Auteur Topic: Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2  (gelezen 239877 keer)

Marjo

  • Berichten: 76
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #550 Gepost op: juli 13, 2011, 03:41:24 pm »
Fijn dat je conditie zo is verbeterd!

Antonius

  • Berichten: 1539
  • Alle begin is moeilijk
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #551 Gepost op: juli 13, 2011, 04:35:33 pm »
Fijn hoor, je conditie verbetert!  IK zat even verder te kijken op je blog, hoe is het nu met de tuinbank afgelopen?Heb je er al opgezeten, in de voortuin?
Mislukkingen, een kans om op nieuw te beginnen

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #552 Gepost op: juli 13, 2011, 05:17:24 pm »
Heb er al heel aantal keren op gezeten ja. Hij staat er heel mooi. Rest van de tuin is nu ook netjes en een beetje gevuld met planten. Is nu heel burgerlijk voortuintje geworden ;)
computerfout: een vreemde een in de byte

Antonius

  • Berichten: 1539
  • Alle begin is moeilijk
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #553 Gepost op: juli 13, 2011, 05:38:42 pm »
Ben jij dan zo burgerlijk?
Mislukkingen, een kans om op nieuw te beginnen

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #554 Gepost op: juli 13, 2011, 06:55:59 pm »
De invloed van het getrouwd zijn en het wonen in Krimpen aan den IJssel denk ik O-)
computerfout: een vreemde een in de byte

Antonius

  • Berichten: 1539
  • Alle begin is moeilijk
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #555 Gepost op: juli 13, 2011, 07:09:05 pm »
Burgervrouwen die aan geocaching doen?
Mislukkingen, een kans om op nieuw te beginnen

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #556 Gepost op: oktober 25, 2011, 09:30:38 pm »
Hoog tijd om weer eens een update te geven.
Na m'n laatste blog-post begon ik weer eens met gewrichtsklachten. Hele jaar eigenlijk al niet zo fit als ik gewend ben in voorjaar en zomer. En ook dat werd steeds erger. Aangezien ik de klachten herkende van vorig jaar, zo snel mogelijk naar de dokter gegaan: ik vermoed dat m'n vitamine B12 weer te laag is. Uiteraard meteen diverse bloedtests om uit te sluiten dat het door iets anders zou komen en te kijken wat m'n vitB12-gehalte was. Dat was inderdaad weer te laag.
Meteen aan de injecties natuurlijk. Maar ik bleef houden dat na een dag of 5 a 6 de gewrichtsklachten weer de kop op staken. De injecties gaven wel duidelijk verbetering in de eerste dagen, dus het hielp op zich wel.
Na 6 weken (7 injecties) wilde de dokter toch nog weer een keer m'n vitB12-gehalte laten controleren, en we hebben meteen ook nog een paar andere dingen meegenomen. Als je toch bezig bent met bloedprikken, is een buisje meer of minder ook weer niet zo belangrijk.
De uitslag: vitB12-gehalte enorm hoog (en ondertussen had ik dit keer al na twee dagen weer last van m'n gewrichten!) en foliumzuur net te laag. Dus sinds gisteren zit ik aan de foliumzuur. In totaal nu 2 van die tabletten gehad, gewrichtspijnen zijn bijna weg, maar het fijnste: ik voel me zo opgewekt als ik me in een paar weken niet gevoeld heb!
Gisterochtend (nog voor ik bij de dokter geweest was en dus ook voor ik aan de foliumzuur begon) hadden Wybo en ik al besloten dat het misschien goed was als ik even een weekje bij m'n ouders zou gaan bijkomen, zonder de druk van een huishouden dat gedaan moet worden. Alleen Boomer om voor te zorgen, heleboel caches in de directe omgeving, voor eten wordt gezorgd, oftewel: echt vakantie.
Vandaag kreeg ik een telefoontje dat echt vakantie niet mogelijk zou zijn: m'n moeder was beetje ongelukkig gevallen en heeft haar knieschijf in tweeën... Als ik dat gisterochtend te horen had gekregen, had ik waarschijnlijk gezegd: dat kan ik nu niet hebben, dan maar niet op die manier op vakantie. Maar nu, nu voel ik me zo anders dan gisterochtend. Nu heb ik gezegd: natuurlijk kom ik nog steeds, en vanzelfsprekend zal ik ook wat in huis helpen. Enige wat ik wel erg jammer vind: nu kunnen we niet met z'n drietjes (papa, mama en ik dus) plus Boomer een mooie multicache gaan lopen.
Volgende week mama dus maar een beetje verwennen en papa helpen met het huishouden. En hopelijk herstelt haar knie goed en krijgt ze goede begeleiding voor de revalidatie
computerfout: een vreemde een in de byte

Antonius

  • Berichten: 1539
  • Alle begin is moeilijk
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #557 Gepost op: oktober 26, 2011, 04:30:31 pm »
@fotograveninnetje, beterschap voor jou en je moeder.
Mislukkingen, een kans om op nieuw te beginnen

