quote:
pjotr schreef op 21 november 2012 om 16:41:Spreken over God is niet zonder risico's. De vrienden van Job hadden niet recht gesproken over God. Over het algemeen leren we in de Bijbel om voorzichtig te zijn met ons spreken.
Gevaarlijk vind ik het als iemand zegt dat zijn mening overeenkomt met Gods Woord. Deze manier om de eigen mening te bekrachtigen met Gods Woord doet me altijd denken aan het verhaal van de ark die naar de Filistijnen ging
Nu kwam ook degene die één talent ontvangen had naar hem toe, hij zei: “Heer, ik wist van u dat u streng bent, dat u maait waar u niet hebt gezaaid en oogst waar u niet hebt geplant, en uit angst besloot ik uw talent te begraven; alstublieft, hier hebt u het terug.”
Zijn heer antwoordde hem: “Je bent een slechte, laffe dienaar. Je wist dus dat ik maai waar ik niet heb gezaaid en oogst waar ik niet heb geplant?"
Inderdaad. Spreken over God is niet zonder risico’s. Maar het is wel een talent dat ons is gegeven en waarvan rekenschap wordt gevraagd. Maar gevaren duchten en risico’s zien, is niet terecht.
Want de bijbel leert ons niet om zo voorzichtig te zijn dat we geen lering durven te trekken uit de bijbel. Integendeel; de bijbel leert om de bijbel niet dicht te laten, maar open te doen en alles in ons eigen leven eraan te toetsen.
Daarom zullen alle gelovigen
graag een mening aanhangen die met de bijbel overeen komt. En de eigen mening met Gods woord kracht bij zetten lijkt mij ook een vrij normaal als uitgangspunt. Immers: als je mening niet spoort met Gods Woord, dan zul je als gelovige toch graag die mening bijstellen?! En evenzo zullen je argumenten toch meer kracht worden bijgezet als ze steun en inbedding vinden in Gods Woord?!
Vind je dat ook niet een logische zaak?
Maar de bijbel laten buikspreken, of bijbelteksen gebruiken om macht uit te oefenen, of om niet aanspreekbaar te zijn, is een heel andere zaak. Maar zelfs dan is de boodschap; wat doet het ertoe; zolang het evangelie maar verkondigd wordt. De dwaling wordt bestreden en de strijd brengt het goede effect dat werd ingezet door de dwaling. Bijbelteksten plukken zonder samenhang of context is op dezelfde manier een gevaar en een dreiging.
Maar reken dan ook verder: ook het luisteren met vooroordelen en moeite hebben met aanspreekbaar zijn in concreetheid van zaken. Dat zijn allemaal zaken die niets van doen hebben met de bijbel en haar scherpte, maar met de mens die zich van bijbelwoorden bedient. Dat heeft te maken met recht en waarheid toepassen in de omgang met woorden.
Dat zou geen reden zijn om voorzichtig te zijn met het leren en citeren uit de bijbel. Nee, het zou een reden zijn om in elk woord van onszelf in bedachtzaanheid te zoeken wat het toch is dat God ons met deze woorden zeggen wil. Aanspreekbaarheid. Bereidheid. Gehoorzaamheid. Gewilligheid. Graagte.
quote:
Toen zij (de Filistijnen) vernamen, dat de ark des HEREN in de legerplaats gekomen was, werden de Filistijnen bevreesd, want zij zeiden: God is in de legerplaats gekomen, en zij zeiden: Wee ons, want zo iets is noch gisteren noch eergisteren geschied. Wee ons! Wie redt ons uit de macht van deze geweldige god? Dit is dezelfde god, die de Egyptenaren met allerlei plagen in de woestijn geslagen heeft (1 Sam 4).
Zowel Israëlieten als Filistijnen meenden dat God opgesloten zat in de ark. Door de ark mee te nemen verzekerden de Israëlieten zich van Gods steun. Ze kwamen bedrogen uit.
Dat beeld van een opgesloten God, vind ik niet zo goed te volgen. Als God opgesloten zat in die ark, dan was niemand voor God bang geweest, en dan had niemand God nodig gehad. Hadden ze toch eerst de ark moeten ontsluiten en openen
Wat de steun van God betreft, het klopt wel dat iedereen behalve Samuel dacht dat er nu wel iets goeds ging gebeuren met de aanwezigheid van God.
Maar dat is niet het kenmerkende van dit verhaal.
Het kenmerkende van dit verhaal is het
niet willen wachten op God als de mens actie wil en Gods hulp heeft gevraagd. Het probleem in dit verhaal is niet dat de mens teveel vertrouwt op God, maar juist dat de mens te WEINIG vertrouwt op God. De mens heeft geen geduld, en ook geen vertrouwen. Geen geloof dat God nog voorzien zal. Je ziet hier dat geloof een dubbel aspect heeft. Want het gaat er bij geloof niet alleen om dat er Geloof moet zijn, maar daarnaast wordt ook nog gevraagd dat het geloof over-geeft en een vertrouwend bouwen heeft op de beloften van God. Het vraagt om trouw en gehoorzaamheid. Het vraagt om wachten. Het vraagt om verwachten.
Maar dat over-geven en geheel vertrouwen op God, dat lukt zo vaak niet. De mens denkt dat God zich laat bestellen en inzetten voor het karretje van de mens. De mens dwingt. De mens rekent met eigen begrippen van haalbaarheid en eigen sterkte en eigen inzichten wat de waarheid van God is.
