Het tijdschrift De Reformatie van 2 december 2011 gaat over de betekenis van het Oude Testament voor het ontwikkelen van een christelijke levensstijl. Veel christenen vandaag de dag geloven dat ze daarvoor wel genoeg hebben aan het Nieuwe Testament. Is dat echt zo?
Ad de Bruijne, hoogleraar ethiek en spiritualiteit aan de TU in Kampen en redacteur van De Reformatie, gaat in op de vraag: welke onderdelen van de christelijke levensstijl zou je missen als je het Oude Testament dicht liet?
De Bruijne begint met de stelling dat het terecht is om het christelijk leven allereerst te bouwen op het Nieuwe Testament. De Bergrede is de grondwet van het koninkrijk en dus de basis voor de christelijke levensstijl. Ook is het juist om voor alles te benadrukken dat het christelijke leven draait om eenheid met Jezus en navolging van Hem. Hij maakt van ons nieuwe mensen die leren denken en voelen zoals Hij.
Dat wil echter niet zeggen de concrete inhoud van zo’n christelijk leven in het Nieuwe Testament min of meer open blijft. Jezus en zijn apostelen wijzen aan wat wel en wat niet past bij zo’n nieuw bestaan. Daarbij grijpen zij royaal terug op het Oude Testament, van waaruit zij de inhoud van de christelijke levensstijl ontwikkelen. Zo doet Jezus dat ten aanzien van een aantal geboden heel concreet in de Bergrede. Je vindt de inhoud van een christelijke leefstijl dus als je Nieuwtestamentisch aan het werk gaat met Oudtestamentische woorden.
Concrete voorbeelden
De Bruijne concretiseert dit op een aantal punten: het ontwikkelen van een christelijke visie over de regering en inrichting van een samenleving en over de omgang met de aarde is alleen mogelijk dankzij het Oude Testament, waarin wij ontdekken hoe God een samenleving ziet, dat God dieren waardevol vindt en land niet uitgeput mag raken. Zonder het Oude Testament was de hele traditie van christelijk sociaal denken en christelijke bezinning op politieke verantwoordelijkheid en gerechtigheid nooit ontwikkeld. Hetzelfde geldt voor de christelijke kijk op geweld, op straf en op oorlog en vrede. Boeken als Spreuken en Prediker leren ons nuchter en realistisch rondkijken in de wereld, in eenheid met Christus en door de bril van Gods woorden.
Een laatste voorbeeld dat de Bruijne geeft, betreft de feestkalender voor Gods Oudtestamentische samenleving. De Vroege kerk stelde een zondag in en christelijke feestdagen. Gods nieuwe werken in Christus werden gevierd en verbonden met het ritme van de lijdende schepping en met de liefde voor zwakken en andere naasten. Op die gedachte kom je alleen als je het normaal vindt om voor het christelijke leven ook te putten uit het Oude Testament. Alleen dankzij het Oude Testament is het dus ook nu weer Advent.
Meer op
www.dereformatie.nl