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #558 Gepost op: oktober 27, 2011, 09:07:57 am »
Dank je Antonius
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #559 Gepost op: januari 08, 2012, 10:27:52 am »
Gisteren zag ik een groot deel van m'n ooms, tantes, neven, nichten en aanhang weer eens. En in een gesprek met een van die tantes, kreeg ik een beetje op m'n kop: waarom schreef ik niet meer in m'n blog?
Ik heb besloten dan toch maar weer eens wat te schrijven. Ik kan wel voor m'n lezers invullen dat ze mijn geocaching-verhalen niet interessant vinden, maar is dat terecht? En er speelt nog iets mee. Vlak na m'n laatste post, ben ik bij m'n ouders geweest. Daar heb ik eigenlijk heel weinig achter m'n computer gezeten en dat beviel best goed. Dus heb ik besloten voortaan veel minder te computeren. En minder computeren, betekent dan ook minder bezig zijn met 'social media'.
Ik ga proberen om de belangrijkste dingen waar ik mee bezig ben geweest een stukje samen te vatten. Ook op dat punt wil ik alle familie die ik gisteren gesproken heb bedanken, want het waren gesprekken die in feite samenvatten waar ik de laatste maanden mee bezig geweest ben, maar eigenlijk weinig over gesproken heb.
Ik begin aan de oppervlakte, en duik vervolgens wel de diepte in ;)
Oppervlakkig gezien lijkt mijn leven momenteel vooral te draaien om Wybo, Boomer en geocaching. Als ik ergens heen ga, zorg ik dat ik op z'n minst m'n gps en een pen bij me heb, en alle nederlandse caches heb ik in m'n telefoon staan. Betekent dat dat ik ten koste van alles overal wil geocachen? Nou nee. Ik had gisteren zelfs m'n hele tas met handige hulpmiddeltjes enzo mee, maar heb geen cache gevonden :D
Een paar maanden geleden sprak ik een van m'n mede-geocachers uit de omgeving. Hij was bezig om voor elke dag van het jaar 1 cache te doen. Hij wilde dus exact 365 caches in 1 jaar doen. Best een grappig idee vond ik, maar als je dan begin december al op de 360 zit, mag je er nog maar 5 doen. Dat vond ik wel erg dwangmatig overkomen, dus zo lang van te voren een dergelijk doel stellen, doe ik gewoon niet. Ik zag wel dat het mogelijk zou zijn voor mij. In oktober begon een cacher uit ons dorp allerlei caches neer te leggen. Duidelijk een beginner, dus ik heb wel wat opbouwende kritiek gegeven. Ook vroeg ze om hulp met het leren kennen van haar gps, die een net iets eenvoudiger model is dan het exemplaar dat ik heb. Uiteindelijk hebben we in december eens samen afgesproken: zij is wat korter dan ik, moet net als ik in haar eentje geocachen, heeft aardig wat vrije tijd en ze heeft een auto. We vullen elkaar dus goed aan op geocache-gebied, maar wat ik nog veel leuker vind: we hebben echt een klik met elkaar!
Er is nog een gezin met auto hier in het dorp met wie ik af en toe mee ga. Laatst nog naar een event in Vlaardingen. Vooraf wilden we nog een cache doen die eruit zou gaan (in eerste instantie direct na het event, op verzoek is hij tot een paar dagen geleden blijven liggen). De puzzel was even lastig, maar daar kwamen we gelukkig wel uit. Helaas had ik een foutje gemaakt met het overschrijven van het coordinaat, waardoor we een tijdlang op de verkeerde plaats hebben lopen zoeken. We hoorden wel mensen een eindje verderop en zagen zaklampen, dus uiteindelijk daar op af gelopen. Zij bleken op het juiste coordinaat te staan en de cache net teruggelegd te hebben. De weg ernaartoe was al flink modderig geweest, maar nu bleken we nog plat op onze buik door de modder naar de cache te moeten kruipen. Gelukkig mochten we het regenpak van de groep die er al geweest was lenen. Ik kan zeggen: een van m'n leukste caches, mede dankzij de modder en de kleine ruimte waar de cache lag!
Half december zag het er wel erg naar uit dat ik op precies 365 caches in 2011 kon komen, dus uiteindelijk is dat toch mijn doel geworden. De 364e cache deed ik nog met die beginnende cacher, maar de 365e wilde ik dan toch wel graag een cache doen die ik eerder niet gevonden had omdat hij weg was - in Groningen.
Met kerst zouden Wybo en ik naar m'n ouders gaan, maar Wybo was vlak voor kerst echt ziek en ik was ook niet echt lekker, dus bleven we thuis. En omdat Wybo al zag gebeuren dat hij met de jaarwisseling waarschijnlijk gewoon zou liggen te slapen, besloten we dat ik dan met m'n broers en zussen mee zou doen met oud en nieuw - in Groningen. Daar is het inderdaad gelukt om op 31 december de eerder niet gevonden cache te vinden en te loggen.
Tijdens de kerkdienst die avond paste ik op m'n neefjes en nichtje, die tegen twaalf uur uit bed gehaald zouden worden. Vooral die neefjes hadden weinig zin om te slapen, met het vuurwerk dat al afgestoken werd en het vooruitzicht van de jaarwisseling en zo laat wakker mogen zijn... Halverwege kwam m'n broer ook boven om z'n jongste spruit in bed te leggen, en daarna hadden we een gesprek. Hij maakte zich toch wel zorgen dat ik tegenwoordig eigenlijk nooit naar de kerk ga. Tenslotte is een kerkdienst niet alleen het luisteren naar Gods Woord, maar ook een ontmoeting met je broers en zussen in de Heer. Daar was ik het ook helemaal mee eens, alleen hou ik een kerkdienst gewoon niet vol. Toch zette dat gesprek mij aan het denken: ik had nu de kans om in een kerk te gaan zitten, waar niet allemaal mensen heel lief bedoeld mij aanspreken dat ze het zo fijn vinden dat ik er weer eens ben en hoe het toch met ons gaat enzo. En ik kon op een plek gaan zitten waar ik niemand zou storen als ik de kerkzaal zou verlaten én niemand voor me had zitten (ook mensen voor mij die alleen maar zitten te luisteren enzo kosten me erg veel energie). Ik kon nu kijken of ik puur een kerkdienst aan zou kunnen. De uitkomst van het gesprek was dus dat ik op nieuwjaarsochtend in de kerk zat, vlak naast de deur. Zo optimaal mogelijk dus. Halverwege de preek hield ik het eigenlijk al niet vol, maar met een halve preek, krijg je ook maar een halve boodschap mee. Dat was in dit geval zeker waar. Ik ben dus tot het einde van de preek blijven zitten, en daarna direct naar boven gegaan (waar m'n zusje en zwager wonen). Ik was zo moe, dat ik toch echt even wat traantjes heb moeten laten. Nee, inbeelding dat ik het niet aan kon was het niet wat mij uit de kerk weg hield in het laatste ruim half jaar. Ik KAN het momenteel niet aan. Wel ben ik heel blij dat vanaf vandaag de kerkdiensten van onze eigen gemeente live via internet uitgezonden worden, zowel met alleen geluid als met beeld en geluid.
Er zijn nog twee onderwerpen, wel hieraan gerelateerd, waar ik het gisteren met verschillende mensen over gehad heb, maar op dit moment heb ik hoofdpijn en ben ik enorm moe (natuurlijk ook nog van gisteren), dus dat volgt of later vandaag, of morgen
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #560 Gepost op: januari 08, 2012, 07:26:44 pm »
Een van de dingen waar ik duidelijk tegenaan loop zijn de grenzen van wat ik aan kan. Mijn richtpunt, de richting waarin ik vooruitgang probeer te boeken, is ooit aan het werk kunnen. Dat als doel stellen zou te veel teleurstellingen opleveren. Ik kijk liever terug naar waar ik vandaan kom. En ik probeer de hoofdrichting wel in de gaten te houden. Mijn doel is om steeds stapjes vooruit te maken in de 'goede' richting. Steeds je grenzen opzoeken om te proberen ze te verleggen. Maar over de grens heen gaan, levert juist een enorme terugslag op. Wat is dat waard en wat niet? Hoe herken ik waar mijn grens is? Blijf ik niet te ver bij m'n grenzen vandaan uit angst er te ver overheen te gaan? Wat kan ik wel aan en wat niet? Waarom het ene wel en het andere niet? Waarom kan ik zo'n familiedag wel aan en er zelfs anderhalf uur langer blijven dan ik oorspronkelijk van plan was, en ben ik gebroken na een halve kerkdienst?

