De Puriteinen

[cyber]

Puriteinen.

In een ander topic kwamen de puriteinen ter sprake door volgeling en reformist.

Uit Wikipedia:

quote:

Het puritanisme is verankerd in een internationale beweging binnen het protestantisme in de 17e en 18e eeuw. Zo was er in Duitsland het piëtisme, in Nederland de Nadere Reformatie en in Amerika de Great Awakening. Invloedrijke puriteinen waren John Owen (1616-1683) en John Bunyan (1628-1688). Ook de baptist Charles Haddon Spurgeon (1834-1892) is duidelijk een kind van het puriteins gedachtegoed.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Puriteinen

Van John Bunyan heb ik de Pelgrimsreis.
Van Spurgeon heb ik verscheidenen boeken gelezen en preken van John Owen, van Piper heb ik niets gelezen, John Piper is van deze tijd en Amerikaan, het puriteins zijn is daar, in Amerika, anders als in Engeland van de 16e eeuw, dus ik weet niet of je dit zo 1 op 1 kunt vergelijken.

Voor wie de pelgrimsreis wil lezen
http://www.iclnet.org/pub...landse/bunyan-reis00.html

In de tijd van Spurgeon gebeurde het, dat cafe's en huizen van lichte zeden op veel plaatsen werden gesloten, als reactie op zijn preken, levensheiliging.

Ook in Nederland heeft het Engelse puritanisme veel invloed gehad.
De leer moest beleefd worden, en naar de leer moest geleefd worden, door de predikanten en door het volk. Deze predikanten vormen een beweging, die de 'Nadere Reformatie' genoemd wordt.
 Er was onderlinge beïnvloeding, maar ook van buitenaf, vooral uit Engeland: o.a. door contacten in de vluchtelingengemeenten, er waren er veel in Nederland, zo kwam men in aanraking met de werken van de puriteinen die soortgelijke idealen nastreefden. Vele van hun werken zijn in die tijd in het Nederlands vertaald.

Overzicht van de Nadere Reformatie.

 Periode: ongeveer 150 jaar: 1600 ~1750.

Begintijd:
Jean Taffin (159-1602), Willem Teellinck (1579-1629). Teellinck was in Engeland geweest en was door de puriteinen beïnvloed, welke invloed hij in zijn geschriften doorgaf. Zijn zoons Maximiliaan en Johannes drukten de voetsporen van hun vader.

Bloeiperiode:
Door invloed van de Utrechtse universiteit beijverden veel predikanten zich voor waarachtige levenheiliging.
 O.a. Voetius, Van Lodensteyn, Theodorus à Brakel en zijn zoon Wilhelmus à Brakel, de schrijver van de 'Redelijke Godsdienst' en Jacobus Koelman.

Latere periode:
Hellenbroek, Smytegelt, Immens, Schortinghuis, Comrie en van der Groe. Men heeft deze predikanten beschuldigd, dat zij ontspoord waren, ze spraken teveel over de kenmerken van het geloof en wierpen de mens daardoor maar op zichzelf terug.

Van de bloeiperiode der puriteinen, waar Engeland, Schotland, Duitsland ook bij hoorden, is de breedheid van deze beweging  ineen geschrompeld in Nederland tot een minizuil.


Mijn stelling:
Het Puriteins gedachtengoed  verdient een prominente rol in de gereformeerde leer want levensheiliging is een opdracht.

[reformist]

quote:

cyber schreef op 18 juli 2006 om 20:02:
Het Puriteins gedachtengoed  verdient een prominente rol in de gereformeerde leer want levensheiliging is een opdracht.

Ik ben erg fan van het puriteins gedachtengoed, maar ik zou het niet zo stellen. Het puritanisme is zeker gereformeerd, maar we moeten zeker ook niet in dezelfde valkuil trappen waarin de 'Nadere Reformatie' viel: een verregaande 'verinnerlijking' wat uitmondde in navelstaren: "Ben ik wel behouden als ik geen duidelijke bevinding gehad heb?" en dat soort dingen. Het is waar dat de reformatorische kerken voortkomen uit de Nadere Reformatie, maar ze zijn tevens ook voor mij een duidelijke herinnering waarom 'te' nooit goed is.

Zeker is het puritanisme waardevol, maar ik denk dat je tegelijkertijd alles wel in proportie moet blijven zien. Levensheiliging is inderdaad een opdracht en ik zie dat er tegenwoordig veel over dat thema nagedacht wordt en dat velen menen te denken dat de evangelischen 'patent' op dat soort dingen heeft. Terwijl het net zo goed onderdeel van het Gereformeerde Erfgoed is. Mensen kennen hun eigen traditie te slecht, denk ik.

Voor meer informatie over Dr. Martyn Lloyd-Jones klik hier

Maar wat wil je weten over het puritanisme? Hoe zij tegen levensheiliging aankijken en het in de praktijk brengen?

