quote:
Ik luister naar jouw woorden alsof God ze gesproken zou hebben. En onderzoek dat. Luister jij ook naar je eigen woorden alsof God ze gesproken heeft? Luister mee met mij, naar God door jou!
Waar is de tegenstander? In personen van het kwaad? Of in de wereld van geesten die komen en gaan in elk mensenhart? Is het kwaad geest, of mens?
Evenzo het goede: Waar is de Geest van God? In personen van rechtvaardigheid? Of in de wereld van geesten die komen en gaan in elk mensenhart? is de heilige Geest geest of mens?
Wie zijn de meest toegewijde dienaren van God? Mensen en kerken, of de Geest en de engelen die de mensen beweegt te doen wat ze niet weten en de vervullen wat aan een ander is beloofd?
Ik denk dat je gelijk hebt. En vraag om bedachtzaamheid in overpeinzing wat het perspectief is en wat onze taak en roeping daarin is:
quote:
Luk.14:28 Want wie van u, willende een toren bouwen, zit niet eerst neder, en overrekent de kosten, of hij ook heeft, hetgeen tot volmaking nodig is? Opdat niet misschien, als hij het fondament gelegd heeft, en niet kan voleindigen, allen, die het zien, hem beginnen te bespotten, Zeggende: Deze mens heeft begonnen te bouwen, en heeft niet kunnen voleindigen.
Het licht doet mensen neerzitten en berekenen en afvragen wat het is dat God wil, en wat het is dat onze taak is, en hoe het is dat God wil dat wij ons richten op resultaten in geloof of resultaten in haalbaarheid.
Maar ook het licht doet mensen neerzitten en beredeneren of de financiën wel toereikend zijn, of de mensen wel zullen luisteren, of er misschien méér belang is bij eenheid en rust dan gehoorzaamheid - of juist waarheid in twist, of het niet véél beter is om goede juridische regels te hebben, dan genade en barmhartigheid te tonen, of Gods Woord niet véél beter gebracht kan worden op methode zus en zo, etc.etc.etc.
Het verschil is in de geest. Wie voorzichtig is in geloof, rekent in alles met God. Deze gelijkenis dient om ons te waarschuwen dat we maar niet zo een discipel van God kunnen zijn. Dat gaat gewoon niet. Lees maar na in Luk.14. En dan mag je ook denken aan die andere gelijkenis: Wie voorzichtig is in geloof, rekent met de talenten van geloof en trouw en liefde aan God, en die handelt optisch onverantwoord met van alles, uit
voorzichtigheid voor de aanwezigheid en de komst van de waarachtige God die geloof en trouw vraagt, en rekenen met Hem alleen. Ja zelfs zo extreem dat we moeten geloven dat er geen haar van ons hoofd, valt buiten God om. Kunnen wij ooit voldoende besef krijgen hoe extreem dat is, en hoezeer dat een klem zet op onze beraadslagingen en beredeneringen in bedachtzaamheid?? Dat is 'voorzichtigheid van de wereld', maar dan rekenende met een Levende en besturende God.
Maar de praktijk van het licht dat meestal wordt gevolgd, gaat vaak niet verder dan juist die voorzichtigheid van de wereld, maar dan zonder het
daadwerkelijk rekenen met die God. Àlles wordt verwacht van God, behalve concreet ingrijpen tot vervulling van de hoop en verwachting, en tot ingrijpen in het bestuur over de kerk. De duisternis schijnt volop als was het licht, en het noemt zichzelf ook licht van de duisternis. Licht uit haalbaarheid. Licht uit middelen en tactieken. Licht uit wetenschap. Licht uit waarheid. En toch volgt de mens deze lichten en stelt de mens er méér vertrouwen op, dan het enige dat er echt toe doet: het geloof in God.