In het verlengde hiervan: wat kan ik doen om stapjes in de goede richting te blijven zetten? Wat zijn mogelijke baantjes waar ik naar toe zou kunnen werken?
Een rooster voor de huishoudelijke dingen die gedaan moeten worden, werkt wel een korte tijd. Maar ik hoef maar 1 dag te hebben dat het minder gaat en ik niet alles wat op de planning stond klaar krijg, en ik heb zo'n enorme moeite om het rooster weer op te pakken. Eigenlijk absurd als je er over nadenkt. Ik bedoel, hoe moeilijk is het nou om gewoon weer opnieuw te beginnen met het rooster? Of gewoon verder te gaan waar je gebleven was? Voor mij blijkbaar enorm moeilijk, en ik weet niet hoe ik dat kan doorbreken.
Ik ga nu al ruim een jaar naar de sportschool. Mijn conditie is weer ongeveer zo goed als in m'n tienerjaren. Dat is op zich heel positief. Tenslotte is een slechte lichamelijke conditie een goede voedingsbodem voor depressiviteit, en helpt het zeker niet om mentaal in een betere conditie te komen. Vanaf afgelopen zomervakantie probeer ik naar alle aquashape-lessen te gaan (bewegen in het wat op muziek en een volledige workout, wat wil je nog meer?), op maandag, woensdag en vrijdag. Het is me tot nog toe 3 keer gelukt om alle drie keren te gaan, heel wat vaker is 2 keer gelukt, maar de laatste tijd is het knokken om 1 keer per week vol te houden. En dat voor iets waar ik dol op ben...
En dan ga ik me afvragen: is het gebrek aan zelfdiscipline? Zit er toch iets waardoor ik onbewust tegenzin heb? Stel ik me aan? En als ik niet uitkijk, denk ik me zo de put in. En dat weiger ik. Ik heb genoeg in de put gezeten. Eruit is veel prettiger. Niet altijd makkelijker...
Als ik mezelf zou moeten typeren: ik ben een knokker, maar of ik het altijd op de meest verstandige manier doe? Geen idee... Voorlopig boek ik nog steeds stapjes vooruitgang, over langere tijd bezien in ieder geval. Ik weiger om depressiviteit de overhand te laten krijgen. Ik weiger om doelen te stellen die op dit moment nog onbereikbaar lijken. En toch zou ik dolgraag iets van werk doen.
Aan wat voor werk denk ik dan? Ik ben dol op autorijden, doe het ook goed, dus daar zou ik wel wat mee willen. Helaas kom je dan snel uit op baantjes waarbij sociale vaardigheden belangrijk zijn (sorry, te vermoeiend, zit ik zo weer thuis met een burnout), of waarbij er sprake is van een te strakke planning (sorry, ik kan nog steeds slecht tegen druk en stress), of te veel onverwachte veranderingen (kan ik ook slecht tegen).
Werken op een laboratorium. Maar een lange opleiding gaat me momenteel zeker niet lukken. Bij veel opleidingen moet je bovendien ook nog een stage lopen, die meestal inhoudt dat je met mensen moet omgaan. Toch denk ik dat iets in die richting nog de meeste kans van slagen gaat hebben.
Ik heb zelfs gedacht aan dingen als folders, huis-aan-huisbladen, kranten of post rondbrengen. Maar wat als ik een slechte dag heb? En niet alleen een slechte dag maar een beroerde week? Ik heb geen backup die de klus dan van mij over kan nemen en de spullen moeten toch binnen een bepaalde tijd bezorgd worden...
Als iemand nog andere ideeën heeft, hoor ik het graag. Ook tips hoe ik kan zorgen dat het huishouden een beetje blijft draaien.
Op dat punt kan ik trouwens wel heel duidelijke vooruitgang laten zien: tegenwoordig kook ik vrijwel elke dag, ipv dat we de helft van de dagen pizza's, patat, shoarma en bezorg-eten regelen... Rest van het huishouden moet nog wel wat beter gaan: stofzuigen zou vaker moeten, sanitair schoonmaken helemaal, de keuken zou om de dag ofzo toch wel een beurtje moeten hebben en dat is nu eerder om de week... Maar de was doe ik al regelmatiger, bed verschonen ook, de afwas blijft wat minder vaak staan dan eerder
computerfout: een vreemde een in de byte