De mens rekent zich rijk. Dat is wat er gebeurde in de legerplaats. Dat is wat er gebeurt in 2012 als de mensen zaken van God toeëigenen en gaan bezitten en inzetten als was het in opdracht van God Zelf.
Want de simpele vraag is: wat zegt God ervan?En het voorbeeld toont en bewijst dat de mens niet zelf het Koninkrijk en de Kracht mag gaan inzetten en bestemmen. Want de mens heeft in geloof en in gebed, te vertrouwen op God alleen. En in het vertrouwen op God alleen, volstaat het gebed en het eerbiedig naspreken van Gods woorden. De mens hoeft niet zelf in verantwoordelijkheid en haalbaarheid de zaken voor God te gaan regelen. De mens mag over-geven.
Daarom is deze geschiedenis volgens mij niet zozeer een ondersteuning van jouw mening en angst om Gods Woord niet na te durven spreken. Want deze geschiedenis leert niet om voorzichtig te zijn met het vertrouwen op Gods Woord. Het leert het tegendeel: hecht méér waarde aan het Woord van God. Want als iemand Gods Woord correct citeert, en daarvan spreekt: "dit is het onfeilbare niet te logenstraffen Woord van God", dan is dat waarheid tot in de eeuwigheid. Niemand kan dat verwerpen als “
gevaarlijke omgang” met een almachtige God. Een dergelijke klem en schrikaanjaging op de vrijmoedigheid is ook nimmer door God geleerd in het oude testament; en ook niet in het nieuwe testament.
We hoeven dus bij onze omgang met Gods Woord niet al te bevreesd of krampachtig te doen. Want veel meer van belang is de gesteldheid van het hart en de geest van degene die spreekt in de Naam van God. En elk woord dat wordt uitgesproken onder aanroeping van Gods naam, zal worden gewogen en uitgelegd en beoordeeld in de gemeente. Zo zullen er woorden van de Geest zijn die meer of minder stichtend zijn. En zo zullen er woorden zijn die niet worden erkend in de Geest. "God zij met ons", sprak onze munt bijvoorbeeld in het verleden. Dat woord kan gelden als zegen, maar het kan ook een vloek worden als de zegen inderdaad met de rollende kinderen van de mammon is. Want de Geest van God gaat wegen van geesten en dringt tot in het diepste van het vlees.
quote:
Zo steunden ook de vrienden van Job op hun kennis van God. Job wist dat hij geen zonde had gedaan. Hij ging naar God zelf. God bleek anders dan de vrienden zeiden. Hij openbaarde zich aan Job. "Zie, wij prijzen hen zalig, die volhard hebben; gij hebt van de volharding van Job gehoord en gij hebt uit het einde, dat de Here deed volgen, gezien, dat de Here rijk is aan barmhartigheid en ontferming" Jak 5:11).
Ja; dat is zo. De een spreekt woorden van God en het zijn goede worden, en de ander spreekt woorden van God en het zijn geen goede woorden. En Job had daarbij een gewoon goed inzicht; heel anders dan veel anderen. Daarom, is het ook goed dat in de eerste plaats de geesten beproefd worden. Want als de geesten eensgezind zijn in de Heere, dan is er al veel venijn en twist weg uit de gesprekken. Maar daarnaast komt dan een verdieping in kennis en begrip, en dat gaat over schijven van nuchterheid en waakzaamheid en bedachtzaamheid. Volharding in het goede. Snel in het meedenkend begrijpen. Langzaam in het toerekenen van het kwaad aan een ander.
quote:
Wie God opsluit in de Bijbel, loopt het risico om essentiële zaken te missen. De Farizeeën, met al hun Bijbelkennis, herkenden hun Verlosser niet. Dit zou ons bescheiden moeten maken ten opzichte van een beroep op Gods Woord.
Nee; dat is net een beetje anders: wie God opsluit in de bijbel, loopt het risico om essentiële zaken te missen. In zoverre mee eens. Zeker! OPEN dus de bijbel en laat God uit de bijbel komen tot in de diepste hoeken van onze maatschappij en tot in de donkerste kamers van onze ziel. Nergens mag Hij buiten blijven staan. En daar begrijp ik dus niet jouw gedachte en gevolgtrekking dat we voorzichtiger moeten zijn met een beroep op Gods Woord. Want wie voorzichtig is laat de bijbel minder spreken en minder toetsen en in voorzichtigheid laat hij de bijbel liever dicht. Dat is precies het tegenovergestelde van waar jij mee begint.
Jij komt daarbij met een voorbeeld, dat de Farizeeën, met al hun Bijbelkennis, het Woord van God via Mozes niet herkenden. Is dit een waarschuwing om de bijbel meer, of minder, goed te leren kennen? De waarschuwing is om de lessen van Gods Woord niet in de wind te slaan, maar deze te leren kennen en begrijpen in hart en nieren. Nu gij dan al zo dicht genaderd bent, zegt Paulus, verhard dan uw harten niet, zoals het volk deed toen het door de woestijn trok. Gods Geest is genade en blijdschap. En de goede weg is hoe de ziel begint te lopen tot kennis van Gods Woord en tot groei van inzicht in de Geest, en tot genade bij God en de mensen.
De goede weg lopen is niet de bijbel voorzichtig op een voetstuk plaatsen en te heiligen en het ver buiten het praktische leven te houden. Vergelijk het met de talenten: zorg ervoor dat er opbrengsten zijn en dat je vruchten brengt. Alles beter dan het goede diep in de grond te stoppen, of achter de koperen sluitingen van een prachtig ingelegd boekwerk.