Aan de satan zal het niet liggen, want hij heeft niets te verliezen. Ik spreek jouw woorden na. Maar aangezien
wij wel wat hebben te verliezen, is het zaak om het hart leeg te halen en wel zodanig leeg, dat er ruimte komt voor een heel klein beetje helemaal alléén van God. Als zoutend zout. Om dan van daaruit te zorgen dat het zout niet verflauwt, maar uitsluitend te putten uit Gods Woord en de Kracht van de Geest. Dat is
geheel anders dan rust te zoeken in bereikte bastions van recht, waarheid, en geloof.
quote:
Inderdaad, wanneer G'd Zich terugtrekt en daarbij Zijn zegen, dan krijgt de satan meer ruimte. De duisternis kan oprukken alleen als het Licht zich terugtrekt, niet andersom. De duisternis kan geen licht verdrijven van zichzelf, maar krijgt pas de overhand als we het licht afschermen of uitdoen. Net als in de natuurkunde.
Dat is nu precies wat we helaas in onze christelijke kerken zien gebeuren momenteel, waardoor het eng aan het instorten is.
Je woorden geven twee perspectieven. Wat zou zwaarder wegen: Gaat het slecht
omdat God zijn zegen onttrekt? Dat zou in lijn zijn met hetgeen Hendrik-NG elders opmerkt. Of is het omdat '
we' het licht afschermen of uitdoen?? Kunnen we dat laatste zelf bewerken? En waar gaat het licht dan beginnen te schijnen?
De duisternis kan niet optrekken, omdat er licht is, of als er licht is. Je zegt het denk ik heel goed. Want God Die gezegd heeft, dat het licht in de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus. Laten we hulp zoeken bij God:
quote:
Luk.11:33 En niemand, die een kaars ontsteekt, zet die in het verborgen, noch onder een korenmaat, maar op een kandelaar, opdat degenen, die inkomen, het licht zien mogen.
De kaars des lichaams is het oog: wanneer dan uw oog eenvoudig is, zo is ook uw gehele lichaam verlicht; maar zo het boos is, zo is ook uw gehele lichaam duister.
Zie dan toe, dat niet het licht, hetwelk in u is, duisternis zij. Indien dan uw lichaam geheel verlicht is, niet hebbende enig deel, dat duister is, zo zal het geheel verlicht zijn, gelijk wanneer de kaars met het schijnsel u verlicht.
Ja, dan zie ik hier een nuancering van jouw woorden. De wijze waarop je kijkt naar de kerken die je ziet ingestort te zijn, en de door jouw gesignaleerde (ontbrekende) pijlers van licht/duisternis, geven geen juist beeld van de werkelijkheid. Denk ik. Hoewel je toch wel weer gelijk kunt hebben in je uiterlijke vaststelling. Maar het geestelijke perspectief is dat de kerken en hun pijlers van sacrament en leer en waarheid, niet beloofd zijn als toonbeelden van
geloof, maar wel pijlers en beschuttingen zijn van stenen gebouwen waar goede en kwade geesten gemeenschap zoeken omdat zij er de roep en de tekenen van God herkennen. Want God roept onverminderd. Maar uiterlijke beschutting is niet beloofd. Waar het aas is, daar vergaderen zich de aasgieren. Vrijheid van misleiding is niet beloofd. Vrede is niet beloofd. Eenheid is niet beloofd. Het wordt allemaal wel gevraagd, maar niet beloofd. Wel wordt beproeving en toetsing van het eigen geloof voorzegd. En zegen op geloof beloofd. En een behouden aankomst voor wie in Christus zijn.
De ware pijlers waarop een kerk rust, dat zijn de gelovigen zelf, maar niet eerstens als dragers van een gebouw, maar als dragers van het licht. Want de kerk wordt niet gedragen en geregeerd door mensen, maar door God Zelf. En de mens past gewilligheid en trouw, of de kerk nu in Jeruzalem, of in Rome, of in de zandstormen van de woestijn gevoerd wordt.
Gaat het om de gemeenschap, dan moet -zoals jij terecht zegt -
de zegen van God de kerk stutten en dragen. Die zegen rust op het geloof van pijlers van Gods koninkrijk. De 'pijler', dat is God in ons hart. Willen wij het koninkrijk stutten, dan moeten we dus het licht verhogen en op een pijler zetten in ons hart. Dat is niet buiten ons lichaam en dat is niet in de kerk, maar dat is in het hart. En doen we dat, dan schijnt het licht niet alleen over de principes, en over de visie en over hetgeen God heeft geopenbaard als waarheid, en ook niet over het kwaad dat is ontdekt in de wereld, in kerken, of bij anderen. Maar over dat kleine hoekje in jezelf, en dan over echt alles wat uit dat hoekje in je hart en uit je hart en uit je mond komt. Ja zelfs je gedachten op het schijthuis worden erdoor verlicht en veranderd. Dat gaat dus niet meer over waarheden en inzichten en ware wegen van heil. Maar over jezelf. Want: het licht verdrijft de duisternis.