[Chrysostomus]

De Nadere Reformatie moet m.i. onderscheiden worden van het Puritanisme. De Nederlands kerkelijke cultuur verschilde veel van de Angelsaksische cultuur, al is er wel verwantschap.

Ik heb wel wat van Jonathan Edwards en John Owen gelezen en dat is me erg bevallen. Het valt me trouwens op dat de leer van de verkiezing bij hen veel meer ter sprake gebracht wordt dan in de GKV.

Tot slot nog een reactie op de stelling:

Het thema levensheiliging komt in (vrijwel) alle christelijke stromingen voor, niet alleen in de puritanisme. Binnen het puritanisme zijn er sterke en zwakke kanten. Zo vraag ik me af of Edwards kon genieten van "cultuur", of een potje voetbal. Sterke kant is het bijbelgebruik. Preken bijvoorbeeld van Edwards staan vol met verwijzingen en beelden uit de Bijbel. Ik heb er in ieder geval veel van geleerd.

Al met al een rijke traditie. Leer, toets, en behoud het goede!

[reformist]

quote:

Chrysostomus schreef op 18 juli 2006 om 22:47:
Ik heb wel wat van Jonathan Edwards en John Owen gelezen en dat is me erg bevallen. Het valt me trouwens op dat de leer van de verkiezing bij hen veel meer ter sprake gebracht wordt dan in de GKV.

Daar heb ik nou weer niks van gelezen.

Zou je in het kort kunnen zeggen welk aspect het was dat zo beviel? En hoe wordt de leer van de verkiezing veelmeer ter sprake gebracht? Waarin verschilt dat precies van de leer die je bij ons hoort?

[volgeling]

Laat ik even mijn ervaring met het Puriteinse gedachtengoed afbakenen. Dat beperkt zich tot het lezen van boeken en artikelen. Ik heb boeken gelezen van:

• Lloyd-Jones
• Spurgeon
• Bunyan
• Packer (wordt wel de laatste puritein genoemd)
• Piper
• Aad Kamsteeg

Ik wil nog wel eens iets lezen van Jonathan Edwards en John Owen.

Een aardige website met artikelen over het Puriteinse gedachtengoed is: whitefield.nl

Er zijn me bij bovenstaande schrijvers een aantal zaken opgevallen in vergelijking met wat ik gewend ben in mijn eigen kerk (GKv). Hierbij maak ik de kanttekening dat dit mijn beleving is, dus subjectief. Door het lezen van bovenstaande boeken heb ik het volgende geleerd:

Gods eer
Gods eer is voor Hem het allerbelangrijkste. Het hele universum bestaat uiteindelijk alleen maar om zijn glorie en heerlijkheid te tonen. Ik ben er tot eer van God. Daar heeft God mij voor geschapen. Alles is uiteindelijk ondergeschikt aan dit doel: dat God de eer krijgt. Ik heb geleer mijzelf telkens weer de vraag te stellen: hoe kan ik God grootmaken? Dit is iets waardoor ik me wil laten leiden bij het maken van keuzes: wat draagt het meeste bij tot Zijn eer?

Dit plaatst allerlei onderwerpen in een groots perspectief. Bijv. het moeilijke onderwerp van uitverkiezing. In onze kerk wordt dit vooral neergezet (als het al gebeurd) als een zaak van troost. En dat is goed. Maar ik hoor bijna nooit iets over de eer van God die hiermee gemoeid is.

Genieten van God
Wat ik vooral van Piper heb geleerd (en hij weer van Jonathan Edwards) is dat er geen tegenstelling bestaat tussen ons geluk en Gods eer, als we ons geluk in Hem zoeken. Piper zegt het in het kort zo: 'Wij verheerlijken God door van Hem te genieten.' Als wij niet van God kunnen genieten, ontvangt Hij geen eer.

Bijgevolg heeft dit mij geleerd dat ik dus echt mag genieten. Genieten van wat God schenkt is goed en mooi, maar uiteindelijk gaat het om intens genieten van God zelf in Christus. Ik mag God dus ook echt beleven en ervaren. Niet alleen verstandelijk geloven, maar ook ondervinden. En wat ik daarbij geleerd heb: Geloof gaat daarbij voorop. De ondervinding/ervaring volgt wel.

Alleen door het geloof in God
Ook dat is iets wat ik geleerd heb (en nog steeds moet leren): steeds meer vertrouwen op God in Zijn Woord (zijn beloften). Tegelijk is dit iets wat ik ook door ondervinding leer: dat het geloof voorop gaat. Ik zie dat als onderdeel van levensheiliging: God gaat een weg met mij. Hij leert mij steeds meer op Hem mijn vertrouwen te stellen. Uiteindelijk gaat het in het leven telkens hierom: geloof ik de leugen van de satan, of geloof ik de belofte van God. Het gaat er dan om hoe ik Gods beloften waardeer. Hoe waardevol vind ik Zijn beloften? De duivel spiegelt mij van alles voor: vaak kortstondige en direct bevredigende dingen, waardoor ik mij gelukkig zou gaan voelen. Maar alleen God geeft echte verzadiging. Nu en eeuwig.