elle

  • Moderator
  • Berichten: 7583
  • The way of the leaf
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #561 Gepost op: januari 08, 2012, 08:31:53 pm »
Ik heb geen idee wat de mogelijkheden (nog) zijn van gesubsidieerde banen. Naar mijn (niet zo professionele) mening zou 't goed zijn om met een simpele baan te beginnen, met eenvoudige en vastomschreven taken die zo nodig door anderen overgenomen kunnen worden.
'Bij mij op het lab' zouden we heel goed een MBO-laborant kunnen gebruiken die allerhande klussen doet (voorraad bijhouden, apparatuur schoonmaken, dat soort dingen). Maar d'r is geen geld voor, dus doet iedereen dat werk. Met als gevolg dat promovendi en post-docs dat soort dingen ook doen. Nadeel: ivm het gevaarniveau ('ML-I en ML-II') moet zo'n amenuensis wel een laboratoriumopleiding genoten hebben.
In mijn ogen is het gewoon een simpele 'bijbaan' die zou passen in het hersteltraject van mensen zoals jij. Maar 't geld geld in de wetenschap is aan de schaarse kant, dus deze functies zijn verdwenen. Volgens mij zou iedereen bij mij op 't lab er blij mee zijn, zelfs als zo'n persoon maar een halve dag per week komt. Vanwege de crisis zijn ook allerlei reintegratietrajecten moeilijk, als ik 't goed begrijp. Met andere woorden: geen idee wat mogelijkheden zijn (waar is Angel als je d'r nodig hebt?)
"Ask not what the Body can do for you. Ask what you can do for the Body."[/]

angel

  • Berichten: 678
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #562 Gepost op: januari 08, 2012, 10:09:54 pm »
tip van Angel: ga met het UWV praten. Er zijn zat trajecten om te re-activeren / re-integreren, en ook specifieke trajecten gericht op mensen met psychische problematiek.
En zo'n traject begint vaak bij de basis (ook (of juist) als je zelf al veel over dingen hebt na lopen denken. Pittig (in de zin van "een goede coach prikt soms op zere punten"), maar erg goed.
Bijvoorbeeld: http://www.ggzleiden.nl/templates/Content.aspx?PageID=6814
Deze trajecten kunnen vanuit het UWV worden betaald of vanuit een PGB-begeleiding.

Qohelet

  • Berichten: 1736
  • Vanitas vanitatum...
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #563 Gepost op: januari 09, 2012, 03:46:49 am »
Fotogravinnetje, ik zal je maar meteen vertellen dat je voor de zesde keer tante bent geworden. Nadere informatie te verkrijgen via de bekende kanalen :D
« Laatst bewerkt op: januari 09, 2012, 03:47:08 am door Qohelet »
als iemand eet en drinkt en het goede geniet bij al zijn zwoegen, dan is dat een gave Gods.


Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #564 Gepost op: januari 09, 2012, 07:38:50 am »
Wybo maakte me vanochtend wakker met het nieuws :*)  Jij en J ook van harte gefeliciteerd. En E natuurlijk ook.
computerfout: een vreemde een in de byte

penguin1978

  • Berichten: 555
  • Kind van de Alverzoener !!!
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #565 Gepost op: januari 09, 2012, 01:10:40 pm »
Een van de dingen waar ik duidelijk tegenaan loop zijn de grenzen van wat ik aan kan. Mijn richtpunt, de richting waarin ik vooruitgang probeer te boeken, is ooit aan het werk kunnen. Dat als doel stellen zou te veel teleurstellingen opleveren. Ik kijk liever terug naar waar ik vandaan kom. En ik probeer de hoofdrichting wel in de gaten te houden. Mijn doel is om steeds stapjes vooruit te maken in de 'goede' richting. Steeds je grenzen opzoeken om te proberen ze te verleggen. Maar over de grens heen gaan, levert juist een enorme terugslag op. Wat is dat waard en wat niet? Hoe herken ik waar mijn grens is? Blijf ik niet te ver bij m'n grenzen vandaan uit angst er te ver overheen te gaan? Wat kan ik wel aan en wat niet? Waarom het ene wel en het andere niet? Waarom kan ik zo'n familiedag wel aan en er zelfs anderhalf uur langer blijven dan ik oorspronkelijk van plan was, en ben ik gebroken na een halve kerkdienst? In het verlengde hiervan: wat kan ik doen om stapjes in de goede richting te blijven zetten? Wat zijn mogelijke baantjes waar ik naar toe zou kunnen werken?


Wellicht is blijven op het niveau wat je hebt bereikt en daarin niet terug te zakken al een goed doel voor jou? Een familiebijeenkomst kan ontspannen zijn, terwijl 1 zin uit een preek al vele gedachtes kan losmaken … welke activiteiten geven je energie en plezier, welke activiteiten kosten je energie? Toen ik een burn out had kon ik uren wandelen / fietsen in het bos maar 2 zinnen lezen in een boek of 5 minuten een les volgen op school was teveel gevraagd.

Een rooster voor de huishoudelijke dingen die gedaan moeten worden, werkt wel een korte tijd. Maar ik hoef maar 1 dag te hebben dat het minder gaat en ik niet alles wat op de planning stond klaar krijg, en ik heb zo'n enorme moeite om het rooster weer op te pakken. Eigenlijk absurd als je er over nadenkt. Ik bedoel, hoe moeilijk is het nou om gewoon weer opnieuw te beginnen met het rooster? Of gewoon verder te gaan waar je gebleven was? Voor mij blijkbaar enorm moeilijk, en ik weet niet hoe ik dat kan doorbreken.

Binnenkort komt in ons huis een vrijwilligster in huis die mijn vrouw praktisch gaat helpen met huishouden (omdat in meer of mindere mate dezelfde problematiek kent als jij) op deze manier is er af en toe iemand naast haar die samen met haar het huishouden oppakt waar het blijft liggen. Wellicht is dit een idee in jou situatie?

Ik ga nu al ruim een jaar naar de sportschool. Mijn conditie is weer ongeveer zo goed als in m'n tienerjaren. Dat is op zich heel positief. Tenslotte is een slechte lichamelijke conditie een goede voedingsbodem voor depressiviteit, en helpt het zeker niet om mentaal in een betere conditie te komen. Vanaf afgelopen zomervakantie probeer ik naar alle aquashape-lessen te gaan (bewegen in het wat op muziek en een volledige workout, wat wil je nog meer?), op maandag, woensdag en vrijdag. Het is me tot nog toe 3 keer gelukt om alle drie keren te gaan, heel wat vaker is 2 keer gelukt, maar de laatste tijd is het knokken om 1 keer per week vol te houden. En dat voor iets waar ik dol op ben... En dan ga ik me afvragen: is het gebrek aan zelfdiscipline? Zit er toch iets waardoor ik onbewust tegenzin heb? Stel ik me aan? En als ik niet uitkijk, denk ik me zo de put in. En dat weiger ik. Ik heb genoeg in de put gezeten. Eruit is veel prettiger. Niet altijd makkelijker...
Als ik mezelf zou moeten typeren: ik ben een knokker, maar of ik het altijd op de meest verstandige manier doe? Geen idee... Voorlopig boek ik nog steeds stapjes vooruitgang, over langere tijd bezien in ieder geval. Ik weiger om depressiviteit de overhand te laten krijgen. Ik weiger om doelen te stellen die op dit moment nog onbereikbaar lijken.

Vraag niet teveel van jezelf … wees blij als 1 keer wel lukt en kijk minder naar wat er niet gelukt is, niemand anders dan jezelf vraagt het van je vaker te gaan. In periodes dat het beter gaat zul je denk ik vanzelf wel weer wat vaker gaan. Accepteer dat je niet altijd hoeft te pieken, maar dat er ook dalen zijn.

