Hoi Trajecto, Hendrik en Riemer,
quote:
Helemaal mee eens.
quote:
Contact krijgen is helemaal niet zo gemakkelijk
en inderdaad moeilijker als je alleen via tekst communiceert en elkaar slechts 'kent' op basis van onbetrouwbare '
adreskaartjes' (om met
Riemer in zijn blog te spreken).
quote:
Ja daar wel, maar zoals ik schreef: vooral als ik niet (of niet tijdig of niet in de juiste volgorde) reageer en slechts zelden als ik selectief reageer.
quote:
soms kan het ook goed zijn om tot 10 (20-30-) te tellen...
Lijkt me ook een goed voorstel om eens uit te proberen.
Helpt vast ook.
Uiteraard heb ook ik de neiging om te reageren op dingen die anderen schrijven die mij
niet aanspreken.
Die neiging heb ik eerder naarmate dat wat me niet aanspreekt duidelijker gelezen kan worden als iets wat ingaat tegen iets wat
ik eerder naar voren heb gebracht.
Iets 'wat me niet aanspreekt' (het eufemisme voor 'waar ik het niet mee eens ben') maar mij evenmin 'aanspreekt' (in de zin van 'mijn aandacht trekt omdat het me tegen de haren instrijkt') zal ik eerder
onbewust en
onbedoeld negeren.
En dan zal waarschijnlijk slechts iemand die mij echt
bewust en
bedoeld tegen de haren in wilde strijken specifiek klagen over het negeren daarvan (in plaats van over het negeren van het hele bericht).
Als ik mijn neiging volg om negatief te reageren op iets 'wat mij niet aanspreekt' omdat het ingaat tegen iets wat ik eerder geschreven heb, dan doe ik dat eerder omdat '
ik' zich tekortgedaan voelt, dan omdat
ik de ander niet tekort wil doen.
Op basis van mijn 'inlegkunde' (alias mijn vermogen om in te schatten dat dat bij anderen wel eens net zo zou kunnen werken) vermoed ik dat veel van de ontspoorde gesprekken en gesloten topics hier wel eens vooral het gevolg zouden kunnen zijn van 'ikken' die zichzelf tekortgedaan voelen omdat anderen negatief lijken te reageren op iets wat ze eerder naar voren brachten.
Kortom: als je oprecht reageert op iets wat je niet aanspreekt om de ander niet tekort te doen, zonder 'eigenbelang' omdat je verdedigt wat je zelf eerder naar voren bracht, dan kan dat waarschijnlijk weinig kwaad.
Die neiging zul je echter niet zo gauw hebben.
Als je geneigd bent te reageren op iets wat je niet aanspreekt en daar zit wél (deels) een 'zelfverdedigingsbelang' achter,
dan wordt het zaak om terughoudend te reageren (of het zelfs te negeren) om geen 'ikken-strijd' te ontketenen.
Kortom: collectieve zelfreflectie (zoals ik hier bedoelde) begint inderdaad bij individuele zelfreflectie (waarom reageer ik zoals ik reageer), waarvoor Riemer wat instrumentarium aandroeg.
En 'inlegkunde' is niet per se negatief.
Met v&Vriendengroet,
Wim