Heiliging
Met dit alles ben ik mezelf veel bewuster geworden van mijn zonden en mijn zondige aard. Ik ben steeds scherper gaan zien dat 'de zonde in mij woont' (Rom 7:17,20). Ook is de strijd die in Rom 7:23 en 8:7 genoemd wordt voor mij realiteit geworden. Het verlangen naar de verlossing van ons lichaam (Rom 8:23) idem. Maar daardoor is ook Christus veel centraler geworden in mijn leven. Ik heb Hem zo nodig!

Genade
Ik ben door deze boeken veel meer gaan beseffen dat ik alleen maar kan leven van Gods genade in Christus. Ik ben totaal afhankelijk van Hem. Ik besef dat vaak ook niet. Maar het besef groeit. Ook dat is een leerproces.


De lijst zou nog wel langer kunnen worden. Ik zou door kunnen gaan over de liefde voor Gods Woord, over het belang van dogma's als Drie-eenheid, uitverkiezing, rechtvaardiging door het geloof alleen, etc.,  over het belang van de waarheid en de liefde samen, over het zicht op de eeuwigheid en de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden. Maar ik laat het hierbij. Misschien valt op dat de 5 Sola's (Soli Deo Gloria, Solus Christus, Sola Gratia, Sola Fide, Sola Scriptura) in het bovenstaande in meer of mindere mate naar voren komen... Duidelijk is wel dat ik door deze boeken werkelijk gesticht wordt, om het zo maar eens te noemen.

En het mooie is: als ik dan weer kijk naar bijv. onze 3 Formulieren van Eenheid, dan lees ik daar dezelfde dingen. Blijkbaar 'zit het er wel in', maar komt het er niet altijd uit...

Tot slot: bij Lloyd-Jones, Spurgeon, Bunyan en Piper heb ik wel het idee dat ze meer aandacht vragen voor wat er in je hart leeft, maar het wordt nooit 'navelstaren'. Het wordt nooit een zoeken naar zekerheid in jezelf. Altijd wordt je als lezer (of als luisteraar van de preken van Piper op internet) weer gericht op Christus.

[Liudger]

Twee vragen:
1. Zijn er ook duidelijke verschillen aan te wijzen tussen het gedachtengoed van de puriteinen en de Gereformeerden?
2. Idem tussen de puriteinen en de Wesleyanen?

[Laodicea]

quote:

Liudger schreef op 19 juli 2006 om 12:33:
Idem tussen de puriteinen en de Wesleyanen?

Zijn die laatste geen Arminianen?

[cyber]

quote:

reformist schreef op 18 juli 2006 om 20:38:
[...]


 Ik ben erg fan van het puriteins gedachtengoed, maar ik zou het niet zo stellen.

Het is ook maar een stelling natuurlijk.

quote:

Het puritanisme is zeker gereformeerd,

Ja, nee, misschien, het fundament voor beide is 'de Reformatie', maar daarna gaan de wegen uiteen.
De Nadere Reformatie heeft het theologisch eigene van de Reformatie in een andere vorm gegoten.
Het eigene zijn de 5 sola's, de levensheiliging kwam erbij,door de nadere reformatie.

quote:

maar we moeten zeker ook niet in dezelfde valkuil trappen waarin de 'Nadere Reformatie' viel: een verregaande 'verinnerlijking' wat uitmondde in navelstaren: "Ben ik wel behouden als ik geen duidelijke bevinding gehad heb?" en dat soort dingen. Het is waar dat de reformatorische kerken voortkomen uit de Nadere Reformatie, maar ze zijn tevens ook voor mij een duidelijke herinnering waarom 'te' nooit goed is.

Daar stem ik mee in.

quote:

Zeker is het puritanisme waardevol, maar ik denk dat je tegelijkertijd alles wel in proportie moet blijven zien. Levensheiliging is inderdaad een opdracht en ik zie dat er tegenwoordig veel over dat thema nagedacht wordt en dat velen menen te denken dat de evangelischen 'patent' op dat soort dingen heeft. Terwijl het net zo goed onderdeel van het Gereformeerde Erfgoed is. Mensen kennen hun eigen traditie te slecht, denk ik.

Wat betekent voor jou 'levensheiliging'  dan ??
Ik zelf vind het eerder een systeem waarin de mens nog zelf kan bijdragen aan zijn heil, waarbij de mens nog kan leven vanuit 'surcéance van betaling' en het 'failliet' zijn van de mens ondergesneeuwd raakt.

En het is een opdracht, zeg je, kijk dat weet ik niet, want als gelovige ben je eerlijk en oprecht en vriendelijk en verdraai je de waarheid niet enz, maar dat is een gevolg van gelovig zijn, een mens uit zichzelf kan dat niet, het zal steeds weer mislukken.

