quote:
elle schreef op 10 maart 2011 om 23:33:Goed en slecht heeft in het NT altijd betrekking op je eigen handelen, het eigen doen. Met steeds weer de waarschuwing anderen niet te oordelen, de maat te nemen. Mat 25:31-46 geen die overbekende opsommig weer van 'goede daden' waarop men geoordeeld word voor de troon van 't Lam. 't Komt neer op het laten uitgaan van je hart naar de zwakken en zondige mensen. En elkaar dingen verbieden staat niet in die lijst.
Bedoel je te zeggen dat er geen objectieve norm bestaat voor goed en slecht gedrag? Paulus krijgt het anders klaar om lange lijsten afwijkend gedrag op te noemen; hij zegt dat "zulke mensen het koninkrijk niet zullen be-erven", dat het "werken van het vlees zijn", enzovoort. Hij noemt heel concreet gedrag, en laat weinig over aan het individu. Hij roept ook de gemeente op om kwalijk gedrag uit hun midden te weren.
Dat gezegd zijnde: natuurlijk gaat het evangelie niet over elkaar de maat nemen. Het gaat over Christus die verlossing brengt aan zondaren. En als je beseft hoe diep zonde gaat, laat je het wel uit je hoofd om anderen als minderwaardig te behandelen vanwege zonde. Immers, wij leven omdat God ons juist niet zo behandelt. Een christelijke houding betekent inderdaad: Gods genade en barmhartigheid doorgeven; geduld hebben met elkaars zwakheden; elkaar steunen en helpen in plaats van afschrijven.
Het betekent ook: elkaar
terechtwijzen (wat onmogelijk is als we het gedrag van anderen niet ethisch mogen beoordelen); elkaar
onderwijzen (wat onmogelijk is als ieder zijn eigen normen moet maken); enz. In dat kader staat ook de tucht. Het doel, inderdaad, om mensen van het brede op 't smalle pad te krijgen. Maar dat kan alleen door slecht "slecht" te noemen. Een verlicht "tolerante" houding, waarin we elkaar niet op zonde wijzen, is uiteindelijk onbarmhartig.
Laat me je dit concreet vragen: Stel dat ik je vertel dat ik afgelopen week een hoer heb bezocht (en dat niet om een bloemetje af te leveren). Voel jij, vriendin en zuster in het geloof, je geroepen om me daarop aan te spreken? Om me te vertellen dat dat zonde is? Of laat je mij m'n eigen normen bepalen?
quote:
God heeft struisvogelbiefstukjes ook verboden (lev 11). Sterker nog, hij noemt dat een gruwel. Zitten we fout met onze struisvogelbiefstukjes, of is 'gruwel' betrekkelijk? Of is de wet maar deels vervuld?
Da's makkelijk: Struisvogel is gewoon gruwelijk vies.
Maar serieus: Lev. 11 maakt duidelijk dat het eten van roofvogels en dergelijke een gruwel moet zijn voor de Israelieten; het is geen universele regel. In tegenstelling daarmee heeft Lev. 18 het over incest e.d. en maakt het universeel: "noch u noch de vreemdeling die bij u woont"; "deze gruwelen hebben de volken voor u bedreven". Als je met 2000 jaar christelijke kerk gelooft dat de specifiek-ceremoniele leefregels met Christus van tafel zijn (althans voor niet-joodse gelovigen), maar dat morele basisregels zijn gebleven, dan heb je vast geen moeite met het onderscheid. Bovendien geeft het NT heel expliciet toestemming tot het eten van "onrein" vlees, maar blijft het sexuele zonden verbieden.
quote:
In Christus zijn we vrij van de wet. Paulus zegt dat hem alles geoorloofd is, al geeft hij er toch weer richting aan: 't moet opbouwend en nuttig zijn. En verder geeft hij aan dat de Geest ons tot wet is.
Als Paulus zegt: "Alles is mij geoorloofd," is het waarschijnlijker dat hij de vrijdenkende Korintiers aanhaalt dan dat hij het zelf zo meent. In 1 Kor 6-8 lijkt hij ver mee te gaan in de houding dat een christen alles mag, en hij vraagt deze "sterke" mensen dan wel rekening te houden met de gevoelens van anderen. Maar in 1 Kor 10 pakt hij ze toch wat harder aan: in het geval van offermaaltijden verbied hij christenen simpelweg mee te doen omdat het offeren aan demonen God boos en jaloers maakt.
quote:
Jammer, want ik denk dat met de karikatuur zo ongeveer alles gezegd is over het gezin, zoals dat in de scheppingsorde is in ingelegd.
Maar als je het er niet mee eens bent, geef dan eens een betere definitie?
Het oorspronkelijke punt van deze draad was precies de vraag of het gezin meer is dan dat. Ik heb genoemd dat het gezin een centrum van eredienst moet zijn: zie ook Deut. 6; en "opvoeden" is natuurlijk een complex begrip, dus kunnen we het erover hebben wat voor soort "opvoeding" wel en niet in het gezin thuishoort. Voortplanten en grootgroeien zijn zeker niet de enige functies.
We zouden het ook kunnen hebben over de vele metaforen in de bijbel die met gezin te maken hebben: God als Vader, wij als adoptiefkinderen, elkaar als broers en zussen, samen als huishouden van God... Als de essentie van gezin maar heel magertjes is, dan zijn al die metaforen ook behoorlijk leeg.
quote:
Draag dan zelf eens voorbeelden van teksten aan waaruit blijkt dat de relatie gezin-samenleving een belangrijke christelijke waarde heeft. Naar mijn weten zijn die er niet.
