@Qohelet:: het voorbeeld dat je gaf in 3) is nu net géén goed voorbeeld.
Abraham , A Brahm betekent : vóór de gemanifesteerde wereld
Ofwel, voordat het universum ontstond. Je kunt opzoeken of dit onzin is of juist niet. Als dus de Heer aan A Brahm verscheen, en ik lees dat dan moet ik dus kiezen wat bedoeld wordt, want ik ken die betekenis. Ik kies dan automatisch voor de betekenis die aan een groter plaatje voldoet.
In het NT zegt Jezus in een discussie in de tempel, waar de autoriteit van Jezus in twijfel wordt getrokken als hij over Abraham spreekt, aangezien Jezus volgens hen Abraham onmogelijk kon hebben gekend:
" Voor Abraham geboren was, Ben Ik ! "
Vertaal je dit op de goede manier dan is de betekenis de volgende:
" Voor het universum gevormd was, bestond Christus al " (o.i.d)
In deze uitspraak wordt gezinspeeld op het feit dat Christus -het beginsel- al in Gods Geest was, voordat uberhaupt iets vorm had gekregen. In het evangelie van Johannes wordt dit in het verhaal door Jezus - als personificatie van Christus - gezegd. Ga je er over nadenken dan is het niet onlogisch dat dit zo is bedoeld en dat bovendien deze uitspraak een waarheid is als een koe. Zeker als je als definitie van God - en Christus als zijnde 'de Zoon van God' - het geestelijke beginsel voor ogen houdt dat ik op dit forum inmiddels tot in den treuren heb verwoord. Dat is niet mijn eigen hersenspinsel geweest natuurlijk.
Natuurlijk zullen bepaalde passages gebasseerd zijn op werkelijke historie, dat ontken ik niet, maar veelal is dat nu juist niet zo. Dit is zo`n voorbeeld. Men personificeert er op los om het verhaal begrijpelijk te maken voor de gewone lezer, maar wel zodanig dat een bepaalde betekenis er in doorklinkt. Men mag ook niet vergeten dat veel informatie in de bijbel al eerder te vinden was in oosterse boeken zoals de Gita.
A Brahm is zo`n typisch oosters begrip. Zo zijn de scheppingsdagen in Genesis geen aardse dagen van 24uur, maar 'dagen van Brahma' die miljoenen aardse jaren in beslag nemen.
' Koning ' Salomo , ' de tempel ' van Salomo , ' de schatten ' van Salomo
is ook zo`n typisch voorbeeld. Men maakt het een aards verhaal om het begrijpelijk te maken en ondertussen verhandelt het over begrippen die geestelijk van aard zijn.
Als je twijfelt, zoek het eens op! Is geen ramp toch? Je verliest niets.
Ik verzin dit toch allemaal niet ?! Men doet soms net of ik een zelfbedacht schema introduceer om vervelend te doen, maar zo is het echt niet.