Of om het met Paulus te zeggen: de wedloop lopen en volharden tot het einde.
John Owen zegt het zo: je christen-zijn blijkt niet zozeer uit het feit dat je je zonden hebt overwonnen, maar dat je tegen je zonden strijdt, een christen is strijder en Christus is overwinnaar.
En dit is toch gereformeerd zijn.

quote:

 Voor meer informatie over Dr. Martyn Lloyd-Jones klik hier

 Maar wat wil je weten over het puritanisme? Hoe zij tegen levensheiliging aankijken en het in de praktijk brengen?

Nee, daar gaat het mij niet om, maar, zoals een beetje in de stelling verwoord, is de traditie van de GKv  niet via de Nadere Reformatie, dus waarom moet het er nu wel in ??

Hierbij een artikel over de bijbelse kijk op de werkelijkheid, van toen naar nu.
klik

[cyber]

quote:

Liudger schreef op 19 juli 2006 om 12:33:
Twee vragen:
1. Zijn er ook duidelijke verschillen aan te wijzen tussen het gedachtengoed van de puriteinen en de Gereformeerden?
2. Idem tussen de puriteinen en de Wesleyanen?

Gooi beide, puriteinen + gereformeerden eens in goooogle, en er komt geheid antwoord
hetzelfde voor puriteinen + wesleyanen.

Succes  

[cyber]

quote:

Laodicea schreef op 19 juli 2006 om 13:31:
[...]

Zijn die laatste geen Arminianen?

Yep, en dat is weer wat anders

[reformist]

En toen was opeens mijn halve post weg

Poging 2

quote:

Liudger schreef op 19 juli 2006 om 12:33:
Twee vragen:
1. Zijn er ook duidelijke verschillen aan te wijzen tussen het gedachtengoed van de puriteinen en de Gereformeerden?
2. Idem tussen de puriteinen en de Wesleyanen?

ad 1.
Dat hangt natuurlijk af van je definitie van 'gereformeerd gedachtengoed'. Bedoel je daar het 'vrijgemaakte gedachtengoed' mee, of trek je dat breder naar 'alles binnen de gerformeerde zuil'. En dan is het ook nog lastig omdat gereformeerd gedachtengoed 100 jaar geleden iets anders lag dan nu.

Over het algemeen kun je zeggen dat puriteinen en gereformeerden wel overlap hebben, maar dat de beleving wat sterker geaccentueerd wordt bij de puriteinen. Ter verduidelijking: ik ben opgegroeid in de jaren '80 en begin jaren '90. Wat mij bijstaat van catechisatie toen is dat de nadruk zo lag op 'kennis vergaren'. Je leerde als het ware dat geloven inhield dat je 'veel over God en de kerk' wist. En dan was belijdenis doen een soort 'examen'. Nou weet ik wel dat dit niet zo de bedoeling is geweest, maar het kwam wel als zodanig op mij over.

Puriteins gedachtengoed is wat 'mystieker' (maar dan van het 'goede soort' ). Puriteinen willen niet zozeer veel 'over God' weten, maar ze willen God zelf 'beter leren kennen'. Ik denk dat volgeling dat ook een beetje bedoelde in zijn post. En de Drie Formulieren hebben inderdaad ook die insteek, vooral de Dordtse Leerregels.

ad 2.
Het verschil tussen puriteinen en wesleyanen (methodisten). Nou is dat een beetje van hetzelfde als bij het verschil tussen gereformeerden en puriteinen. Qua manier van denken en achtergrond zijn puriteinen op zich gereformeerd. Alleen heb je in angelsaksische landen 2 groepen: een groep die de kinderdoop aanhing (presbyterianen en binnen de anglicaanse kerk) en een groep die de volwassendoop aanhing. En dat zijn die methodisten, de Noorse Broeders en meer van dat soort sektarische bewegingen. En op de een of andere manier kom je het arminianisme veel tegen bij geloofsdopers. Dus voor zover er puriteinen zijn met arminiaans gedachtengoed, dan zijn dat in het algemeen de 'geloofsdopers' onder de puriteinen.

Ik had nog wat links, maar ik ga dit vlug posten, dan blijft het staan iig. Post ik die linkjes hierna wel

[reformist]

Uit een ander draadje:

quote:

Qohelet schreef op 16 juli 2004 om 09:00:
Voor alle duidelijkheid: mijn categorieën R/E/V zijn geen klassen mensen ofzo, maar veeleer richtingen van waaruit aan "ons" getrokken wordt. ("Ons" -- de vrijgemaakten; officieel ben ik geen lid meer van de GKv, en de kerkelijke situatie hier in de VS is nog al anders.) Dat er een grote groep is die het allemaal niet veel kan schelen is iets van alle tijden en plaatsen; zij gaan met de stroom mee, en als de kerkelijke leiding niet sterk is, zal dat de stroom van de maatschappij zijn. De seculariserende groep S is groot, maar het is geen "pool" in de theologische koersbepaling. (Terecht wijst Nieboer seculariserende invloeden aan in de evangelische stroming. Maar dergelijke invloeden komen niet alleen uit die hoek, maar overal vandaan. Zelfs in de denkwijze van de radicale conservatieve stroom R valt Verlichtingsdenken aan te wijzen.) Wat betreft R/Rf: ik bedoel met R inderdaad de pool die een karikatuur van "het Vrijgemaakte" maakt, zoals je dat bij Reformanda aantreft.