En toch zou ik dolgraag iets van werk doen. Aan wat voor werk denk ik dan? Ik ben dol op autorijden, doe het ook goed, dus daar zou ik wel wat mee willen. Helaas kom je dan snel uit op baantjes waarbij sociale vaardigheden belangrijk zijn (sorry, te vermoeiend, zit ik zo weer thuis met een burnout), of waarbij er sprake is van een te strakke planning (sorry, ik kan nog steeds slecht tegen druk en stress), of te veel onverwachte veranderingen (kan ik ook slecht tegen).
Werken op een laboratorium. Maar een lange opleiding gaat me momenteel zeker niet lukken. Bij veel opleidingen moet je bovendien ook nog een stage lopen, die meestal inhoudt dat je met mensen moet omgaan. Toch denk ik dat iets in die richting nog de meeste kans van slagen gaat hebben.
Ik heb zelfs gedacht aan dingen als folders, huis-aan-huisbladen, kranten of post rondbrengen. Maar wat als ik een slechte dag heb? En niet alleen een slechte dag maar een beroerde week? Ik heb geen backup die de klus dan van mij over kan nemen en de spullen moeten toch binnen een bepaalde tijd bezorgd worden...
Als iemand nog andere ideeën heeft, hoor ik het graag. Ook tips hoe ik kan zorgen dat het huishouden een beetje blijft draaien.

Mijn vrouw doet wekelijks vrijwilligerswerk, als het haar niet lukt vanwege lichamelijke of psychische klachten kan ze gewoon wegblijven. Ik denk als ik jou verhaal hoor dat het goed is dat je iets vindt waar je aanwezigheid gewaardeerd wordt en iets bijdraagt maar afwezigheid geen probleem is. Omgevingen die te verplichtend zijn zijn wss te belastend.

Op dat punt kan ik trouwens wel heel duidelijke vooruitgang laten zien: tegenwoordig kook ik vrijwel elke dag, ipv dat we de helft van de dagen pizza's, patat, shoarma en bezorg-eten regelen... Rest van het huishouden moet nog wel wat beter gaan: stofzuigen zou vaker moeten, sanitair schoonmaken helemaal, de keuken zou om de dag ofzo toch wel een beurtje moeten hebben en dat is nu eerder om de week... Maar de was doe ik al regelmatiger, bed verschonen ook, de afwas blijft wat minder vaak staan dan eerder

Zo te lezen gaat het al steeds beter! Eis niet teveel van jezelf, mogelijk kun je iemand in de buurt vinden om af en toe samen te eten, ene keer kook jij de andere keer de andere persoon ofzo … Het zijn maar wat ideetjes hier en daar, mogelijk heb je er wat aan. Is schrijven niets voor jou? Als ik jou berichten lees ben je goed in staat heldere duidelijke samenhangende en lange stukken te schrijven.
fil 2:9- 11 Daarom heeft God Hem ook uitermate verhoogd en Hem de naam boven alle naam geschonken, opdat in de naam van Jezus zich alle knie zou buigen van hen, die in de hemel en die op de aarde en die onder de aarde zijn, en alle tong zou belijden:

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #566 Gepost op: januari 11, 2012, 07:58:51 pm »
Allemaal heel hartelijk bedankt voor jullie reactie :) Ik denk er nog wel een tijdje over na. Op dit moment ben ik blij met hoe het thuis gaat en ik heb het idee dat ik nu echt bezig ben een aardige basis op te bouwen waar ik straks op terug kan vallen als ik met Stichting MEE en het UWV in gesprek ga.
Penguin, het lijkt misschien uit mijn vorige bericht dat ik vergeet op de positieve zaken in wat ik allemaal wel kan en wat allemaal wel lukt te letten. Ik zou nooit op het punt hebben kunnen komen waar ik nu ben, als ik onbereikbare doelen voor mezelf gesteld had. Maar nu ik op dit niveau zit, kijk ik graag naar wat de mogelijkheden zijn om verder te komen. Om het even met beeldspraak te doen: ik ben al een eind tegen de muur opgeklommen, maar nu zit ik op een punt waar ik niet elk moment weer naar beneden kan vallen uit te puffen om energie op te doen voor het volgende stuk. Maar tijdens het uitpuffen, kijk ik wel alvast naar boven wat de mogelijke routes zijn en welke hobbels ik daar te overwinnen heb. Het feit dat ik het over het vervolg van de route heb, wil dus niet zeggen dat ik ontevreden ben over waar ik al wel gekomen ben.
Het is nu al een paar jaar zo dat mijn moeder me ongeveer elke maand komt helpen met dingen in het huishouden. Als ik een slechte periode gehad heb, helpt ze alleen met de basisdingen, zoals stofzuigen, stofafnemen, keuken schoonmaken. Heb ik een goede periode gehad en zijn die dingen allemaal gedaan, dan gaan we naar dingen als ramen lappen, dingen die allang zijn blijven liggen maar wel zo af en toe moeten gebeuren.
Het scheelt dat Wybo mij kan helpen met het stellen van prioriteiten in het huishouden. Afhankelijk van hoe ik me voel laat hij me meer of minder dingen in huis doen. Ik zie weliswaar zelf geen rooster, maar Wybo zorgt ervoor dat ik me min of meer aan een rooster hou.

quote:

