer Lap 2011

[Trajecto]

Alleen even attenderen op een paar taal-/spellings-vergissinkjes:
(niet om te muggenziften natuurlijk, maar gewoon om behulpzaam te zijn)

citaat:
"Laat nou net DAT woord Basileia nu net in het Onze Vader staan."

Dat is dubbelop. Je moet één van de twee onderstreepte stukjes nemen en het andere laten vervallen.

citaat:
"Als we dat weten, dan ken het niet anders dan dat wij ons leven vorm geven passend bij wat de Koning van dat Rijk van ons verlangd."

"Ken" moet "kan" zijn.
(En "verlangd moet "verlangt" zijn. Er zitten nog een paar van die werkwoord-spellingsfoutjes in maar dat laat ik maar even zitten. Dat is van belang bij officiële publicatie maar voorgelezen voor de radio merk je geen verschil.)

[Riemer Lap]

quote:

Trajecto schreef op 24 juli 2011 om 15:56:
Alleen even attenderen op een paar taal-/spellings-vergissinkjes:
(niet om te muggenziften natuurlijk, maar gewoon om behulpzaam te zijn)

citaat:
"Laat nou net DAT woord Basileia nu net in het Onze Vader staan."

Dat is dubbelop. Je moet één van de twee onderstreepte stukjes nemen en het andere laten vervallen.

citaat:
"Als we dat weten, dan ken het niet anders dan dat wij ons leven vorm geven passend bij wat de Koning van dat Rijk van ons verlangd."

"Ken" moet "kan" zijn.
(En "verlangd moet "verlangt" zijn. Er zitten nog een paar van die werkwoord-spellingsfoutjes in maar dat laat ik maar even zitten. Dat is van belang bij officiële publicatie maar voorgelezen voor de radio merk je geen verschil.)

Dank voor het aanscherpen van het concept
De taalfouten waren ook al door mijn vriendin en echtgenote ontdekt.
Wel handig om te verwijderen omdat ik het ook gedrukt nog wel eens lever aan kerken voor hun kerkblad. Met taalfouten staat dan wel erg slordig.

[Riemer Lap]

@Trajecto: snap je de lijn van het  verhaal en de inhoud ook?
Ik ben namelijk nog niet helemaal content ermee.
Maar kan niet ontdekken wat ik mis

[Trajecto]

quote:

Riemer Lap schreef op 24 juli 2011 om 19:17:
@Trajecto: snap je de lijn van het  verhaal en de inhoud ook?
Ik ben namelijk nog niet helemaal content ermee.
Maar kan niet ontdekken wat ik mis

Mja, ik denk dat ik het wel ongeveer volg.
Wat jij mist weet ik natuurlijk ook niet zomaar, maar laat ik even zelf wat aangeven van wat mij opvalt. Mogelijk geeft dat jou een hint in een richting waardoor je ontdekt waarom je gevoel je zegt dat er toch iets nog niet helemaal is zoals je het zou willen hebben.

In het eerste gedeelte ga je in op de verschillende mogelijkheden van het woord Basileia en kiest dan het begrip "heerschappij" en hebt het over "heerschappij voeren", een actief iets.
Dat is dus waar het om draait in het hele stuk: geen statisch iets maar beweging.
Eigenlijk verwacht ik nu een vervolg waar ook de luisteraar wakker wordt geroepen om geestelijk in beweging te komen, maar dat zie ik dan niet helemaal.
De inleiding die erop wijst dat we denken het allemaal op onze aardse manier wel te kunnen doen en ook de vaststelling dat dat maar al te vaak op ellende uitloopt staan er. Maar een opwekking om actief geestelijk wakker te gaan worden mis ik een beetje.
En die verwachtte ik.
Achter een zin als:
"Wij mensen kunnen niet anders dan aanvaarden dat wij afhankelijk zijn van het offer van Christus..."
zag ik achter de puntjes liever nog een vraagteken tussen haakjes. Dus:
"Wij mensen kunnen niet anders dan aanvaarden dat wij afhankelijk zijn van het offer van Christus...(?)"
Dit om de dubbele bedoeling aan te geven: Wij denken het misschien als vaststelling maar is dat wel helemaal zo of is er toch eigenlijk een kanttekening te plaatsen?  
Ikzelf denk dan, dat die inderdaad te plaatsen is en dat die inhoudt dat waar Jezus ons een weg heeft getoond we op weg moeten gaan en niet passief aanvaarden: Bij ons moet er wat gebeuren.
Geestelijk wakker worden is niet slechts iets aanvaarden en dan gerustgesteld overgaan tot de orde van de dag.
Aanvaarden geeft als je het woord gebruikt zonder verdere toelichting al gauw een gevoel van passiviteit; "niks aan te doen / leg je er maar bij neer". Kijk, en dat is dus hier niet de bedoeling. Dat is een beetje het probleem.
Daardoor ontstaat er -- althans bij mij -- bij je stukje een beetje een anticlimax-gevoel.
Natuurlijk zijn we serieus bezig en gaat het niet om effecten uit de trukendoos, maar toch zit wat betreft hetgeen ik zonet schets je stukje misschien niet helemaal optimaal in elkaar.

