Overstap gemeente buiten woongemeente

[VolgelingvanhetWoord]

Dag Iedereen,

Langs deze weg wil ik een algemene vraag stellen.

STELLING:
Mijn vrouw en ik behoren tot een gemeente waar wij in de toekomst niet langer deel van uit willen maken. Wij wonen tevens in eendezelfde gemeente.
De redenen daarvoor zijn niet relevant voor mijn vraag.
Nu is het zo dat wij in onze huidige gemeente willen blijven wonen en in andere kerk (andere gemeente) willen gaan volgen.

VRAAG:
1) Wat zegt het kerkrecht hier precies over? (gelet op het gegeven dat wij dit nog niet aan de kerkenraad van doel en bron gemeente kenbaar hebben gemaakt).
2) Wat zijn mogelijkheden/onmogelijkheden?
3) Met wat voor weestand (kerkelijke tucht) zouden wij rekening moeten houden?

Ik ben erg benieuwd en verneem graag van u allen.

[Bumblebee]

Ik heb geen idee hoe het kerkrechtelijk/officieel zit. Onze gemeente is tien jaar geleden oid gesplitst wegens te groot, en toen is op grond van woonlocatie de club in twee gemeentes verdeeld (zoals dat gaat in de GKV, die indeling gebeurt volgens mij altijd op grond van topografie) elk met een eigen predikant. Er waren mensen die moeite hadden met de predikant van deel X, en die zijn toen naar deel Y gegaan ondanks dat ze op grond van waar ze woonden naar X hadden gemoeten. Ook weet ik dat er mensen vanuit het deel Y gebied naar het deel X gebied zijn verhuisd maar niet van gemeente zijn gewisseld. Dit ging zonder al te veel strubbelingen en zonder tucht of zulke dingen.

Persoonlijk: Ik heb niet de neiging van zoiets een punt te maken. Ik heb de indruk dat dat voor de rest van ons ook gold (ik zit met mijn gezin in deel X, waar een aantal mensen dus niet wilden bijhoren). Wat betreft het waarom: de indeling op topografie is in de GKV niet voor niets 'ingevoerd' en je moet denk ik goede redenen hebben om ervan af te wijken. Maar die goede redenen kunnen er wellicht best zijn. Ik heb er dus niet echt een mening over (maar ik ben wel nieuwsgierig naar jullie beweegredenen   )

[angel]

Mijn ervaring is dat een brief met argumenten vaak wel helpt om de " overstap"  te maken. Kerkenraden zijn hier gelukkig wel flexibeler in geworden. Het gaat nu meer om de inhoud (welke argumenten) dan om de regels (kerkgrenzen).

[dingo]

De kerkorde zegt er niet zoveel over. Art 63 zegt dat je een attestatie mee moet krijgen van je kerkenraad. Maar is wel e.e.a. aan jurispredentie waarvan ik dit stukje van kerkrecht.nl geplukt heb:

De synode dringt er bij de kerken op aan
1. zich te houden aan de regel van de generale synode van Amsterdam 1936, acta art. 62, dat ieder dient te behoren tot die kerk binnen het ressort van welke hij zijn burgerlijk domicilie heeft;
2. bijzondere aandacht te besteden aan:
 a. eigen gemeenteleden die - om aanvaardbare redenen - de zondag regelmatig elders doorbrengen;
 b. leden van een zusterkerk die regelmatig in haar midden verkeren;
3. afspraken te maken over de ambtelijke bearbeiding, als een lid vanwege regelmatig verblijf in een zusterkerk buiten geregelde ambtelijke zorg geraakt.


Er is dus een gedragslijn dat je tot de kerkelijke gemeente behoort waar je woont. Je zult dus zwaarwegende redenen moeten hebben om van de gedragslijn af te wijken. Aan de andere kant zie ik het herhaaldelijk gebeuren zeker in die gevallen waar de keuze is of die andere gemeente of helemaal geen GKv meer.

Daarnaast zijn er mogelijkheden tot gastlidmaatschap al wordt dat meestal alleen voor studenten gebruikt, het kan ook voor andere leden gebruikt worden zoals je onder punt 3 ziet.

