quote:
De NBV interpretatie was misschien minder storend geweest als niet in vers 4 had gestaan: "maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil." maar: "maar wie zich laat leiden door de Geest
zoekt wat
God wil". En de Geest onderwerpt zich sowieso aan de wet van God (vers 7). En de eigen wil wordt in vers 6 sowieso als tegenstander gebracht, van de wil van God.
Anders gezegd: stel eens de vraag: "Wie heeft de leiding?" Dan is het antwoord: God. Of Gods Wet, of Gods Woord. Maar niet "de Heilige Geest". Het antwoord "Heilige Geest" is fout en misleidend. Op zich heeft Adinomis gelijk, dat het verschil klein is. Maar in een context van heersende leerstukken over "Leiding van de Geest" vind ik het juist een redelijk belangrijk onderscheidend punt. Want de Geest vraagt geen gezag voor zichzelf en de Geest brengt geen eigen wet en de Geest excelleert niet bij uitstek in nuchterheid en waakzaamheid. De Geest gaat zelfs over tot volstrekte onzin, en tot het spreken van tongen; tot alles wat de mens in beroering tot God brengt en met God deelt. Dáár is de volledige vrijheid. Het is het vuur van begeerte en liefde voor God van David en Petrus. Het "gezag" van de Geest speelt er geen rol.
quote:
learsi schreef op 06 januari 2013 om 23:26:Hoe kan het dan zijn dat zovele christenen met de Heilige Geest die hen de Waarheid openbaart, toch zoveel verschillende visies hebben op 1 Woord van G-d?
Als de Heilige Geest ons de Waarheid openbaart, zouden we als Christenen dan niet allemaal hetzelfde in de Schrift moeten lezen?
Dat is iets wat ik maar niet kan begrijpen.
Christus werd veracht en bespot en gemarteld en gedood. Maar zijn beenderen werden niet gebroken. Zo zal ook het Woord van God worden veracht en bespot en verminkt en levenloos gemaakt. Maar het zal niet worden gebroken. Maar zoals Christus zal het levengevend blijven en in kracht en heerlijkheid opstaan uit alle onmin en vernietiging.
De centrale vraag is daarom niet waarom het Woord niet als eenduidigheid geldt voor alle christenen. De vraag is of je nog gelooft dat het eenduidigheid
biedt. Dat is de vraag naar het geloof als een kind.
Waar gezag van Vader is, daar is onderwerping in eerbiedige van buiten gedeclareerde eenheid.
Waar het gezag van de vaderen is, daar is onderwerping in gemeenschappelijke verbondenheid.
Waar het gezag van de schrift is, daar is eenheid in afzonderlijke gerichtheid op hetzelfde doel in studie en kennisvergaring tot inzichtelijkheid.
Waar gezag van leer is, daar is eenheid in zelfdiscipline onder aflegging van eigen leringen.
Waar gezag van liefde is, daar is eerbied voor God, eerbied voor de vaderen, eerbied voor de leer, eerbied voor de Heilige Geest in de naaste, eerbied voor de schrift, eerbied voor Gods gemeente, eerbied voor waarheid, eerbied voor recht, en een eigen leven tot rechtvaardigheid.
Het kind heeft het niet moeilijk, want het gelooft als een kind en drinkt de melkspijs in eenvoud en wat het niet bevat legt het in handen van de Vader. Dat is het leven als een kind in de blijdschap van een kind.
Maar nu wij groeien en het kindschap ons toegang geeft tot vaste spijs en verdieping van ons begrip, nu proeven wij van de vaste spijs, zonder ons te gaan verslikken in de diepte van het verstand, of te verdrinken in de overwelming van de geest. Gezag voor een volwassene is een algemeen begrip van rechtvaardigheid, en dat is in de eerste plaats gezag over ons lichaam en onderwerping van ons lichaam tot eer en verheerlijking van Gods Naam.
En waar geen gezag in algemene zin meer is, daar is een wereld van begrippen verloren gegaan, waar ik hierboven enige van benoemde.
Gezag is een begrip dat we niet los moeten zien van bekering. Andersom geformuleerd: bekering biedt niets als er geen gezag in ons leven wordt erkend. Maar de tragiek is en leert, dat juist het punt gezag is waar de geesten van deze wereld zich omheen verzameld hebben, en het spel is eenvoudig: Gods kinderen mogen géén gezag erkennen van alles wat van God komt, en als er dan gezag wordt erkend, dan is de satan gereed, want hij heeft vele geraffineerde middelen van macht over het gezag.