De bede is vooral "Uw koninkrijk kome", een vraag/wens vanuit hunkering, het verlangen ernaar. Dat wordt mooi uitgedrukt door de aanvoegende wijs die gebruikt wordt.
Nou weet ik wel dat het gauw een opgedreunde formule wordt, maar daarvoor is dus juist het praatje voor de radio bedoeld, om dat te doorbreken.
Een wens tot geestelijke werkzaamheid moet boven komen.

Dit is wat ik denk. Mogelijk zit jouw nog niet helemaal content zijn in wat anders, maar misschien heb je er toch wat aan. Ik mis dus een beetje het vervolg van de opgebouwde "beweging" in het begin om vervolgens de luisteraar ook tot beweging aan te gaan zetten; beweging in geestelijke zin.

[Trajecto]

Bij nader inzien toch wel tevreden? Of ligt de twijfel -- het missen van iets -- toch ergens anders dan ik suggereerde?
Ik vermoed het laatste.

[Riemer Lap]

quote:

Trajecto schreef op 26 juli 2011 om 22:00:
Bij nader inzien toch wel tevreden? Of ligt de twijfel -- het missen van iets -- toch ergens anders dan ik suggereerde?
Ik vermoed het laatste.

Fout vermoeden.
Ik heb alleen nog geen tijd gehad om het anders neer te zetten  

Na je "schieten" en wat denkwerk kom ik op de volgende editie:

Uw Koninkrijk kome
Kome wat komt
Uw koninkrijk
(Huub Oosterhuis)

We beginnen deze overdenking even met wat taalkundige zaken.
In het Nieuwe Testament kan een en hetzelfde woord, basileia, vertaald worden met 'Koningschap' (aanduiding van iets wat abstract is), 'koninkrijk' (aanduiding van iets wat concreet is) of 'heerschappij' (aanduiding van iets waar activiteit in zit).  Laat nou net DAT woord Basileia nu net in het Onze Vader staan.
IN deze overdenking wil ik aansluiten bij de keuze die gemaakt is in de catechismus van de katholieke kerk.
Daarin volgt men de vertaling “heerschappij” waarbij “heerschappij voeren” een actief iets is:
Het rijk Gods gaat ons vooruit.
Niet dat ik daarin voorbij wil gaan aan het goede en mooie van de heidelberger catechismus maar ik moet in het kader van de tijd een keuze maken.
Vandaar: basileia als ACTIEF woord voor Heerschappij.

Het rijk van God is dichterbij gekomen in het Woord dat mensgeworden is (de geboorte van Jezus), het wordt aangekondigd door het hele evangelie heen en het is bij ons gekomen door de dood en verrijzenis van Christus. Het is een actief rijk dat ook actief wil leven in u en mij.

Valt het u ook wel eens op dat dit kleine stukje vaak wat wegvalt in het Onze Vader?
Zo van “ach, dat komt nog wel een keer, dat koninkrijk…”.
Maak je niet druk: dat komt nog wel eens.

Maar eigenlijk is de kern van dit gebed wel te vinden in dit deel van het onze vader.
Het gaat om actief burgerschap in een actief en wezenlijk rijk.

Uw Koninkrijk komt zegt namelijk iets over u en mij als burger van dat koninkrijk.
Het zegt iets over de naamdragers, de burgers van dat Land van God.

Het land van God is daarmee geen “Land van Ooit” geworden. Dat soort zaken bestaan niet eeuwig en kunnen failliet gaan.
Tegenover het “Land van ooit” wat wij mensen hadden bedacht als attractiepark staat het Eeuwig Koninkrijk van GOD de Vader.

Een rijk om naar te verlangen. Reikhalzend naar uit te zien.
Een rijk ook om actief in te leven en te werken.
Want:…………..

Het onze vader is uitgesproken vóór de opstanding van onze heer.
Met zijn opstanding heeft Hij het rijk van de dood overwonnen en is er een ander koninkrijk gekomen.
Dat rijk, waar wij in deze bede naar verlangen IS er al.
Het rijk van het duister is immers overwonnen met het offer aan het kruis?
Dat rijk van onze GOD die Vader en Koning is, is dus al gevestigd. En de koningszoon is Thuis in dat Koninkrijk omdat Hij uitsprak “HET IS VOLBRACHT!”

Maar waarom zouden wij dan nog zeggen “uw koninkrijk komt”?
Eigenlijk om een doodeenvoudige reden.
DOOD…..eenvoudig wel te verstaan.
Omdat wij mensen naar aardse maatstaven nog onderhevig zijn aan de dood van ons lichaam.
Omdat het rijk van God nog niet op deze wereld is zoals wij de wereld kennen en ook niet op deze eerste schepping van de wereld zal zijn.
Een nieuwe wereld zal er zijn waarin het Koninkrijk vorm krijgt maar die wereld is NIET waarin wij nu leven.
Wij leven en sterven in de 1e schepping.