Ik reken de visies mijzelf en van velen op dit forum bij geen van deze polen maar bij dat wat gereformeerd heet. We leggen verschillende accenten, op sommige punten zitten we er ongetwijfeld wel eens naast, maar de uitgangspunten zijn bijbels-christelijk. Ik wil de kerk niet vastpinnen op één enige juiste visie in alle opzichten (dat leidt namelijk tot verstarring van type R), maar veeleer alert zijn op karikaturen en tendensen die naar gevaarlijk vaarwater leiden.

Wat de kerkelijke representanten van R, E en V gemeenschappelijk hebben -- de vGKv, de evangelische gezindte en de PKN -- is dat ze karikaturen zijn en in velerlei opzicht nauw verwant zijn met ons. T.a.v. de evangelischen realiseren we ons dat vaak niet zo; de Angelsaksische kerkgeschiedenis is helaas te weinig bekend in Nederland. Het is goed om te beseffen dat al in de 16e eeuw de baptisten een karikatuur waren van de Reformatie; dat de Methodisten een tegenstroom was ónder de Engelse "gereformeerden"; dat de meeste evangelische Amerikaanse gemeenten op een of andere manier verwant zijn met Baptisten, Methodisten, Anglicanen, Puriteinen, Congregationalisten of Presbyterianen -- en die laatste vijf groepen hebben de Westminster Confessie en daarin de Dordte internationale synode als historische en culturele achtergrond. Het lijkt me verstandig als we verwantschappen in alle drie de richtingen onderkennen, als bakens om onze eigen gereformeerde identiteit te behouden.

Verwant artikel aan het verhaal van Qohelet: De Reformatie

Linkjes:
Artikel uit "De Reformatie"
Reformatorisch Dagblad
Whitefield
Reformatorisch Dagblad, recensie boek over Packer door McGrath
Een web-log vól kerkgeschiedenis

[Liudger]

quote:

cyber schreef op 19 juli 2006 om 14:04:

Wat betekent voor jou 'levensheiliging'  dan ??
Ik zelf vind het eerder een systeem waarin de mens nog zelf kan bijdragen aan zijn heil, waarbij de mens nog kan leven vanuit 'surcéance van betaling' en het 'failliet' zijn van de mens ondergesneeuwd raakt.

En het is een opdracht, zeg je, kijk dat weet ik niet, want als gelovige ben je eerlijk en oprecht en vriendelijk en verdraai je de waarheid niet enz, maar dat is een gevolg van gelovig zijn, een mens uit zichzelf kan dat niet, het zal steeds weer mislukken.

Introduction to the Puritans

"True devotion to Christ involves obedience to the moral law of God. The Puritans never taught that this obedience is a basis for salvation, but that it is the inevitable result of a man's heart and will having been regenerated by God. .... Sanctification is the immediate work of the Holy Spirit in the believer's life, but the outworking of it involves being disciplined by the Word of God. John Jewel commented: "We are children of God, the brethren of Christ, and heirs of the everlasting kingdom, we are Christian men, we profess God's Gospel; let us therefore remember that we must walk as becometh the servants of Christ: we must live like the professors of God's holy Gospel."29 This passionate devotion to holy living was intended not to earn salvation but to express sonship, the believer's destiny in Christ. "

Levensheiliging lijkt dus twee aspecten te hebben voor de Puriteinen. Aan de ene kant werkt (als je uitverkoren bent) de Heilige Geest onweerstaanbaar in je, en dat leidt vanzelf tot levensheiliging. Aan de andere kant dien je zelf naar levensheiliging te streven, niet vanuit de gedachte dat je zelf zo het heil kunt verdienen , maar omdat je als kind van Jezus hem na wil streven.

Als ik het goed begrijp ...

[wateengedoe2]

quote:

cyber schreef op 18 juli 2006 om 20:02:
Van John Bunyan heb ik de Pelgrimsreis.

<knip>

Voor wie de pelgrimsreis wil lezen
http://www.iclnet.org/pub...landse/bunyan-reis00.html

En wie 'm wil horen (in het Engels) kan terecht op http://www.freechristianaudiobooks.com/ Ik heb 'm zelf wel gedownload, nog niet geluisterd, want ik ben nu bezig met de Navolging van Christus - welke ik tijdens het eten beluister. Tijdens reizen of 'gedachteloos' werk kun je trouwens ook prima met aandacht naar audioboeken luisteren.