Is schrijven niets voor jou? Als ik jou berichten lees ben je goed in staat heldere duidelijke samenhangende en lange stukken te schrijven.
Hier moest ik even om lachen. Ja, ik weet dat ik best goed kan schrijven, af en toe. Maar wat je niet ziet op zo'n forum is hoe ik na het schrijven van de tekst er aan toe ben. Ik had na afloop behoorlijk hoofdpijn. En dat ik nu pas reageer heeft ook te maken met hoe inspannend het toch wel voor mij is :) Het is een van de problemen waar ik constant tegenaan loop: ik kan de boel goed verwoorden, ik kom spontaan en sociaal over, en daardoor word ik prompt op verschillende punten overschat. En men onderschat vooral hoeveel inspanning het me kost.... Dat is ook een reden dat ik nog even door ga met het vullen van m'n buffer, zodat ik dat overschat worden blijf herkennen en er op kan wijzen voordat ik weer helemaal in de put geduwd word (met de beste bedoelingen)
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #567 Gepost op: januari 15, 2012, 04:07:45 pm »
Gisteren was een voor mij toch wel wat speciale dag. We zouden met een hele groep mensen gaan geocachen, opgesplitst in kleinere groepjes. Ideaal voor mij dus. Na wat contact over en weer bleek dat er geen enkel probleem was om Boomer ook mee te nemen. Het bijzondere aan de dag zou zijn dat ik voor vertrek in totaal 499 caches gevonden had, en de eerstvolgende vondst zou mijn 500e zijn!
Om bij het afgesproken punt te komen, moesten Boomer en ik allereerst met de bus naar het metro-station. Bus in was geen enkel probleem, maar Boomer moest en zou uit het raam kijken. Daarvoor moest hij een klein opstapje op. Geen probleem voor hem. Wat wel een probleem was: hij kon zich daar niet omdraaien en hij durfde achteruit het afstapje niet meer af! De buschauffeur heeft rustig gewacht tot ik Boomer zover had dat hij toch weer netjes in het gangpad terecht kwam en we uit konden stappen. Dat is ook het voordeel van zo'n eindhalte natuurlijk.
Daarna konden we de volgende hindernis nemen. Traplopen is voor Boomer geen probleem, maar de laatste keer op de roltrap (en voor hem de eerste keer) verliep niet helemaal goed. Dat heeft hem een aantal dagen flinke pijn opgeleverd vanwege een gescheurde en een afgebroken nagel *auw* Dit keer begon hij zich dus meteen te verzetten toen hij door had dat ik met de roltrap wilde. Ik heb hem aan z'n halsband en tuigje opgetild en op de metalen plaat richting roltrap op gezet. En toen was het probleem voorbij. Hij stapte zelf netjes op de treden van de roltrap, trok z'n achterpoten op tijd bij en wandelde netjes door naar boven, waar hij heel beheerst en op tijd van de roltrap afstapte. Yes! Weer een hindernis overwonnen.
In de metro ging alles prima. Dat heeft hij vaker gedaan, dus hij weet nu dat die geluiden geen gevaar betekenen. Vlak voordat wij eruit moesten, kwamen er een heel aantal bejaarden de metro in, natuurlijk bij ons deel, want wij zaten bij de rolstoelin- en uitgang. Een van de heren bleek hondenkoekjes op zak te hebben, dus hij heeft Boomer even verwend. En Boomer verwende iedereen met zijn aandacht, dus dat was heel gezellig.
Op het station kon ik weer kiezen tussen trap of roltrap omhoog. Dit keer was een keer extra trekken aan de riem voldoende om Boomer netjes mee te krijgen. Nog even en hij is echt een volleerde roltrap-hond ;)
Op het perron zag ik op het bord staan dat de intercity die ik moest hebben niet reed. De sprinter van een minuut of tien eerder stond er wel, dus daar zijn Boomer en ik maar snel ingestapt. Kijken hoe ver we komen. Op Gouda eruit, weer kijken naar het bord: intercity rijdt niet. NS-medewerker: intercity komt zo. Ik heb het risico van toch niet intercity niet genomen, en heb een kwartiertje vertraging (wat ik al ingecalculeerd had voor het geval dat er vertraging zou zijn) genomen. Met de sprinter doorgegaan naar Utrecht. De intercity bleek inderdaad wel gereden te hebben.
Op station Bilthoven werden Boomer en ik al netjes opgewacht door onze lift naar het afgesproken punt voor de dag.
Na wat kennismakingen, koffie en geklets, vertrokken de eerste twee groepjes. Een kwartier later de andere twee groepjes. Tijdens het lopen hebben we genoten van het mooie weer, de caches zaten goed in elkaar. En ons groepje heeft een van de eerdere groepjes nog in weten te halen: vlak onder hun neus vandaan haalde ik de cache tevoorschijn! Na de twee multi-caches die iedereen in ieder geval zou doen, hebben we er nog een paar gedaan. Moe maar voldaan zijn we aan het eind van de middag gestopt. Een deel van de groep ging nog samen uit eten. Ik had me daarvoor afgemeld, en nog iemand had moeten afmelden ivm een andere afspraak. Die persoon heeft Boomer en mij in de auto meegenomen en thuis voor de deur afgezet.
Ik heb nu een heel mooie herinnering aan de dag dat ik mijn 500e cache logde, in de bossen bij Drakensteijn. De twee multi's die we gedaan hebben (en ons groepje heeft ze door elkaar gedaan, dus halverwege de ene, zijn we eerst de andere gaan doen, om vervolgens weer verder te gaan met de eerste), hadden ook mooie namen: Gonzo Gonzales en de draak (mijn 500e) en hetDRAKENs.p.o.o.r. (mijn nummer 501). En ik ben blij dat ik Boomer mee heb kunnen nemen naar dat gebied
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #568 Gepost op: januari 23, 2012, 09:17:04 am »
even een grappig auti-momentje van het afgelopen weekend:
We hadden met een hele groep samen afgesproken om een bepaalde geocache te gaan lopen. Aangezien we met 12 personen waren en de helft dan eigenlijk alleen nog maar meeloopt ipv actief mee te doen, zijn we in twee groepen gestart. De tweede groep startte een kwartier na de eerste. Na afloop kwamen we uiteraard weer bij elkaar. Aangezien eigenlijk iedereen wel zin had in iets warms te drinken, zouden we op zoek gaan naar koffie.
Midden in Loon op Zand streken we ergens neer en ik zat blijkbaar op de plek die als eerste moest bestellen, dus ik zeg: doe mij maar een koffie. Vervolgens hoorde ik anderen o.a. warme chocolademelk bestellen. Ehm... daar heb ik eigenlijk veel meer zin in! Ik heb m'n bestelling dus nog maar even om laten zetten van koffie naar warme choc met slagroom. Tsja, dat komt er van als je mij als eerste laat bestellen en je mij geen menu-kaart in handen geeft. Dan mis ik gewoon alle opties :*)
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #569 Gepost op: maart 22, 2012, 08:22:44 pm »
En toen had ik weer een hele tijd niet geschreven. Het blijft moeilijk om regelmatig wat te schrijven ;)
In de afgelopen weken heb ik toch weer een behoorlijke terugval gehad. Vooral te merken aan het feit dat ik heel veel moeite had met veranderingen in plannen, onverwacht bezoek, drie dingen tegelijk aan m'n hoofd hebben. Ook in het huishouden loopt het dan een stuk minder soepel. Als we in 1 week tijd drie keer fastfood halen/eten laten bezorgen, dan zegt dat wel wat over hoe ik me voelde...
Met het mooie lenteweer van de laatste paar dagen leef ik weer helemaal op. Ook heb ik wat meer rust gehad in de laatste twee weken. Dat had ik wel nodig ook!
Een paar dagen geleden had ik Musicchris weer eens aan de telefoon. We moesten natuurlijk uitgebreid bijkletsen. En dan blijkt weer dat zij ook steeds probeert mee te denken over wat misschien mogelijkheden voor mij zouden zijn om wat om handen te hebben en misschien aan het werk te kunnen gaan.
Musicchris is o.a. freelance tekstschrijfster. Ze probeert een brug te slaan tussen de wetenschap en de geïnteresseerde leek. Ook is ze bezig met het maken van verschillende soorten lesmateriaal. De grootste focus ligt op biologisch/medisch gebied. Op dit moment heeft ze nog niet echt heel erg behoefte aan een corrector, maar het is wel handig ;) Voor mij betekent dat dat alles wat ik doe aan corrigeerwerk voor haar mooi meegenomen is en voor mij een stukje nuttige dagvulling en ervaring. De stress dat ik wel MOET omdat ik er voor betaald word, heb ik nu niet. Lukt het niet om wat aan het corrigeerwerk te doen, is dat jammer, maar niet erg. Lukt het wel, zijn er twee mensen heel blij mee.
Het leuke is dat als ik een beetje moe ben, het corrigeren nog heel goed gaat, maar ik hoef niet inhoudelijk te corrigeren. Ben ik fit, dan leer ik er ook nog wat van. Maar het hoeft lekker niet.