In de openbaring aan Johannes leren we het volgende:
Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij, en de zee is er niet meer.

Het koninkrijk dat komen zal is dus van een andere orde dan wij nu kennen in ons menselijk denken.
Het zal totaal anders zijn.
De eerste hemel en de eerste aarde zoals wij die kennen zullen niet meer zijn.
Er komt een andere, totaal vernieuwde wereld, een nieuwe creatie van God.

Daar zal dan het nieuwe koninkrijk volledig zijn.
Maar: de gevestigde orde van het koninkrijk is er al: God als Koning en Christus als heerser.
Alleen: wij kennen het nog niet ten volste.

Het is dus een actief koninkrijk zoals we in het begin al mochten horen: het KOMT naderbij en het IS gevestigd.

Daarmee zeggen we heel helder dat wij het nog niet  hebben gemaakt.
Want, wees eerlijk: daar waar mensen een hemel op aarde willen maken ontstaat vaak een hel.
Het lukt ons niet om te volste te voldoen aan de werken van barmhartigheid, onze naaste is bij lange na niet altijd nabij in ons denken en doen.
Onze perfectie gaat vaak niet verder dan een goed geregeld leven met pensioen en ruim vooraf gecoordineerde vakantie.
Wij besteden alle tijd aan de toekomst wat dat betreft. De zorgzame samenleving bestaat immers bij de gratie van de zelf geregelde dingen?
Hier en daar leunen en steunen wij nog wat op de overheid maar het meeste? Dat regelen we zelf wel.

Hoe anders is het Koninkrijk van GOD!!!
Een rijk waarin u en ik NU AL BURGER zijn.
Ik kan mij niet herinneren (mogelijk ben ik er nog te jong voor….) dat ik ooit een pensioennota van het Hemels Koninkrijk heb ontvangen.
Overigens trof ik ze ook niet aan in de boekhouding van mijn overleden ouders.
Het Koninkrijk van GOD bestaat dus NIET in de vorm van zelfwerkzaamheid.
U en ik kunnen er helemaal NIETS voor regelen vooraf.
Dat komt omdat wij geen autoriteit zijn in dat Koninkrijk.
Daar is GOD de autoriteit namelijk.
Of toch wel?
Wij mensen kunnen niet anders dan aanvaarden dat wij afhankelijk zijn van het offer van Christus…

Een totaal andere wereld zoals Johannes ons al voorspelt.
Een wereld waarin wij het niet kunnen maken maar waarin Christus het voor ons gemaakt heeft.
Het koninkrijk van de 4e dimensie.
Wij mensen kennen er maar drie maar er is werkelijk een wereld die wij nog niet ten volste kennen.
Christus kent die wereld en wie in Hem mogen delen mogen ook deel uit maken van die wereld.
De 4e dimensie is de dimensie van de totale heelheid.
Van geen gebrek aan wat dan ook.
Van mensen die zijn zoals ze bedoelt waren bij de schepping: zonder gebrek of fouten.

In een eerdere overdenking waarbij we nadachten over het heiligen van Gods naam noemde ik de link naar onze achternaam.
Weet u het nog?
Eerst uw voornaam dan KIND VAN GOD en dan pas de achternaam?

Wie in het koninkrijk van GOD wil meetellen zal zijn aardse naam los moeten laten, zijn burgerschap in Nederland voor tweederangs moeten zien.
Want als eerste ben je burger in het koninkrijk van GOD.
En als burger in Gods Koninkrijk ben je lid van een actief koninkrijk.
Geen slapend gebeuren. Nee: in de benen en de handen uit de mouwen!


IN een lied van Huub Oosterhuis lezen we de volgende tekst:

Dat een nieuwe wereld komen zal
Waar brood genoeg
En water stroomt
Voor allen

Dat is het refrein van de bede Uw koninkrijk komt!
Het koninkrijk waarin Christus ons brood en water wil zijn!
De wereld waarin Hij ons eeuwig wil voeden en laven aan Hem als bron.
Dat is ook onze roeping in een wereld waar honger en dorst aanwezig is.
Honger en dorst naar het lichaam maar zeker ook honger en dorst naar de belofte van GOD en het volbrachte offer van Christus.

We gaan terug naar wat ik in het begin schreef over de taalkundige zaken.
Basilea. Het klinkt voor ons in de oren als een kruid uit een ver land.
Toch is het dat niet.
Het Basilea van GOD, Zijn koninkrijk is abstract en voor ons niet te bevatten in dit aardse bestaan. Het wil concreet in ons leven zijn omdat wij burgers zijn in Dat Rijk en het wil actief in ons leven zijn omdat het heerschappij wil voeren over uw en mijn leven.

