quote:
pyro schreef op 11 februari 2013 om 20:31:[...]
Een ervaring kan helemaal niet 'onjuist' zijn. Het is zoals het is. Wat jij ervan vindt, maakt voor de ervaring geen verschil. Aangezien jij niet open staat voor mijn ervaringen, zal ik er niet verder over praten.
Ik heb het hier vaak meegemaakt dat mensen beledigd zijn als je hun ervaring relativeert. Meestal is dat omdat ze denken dat ze aan hun ervaring een zekere status kunnen ontlenen, of het gevoel dat ze bijzonder zijn. En als je dan niet wilt bevestigen dat ze bijzonder zijn, dan zijn ze beledigd. En dan voelen ze zich miskend. Ik denk dat, als het gaat om de vraag of jouw ervaring overeenkomt met de werkelijkheid, het geen rol speelt of jij zelf ervan overtuigd bent dat het met de werkelijkheid overeenkomt. Of, met andere woorden, jouw gevoelens over de ervaring zeggen op zich nog niets over de waarde ervan en over de waarheid ervan. Als we naar dit soort dingen kijken, dan moeten we in de eerste plaats kijken naar de ervaring van een grote groep mensen die ervaringen hebben van een werkelijkheid buiten de aardse werkelijkheid. En die ervaringen vertellen andere dingen dan dat wat jij zo graag wil geloven op basis van jouw ervaring.
Dat een ervaring onjuist kan zijn wordt al duidelijk als je kijkt naar gewone menselijke dromen. Bij het ontwaken besef je dan dat de droom geen werkelijkheid was, of niet overeen kwam met de werkelijkheid. Maar stel dat je nooit wakker zou worden en altijd zou voort dromen. Dat bedoel ik dus. Juist innerlijke ervaringen kunnen zeer bedrieglijk zijn. Daarom moet je deze altijd toetsen aan de ervaring van anderen. Doe je dat niet, dan kom je gemakkelijk op dwaalwegen terecht, en ga je gemakkelijk je eigen belangrijkheid overschatten. Dan ga je zeggen: "ik heb bepaalde ervaringen, dus alles wat ik beweer is per definitie waar." Zo werkt het helaas niet.
quote:
Je kunt een leven in het Licht, een leven naar de Geest herkennen aan de vruchten ervan. Zoals in Galaten 5:22-23 beschreven wordt: 'De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. Daartegen richt de wet zich niet.' Bepaalt de gemeenschap waar je je tijdens dit leven thuis hebt gevoeld waar je in het hiernamaals heengaat? Om de dooie dood niet!
Je kunt wel je leven lang naar de kerk gaan omdat je je daar zo geweldig thuis voelt, ingeschreven staan in om het even welk register, iedereen overtuigen dat je een goeie christen bent, weet ik veel wat. Maar God hou je niet voor de gek. Zoals in 1 Corinthiers 13 staat: 'Al zou ik de talen van de mensen en van de engelen spreken, maar ik had de liefde niet, dan zou ik klinkend koper of een schallende cimbaal zijn geworden. En al zou ik de gave van de profetie hebben en alle geheimenissen weten en alle kennis bezitten, en al zou ik al het geloof hebben zodat ik bergen zou verzetten, maar ik had de liefde niet, dan was ik niets. En al zou ik al mijn bezittingen uitdelen tot levensonderhoud van de armen, en al zou ik mijn lichaam overgeven om verbrand te worden, maar ik had de liefde niet, het baatte mij niets.'
Zonder de vruchten van de Geest, geworteld in Liefde, is er in ons geen Licht.
Als je met licht bedoelt een gang naar één van de hemelsferen na de dood, dan zit je er weer helemaal naast. Je moet hierbij kijken naar de ervaringen van vele anderen en niet naar wat jij nou toevallig persoonlijk gelooft. Je gaat daarheen waar je je thuis voelt, en als je je thuisvoelt in een bepaalde kerkgemeenschap, of bij een bepaalde groep mensen, dan is dat het gebied waar je heen gaat. Het al of niet hebben van de Liefde (whatever that may be) of zelfs het al of niet volgen van een geloof heeft hier geen enkele invloed op. Het is net als in het gewone leven. Daar ga je op vrijdagavond ook heen naar waar je het 't meest bevalt, of waarmee je de meeste verwantschap voelt. Dat is de ervaring van zeer velen die uittredingen hebben en ervaringen op de innerlijke gebieden. Jij hebt die ervaringen niet.
quote:
Nee. De esoterie heeft in de vorm van gnostiek nog ongeveer 1000 jaar na Christus deel uitgemaakt van de Kerk.