Voorbeeld: bekering is geen erkende kerkelijke weg. In een tijd van bekeringsnoodzaak, is het enige dat ècht niet bekeerd kan worden het instituut van God Zelf. Daarin is gewoon niet voorzien en niet mee gerekend, ook al wordt het soms wekelijks geroepen. Want het instituut wordt geïdentificeerd met (het werk van) God. Dat was bij de joden het probleem. Daardoor paste het evangelie niet in het vastgelegde systeem van God. Dat was bij de katholieken het probleem. Daardoor kwam het systeem op een hoger gesteld plan dan Gods Woord van waarheid. Dat was bij de protestanten het probleem. Daardoor werden vele dwalingen als evenzovele uitingen van Gods Werk behandeld. Dat is in de kerk het probleem. Daardoor wordt een zaak van bekering een zaak en een taak die de lokale kerk niet aangaat, maar de koninklijke kerkelijke weg van God behoeft. Pas als de rampspoeden zo groot zijn dat er een volksbeweging op gang komt van bekering, dan zal de kerk ook komen. Maar niet om God, maar om het volk. Niet om de liefde, maar om het gezag. Dit is een gevoelen naar de stemming van het moment. Want groter is de kracht van Gods verkiezende genade, die juist in zwakte geesten brengt tot sterkte. Op een ander moment spreek ik anders. Maar nu even niet.
En het antwoord op je vraag is wat mij betreft dat de Heilige Geest niet waarheden in harten legt, maar de Waarheid van Gods heerlijkheid. Jouw woorden. Niet ik maar jij schreef dat om te beginnen. Dat is bezieling. Troost. Vulling. Inspiratie. Kracht. Opdat de mens als nieuwe schepping tot nieuwe werken en lofprijzingen kan komen. Zou het anders zijn, en zou de Geest Zelf de leiding over de mens nemen, dan is het niet meer de mens, maar God die handelt. En dat is niet de bedoeling, hoewel het wel voorkomt. Want God heeft de mens niet nodig om Zijn Heerlijkheid en liefde en zondeloosheid te bewijzen, of dat Hij in menselijke gedaante zonder zonden is. Maar van de mens wil Hij het graag zien en ervaren, tot welke werken en heerlijkheden het geloof de mens brengt.
En in dat kader past ook de nuchtere zoektocht naar de waarheid van Gods Woord. Niet als evenzovele sleuteltjes van een stukje vaste redding, maar als interactieve bouwstenen tot integrale groei. Dat vraagt overlegging en contact met God en groeien in geestelijkheid en waarheid. Dat is een levensweg. Want hoewel het Woord van God een bron is van absoluut recht en ontwijfelbare waarheid, blijft de Waarheid voor de verstandigen verborgen. Méér waarheid brengt niet vanzelf een kleinere afstand tot God. Sommigen zullen doordrenkt zijn met waarheid, en het niet kunnen vastpakken. Maar alleen het geloof en bekering verkleint de afstand tot God.
De verborgenheid voor de verstandigen is de norm en de wonderlijke rijkdom, waarover Jesaja al aankondigde: dat Gods genade zal komen over de verdrukten en armen en verslagenen van geest, maar verborgen blijft voor de verstandigen en de bezitters van waarheid. Bezitters claimen en eisen hun plaats bij God. En veroordelende afstandneming en liefdeloosheid wordt hun deel.
Verdrukten zoeken en begeren Gods genade. En in hun ellende tonen ze barmhartigheid en liefde, en dankbaarheid voor de uitredding. Make no mistake: de empirische logica blijft gewaarborgd. Wetenschap op wetenschap wordt bevestigd. Onwrikbaar. Maar alleen in het geloof is het ook tot nut.
De Heilige Geest is het geweten dat God opent voor Hem. De Heilige Geest getuigt in ons. De Heilige Geest opent ons hart. De Heilige Geest sterkt ons. De Heilige Geest overtuigt ons. De Heilige Geest vult ons. De Heilige Geest doet ons profeteren, gezichten zien, dromen dromen, en toegerust zijn om Gods Wil te zoeken om te doen. Hoef je allemaal niet romantischer voor te stellen dan het is, maar ook niet minder reëel. Maar in niets neemt de Heilige Geest de plaats in van Gods Woord, of Gods Wet, of Gods Persoon. Want de Heilige Geest is de Kracht van God de Vader, die de mens heeft ingeblazen gekregen tot hulp en sterkte van de mens. Zoals Adam leven werd ingeblazen, zo heeft de gelovige in de Geest van Christus, de tweede Adam, nieuw leven ingeblazen gekregen.