Als we dat weten, dan kan het niet anders dan dat wij ons leven vorm geven passend bij wat de Koning van dat Rijk van ons verlangd.

En dan?
Dan hebben u en ik een rijk leven.
Een rijk leven omdat we weten dat het niet van ons komt maar van de Zoon die de dood doorleeft heeft.

Zoals de schrijver van Spreuken al aangaf in Spreuken 22:4
Wie bescheiden is en ontzag heeft voor de HEER,
wordt beloond met rijkdom, eer en een lang leven.

Deel die rijkdom die u hebt gekregen ruimhartig met hen die ernaar hongeren en Dorsten.
Want: Uw koninkrijk kome is niet “lui achterover in je stoel zitten”.
Het “Uw koninkrijk kome” is samen de handen uit de mouwen om te bouwen aan een wereld waarin Christus gekend wordt door de mensen.

Dan zijn wij als kinderen van de Vader actief geworden als bouwvakkers aan Zijn rijk.
Bouw je mee???


Vrede en alle Goeds!


Riemer Lap 2011

[Trajecto]

quote:

Riemer Lap schreef op 27 juli 2011 om 09:37:
[...]

Fout vermoeden.
Ik heb alleen nog geen tijd gehad om het anders neer te zetten  

Na je "schieten" en wat denkwerk kom ik op de volgende editie:
(...)

Nou ja "schieten"... Dat is niet zo mijn ding, maar het is wel wat je in de titel vraagt.

En, zelf nu ook meer tevreden? Nu hoor ik inderdaad een aansporing in het stuk.

[Riemer Lap]

quote:

Trajecto schreef op 28 juli 2011 om 17:21:
[...]

Nou ja "schieten"... Dat is niet zo mijn ding, maar het is wel wat je in de titel vraagt.

En, zelf nu ook meer tevreden? Nu hoor ik inderdaad een aansporing in het stuk.

Ik ben meer tevreden dan ik was, dankzij jouw geschut

[Trajecto]

Oké!

[Riemer Lap]

Conceptversie
-----


Uw wil geschiede
(4e lezing in de cyclus van het Onze Vader)

Daar zit je dan:
Een bijbel op de schoot en je leest in het gebed des Heeren en je belandt aan bij:
“uw wil geschiede”.
Het klinkt nogal fatalistisch: niet wat ik wil maar wat U wil zal gebeuren en eigenlijk maakt het niet zoveel meer uit want U hebt al bepaald….

Het doet mij denken aan het verhaal zoals Nico ter Linden het weergeeft over Sodom.
Ter Linden geeft in zijn serie “Het verhaal gaat” een nogal bijzondere draai aan de onderhandeling van Abraham met God over de vernietiging van Sodom.
Ter Linden wijst ons (terecht!) op de wijze waarop Abraham het gesprek met God zoekt over het minimum aan gelovigen wat er moet zijn wat God acceptabel zal vinden.
En, lees het zelf maar na: God gaat mee in dat gesprek en die onderhandeling van Abraham.
Niets fatalistisch zou ik durven zeggen. Nee, realistisch.

Maar al te snel schieten christenen bij deze bede in een stand van “het moet mij maar overkomen want God beslist”.
Ook Abraham had dat kunnen zeggen: prima God, U beslist en ik heb als kind van U niets te zeggen. Doe wat U wilt en ik zal volgen.
Maar Abraham doet dat niet!
Abraham gaat in conclaaf met God en, wees menselijk eerlijk: Abraham bereikt wel wat bij God.
Per saldo blijkt uit het verhaal rondom Sodom dat God helemaal niet zo is als wij denken.
God laat zich “verbidden”: hij past zijn beleid aan op het gebed van Abraham.
Overigens lezen we dat ook op andere plaatsen in de bijbel.
Denk aan de vele malen dat God vertoornt is over het gedrag van het volk Israel tijdens de rondreis in de woestijn.
Wat doet Mozes dan?
Zegt Mozes: prima, direct DOEN GOD van ons?
Nee: we lezen dat Mozes meermalen voorbede doet voor het volk.
Dat Mozes het gesprek met God aan gaat en dat God het beleid aanpast aan de bede van Mozes.

Maar wat moeten we dan met deze bede?
Als het “Uw wil geschiede” niet betekent dat God een vooropgesteld plan heeft, wat blijft er dan over van een belijden waarin wij zeggen dat Gods wil zal plaatsvinden?

Nou, eigenlijk is het kinderlijk te noemen wat er nu komt, jij en ik denken veel te ver over wat God wil wat er zal geschieden.
Denk jij dat God wil dat er mensen zijn die honger lijden?
Denk jij dat er een goddelijk beleid ligt onder de dood van duizenden in de Hoorn van Afrika?
Ga dan eens met mij na wat Christus ons aangeeft in de evangelien over hoe God gediend wil worden.
Een God die er voor KIEST zijn Zoon op te offeren voor de mensheid in zonde, zou die God nog meer offers nodig hebben dan het liefste wat hij had?
Als Abraham Isaak moet offeren dat eist God het MEESTE van Abraham en niet het minste.
Maar: Abraham hoefde geen kind te offeren, God zélf deed dat wel.
De wil van God is niet dat wij onszelf opofferen als slachtvee of dat we onnozel onzelf tot de slacht laten leiden.
De slacht is immers geweest: het ultieme offer van de dood is door Christus gegeven én overwonnen.