Waarom zien de dwalenden dan geen duisternis? Wat we zien is niet altijd wat de werkelijkheid goed weergeeft. Immers: het grotere geheel is onder regie en bestuur van God. Weet je nog: verblinding, bedekking, ergernis; het zijn allemaal zaken van bedekking en ontdekking. Het zijn zaken van God Zelf.
Maar waarom wordt het geloof dan ook tusssen gelovigen uitgevochten met kwade middelen en ongeestelijke praktijken? Waarom zijn gesprekken tussen gelovigen dan niet heilig van aanzien? Omdat de satan
geen duisternis brengt en zich er zeker nooit mee zal identificeren tegenover Kinderen van God. Adam en Eva werd méér waarheid gebracht en méér inzicht. De ongehoorzaamheid was de prijs. Jezus kreeg bij de verleiding in de woestijn méér heerlijkheid en macht van de satan, dan de Vader Hem had toegedacht voor dat moment. Maar de prijs was ongehoorzaamheid. Willen wij dan ook trouw bevonden worden in het grote, dan moeten we trouw zijn in het kleine. In dat kleine hoekje in en van ons zelf.
En de weerbaarheid en de verdediging tegen de duisternis is steeds hetzelfde: Heeft God niet gesproken..?!" Dat is je toevlucht zoeken bij God alléén. Want de satan brengt ook licht en waarheid en zelfs engelenverschijningen. Licht van de satan dat is alles wat mooi of realistisch of nuttig klinkt, maar door
bedachtzame gelovige onderzoeking van Gods Woord aan de kaak wordt gesteld als middel tot verlating van het Licht. (En laten we dan maar '
aan 'de kaak' stellen niet zien als publiek-making, maar als aan de kaak waar zich de wachters aan onze lippen hebben gesteld.) Ja, en veelmeer als middel om te beproeven of ons beginsel van geloof in ons eigen hart, een licht is voor al onze woorden en daden, die voorkomt dat we in het vuur van de strijd (net als Saul) het vlees doen optrekken achter naar voren geschoven arken van God..
En al dat andere, dat nuttig is om voor te strijden, dat is er buitendien. Waarheid is er buitendien. Ware wegen zijn er buitendien. Onrecht en oneerlijkheid en dwaling is er buitendien. Dat moet ook allemaal normatief aanwezig zijn om Gods werken in mensen, te tonen en daarin God eer te bewijzen en gelouterde zielen tot koningschap in zaligheid te winnen. God weet en kent dat alles. Tot het meest verborgene. En Zijn Naam wordt alleen eer gebracht als dat alles benaderd wordt, en verheerlijkt wordt
vanuit het licht. Daarom hebben zelfs de meest positieve zaken geen nut
als doel voor de mens om die te behalen of te bewerken. Immers ook het volk Israël was alle waarheid van God niet tot eigen nut. Maar het intrinsieke nut van die zaken is er sowieso en God zelf heeft daarin de regie. Zoals Hendrik-NG en jij nu ook m.i. terecht opmerken. Dat wat God werkt in de kerk is dus niet iets wat wij moeten gaan 'zitten bewaken' en 'in stand houden', want dat kunnen wij niet. Want het is niet ons werk en zelfs niet ons Godswerk, maar een zegen of een door God gegeven licht, zoals jezelf m.i. terecht opmerkt. Maar voor ons als mensen is het zaak om daartoe te geraken
op de enige geoorloofde manier: namelijk in het volgen van de weg van Jezus Christus.
'Pijler' zijn van Gods Koninkrijk, is het licht dat in ons ontstoken is, in het hart op een pijler gezet tot verlichting van alles wat ons aangaat. En Gods werk of Gods kerk willen regelen, dat vraagt om een neerzitten in bedachtzaamheid en bij jezelf beraadslagen of je al het benodigde hebt verzameld om een toren te gaan bouwen... Afstand van het leven, verloochening van jezelf, volkomenheid in de liefde. Wachters voor de lippen. Doders van elk woord en elke gedachte uit het vlees. Een blinkende en schitterende wapenrusting van God.
