quote:
Beste Grondig Christelijk,
Ik wil je op bovenstaande video wijzen naar aanleiding van je berichten over de gereformeerde kerken, met de bedoeling om je bewust te maken van een wat groter geheel dan uit jouw perspectief blijkt.
quote:
Hoofdzaken1. SabbatIn het woord van God staat een verbond, en dat verbond spreekt over een geheiligde dag, en dat is de sabbat en daaronder verstaan wij de dag des Heeren. Elke zondag wordt deze wet in de gereformeerde kerken voorgelezen gedurende ruwweg 495 jaar sinds Luther's 95 stellingen. De zondag als christelijke sabbat tot speciale eer van God is dan ook een directe geestelijke duiding van het verbondswoord over de sabbat. Deze Sabbat echter wordt niet meer erkend als wettelijke rustdag van christenen.
2. EredienstDat is een kerkdienst die speciaal gewijd is aan God en de gemeenschap met Christus. Die samenkomsten worden Erediensten genoemd. Want het is niet eerstelijk gericht op samenkomen, maar op samen eer brengen aan God en op het samen leren wat Gods Woord is en de gemeente te zeggen heeft. De eredienst is afgeschaft en omgezet in een gewone samenkomst gericht op samen zijn en samen beleven.
3. Dienst van het WoordDie eredienst van hiervoor, die raakt maar een half punt. De andere helft is dat de eredienst geen dienst van eerbied brenging is, maar vooral een dienst van het Woord. Het Woord van God biedt de basis en de voeding en de bodem van ons handelen en denken. En de dienst van het Woord is dus al 495 jaar een zaak van het WOORD. Alle smuk en sier is op een lager plan gezet om op dit moment van eerbiedig samenzijn de volle aandacht te geven aan het Woord van God. De psalmen, die komen aan de orde niet vanwege de behoefte om maar wat te zingen, maar omdat dat het eeuwige ontwijfelbare Woord van God is. De Predikant komt aan het Woord niet omdat hij het zo goed zegt, maar omdat hij een boodschap van God brengt. De gereformeerde kerken zijn zich er altijd volkomen van bewust geweest dat het liefhebben van de Heer niet alleen een zaak is van het hart en het gevoel, maar ook van het verstand. Maar toch is de eredienst als dienst des Woords afgeschaft en een samenkomst geworden van andere hoofdzakelijkheden.
4. Dienaar des WoordsWat God heeft te zeggen is altijd belangrijk geweest. Hoofdzaak van ons geloof. Daarom is er altijd een zaak en een taak van leren en studeren en van kennis in schrift en christelijke praktijk. De dienaar van het Woord heeft tot taak om heel zijn leven te wijden aan het zo getrouw mogelijk vervullen van deze taken ten behoeve van heel de gemeente. Ook dit is een hoofdzaak, maar zou geen groot punt moeten zijn, omdat het immers zo minimaal is. Van de kennis van het heil mag je verwachten dat alle gelovigen met een beetje verstand zouden studeren op dat waarvan zij alle heil verwachten en waarover alle boze geesten zich zullen buigen om de gelovigen van los te weken. Maar deze minimale hoofzakelijkheid wordt een ernstige hoofdzakelijke inbreuk als er geen behoefte meer is om te blijven luisteren wat God door de dienaar van het Woord wil zeggen. De dienaar van het Woord is afgeschaft en hij is geworden tot een dienaar van de raad en de eigenwillige wensen van de plaatselijke gemeente. Dat is de gemeente die achterwaartswijkt, weg van het Woord van God.
5. De belijdenis geschriftenHet Woord van God is samengevat. Is eigenlijk tekort doen aan het Woord van God zelf, maar het geeft niettemin een kern aan van het geloof. De belijdenissen zijn afgeschaft. Waar sinds de reformatie de belijdenis een fundament bood voor elke gedachte en leer waarover werd gesproken, daar is het verworden tot een ballast van oude tijden. Dat geeft niets als het geloof leeft en de nieuwe tijden een eigen fundament hebben dat vaster is. Maar als het verwatert, veroudert, en verachtelijk wordt weggeworpen, dan is het een hoofdzakelijk kwaad dat aandacht verdient en vraagt om nieuwe kennis van het goede opdat dat bewaard mag blijven.
6. Het Woord van GodWaar het Woord van God op zoveel hoofdzakelijke punten onder druk is komen te staan mag niet verbazen dat het Woord zelf is afgeschaft. Dat is ook het geval. Wat onomstotelijk als betrouwbaar gold werd ingeruild voor wat onomstotelijk onbetrouwbaar was. Het beste en nauwkeurige wordt niet meer nodig bevonden. Dat is een hoofdzaak van dwaling die de fundamenten van het geloof aantast. Waar de gereformeerde kerken vanaf haar ontstaan waren gericht op het toegankelijk krijgen van het zo zuiver mogelijke Woord van God, daar zijn eisen van zo nauwkeurig mogelijk, zo betrouwbaar mogelijk, en onder het bidden om kracht en inzichten van de Heilige Geest, helemaal afgeschaft.
quote:
Als ik het ND lees zie ik al dat geruzie over en weer. Het geneuzel, soms over dingen die alleen maar bijzaken zijn.