Het gecomputeriseerde voorlezen is overigens best te doen. Het klinkt wat 'Startrek-achtig', dezelfde intonatie van bepaalde woorden komt vaak terug en heel soms zitten ze er naast met de uitspraak, bijv. van lives ('laifs' vs. 'livz'), maar ik vind 't acceptabel. Download anders ff 1 MP3-tje om te checken of jij het ook wat vindt.

quote:

Liudger schreef op 21 juli 2006 om 08:53:
Levensheiliging lijkt dus twee aspecten te hebben voor de Puriteinen. Aan de ene kant werkt (als je uitverkoren bent) de Heilige Geest onweerstaanbaar in je, en dat leidt vanzelf tot levensheiliging. Aan de andere kant dien je zelf naar levensheiliging te streven, niet vanuit de gedachte dat je zelf zo het heil kunt verdienen , maar omdat je als kind van Jezus hem na wil streven.

Zeer herkenbaar uit de katholieke gedachte. Bij bijv. Thomas a Kempis komt dit ook duidelijk naar voren, en ik herken het ook in het kloosterleven zoals ik dat heb leren kennen bij de trappistinnen. Meewerken met je heil, niet omdat je met werken je heil zou kunnen verdienen, maar omdat je er zo je dankbaarheid voor kunt tonen en steeds verder kunt groeien in je relatie met Jezus en God.

[cyber]

quote:

Liudger schreef op 21 juli 2006 om 08:53:
[...]


Introduction to the Puritans

"True devotion to Christ involves obedience to the moral law of God. The Puritans never taught that this obedience is a basis for salvation, but that it is the inevitable result of a man's heart and will having been regenerated by God. .... Sanctification is the immediate work of the Holy Spirit in the believer's life, but the outworking of it involves being disciplined by the Word of God. John Jewel commented: "We are children of God, the brethren of Christ, and heirs of the everlasting kingdom, we are Christian men, we profess God's Gospel; let us therefore remember that we must walk as becometh the servants of Christ: we must live like the professors of God's holy Gospel."29 This passionate devotion to holy living was intended not to earn salvation but to express sonship, the believer's destiny in Christ. "

Levensheiliging lijkt dus twee aspecten te hebben voor de Puriteinen. Aan de ene kant werkt (als je uitverkoren bent) de Heilige Geest onweerstaanbaar in je, en dat leidt vanzelf tot levensheiliging. Aan de andere kant dien je zelf naar levensheiliging te streven, niet vanuit de gedachte dat je zelf zo het heil kunt verdienen , maar omdat je als kind van Jezus hem na wil streven.

Als ik het goed begrijp ...

Tijdens het lezen van dit artikel dacht ik; was Calvijn zelf wel calvinistisch genoeg  

Wat Calvijn wel zei ik vind er geen aanknopingspunten voor puriteins gedachten goed in.
en verder is er leentje buurt geweest bij Thomas a Kempis e.a.
Over de ' praxis pietatis'

[cyber]

quote:

wateengedoe2 schreef op 21 juli 2006 om 20:04:
[...]

En wie 'm wil horen (in het Engels) kan terecht op http://www.freechristianaudiobooks.com/ Ik heb 'm zelf wel gedownload, nog niet geluisterd, want ik ben nu bezig met de Navolging van Christus - welke ik tijdens het eten beluister. Tijdens reizen of 'gedachteloos' werk kun je trouwens ook prima met aandacht naar audioboeken luisteren.

Het gecomputeriseerde voorlezen is overigens best te doen. Het klinkt wat 'Startrek-achtig', dezelfde intonatie van bepaalde woorden komt vaak terug en heel soms zitten ze er naast met de uitspraak, bijv. van lives ('laifs' vs. 'livz'), maar ik vind 't acceptabel. Download anders ff 1 MP3-tje om te checken of jij het ook wat vindt.

Ja ik zal het gaan luisteren, lijkt mij wel grappig om te horen dan

quote:

Zeer herkenbaar uit de katholieke gedachte. Bij bijv. Thomas a Kempis komt dit ook duidelijk naar voren, en ik herken het ook in het kloosterleven zoals ik dat heb leren kennen bij de trappistinnen. Meewerken met je heil, niet omdat je met werken je heil zou kunnen verdienen, maar omdat je er zo je dankbaarheid voor kunt tonen en steeds verder kunt groeien in je relatie met Jezus en God.

Ja ik heb het ook herkend, ik kon het me eerst niet voorstellen, omdat de nadere reformatie niks met rome te maken wilden hebben.

[Laodicea]

quote:

wateengedoe2 schreef op 21 juli 2006 om 20:04:
Zeer herkenbaar uit de katholieke gedachte. Bij bijv. Thomas a Kempis komt dit ook duidelijk naar voren, en ik herken het ook in het kloosterleven zoals ik dat heb leren kennen bij de trappistinnen. Meewerken met je heil, niet omdat je met werken je heil zou kunnen verdienen, maar omdat je er zo je dankbaarheid voor kunt tonen en steeds verder kunt groeien in je relatie met Jezus en God.