[VolgelingvanhetWoord]

Om toch een uiteenzetting te geven van beweegredenen:

Wij voelen ons gezien het kleine karakter en de erg conservatieve houding binnen de kerk niet op onze plaats. Wij zijn op zoek naar een sprankelende gemeente waar 'innovatie', 'ondernemen' en "creativiteit" bij passen. Natuurlijk kunnen wij een bijdrage hier aan leveren, maar zien ons zelf het liefste niet als 1 van de weinige initiators daartoe. Heel kort gezegd wie je bent trek je aan. Wij snappen het standpunt van de vrijgemaakte kerk omtrent de persoon in een gemeente. Helaas kunnen wij onszelf niet zondanig wegcijferen dat we geen gehoor geven aan onze eigen behoeftes en dus ook raakvlakken moeten zien en ervaren bij een gemeente.

Over dit laatste punt ben ik erg benieuwd wat jullie daar zoal van vinden.

[Hendrik-NG]

quote:

dingo schreef op 16 april 2012 om 16:02:
De kerkorde zegt er niet zoveel over. Art 63 zegt dat je een attestatie mee moet krijgen van je kerkenraad. Maar is wel e.e.a. aan jurispredentie waarvan ik dit stukje van kerkrecht.nl geplukt heb:

De synode dringt er bij de kerken op aan
1. zich te houden aan de regel van de generale synode van Amsterdam 1936, acta art. 62, dat ieder dient te behoren tot die kerk binnen het ressort van welke hij zijn burgerlijk domicilie heeft;
2. bijzondere aandacht te besteden aan:
 a. eigen gemeenteleden die - om aanvaardbare redenen - de zondag regelmatig elders doorbrengen;
 b. leden van een zusterkerk die regelmatig in haar midden verkeren;
3. afspraken te maken over de ambtelijke bearbeiding, als een lid vanwege regelmatig verblijf in een zusterkerk buiten geregelde ambtelijke zorg geraakt.


Er is dus een gedragslijn dat je tot de kerkelijke gemeente behoort waar je woont. Je zult dus zwaarwegende redenen moeten hebben om van de gedragslijn af te wijken. Aan de andere kant zie ik het herhaaldelijk gebeuren zeker in die gevallen waar de keuze is of die andere gemeente of helemaal geen GKv meer.

Daarnaast zijn er mogelijkheden tot gastlidmaatschap al wordt dat meestal alleen voor studenten gebruikt, het kan ook voor andere leden gebruikt worden zoals je onder punt 3 ziet.

Maar is de insteek van de synode hier niet een pastorale?? In die zin, dat men de verantwoordelijkheid voor het "peilen van pastorale noden e.d." niet moet overlaten aan "de leden van een zusterkerk waar eigen gemeenteleden verkeren, die - om aanvaardbare redenen - de zondag regelmatig aldaar doorbrengen"...


Die zorg hoor ik ook doorklinken in de acta van A'dam 1936 (zorg om een "voor wat betreft pastorale zorg tussen wal en schip vallen van hen die - om aanvaardbare redenen - de zondag regelmatig elders doorbrengen" ...)

zie: deze acta uit 1936 (pag 58), waaruit blijkt dat op dat moment de zorg uitging naar "het behartigen 'der geestelijke belangen onzer militairen'" waarbij de kerken (!) er op gewezen werd niet uit het oog te verliezen dat de militair lid was van die kerkelijke gemeente waar hij zijn burgelijke domicilie had.

[Riemer Lap]

quote:

VolgelingvanhetWoord schreef op 16 april 2012 om 15:01:
Dag Iedereen,

Langs deze weg wil ik een algemene vraag stellen.

STELLING:
Mijn vrouw en ik behoren tot een gemeente waar wij in de toekomst niet langer deel van uit willen maken. Wij wonen tevens in eendezelfde gemeente.
De redenen daarvoor zijn niet relevant voor mijn vraag.
Nu is het zo dat wij in onze huidige gemeente willen blijven wonen en in andere kerk (andere gemeente) willen gaan volgen.

VRAAG:
1) Wat zegt het kerkrecht hier precies over? (gelet op het gegeven dat wij dit nog niet aan de kerkenraad van doel en bron gemeente kenbaar hebben gemaakt).

Ligt aan de kerk waar je lid van bent.

quote:

2) Wat zijn mogelijkheden/onmogelijkheden?

In de GKv kun je aangeven dat de relatie met de eigen KR niet meer goed is etc. en dan kun je over naar een andere gemeente

quote:

3) Met wat voor weestand (kerkelijke tucht) zouden wij rekening moeten houden?

Geen idee zolang ik niet weet welke kerk het om gaat.

[Riemer Lap]

quote:

VolgelingvanhetWoord schreef op 16 april 2012 om 16:44:
Helaas kunnen wij onszelf niet zondanig wegcijferen dat we geen gehoor geven aan onze eigen behoeftes en dus ook raakvlakken moeten zien en ervaren bij een gemeente.