Het is de Geest van Leven die het hart en het verstand en heel het lichaam wil raken en doen voeden met God. De Heilige Geest wordt één met je geweten (beter omgekeerd gezegd). Want het ìs je geweten, geraakt door God. Dat kun je niet ongehoorzaam zijn. Want wat je denkt, dat ben je. Je kunt er wel uit gaan leven. Want de inblazende Geest is de kracht van God die aanraakt en tot uitdrukking komt in mensendingen. En de mens kan en mag in deze Geest rusten. Maar niet zonder het gezag van God de Vader en zonder het regiem van Woord van God en zonder het volgen van de weg van Jezus Christus. De Geest getuigt en overtuigt van Gods leiding. De Geest getuigt van Gods Woord. De Geest getuigt van Jezus om die te volgen. De Geest zoekt de eenheid van de Geest in andere mensen en in Gods Woord en in het leven in deze schepping.
De Heilige Geest is het dagelijkse manna, waarvan de gelovigen mogen eten, en worden versterkt. Maar zonder Gods gezag en zonder Gods Woord en zonder de weg van Jezus Christus, is de Geest niets. Nee, het is iets ingewikkelder: de Geest kan niet los worden gezien of gehaald van De Vader de Zoon en Gods Woord en de liefde. De on-geest die de Vader, of de Zoon, of Gods Woord, of de liefde, niet nodig acht en niet zoekt te volgen en te gehoorzamen, is niet de Heilige Geest, maar een dwaalgeest.
Als David zegt: uw Woord is mijn licht op mijn pad, dan heeft hij het ook over de leiding van God door het Woord. Dat is het gezag van God. Maar het is ook God in innerlijke vervoering, wanneer David spreekt: God is mijn Licht, mijn heil, wie zou ik vrezen?! De Geest geeft ook sturing ('leiding' zo je wilt), maar de Geest heeft niet altijd hetzelfde gezag. Want de Geest gebruikt de mensendingen om zich te uiten. En het is het proces van de geesten beproeven in samenhang met Woord en Leer, om te ontdekken wat God zeggen wil. Het is Gods inblazing in de mens, die er in mensenvormen uitkomt, maar betekenis krijgt in eenheid en samenhang met God. De Geest wordt dan ook niet meester of leider of heer genoemd, maar Trooster, of Bijstaander.
quote:
Gericht op wat de Geest wil
Rom.8:5 SV "bedenken, dat des Geestes is." Dat is, begeven zich en trachten naar geestelijke zaken, welke van den apostel ook in het brede beschreven worden; Gal. 5:22.
in u woont. :
Namelijk door Zijn genadige werkingen, als daar zijn verlichting des verstands, versterking des geloofs, verzekering van de zaligheid, opwekking tot het gebed, beweging tot geestelijke begeerten, vertroosting in kruis en aanvechting, enz. Joh. 14:16,17; 1 Cor. 3:16.
SV Rom.8:14 - geleid worden:
Of, gedreven; dat is, in hun verstand verlicht, en in hun wil en genegenheden geregeerd en gestuurd worden, om te doen wat God behaagt.
Deze verzen betreffen de Geest die de gelovigen hebben gekregen tot hun troost en sterkte. Dat die Geest in bijzondere gevallen ook bijzondere werken verricht, betekent niet dat ineens alle gelovigen dergelijke werken moeten waarnemen. en ook niet dat we onze menselijke talenten moeten gaan behandelen als "gaven van de Geest". Want de Geest van God die bijzondere werken doet (dus niet de hoedanigheid van de Trooster) is niet een zaak van de mens, maar een zaak van God en wat God nuttig en nodig acht voor zijn heilsplan. En de Heilige Geest die wij hebben, die is als de wolkkolom en de vuurkolom, en het manna. Dat is Gods Kracht en heerlijkheid die tot reëel en waarneembaar goddelijk teken wordt voor de mens. Op het moment dat we die beginnen te aanbidden en eigen diensten te bereiden, worden we afgodendienaars.