De afgelopen weken is me opgevallen dat een aantal zaken in mijn leven die me zo mooi leken en waar ik met verwarde gedachten en gevoelens in gezocht heb, of eerder op ingegaan zou willen zijn, wolken blijken te zijn die overdrijven, zonder dat er regen uit valt. Dat beeld schets Paulus over heidenen die in kerken doorgedrongen waren met hun droomgezichten, maar dus slechts misbruik maken van een ogenschijnlijke christelijke levenswijze, maar eigenlijk puur misbruik van alles maakten en gaan voor financieel geluk en dit soort dingen nog meer. Het beeld wordt geschetst van mensen die hun uiterlijk misbruiken, van wie de kleren zelfs besmeurd kunnen zijn met hun onreinheid en die mopperen over het lot dat hen zelf zo treft. Die op basis van instincten woedend kunnen zijn als ze hun zin niet krijgen, maar waar geen enkele uitwerking van de Heilige Geest in door werkt. Zo lezende besefte ik hoe de wereld vaak in elkaar steekt. Hoe jongeren op een dergelijk manier de kerk kunnen verlaten of uit de kerk gelokt wordt door anderen. Herkennen jullie deze strijd ook?
