Met de kinderdopende babtisten, zoals de vrij evangelische gemeenten in Nederland zichzelf omschrijft.
Dat blijft boeiend aan ons dorp. De worstels van de plaatselijke hervormde en gereformeerde kerk is de vrije zendingsgemeente. Deze vrije zendingsgemeentes is de oude naam voor de vrij evangelische gemeentes. De evangelist die in ons dorp bij de bewoners het evangelie kwam brengen in het net tot stand gekomen Nijverdal (door fabrieksarbeiders die bij de tekstielfabrieken kwamen wonen) werden door Jacob van Houte (de jonge evangelist) bewogen een gemeente te stichten. Ze namen namelijk de moeite niet om na een lange werkweek helemaal naar Hellendoorn of Rijssen te lopen om er te kerke te gaan. Mensen kwamen toen bij hem huilend tot bekering. Mannen stopten met overmatig drankgebruik en karakters van belhamers veranderden compleet. Ogen vonkelden van honger naar Gods Woord. Er kwamen eerst huiskamerbijeenkomsten. Vervolgens een vrije zendingsgemeente die hij later door zich te bekeren tot het gereformeerde geloof omgezet had tot een christelijke gereformeerde kerk, waar hij na een studie theologie dominee van werd, voor hij naar Amerika ging om daar een grote Reformed Church op te richten. Later werd dit bij ons de gereformeerde kerk. Een groep dat de vrije zendingsgemeentewerk wilde voortzetten (genaamd: evangelisatiebeweging Philipus) trad uit en dat spleet uit één in een hervormde gemeente en een vrij evangelische gemeente toen besloten moest worden tot het oprichten van een officiële kerkgebouw en gemeente. Tot dusver had de beweging hulp van een hervormde predikant uit Hellendoorn en uit Rijssen (en meen ik ook ééntje uit Heino, of ze hadden enkel wat later contact met hem), door hen werden toen kinderen gedoopt, geloofsbelijdenis gedaan en werd het avondmaal bediend. De leden stonden hierbij ingeschreven in de Nederlands Hervormde kerk. Toen de hervormde en vrij evangelische gemeente opgericht werd verdedigden ze de hervormden natuurlijk en moesten de vrij evangelischen opzoek naar een nieuwe predikant, die ze inmiddels al in hun gelederen hadden als evangelist. De leden van de vrij evangelische gemeente werden daarbij uitgeschreven uit de landelijke Ned. Herv. Kerk.
De vrije zendingsgemeentes hebben hun oorsprong in een dominee van de hervormde kerk te Ermelo, die er uit werd gezet als predikant, hoewel hij altijd hervormd is gebleven. Echter zijn evangelisatiewerk met het team van evangelisten om zich heen werd uiteindelijk de bond van de vrij evangelische gemeentes in Nederland. Deze bond onderhoudt ook landelijk contacten met de PKN om te beraden over de toekomst. Mogelijk dat zij zich bij de PKN gaan voegen als deel van de evangelische beweging in de PKN, maar voorals nog zijn ze zelfstandig.
Wat ik er maar mee wil zeggen: door de vrij evangelischen en de hervormde uit zijn ambt geplaatste predikant ben ik een christen, dus ik bestrijd mijn afkomst niet.
bron:
http://www.veg-nijverdal.nl/index.php?type=6 Daarnaast een boek van de vrij evangelische gemeente dat ik thuis heb liggen.
De gereformeerden leggen trouwens dit verhaal iets anders uit. In deze link wordt weergegeven dat Jacob van Houte met een groot deel van de gemeente lid werd van de koersenkerk (een gereformeerd gezinde zelfstandige kerkje), maar wij als gereformeerden leggen het uit als een fusie. De koersenkerkje werd ook gesloten en in de zendingskerk van Jacob van Houte werd er voortaan gekerkt. Eigenlijk kwamen de leden van de koersenkerkje juist bij ons toen Jacob van Houte toch besloot gereformeerd en dominee te worden, ook omdat de koersenkerkje toch al leden verloor aan de zeer aantrekkelijke succesvolle snel groeiende kerk (snelst groeiende van alle zendingsgemeentes in NL) van Jacob van Houte en zijn dominee al oud was geworden. Dat was de eerste fusie. De tweede fusie heeft afgelopen jaar plaats gevonden. Tussen de hervormden en gereformeerden onder de landelijke PKN-vlag. Nu zijn we één plaatselijk PKN gemeente, officiëel verdeeld over drie wijkkerken die gezamelijk gebruik maken van twee gebouwen. Ik behoor tot PKN wijk oost
Maar in de praktijk functioneren we als één gemeente, waarvan de wijken bepaalde zelfstandige bevoegdheden hebben die hun eigen kerkdiensten beleggen, dat is het oude hervormde model. Daarnaast werken we sterk samen met de vrij evangelischen en uiten dat door gezamelijk één avonddienst per week te beleggen afwisselend in één van de drie gebouwen. De overige locaties zijn dan gesloten. Een idee voor gereformeerd vrijgemaakten die worstelen met hun middagdienst, houd het samen met de christelijk gereformeerden en/of de nederlands gereformeerden en je hebt de banken weer redelijk gevuld.
Een korte, maar bevlogen geschiedenis
waarbij de kinderdopende babtisten en gereformeerd gezinden hand in hand op elkaar over gingen in de evangelisatiebeweging Filipus. Wat allemaal wel niet mogelijk is.
Echter heb ik één les hieruit weten te trekken. Verdeeldheid ontstond toen gedegen theologie werd toegepast om een zendingsgemeente te moeten hervormen. Theologie heeft hierin splijtend gewerkt. Die splijting kwam omdat mensen vreesden hun vrijheid in hun geloof kwijt te raken. Later de splijting met de hervormden door vrij evangelischen uit angst voor de vrijzinnigheid die er in de Nederlands Hervormde kerk plaats vond.
Wat is hier gaande geweest? Ik denk menselijke angst dat het opwekkingsvuur aanviel. Angst om het allemaal verkeerd te doen, dat het helemaal anders moet. angst waardoor mensen blindweg acties namen waarin te weinig rekening werd gehouden met elkaar. De gezinden kwamen zo recht tegen over elkaar te staan.
God had ze best de tijd en ruimte willen schenken om één gemeente te kunnen vormen, maar mensen besloten voor God om zelf tot actie te komen.
Een advies aan de TS is dan wel op zijn plek: verdiep je in wat je precies geloofd en vertrouw op Jezus in alles. Breng alles in gebed, want God weet van verdeeldheid en wie daarin zijn kinderen zijn. Hij weet ook hoe je daar het beste mee om moet gaan. Boven al: heb geduld en geef alles zijn tijd, want God heeft veel geduld en veel tijd voor deze wereld.
Satan is er op uit te splijten en te verdelen, maar Jezus brengt zijn kudde bij één.