Uw wil geschiedde is een bede die grijpt naar teksten die Christus ons zelf ook aandraagt maar ook naar teksten uit het oude verbond.
Christus zegt: Heb je naaste lief als jezelf maar God boven alles.
DAT is de Wil van God.
Mocht je willen weten hoe Christus ons wijst op de naastenliefde bekijk dan de zes werken van barmhartigheid eens en vraag je af op welke wijze jij daar iets in betekent.
Je naaste liefhebben als jezelf is een Godsgegeven opdracht in het “Uw wil geschiedde”.
Maar meer nog is het dienen van God en het liefhebben van Hem een opdracht.
Want wie de Bijbel kent en écht wil lezen zal ontdekken dat het doen van de wil van God niet bestaat uit het volgen van menselijke regels maar het volgen van God zélf als  Vader in je leven.

Hij is jouw hoogste orgaan.
Hij is je wetgever en zijn wil (ik zou zeggen: “wens”) is helder: Volg mij en roep mij aan.

De wens   van de Vader moet de drijfveer van ons zijn.
Zijn wil was dat Hij zijn Zoon ging doden voor ons, hoe onbegrijpelijk ook.
Zijn wil was ook dat Zijn zoon de dood overwon voor ons en ook dat begrijpen wij ten diepste niet.
Zijn wil is ook dat wij Hem liefhebben en als leider in ons leven toelaten.

In de zomervakantie las ik in een boek van Bodair (u weet wel, die priester uit Rome), het volgende over de bede “Uw wil geschiedde”:
Ik citeer: “ Ik dank U God dat U mij  een eigen wil hebt gegeven maar ik geef die terug aan U opdat mijn wil deel krijgt aan Uw wil en mijn wil Uw wil gaat worden”

Als jouw wil en mijn wil de wil van God zijn geworden pas dán is er sprake van navolging van Christus!
Jezus leert het ons zelf in Johannus 4 waar Hij zegt: “Hij (de Vader) heeft mij niet alleen gelaten omdat ik altijd doe wat Hem behaagt”.

Gods wil geschiedde betekent daarom niet anders dan dat wij leven naar wat God van ons vraagt. En God zal ons daarin niet verlaten!
En daarin mogen we weten dat God het is die vanuit Zijn wil ons wil voeden en laven aan Zijn bron.
De volgende keer gaan we nadenken over de bede “geef ons heden ons dagelijks brood”.
Nu al mogen we weten dat het Gods wil is dat een ieder die door Hem op aarde geplaatst is een dagelijks brood mag kennen en hebben: Als wij de naaste liefhebben als ons zelf, wat overigens de Wil van onze Vader is, dan kan het niet zo zijn dat er armoede heerst in de wereld.
Als wij weten en geloven, sterker nog: als wij gedreven zijn om de roep van God over de wereld uit te dragen, een roep waarin Zijn wil centraal staat, dan komen wij in actie.
Want : Zijn wil zal geschieden, in hemel en op aarde.
En jij en ik geven vorm aan die opdracht.

De bede waarin wij zeggen “uw wil geschiede” is daarom niet fatalistisch maar is praktisch: doe je mee en geef je deze wil van God een vorm in de wereld?


Vrede en Alle goeds,

Riemer Lap

[Trajecto]

quote:

Riemer Lap schreef op 05 september 2011 om 00:27:
Conceptversie
-----


Uw wil geschiede
(4e lezing in de cyclus van het Onze Vader)

Daar zit je dan:
Een bijbel op de schoot en je leest in het gebed des Heeren en je belandt aan bij:
“uw wil geschiede”.
Het klinkt nogal fatalistisch: niet wat ik wil maar wat U wil zal gebeuren en eigenlijk maakt het niet zoveel meer uit want U hebt al bepaald….

Het doet mij denken aan het verhaal zoals Nico ter Linden het weergeeft over Sodom.
Ter Linden geeft in zijn serie “Het verhaal gaat” een nogal bijzondere draai aan de onderhandeling van Abraham met God over de vernietiging van Sodom.
Ter Linden wijst ons (terecht!) op de wijze waarop Abraham het gesprek met God zoekt over het minimum aan gelovigen wat er moet zijn wat God acceptabel zal vinden.
En, lees het zelf maar na: God gaat mee in dat gesprek en die onderhandeling van Abraham.
Niets fatalistisch zou ik durven zeggen. Nee, realistisch.