Over dit laatste punt ben ik erg benieuwd wat jullie daar zoal van vinden.

volgens mij is gemeente zijn heel erg "jezelf wegcijferen" zonder "jezelf te verliezen".
Je zou ook je energie kunnen steken in de gemeente waar je nu zit toch?

[elle]

Ik zou het moeilijk hebben met zo'n beslissing.
Volgens mij zijn er 2 dingen belangrijk bij 't kiezen van een gemeente.

1: je eigen rol, functie
a: je broers en zussen tot hand en voet zijn
b: met je gemeente je omgeving dienen (werken der barmhartigheid buiten de gemeente, evangelisatie etc)
2: de gemeente moet een gezonde/veilige omgeving bieden voor je eigen geloof

Oftewel: wat bied jij de gemeente/het lichaam van Christus, en pas daarna volgt wat de gemeente jou kan bieden.
En wanneer 't aan 1 van tweeën ontbreekt, dan kan het zijn dat God je roept om daar verandering in te gaan aanbrengen. Maar als na veel moeite blijkt dat 't een verloren gevecht is, dan staat het je imho vrij om 't stof van je voeten te schudden en naar een andere gemeente te gaan.
Daarbij zou ik vooral kiezen voor iets dat aan 1b voldoet: een gemeente in je eigen wijk. Gemeente zijn is niet iets voor 10 of 15 km verderop.

Hoe dat tegenwoordig praktisch/theoretisch in de GKv werkt durf ik niet te zeggen. Hier in onze gemeente wordt niet heel moeilijk gedaan over geografische grenzen. Ik ken horrorverhalen (paar jaar oud, maar toch) over mensen elders die verhuisd zijn omdat ze niet langer lid wilden zijn van gemeente A in de stad, maar niet over mochten naar gemeente B in die stad.

[Riemer Lap]

quote:

elle schreef op 16 april 2012 om 19:59:
Ik zou het moeilijk hebben met zo'n beslissing.
Volgens mij zijn er 2 dingen belangrijk bij 't kiezen van een gemeente.

1: je eigen rol, functie
a: je broers en zussen tot hand en voet zijn
b: met je gemeente je omgeving dienen (werken der barmhartigheid buiten de gemeente, evangelisatie etc)
2: de gemeente moet een gezonde/veilige omgeving bieden voor je eigen geloof

Oftewel: wat bied jij de gemeente/het lichaam van Christus, en pas daarna volgt wat de gemeente jou kan bieden.
En wanneer 't aan 1 van tweeën ontbreekt, dan kan het zijn dat God je roept om daar verandering in te gaan aanbrengen. Maar als na veel moeite blijkt dat 't een verloren gevecht is, dan staat het je imho vrij om 't stof van je voeten te schudden en naar een andere gemeente te gaan.
Daarbij zou ik vooral kiezen voor iets dat aan 1b voldoet: een gemeente in je eigen wijk. Gemeente zijn is niet iets voor 10 of 15 km verderop.

Hoe dat tegenwoordig praktisch/theoretisch in de GKv werkt durf ik niet te zeggen. Hier in onze gemeente wordt niet heel moeilijk gedaan over geografische grenzen. Ik ken horrorverhalen (paar jaar oud, maar toch) over mensen elders die verhuisd zijn omdat ze niet langer lid wilden zijn van gemeente A in de stad, maar niet over mochten naar gemeente B in die stad.

Helder

Ervaring leert mij dat daar waar de pastorale bearbeiding niet meer mogelijk blijkt dat kerkenraden vaak wel gewillig zijn om een attestatie af te geven en een verzoek tot "overname herderlijke zorg" te doen.
Reden moet echter wel wat meer body hebben dan de vrij egocentrische reden "ik wil meer dan hier in de gemeente kan" lijkt mij.
Verder sluit ik me volledig aan bij Elle.

En 'tucht"?
Waarom denk je in tucht in deze materie?

[Peter68]

Bij ons noemen ze dat met een mooi woord: kerkgrensperforatie.