Bijzaken?Je hebt dus mogelijk gelijk als het gaat om geruzie en geneuzel. Maar heb je wel je vizier op de juiste zaken scherp gesteld? Want om nu te spreken van bijzaken is onder de huidige omstandigheden wel heel erg ongerijmd. Beluister het fragment van de evangelist aan het begin van deze post. Misschien is het voor ons allemaal een zaak van meer concentreren op de werkelijke hoofdzaken. Het gaat in de kerk maar om een paar elementaire zaken van het geloof en van leer en van kerkzijn. Wie oprecht gelooft en daarin bijbelse keuzes maakt uit het geloof, komt uiteindelijk altijd goed terecht. Maar de eigenwillige lauwheid zonder interesse om na te speuren welke liefdewerken het zijn die God vraagt en die ook te beijveren, dat is een voortwoekerend kwaad dat de geesten doet botsen en scheiden.
Jij spreekt van bijzaken, maar let er liever eens op of het geen hoofdzaken zijn die zichtbaar worden als breuklijnen en conflicten in bijzaken. Want de geestelijke strijd laat zich het liefst verleiden tot ver buiten kernzaken en principes.
quote:
Vroeger was de GKV aardig strak in de leer, nu komt dat wat ruimer in het jasje te zitten. Nog heel beperkt,als je het vergelijkt met leringen in andere denominaties. Tel de knopen zou ik zeggen.
Ik heb je nu een paar hoofdzaken genoemd, vanuit de reformatie gevormd. Ik weet heel goed dat waar ervaringen anders uitwerken, je ook een andere doorsnede kunt maken met andere klemtonen. Neem het dus niet van mij aan, maar van die evangelist hierboven of van je eigen beoordeling. Let erop, en zie zelf dat de kerken in zichzelf kansloos en stuurloos zijn. Er is, behalve mensenwensen en stromingen volgen, geen houvast meer waaromheen gegroepeerd kan worden. Emotioneel niet omdat er veel onmin leeft over elkaar. Principieel niet omdat de leiding niet in handen is van de dienaars van het Woord, maar in handen van bestuurders. En praktisch niet omdat er geen enthousiasme is om te leven in dienst van de gemeente van Christus. Het vuur is er niet meer. Is dat het vuur van geloof? Nee; want geloof wordt in vele soorten en maten nog wel gevonden. Maar het gaat om het vuur dat als een refrein door heel de bijbel doorklinkt: het gaat steeds om het willen horen naar het Woord van God en het keren van de hoofden en van de zinnen terug naar Gods Woord.
De reformatie is niets anders dan terugkeer naar het Woord van God. Niet als een Woord van God waaraan we ons als een soort minimum aan gebonden weten. Nee, maar een terugkeer in een enthousiast en met overgave toevlucht zoeken bij het Woord van God. Het gaat om het met heel het hart schuilen en toevluchten dat David deed. Niet een gerichtheid op de jeugd, niet op de kerk, niet op de maatschappij, niet op de uitdagingen van deze tijd, niet op de belevingen, maar op het Woord van God en dat centraal stellen in onze aandacht. En met het Woord van God komen automatisch ook die hoofdzaken in onze belangstelling die we hebben onderkend belangrijk te zijn. En de zegen volgt. Want de Geest die er steeds al was, zal weer opgewekt worden en stromen van zegen bewerken. Niet de mens moet worden opgewekt, maar de Geest. En het is vanuit dat platform en die basis van liefde voor God dat ook de onderlinge liefde weer gevonden en bevestigd zal worden.
Dat is dus niet een algemeen verhaal over de tolererende liefde waarbij zelfs de SGP wil samenwerken met de rooms katholieken (
bron-artikel RD), maar een specifiek verhaal over toegepaste liefde. Lastig, want de mens is geneigd om er bij eigen inzet en eigen ijver een wettisch geheel van te maken, en zo te strijden voor een liefdenorm die als het erop aan komt een norm van wetticisme wordt.
Maar niettemin wel aan de orde van onze aandacht en zorg. En voor wie het juiste gewaad draagt zou het ook niet te lastig of te moeilijk hoeven te zijn. Maar lastig genoeg is om het eigen casual gewaad af te leggen, en het juiste gewaad aan te trekken dat voor ons klaargelegd is voor deze bijzondere eredienst..