Maar al te snel schieten christenen bij deze bede in een stand van “het moet mij maar overkomen want God beslist”.
Ook Abraham had dat kunnen zeggen: prima God, U beslist en ik heb als kind van U niets te zeggen. Doe wat U wilt en ik zal volgen.
Maar Abraham doet dat niet!
Abraham gaat in conclaaf met God en, wees menselijk eerlijk: Abraham bereikt wel wat bij God.
Per saldo blijkt uit het verhaal rondom Sodom dat God helemaal niet zo is als wij denken.
God laat zich “verbidden”: hij past zijn beleid aan op het gebed van Abraham.
Overigens lezen we dat ook op andere plaatsen in de bijbel.
Denk aan de vele malen dat God vertoornt is over het gedrag van het volk Israel tijdens de rondreis in de woestijn.
Wat doet Mozes dan?
Zegt Mozes: prima, direct DOEN GOD van ons?
Nee: we lezen dat Mozes meermalen voorbede doet voor het volk.
Dat Mozes het gesprek met God aan gaat en dat God het beleid aanpast aan de bede van Mozes.

Maar wat moeten we dan met deze bede?
Als het “Uw wil geschiede” niet betekent dat God een vooropgesteld plan heeft, wat blijft er dan over van een belijden waarin wij zeggen dat Gods wil zal plaatsvinden?

Nou, eigenlijk is het kinderlijk te noemen wat er nu komt, jij en ik denken veel te ver over wat God wil wat er zal geschieden.
Denk jij dat God wil dat er mensen zijn die honger lijden?
Denk jij dat er een goddelijk beleid ligt onder de dood van duizenden in de Hoorn van Afrika?
Ga dan eens met mij na wat Christus ons aangeeft in de evangelien over hoe God gediend wil worden.
Een God die er voor KIEST zijn Zoon op te offeren voor de mensheid in zonde, zou die God nog meer offers nodig hebben dan het liefste wat hij had?
Als Abraham Isaak moet offeren dat eist God het MEESTE van Abraham en niet het minste.
Maar: Abraham hoefde geen kind te offeren, God zélf deed dat wel.
De wil van God is niet dat wij onszelf opofferen als slachtvee of dat we onnozel onzelf tot de slacht laten leiden.
De slacht is immers geweest: het ultieme offer van de dood is door Christus gegeven én overwonnen.

Uw wil geschiedde is een bede die grijpt naar teksten die Christus ons zelf ook aandraagt maar ook naar teksten uit het oude verbond.
Christus zegt: Heb je naaste lief als jezelf maar God boven alles.
DAT is de Wil van God.
Mocht je willen weten hoe Christus ons wijst op de naastenliefde bekijk dan de zes werken van barmhartigheid eens en vraag je af op welke wijze jij daar iets in betekent.
Je naaste liefhebben als jezelf is een Godsgegeven opdracht in het “Uw wil geschiedde”.
Maar meer nog is het dienen van God en het liefhebben van Hem een opdracht.
Want wie de Bijbel kent en écht wil lezen zal ontdekken dat het doen van de wil van God niet bestaat uit het volgen van menselijke regels maar het volgen van God zélf als  Vader in je leven.

Hij is jouw hoogste orgaan.
Hij is je wetgever en zijn wil (ik zou zeggen: “wens”) is helder: Volg mij en roep mij aan.

De wens   van de Vader moet de drijfveer van ons zijn.
Zijn wil was dat Hij zijn Zoon ging doden voor ons, hoe onbegrijpelijk ook.
Zijn wil was ook dat Zijn zoon de dood overwon voor ons en ook dat begrijpen wij ten diepste niet.
Zijn wil is ook dat wij Hem liefhebben en als leider in ons leven toelaten.

In de zomervakantie las ik in een boek van Bodair (u weet wel, die priester uit Rome), het volgende over de bede “Uw wil geschiedde”:
Ik citeer: “ Ik dank U God dat U mij  een eigen wil hebt gegeven maar ik geef die terug aan U opdat mijn wil deel krijgt aan Uw wil en mijn wil Uw wil gaat worden”

Als jouw wil en mijn wil de wil van God zijn geworden pas dán is er sprake van navolging van Christus!
Jezus leert het ons zelf in Johannus 4 waar Hij zegt: “Hij (de Vader) heeft mij niet alleen gelaten omdat ik altijd doe wat Hem behaagt”.

Gods wil geschiedde betekent daarom niet anders dan dat wij leven naar wat God van ons vraagt. En God zal ons daarin niet verlaten!
En daarin mogen we weten dat God het is die vanuit Zijn wil ons wil voeden en laven aan Zijn bron.
De volgende keer gaan we nadenken over de bede “geef ons heden ons dagelijks brood”.
Nu al mogen we weten dat het Gods wil is dat een ieder die door Hem op aarde geplaatst is een dagelijks brood mag kennen en hebben: Als wij de naaste liefhebben als ons zelf, wat overigens de Wil van onze Vader is, dan kan het niet zo zijn dat er armoede heerst in de wereld.
Als wij weten en geloven, sterker nog: als wij gedreven zijn om de roep van God over de wereld uit te dragen, een roep waarin Zijn wil centraal staat, dan komen wij in actie.
Want : Zijn wil zal geschieden, in hemel en op aarde.
En jij en ik geven vorm aan die opdracht.