Zeker, het is een nog altijd wijd verbreid misverstand dat Katholieken hun heil zelf zouden moeten verdienen.

[Liudger]

quote:

cyber schreef op 21 juli 2006 om 22:32:
Tijdens het lezen van dit artikel dacht ik; was Calvijn zelf wel calvinistisch genoeg  

Wat Calvijn wel zei ik vind er geen aanknopingspunten voor puriteins gedachten goed in.

Bedankt voor die Calvijn link, interessant.  Zou niet verbaasd hebben gestaan als je geen perfecte match tussen Calvijn en Puriteinen kon vinden, maar geen aanknopingspunten? Welke belangrijke Puriteinse gedachte mis je bv bij Calvijn?

quote:

wateengedoe2 schreef op 21 juli 2006 om 20:04:
Zeer herkenbaar uit de katholieke gedachte. Bij bijv. Thomas a Kempis komt dit ook duidelijk naar voren, en ik herken het ook in het kloosterleven zoals ik dat heb leren kennen bij de trappistinnen. Meewerken met je heil, niet omdat je met werken je heil zou kunnen verdienen, maar omdat je er zo je dankbaarheid voor kunt tonen en steeds verder kunt groeien in je relatie met Jezus en God.

Interessant - ben dan toch benieuwd wat TaK dan van de aflaten-business had gevonden. En hoe zit dat dan me boetedoening na biechten - is dat niet in feite zonden afkopen - zoveel zonde, zoveel boete, afgerekend?

Als je je heil volgens de RKK niet kan verdienen, had Calvijn dat dan verkeerd begrepen, of heeft Trente daar toch wat rechtgezet?

[Laodicea]

quote:

Liudger schreef op 22 juli 2006 om 17:23:
Interessant - ben dan toch benieuwd wat TaK dan van de aflaten-business had gevonden. En hoe zit dat dan me boetedoening na biechten - is dat niet in feite zonden afkopen - zoveel zonde, zoveel boete, afgerekend?

offtopic:Het misbruik ervan zou hij waarschijnlijk hebben afgekeurd, maar de aflaten zelf niet. Zie hier, hier en hier als je er meer over wilt weten.

quote:

Als je je heil volgens de RKK niet kan verdienen, had Calvijn dat dan verkeerd begrepen, of heeft Trente daar toch wat rechtgezet?

offtopic:Ik weet het niet, Trente heeft in elk geval alleen de misstanden aangepakt, niets verandert, dus hij had het wel kunnen weten.

[diak2b]

quote:

Liudger schreef op 22 juli 2006 om 17:23:
[...]

Interessant - ben dan toch benieuwd wat TaK dan van de aflaten-business had gevonden.

Van TaK mag je, lijkt me, verwachten, dat hij simonie niet bepaald zou toejuichen. En dat is wat de aflaten-business was: simonie. De KKK is helder, lijkt me:

quote:

Simonie kan men omschrijven als het kopen of verkopen van geestelijke goederen. Simon, de tovenaar, wilde de geestelijke macht kopen, die hij bij het optreden van de apostelen had vastgesteld; Petrus gaf hem ten antwoord: "Wees ten ondergang gedoemd, jij met je geld, omdat je gemeend hebt de gave Gods voor geld te kunnen krijgen" (Hand. 8,20). Zo sloot Petrus zich aan bij Jezus' uitspraak: "Voor niets hebt gij ontvangen, voor niets moet gij geven" (Mt. 10,8).  1 Vgl. reeds Jes 55,1 Het is onmogelijk zich geestelijke goederen toe te eigenen en zo op te treden als ware men meester of bezitter ervan, aangezien zij hun oorsprong hebben in God. Men kan ze slechts om niet van Hem verkrijgen.

Voor zover mij bekend is nergens in leven of werk van TaK bekend dat hij positief stond tegenover simonie.

quote:

En hoe zit dat dan me boetedoening na biechten - is dat niet in feite zonden afkopen - zoveel zonde, zoveel boete, afgerekend?

Nee, dat is het niet. Het is heel juridisch geredeneerd, maar het draait de zaken volstrekt om. Voor wie het verstaat, zegt de KKK er het volgende over:

quote:

Om de leer over de aflaten en de praktijk ervan te begrijpen, moet men inzien dat de zonde een dubbel gevolg heeft. Enerzijds leidt de zware zonde tot verbreking van de gemeenschap met God. Daardoor maakt ze ons onbekwaam voor eeuwig leven. Het gemis van het eeuwig leven wordt "eeuwige zondestraf" genoemd. Anderzijds brengt elke zonde, ook een dagelijkse, een ongezonde gehechtheid aan de schepselen met zich mee. Deze gehechtheid heeft een loutering nodig, hetzij hier op aarde, hetzij na de dood in de toestand die vagevuur genoemd wordt. Deze loutering bevrijdt van wat men de "tijdelijke zondestraf" noemt. Deze beide straffen moeten niet beschouwd worden als een soort wraakneming die God van buitenaf oplegt, maar als iets wat uit de aard van de zonde zelf voortvloeit. Een bekering die voortkomt uit een vurige liefde kan een volkomen loutering van de zondaar bewerken, zodat er in feite geen enkele straf meer overblijft.