Nu woon ik een stad waar 5 gkv gemeenten en binnen 5 kilometer buiten de stads grenzen nog eens 3 gemeenten,  zijn dus dit komt bij ons nogal eens voor. Sinds een jaar of 6 wordt over deze grensoverschrijding niet moeilijk gedaan tussen de kerkenraden onderling. Enerzijds vindt ik dat wel mooi dat men gewoon een gemeente kan kiezen waarin je jezelf goed thuisvoelt. Anderzijds wordt het mensen nu te gemakkelijk gemaakt en bestaat de kans dat mensen vooral voor het 'goede gevoel' overstappen naar een buurgemeente, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat vormen van eredienst en ook de predikant(en) een item zijn om te gaan switchen. Ik denk dat als geloof onder druk komt te staan of als er een conflict is met bijvoorbeeld de kerkenraad dat het prima is om naar een buurgemeente over te stappen. Maar alles maar toestaan werkt ook gemakzucht in de hand lijkt me.

[elle]

Ik vraag me af of je gemakzucht moet bestrijden met regeltjes over kerkgrenzen.

Volgens mij drukken mensen zich niet heel 'analytisch' uit (ik wil weg uit deze gemeente omdat... A, B, C en D speelt ook nog mee). Niveau van argumentatie blijft steken op 'ik voel me er niet prettig bij'. Misschien ook vanwege vermoede taboe's: anderen doen hun best en men wil ze niet voor 't hoofd stoten door heel kritisch te zijn.
Maar zo'n houding afdoen met 'gemakzucht' lijkt me wat kort door de bocht.

[Riemer Lap]

quote:

elle schreef op 17 april 2012 om 08:08:
Ik vraag me af of je gemakzucht moet bestrijden met regeltjes over kerkgrenzen.

Volgens mij drukken mensen zich niet heel 'analytisch' uit (ik wil weg uit deze gemeente omdat... A, B, C en D speelt ook nog mee). Niveau van argumentatie blijft steken op 'ik voel me er niet prettig bij'. Misschien ook vanwege vermoede taboe's: anderen doen hun best en men wil ze niet voor 't hoofd stoten door heel kritisch te zijn.
Maar zo'n houding afdoen met 'gemakzucht' lijkt me wat kort door de bocht.

Ervaringen binnen de PKN en de CGK lijken er op dat het diffuus maken van kerkgrenzen juist positief is omdat men een keuze kan maken over de richting waarin men zich aan wil sluiten.
Andere kant is dat er volgens mij toch ook wel werk ligt voor iemand die zich niet "prettig" voelt in een gemeente.
Werk aan de gemeente maar ook werk aan "zichzelf".
Je bent als leden van de gemeente aan elkaar gegeven toch?

[Peter68]

quote:

elle schreef op 17 april 2012 om 08:08:
Ik vraag me af of je gemakzucht moet bestrijden met regeltjes over kerkgrenzen.

Volgens mij drukken mensen zich niet heel 'analytisch' uit (ik wil weg uit deze gemeente omdat... A, B, C en D speelt ook nog mee). Niveau van argumentatie blijft steken op 'ik voel me er niet prettig bij'. Misschien ook vanwege vermoede taboe's: anderen doen hun best en men wil ze niet voor 't hoofd stoten door heel kritisch te zijn.
Maar zo'n houding afdoen met 'gemakzucht' lijkt me wat kort door de bocht.

Mijn opmerking was generaliserend, dat snap ik. Ik wil hiermee niet zeggen dat iedereen die verkast gemakzuchtig is. Het gevaar is dat er bepaalde stromen ontstaan waarbij vrijgemaakten veranderen van gemeente omdat gemeente A conservatief is of gemeente B meer evangelisch. Als je dat in het extreme door zou trekken dan kunnen er bolwerken van gelijkgestemden kunnen ontstaan die elkaar niet meer herkennen.

[dingo]

Ik woon ook in zo'n gereformeerd ghetto maar de gemeentegrenzen zijn nog redelijk dicht. Als men iemand over laat gaat dan is dat vooral uit pastoraal oogpunt want men tilt er wel degelijk zwaar aan dat mensen zich in de gemeente niet veilig thuisvoelen of geen aansluiting vinden.

Na wat jaren hier in de gemeente ben ik op een punt dat ik niet zo'n behoefte heb om weer opnieuw in een andere gemeente te beginnen maar om nu te zeggen dat ik me heel erg thuis voel is ook niet waar. Aan de andere kant verwacht ik ook niet dat het ergens anders beter is, wel anders maar niet beter.
Je hebt het over mensen en die hebben gebreken, doen domme, gemene en ronduit verkeerde dingen en andere mensen kunnen daardoor beschadigd raken. Maar zolang de problemen niet op dat vlak zitten is weglopen meestal niet de oplossing (Je neemt wel jezelf mee!).