Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Nou ja, eigenlijk zong ik vroeger nooit mee. (Ik heb de kerk, waar ik aan deelnam, inmiddels verlaten.) Ik hield gewoon m'n mond. Want ik merkte dat het met zo'n stelletje ongeoefenden nooit goed gaat. Zelfs niet als ze van dezelfde kerk zijn. Dan hoor ik toch liever het koor zingen. Daar kon ik dan echt van genieten. Tegenwoordig ga ik alleen nog voor kooruitvoeringen naar de kerk.
Ik begrijp wel dat het gezamenlijke zingen een wezenlijke functie heeft. Op een op andere manier kom je erdoor meer tot een eenheid. Althans, dat is de bedoeling. Ten minste wel bij onze kerk, waar ik inmiddels weg ben (al spreek ik nog van "onze" kerk). Ik weet niet hoe het in andere kerken is. Bij ons was het althans de bedoeling om tot een zelfde trilling te komen, om het maar wat plastisch-overdrachtelijk te zeggen. En daardoor iets van een roep uit te zenden waarop God of het goddelijke weer zou kunnen reageren en op die manier de band tot stand werd gebracht en de dienst zich kon voltrekken zoals het hoort, namelijk in eenheid met God. Of feitelijk Christus. Nou ja, op zich geloof ik daar wel in. Maar ik denk dat je individueel ook in deze toestand kunt geraken. Maar nu ga ik off-topic.