Vanaf het concilie van Nicea in 325 werd de gnostiek door de Roomse kerk fel bestreden. Het zette zich nog wel ondergronds voort, maar in 1321 werd de laatste Kathaar verbrand. Sinds die tijd heerste alleen nog maar het exoterische christendom.
quote:
Ik had het over de advaite vedanta stroming die door Bhagwhan en Krishnamurti in het westen populair is geworden. Een esotericus zou eerder vinden dat de transformerende kracht inherent is aan het onsterfelijke iets, eerder dan tussen die dingen een tegenstelling te creëren.
De vergelijking blijft hoe dan ook mank. De hedendaagse 'vergelijkende onderzoeken' en 'esoterisch christendom' informatie hebben meestal een theosofische achtergrond en doen absoluut geen recht aan het Christelijke geloof.
Tja, zoveel verstand heb ik nou ook weer niet van al die stromingen. Ik ben zelf jarenlang theosoof geweest, maar het esoterisch christendom is toch in principe iets anders, zou ik denken. Al zijn er ook hier wel weer parallellen natuurlijk. In het esoterisch christendom gaat het mede ook om herstel van een situatie van gevallenheid. De theosofie gaat toch vooral uit van het Oosten. In de meeste esoterische stromingen echter gaat men er, volgens mij, van uit dat het een kracht buiten of boven de mens is die de persoonlijkheidsmens transformeert. Deze kracht wordt echter soms wel gezien als het werk van een hoger deel van de wereld van de geest, maar nooit als een persoonlijk element. Juist omdat het geen persoonlijk element is, is het in staat de persoonlijkheid te transformeren!
Dit is, voor zover ik weet, juist niet het inzicht van de Advaita Vedanta, waarin de scheiding tussen het persoonlijk bewustzijn en het kosmisch bewustzijn ontkend wordt. Dus geen transformatie vanuit het kosmische van de persoonlijkheid. Het zal dan ook wel vooral een filosofie over de werkelijkheid zijn. Ik weet ook niet zo heel van Krishnamurti, maar volgens mij heeft hij helemaal geen leer, maar slechts een methode, die feitelijk geen methode is, en die wij vooral ook niet als een methode moeten zien, wil zij echt werken. Maar dit even terzijde.
quote:
Ik vind dit gedraai. Aan de ene kant spreek je van een waarheid die in verschillende vormen steeds opnieuw opduikt, aan de andere kant is esoterisch christendom in jouw opvatting dan ineens weer heel verschillend van hindoeïsme, universalisme enz.
Hindoeïsme is vooral een geloof zoals vele andere geloven, met een wereld van Goden enzovoort. (Als je goed leest, dan zou je zien dat ik niet zeg dat het esoterisch christendom niet gelijk zou staan aan universalisme.) In het esoterisch christendom is juist de transformerende kracht van buiten de persoonlijkheid zeer essentieel. Alhoewel veel groeperingen esoterisch christelijk worden genoemd, die dat strikt genomen niet zijn. Zo heb ik mijn twijfels over de Katharen. Maar de moderne gnostiek van het Lectorium Rosicrucianum weer wel, als het gaat om hun beschrijving van het transfiguratieproces. Al komen zij, vrees ik, helaas niet verder dan enkel een beschrijving, omdat ook zij zich te veel storten op een theologie.
quote:
Ik kan moeilijk een zinnige reactie geven als jij geen duidelijk standpunt inneemt.
Overigens hoef je mij niet te vertellen wat ik bedoel hoor. Je geeft namelijk geen goede lezing van mijn woorden.
Weer iemand die zich miskend voelt, blijkbaar. Mijn werkelijke standpunt is de visie van Sri Aurobindo. Maar helaas zijn er hier zo weinig mensen die daar iets van weten, dat ik met andere dingen moet komen, die zij misschien wel kennen. Ik zou zeggen: bestudeer Sri Aurobindo, en je kent mijn standpunt.