Hoewel je zonder waarheid nog geen stap kunt doen, zul je nog geen woord van waarheid hoeven uit te brengen, om die waarheid te verkondigen tot heil en heerlijkheid van God en allen die Hem zoeken.
Waarheid is nooit je omgeving. Je kunt zoals de joden zijn midden in de zegen en er niet toe kunnen geraken. En je kunt in de vloek zijn van je omgeving, en een boom van leven en zegen door je geloof werken voor het nageslacht. Dat zijn de wonderlijke werken van de levende God!
De bijbel geeft dat heel kernachtig aan:
quote:
Mar.5:13
Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt, waarmee zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe, dan om buiten geworpen, en door de mensen vertreden te worden.
Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn. Noch steekt men een kaars aan, en zet die onder een korenmaat, maar op een kandelaar, en zij schijnt voor allen, die in het huis zijn; Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.
De wet (waarheid) is de uiterlijkheid waaraan de wereld kan zien wat God vraagt. De 'wet', dat kan ook de kerk zijn. Maar de liefde begint deze zaken op orde te stellen in het hart, en vanuit het hart verlicht het het lichaam, en vanuit het lichaam verlicht het alle bezigheden op de dag, en vanuit de bezigheden op de dag verlicht het de gemeente, en vanuit de gemeente verlicht het de wereld.
Het woord waarheid komt er niet in voor. De wet komt er niet in voor. Het gelijk van mensen komt er niet in voor. Ja, de wet is er wel, tot de laatste tittel, en de waarheid is er wel als onmisbare basis, en het gelijk is ook wel als ijkpunt voor hetgeen je innerlijke waarde toekent. Maar de wijze waarop je eruit leeft of ertoe geraakt, is er een die veronderstelt dat God
zelf regeert, en dat wij boven alles onszelf als Zijn Kinderen dienen te manifesteren. Dat is niet actief en onder veel geroep Lichtmaker zijn, maar dat is zelf zodanig verlicht zijn, dat mensen het als licht gaan onderscheiden en ook zien. En waarnemen. En God erin herkennen.
Dan namelijk alleen zijn wij pijlers met lichten van Gods koninkrijk. Zouden wij dat niet zo doen, maar accepteren dat wij toch maar feilbare mensen zijn en zouden wij daarin berusten omwille van de gemeente of de weg of de haalbare resultaten die we graag willen, dan is dat precies de situatie waarover jijzelf zegt: pas op, want als God zijn zegen onttrekt, dan verdwijnt het licht en komt er duisternis.
Kan dat dan wel als het gaat om heilige zaken? Ja want die zaken zijn wel Licht, maar als het niet in de juiste gesteldheid van het hart wordt benaderd, is het niets anders dan de Wet van Mozes en de brandofferen die God een gruwel waren: Het is waar en zeker en het geeft zelfs de ware wijze van invulling van het geloof aan. Maar het brengt niets.
quote:
Luk.11:35
Zie dan toe, dat niet het licht, hetwelk in u is, duisternis zij. Indien dan uw lichaam geheel verlicht is, niet hebbende enig deel, dat duister is, zo zal het geheel verlicht zijn, gelijk wanneer de kaars met het schijnsel u verlicht.
Dus: niet geloven dat God niet Zelf regeert;
Maar vertrouwen dat God alles regeert, en je concentreren op je persoonlijk volgen van Jezus' weg.
Alleen vanuit die gesteldheid en op die weg, is het dat je Gods zegen kunt afdwingen voor 'te behalen resultaten' en openbaarwording van voor jou zichtbare waarheden.
Alleen via die weg worden de stenen gevoegd
op het fundament, waarmee Gods tempel wordt gebouwd! En als je
via die weg gaat, en op dat fundament staat, dan is het dat al je woorden in je post heldere lichtstralen worden die getuigen van waarheid, die ook bouwend is voor heel een gemeente:
quote:
1 Tim 3:15 Maar zo ik vertoef, opdat gij moogt weten, hoe men in het huis Gods moet verkeren, hetwelk is de Gemeente des levenden Gods, een pilaar en vastigheid der waarheid.
