Allereerst: Dit is mijn persoonlijke visie. Voor zover ik weet raakt die naadloos de gereformeerde visie, maar is het wel een volledig andere invalshoek. De gemiddelde slordig lezende vrijgemaakte zal dit eerder als 'roomse ketterij' afdoen. Slechts door veel doorvragen over de betekenis van woorden in hun context kom je verder in deze materie.
Ik probeerde juist de overeenkomst tussen avondmaal en doop te benadrukken. Wellicht is me dat niet goed gelukt.
Even beginnen bij de oudere post, want die was blijkbaar helderder:
quote:
Het brood en de wijn zijn symbool voor het lichaam en bloed van Christus. Ze zijn dat lichaam niet zelf, ze zijn 'slechts' symbool. Na afloop mag je ze dus rustig aan de eendjes voeren.
Maar het eten van het brood, en het drinken uit de beker zijn geen symbolische handelingen. Zoals het brood ons lichaam voedt, zo worden wij, door het avondmaal, geestelijk gevoed met Christus.
Dus het avondmaal is niet (slechts) het symbool van de geestelijke voeding, die dan ergens anders plaats zou vinden, maar het avondmaal is die geestelijke voeding.
Dan krijg je dus parallel daaraan:
quote:
Het water van de doop is symbool voor het bloed van Christus, het ondergedompeld worden is symbool voor het sterven van de oude en opstaan van de nieuwe mens (en de besprenkeling is weer symbool voor die onderdompeling...). Het is dat sterven en opstaan niet zelf, het is 'slechts' symbool. Na afloop kun je dus rustig het water weggooien en het kind droogdeppen.
Maar het ondergedompeld/besprenkeld worden is geen symbolische handeling. Zoals het lichaam wordt ondergedompeld, zo wordt de dopeling, door de doop, in "Christus' dood gedoopt", met Christus begraven en opgewekt.
Dus de doop is niet (slechts) het symbool van het begraven en opstaan, maar het is het zelf.
Waar het misgaat in jouw interpretatie is het 'tegelijkertijd'. Dat is een beperking die je volgens mij niet op kunt leggen aan God, ook niet wat betreft het avondmaal. Wij worden
door het avondmaal met Christus zelf gevoed, maar waar en wanneer en hoe kun je niet zomaar aanduiden, laat staan vastpinnen.
Zo worden wij ook
door de doop met Christus begraven en staan we
door de doop met hem op, maar durf ik niet te zeggen dat dat op dat moment of op die plaats is.
Een mooie vergelijking is een huwelijk. Door het ja-woord, of door de ambtenaar of geestelijke die mensen tot 'man en vrouw' verklaard, worden mensen getrouwd. Het ja-woord is niet de trouwbelofte zelf,
het is slechts een symbool van iets wat al jaren gegroeid is, maar het uitspreken ervan is geen symbolische handeling. Door het ja-woord word je aan elkaar verbonden.