Met de vergeving van de zonden en het herstel van de gemeenschap met God is de kwijtschelding van de eeuwige zondestraffen verbonden. Er blijven echter nog tijdelijke zondestraffen over. De christen moet zich inspannen deze tijdelijke zondestraffen als een genade te aanvaarden door het lijden en allerlei beproevingen geduldig te verdragen en de dood sereen tegemoet te gaan, als de tijd daarvoor gekomen is; hij moet er zich op toeleggen de "oude mens" geheel af te leggen en zich te bekleden met de "nieuwe mens"  door werken van barmhartigheid en liefde, maar ook door gebed en verschillende boetepraktijken.  

(bold door mij) Wat je hieruit kan verstaan is dat de straf de zonde niet afkoopt, maar haar natuurlijke gevolg is. Als je je hand brandt, doet dat pijn. Koop je met die pijn het branden af? Het zou knap zot worden als je daar ja op antwoordt. Toch is dat precies dezelfde gedachtegang die zegt: "zoveel zonde, zoveel boete, afgerekend"

quote:

Als je je heil volgens de RKK niet kan verdienen, had Calvijn dat dan verkeerd begrepen, of heeft Trente daar toch wat rechtgezet?

Trente heeft vanzelfsprekend niets dogmatisch gecorrigeerd. De kans dat Calvijn, die op kosten van de RKK jurist werd, en die géén theologische scholing had, het verkeerd begrepen had is nogal aanzienlijk. Uit zijn werk valt goed te verstaan dat Calvijn weliswaar katholiek was (ik noem zijn studiesponsor omdat dit aantoont dat hij in die tijd nog katholiek was) maar ook dat hij met een sterk juridisch gekleurde bril naar het geloof keek, en dat hij mede daardoor veel cruciale theologische denkfouten maakte.

Wat dit alles nog met puriteinen te maken heeft mis ik overigens  

[cyber]

quote:

Liudger schreef op 22 juli 2006 om 17:23:
[...]


Bedankt voor die Calvijn link, interessant.  Zou niet verbaasd hebben gestaan als je geen perfecte match tussen Calvijn en Puriteinen kon vinden, maar geen aanknopingspunten?

nope, geen een.

quote:

Welke belangrijke Puriteinse gedachte mis je bv bij Calvijn?

Geen enkele eigenlijk


Geschiedenis in notedop en bepaald niet volledig.

Calvijn leefde van 1509-1564, maar van zijn leer werd in de loop van de eeuwen wel wat anders gemaakt dan datgene wat Calvijn voor ogen had.

William Perkins (1558-1602) (engeland) word wel beschouwd als de grondlegger van het puritanisme. Hij heeft de levensheiliging en praedestinatieleer verder uitgewerkt. In de loop van de tijd hebben meerdere theologen dit weer verder uitgewerkt, zodat je aan de hand van al die regels en voorschriften zelf kunt kijken of je nu een ware gelovige bent of dat je nog verder af moet wachten of het wel voor jou is.
Zie ook de boeken van Wilhelmus a Brakel, daar zijn de 7 stappen/standen beschreven.
Ik heb dit boek ook gelezen en onderwijl dacht ik: dit red ik nooit, ik hang mijn geloof wel aan de wilgen, ik kap ermee. Maar goed, dat is mijn menig.

Calvijn reed paard op zondag, ging rustig bootje varen op het meer van Geneve, maar een paar eeuw later werd, tijdens de synode van Dort 1618/19, de nederlanders er door de daar aanwezige engelsen erop gewezen dat hun bezig zijn op zondag toch wel beneden alle peil was. Voetius heeft in Nederland aan de zondagsviering een speciale daginvullling gegeven.

En in Engeland bestempelden Oliver Cromwell  (1599-1658) en de puriteinen de kerstviering als heidens en lieten de stadsomroepers rondbazuinen dat de burges gewoon moesten doorwerken. Winkels en markten bleven open, het parlement hield op Kerstmis zitting om het goede voorbeeld te geven en in Londen deden soldaten huiszoeking om te controleren of men geen vlees bereidde voor het traditionele feest. Ondanks verzet van de bevolking, moest de geest van Kerstmis uiteindelijk het onderspit delven. In Amerika was het vanaf 1621 niet anders. In dat jaar had gouverneur Bradford van de kolonie Plymouth namelijk een verbod op de  kerstviering afgekondigd. Een andere wet, uit 1659, luidde: ‘Wie erop wordt betrapt dat hij dagen zoals Kerstmis ( en andere feestdagen) viert door niet te werken, door feest te vieren of door wat dan ook moet het land 5 shilling boete betalen.’