Zie boven. Niet mee eens dus, maar ik wil iedereen uitdagen dit eens goed uit te werken.
quote:
Nee, want ik denk dat er verder niets over te zeggen is.
Of wacht, Paulus roept ergens dat het beter is alleen te blijven, omdat je dan meer tijd voor God over houdt. Dus: of trouwen, of 't klooster in, is wellicht nog een nuttige aanvulling. (Rara, waar zouden de huidige drama's in de katholieke kerk deels hun oorsprong vinden...)
Klooster? Dacht niet dat Paulus dat bedoelde. Hoe dan ook, in de tekst die je aanhaalt (1 Kor 7:7) maakt hij meteen duidelijk dat het wel-of-niet-trouwen een genadegave (Gr.
charisma) van God is.
quote:
Lieve help. Jezus kwam voor zieken, zwakken, hoeren, woekeraars, moordenaars. Petrus heeft Jezus verloochend, en hij werd leider van Gods gemeente. Maar jij gaat mensen met een verkoudheid onder de tucht oid zetten? Onze huidige predikant heeft epilepsie en is daardoor soms niet in staat te preken. Inruilen maar?
Wij zijn heilig in Christus. Geheel onverdiend, maar toch. En daar wil je ze weer uit schoppen?
Hoe kom je daar nou bij? Natuurlijk gaan we niemand eruit schoppen. Je haalt hier twee or drie dingen door elkaar.
Gebrokenheid ligt als vloek op de schepping (Rom 8:18vv); het hoort er niet bij, en de schepping, wij, en de Geest kreunen en steunen in verlangen dat die gebrokenheid eindelijk weggenomen zal worden. De gemeente van Christus is zich, als 't goed is, hiervan meer bewust dan wie ook maar; en wie gebukt gaat onder gebrokenheid (van verkoudheid tot verslaving tot handicap tot disfunctionerende gezinnen) wordt niet veracht maar getroost.
Zonde is een morele keuze tegen God en zijn goede wil; het mag niet, het vertoornt God, en leidt tot schuld. Een heilige en rechtvaardig God kan geen zonde verdragen, en hij zal het uitdelgen met wortel en tak. God heeft zijn normen geopenbaard, zodat wij zonde kunnen noemen wat hij zonde noemt. De kerk mag niet gaan goedkeuren of goedpraten wat God slecht heeft genoemd. Wie lid is en wordt van de kerk, en het niet kan verdragen dat zijn gedrag, houding, intenties, en persoonlijkheid als "zondig" worden aangemerkt, als voor verbetering vatbaar, wordt als het goed is elke kerkdienst op de tenen getrapt.
Zondaren schrijven we niet af, want God schrijft ons niet af. We omarmen ze, mits ze bereid zijn naar God te luisteren, en van zins om hun leven te beteren. Maar laten we in de kerk alsjeblieft het bewustzijn houden dat we bijeenkomen als geredde
zondaren, als mensen die nog veel slechte dingen denken, willen, en doen. Daarover moet openheid zijn.
(Op een persoonlijke noot: Ik heb net een 7-weekse bijbelstudie afgesloten in een christelijk daklozenverblijf. Wat ik het opvallendst vond was de eerlijkheid van de bewoners over hun zwakheden: ik ben een verslaafde, als je mij m'n gang laat gaan zit ik volgende week weer in de gevangenis, God wees mij zondaar genadig, ... Terwijl ik probeerde moralistisch bijbelstudie te vermijden wilden deze mannen de zaak concreet maken: wat wil God, wat wil hij vooral niet? Ik zou willen dat wij als "fatsoenlijke" christenen samen die openheid en motivatie hadden.)
quote:
En ga je dan homostellen scheiden als ze tot geloof komen, maar gezinnen waarvan hetero-ouders elkaar niet meer kunnen luchten of zien bij elkaar houden?
Volgens de bijbel haat God zonde. Daaronder valt homoseksueel gedrag, daaronder valt echtbreuk, daaronder valt scheiding; daaronder valt begeerte voor een ander dan de eigen vrouw, daaronder valt haat. In beide gevallen die je noemt is er zonde, en ruimte voor broederlijk vermaan.
Trouwens, het antwoord op je vraag is: ja, in principe wel, als het kan.
Als je onderkent dat in een huwelijk God mensen bij elkaar zet, dan horen ze bij elkaar, en mogen ze niet scheiden. Nou weet ik ook wel dat door gebrokenheid scheiding soms het beste van de kwaden is, maar dat doet niet af aan het principe. Het hetero-huwelijk is een eed tussen partners, een door God gezegende relatie. Het is ook de relatie waarbinnen seksualiteit tot zijn recht en voltooiing komt. (Wat God heeft samengevoegd mag een mens niet scheiden.)
Als je onderkent dat God seksualiteit heeft bedoelt tussen hetero huwelijkspartners, dan horen homo's niet seksueel bij elkaar; en dan vormen ze geen gezin in de ultieme zin van het woord. Blijven samenleven zonder de deviante seksulateit is geen optie in de praktijk. (Wat God niet heeft samengevoegd mag een mens wel scheiden.)
In beide gevallen kan de kerk te kort door de bocht gaan. Het verhaal stopt hier namelijk niet. Het hetero-huwelijk koste wat het kost door laten gaan kan alleen als er daarna intensief gewerkt wordt aan goede relaties. Het homo-paar scheiden kan alleen als ze daarna bijgestaan worden om lossere relaties en affaires te vermijden.
Het thema hier: zonde zonde blijven noemen, het ideaal het ideaal laten blijven zijn, en de zondaar als geredde or te redden mede-zondaar blijven zijn.