De bede waarin wij zeggen “uw wil geschiede” is daarom niet fatalistisch maar is praktisch: doe je mee en geef je deze wil van God een vorm in de wereld?


Vrede en Alle goeds,

Riemer Lap

Je goochelt een beetje vreemd met de aanvoegende wijs en de de onvoltooid verleden tijd van het werkwoord geschieden.
In het Onze Vader moet het in ieder geval de aanvoegende wijs zijn en niet de verleden tijd.
De keren waar je de verleden tijd hebt gebruikt heb ik onderstreept. Daar verandert de bede in een vaststelling die simpelweg zegt "Uw wil gebeurde" en dat kan niet de bedoeling zijn.
Op zich kan de aanvoegende wijs een probleem zijn zeker bij "geschieden"; jongeren snappen misschien soms niet direct dat er geen verleden tijd bedoeld wordt.
Fatalistisch is de bede eigenlijk ook niet zozeer. Het is juist meer een "wensen dat" zou ik zeggen niet een "zich bij het onvermijdelijke neerleggen". Aan dat laatste denk ik eerder bij het woord fatalisme.
Een element van fatalisme zou je dan vooral in de context van het geheel moeten zoeken, maar neuh..., ook dan zit dat er toch niet echt in, in  het Onze Vader zou ik zeggen.

In gewone taal is "Uw wil geschiede" ongeveer gelijk aan: Laat Uw wil gebeuren en dat dan natuurlijk niet opgevat als een bevel maar in de zin van Moge Uw wil gebeuren, maar daar zit dan weer die aanvoegende wijs in!

Je zegt:

quote:

Het klinkt nogal fatalistisch: niet wat ik wil maar wat U wil zal gebeuren en eigenlijk maakt het niet zoveel meer uit want U hebt al bepaald….
(...)
Maar al te snel schieten christenen bij deze bede in een stand van “het moet mij maar overkomen want God beslist”.

Dat eerste vind ik dus toch gewoon niet weten wat men zegt.
Het tweede is inderdaad zo en dat is dan een houding die eigenlijk niet overeen komt met wat men zegt. Men beleeft niet wat men zegt maar spreek het uit als een verplichte formule.
Vanuit het weten dat het zo "hoort" dat Gods wil gebeurt kan het wellicht wezen dat je de wat ongebruikelijke aanvoegende wijs waarin de bede staat hier gaat aanvoelen als iets onvermijdelijks waarbij je je neerlegt maar eigenlijk zegt de zin dit niet.

"Het klinkt nogal fatalistisch: niet wat ik wil maar wat U wil zal gebeuren en eigenlijk maakt het niet zoveel meer uit want U hebt al bepaald…." ??
Dat zegt die bede toch echt niet dan zou er moeten staan "Uw wil zal geschieden".
Je denkt misschien ook aan deze woorden van Jezus maar dat was een andere context
Mattheus 26
42 Wederom ten tweeden male heengaande, bad Hij, zeggende: Mijn Vader! Indien deze drinkbeker van Mij niet voorbij kan gaan, tenzij dat Ik hem drinke, Uw wil geschiede!

Daar is natuurlijk het element van de zo vreselijk zware gebeurtenissen die te gebeuren stonden, maar zelfs dan nog de wens dat de wil van de Vader zal moeten prevaleren.

quote:

Niets fatalistisch zou ik durven zeggen. Nee, realistisch.

"Niets fatalistisch" klinkt vreemd; het is een een constructie als "iets warms" en er zou dus nog eens een "s" achter horen maar dat gaat moeilijk dus om het goed te laten klinken:

"Die is niet fatalistisch durf ik te zeggen; nee, die is realistisch. "

quote:

Abraham gaat in conclaaf met God en, wees menselijk eerlijk: Abraham bereikt wel wat bij God.

Wat bedoel je hier met menselijk? Dat is mij niet duidelijk.

quote:

In de zomervakantie las ik in een boek van Bodair (u weet wel, die priester uit Rome), het volgende over de bede ...

Je bedoelt (Antoine) Bodar, neem ik aan.

quote:

Gods wil geschiedde betekent daarom niet anders dan dat wij leven naar wat God van ons vraagt.

Bedoel je hier "geschiede" of "geschiedde"? Geen van beide maakt het tot een duidelijke zin.
Je bedoelt:
"Voor ons betekent het om Gods wil te doen geschieden, dat wij gaan leven naar wat God van ons vraagt."

quote:

De bede waarin wij zeggen “uw wil geschiede” is daarom niet fatalistisch maar is praktisch: doe je mee en geef je deze wil van God een vorm in de wereld?

In het kader van wat ik verder zei past meer:
"Na de bede waarin wij zeggen “Uw wil geschiede” moeten we dus niet afwachten in lijdzaamheid, maar ons praktisch inzetten ervoor: doe je mee en geef je de wil van God een vorm in de wereld?"

[Riemer Lap]

Daaaaaaank!!!
Ik knutsel verder

[Riemer Lap]

Het Uw wil geschiedde ga ik helemaal op de schop nemen, ik ben niet tevreden en ben blij met de aangedragen opmerkingen.
Over enkele dagen meer
Met dank aan Trajecto!

[Trajecto]

quote:

Riemer Lap schreef op 12 september 2011 om 00:19:
Het Uw wil geschiedde ga ik helemaal op de schop nemen, ik ben niet tevreden en ben blij met de aangedragen opmerkingen.
Over enkele dagen meer
Met dank aan Trajecto!

Oké, graag gedaan.
Succes met het herschrijven!

[Qohelet]

Misschien nog een paar aardige inzichten via "woordstudie":

Het woord "wil" in "uw wil geschiede", Gr. θελημα, is een "concreet" verbaalnomen, d.w.z. het wijst meer op het concrete besluit van God dan op de activiteit van Gods willen. (Voor dat laatste zou θελησις meer gepast zijn, maar dat komt maar 1 keer voor in het NT, in Heb. 2:4, als het gaat om het willen van de Geest.) Wij bidden dus niet zozeer dat God doet wat hij wil, maar dat hij zijn besluit--dat hij al gemaakt heeft!--ten uitvoer brengt. Dat besluit, net als zijn naam en zijn koninkrijk, is goed.

Vervolgens is het dan opvallend dat niet Gods "besluiten" (meervoud) maar zijn enkelvoudige "wil". Het meervoud θεληματα komt wel voor, maar alleen in Hand. 13:22 (wat een citaat lijkt te zijn van een OT tekst, maar welke?), en Ef. 2:3 (waar het gaat om de "begeerten" van het vlees). Gods wil or besluit, dat wij in ons gebed be-amen, en om welks uitvoering wij bidden, is een geheel, is samenhangend, consequent. We onderwerpen ons niet aan grillen en grollen van een almachtig God, maar aan het goede plan van een doelgericht liefhebbende HEER.

Tenslotte lijkt in het NT dit woord altijd te gaan om Gods wil voor zijn mensen (m.u.v. Op. 4:11). Dat wil zeggen, we bidden als degene over wie Gods wil gaat, als degene die door die wil begenadigd worden. Daarom: "God, laat dat grootse reddingsplan voortgang mogen vinden!" "Vader, ga alstublieft verder met wat u met uw kinderen voor hebt!"

[Riemer Lap]

Het is hier een tijdje stil geweest maar dat heeft als eenvoudige reden dat ik een voorraad teksten had liggen die gelezen werden voor de radio.
Daarnaast was het effe druk in het kerkewerk en het gedoe rondom het PGB.
De cycles van het Onze Vader is op het woord "amen" na compleet en te vinden op www.familielap.eu

[Riemer Lap]

quote:

Riemer Lap schreef op 20 november 2011 om 22:21:
Het is hier een tijdje stil geweest maar dat heeft als eenvoudige reden dat ik een voorraad teksten had liggen die gelezen werden voor de radio.
Daarnaast was het effe druk in het kerkewerk en het gedoe rondom het PGB.
De cycles van het Onze Vader is op het woord "amen" na compleet en te vinden op www.familielap.eu

Vergeten: aangezien de volgende lezing op de 2e zondag van het kerkelijk jaar valt moet ik "amen" vastplakken aan de 2e advent.
Iemand creatieve richtingwijzers?

[Antonius]

quote:

Riemer Lap schreef op 20 november 2011 om 22:42:
[...]

Vergeten: aangezien de volgende lezing op de 2e zondag van het kerkelijk jaar valt moet ik "amen" vastplakken aan de 2e advent.
Iemand creatieve richtingwijzers?

na het amen gaat het alles weer gewoon door. Met de laatste zondag van het kerkelijk jaar is het nog niet voor bij er volgt een neiuw jaar. Met de komst van Jezus bkomt er een nieuwe tijd. Door Hem worden wij een nieuwe scheppping.

[Riemer Lap]

quote:

Antonius schreef op 22 november 2011 om 21:32:
[...]


na het amen gaat het alles weer gewoon door. Met de laatste zondag van het kerkelijk jaar is het nog niet voor bij er volgt een neiuw jaar. Met de komst van Jezus bkomt er een nieuwe tijd. Door Hem worden wij een nieuwe scheppping.

Heb ik er lichtelijk in verwerkt.

[Riemer Lap]

quote:

Riemer Lap schreef op 25 november 2011 om 23:03:
[...]

Heb ik er lichtelijk in verwerkt.

De lezing kun je hier vinden.