Vanavond heb ik m'n eerste half uur corrigeren gedaan. Lekker relaxed op de bank, ondertussen de tv aan. En voor ik het zat begon te worden, ben ik weer gestopt. In dat ruime half uur heb ik ruim 4 pagina's gecorrigeerd. En eerlijk gezegd was het vrij ontspannend op de manier waarop ik het nu gedaan heb. Als ik die ontspannenheid vast kan houden, kan ik dit wel volhouden. Dus dat ga ik maar proberen :)
Belangrijkste is dat ik goed naar m'n hoofd en lijf blijf luisteren en op tijd naar 'm'n baas' aangeef als de boel vast dreigt te lopen aan mijn kant. En wie weet kan ik iets als dit verder uitbouwen. Nou ja, dan moet ik niet te vaak van die periodes hebben als de anderhalve maand die ik nu net achter de rug heb.... We zullen zien hoe het gaat. Nuttig is het in ieder geval wel. Al was het maar om te zien wat ik aan kan en op welke dingen ik vast kan lopen.
Een ding moet ik Musicchris nageven: ze heeft me een enorm duidelijke taakomschrijving gegeven. Zowel duidelijk wat mijn taak is, als waar mijn taak ophoudt. En ook de vorm waarin ze de correcties graag wil is duidelijk. De kans dat ik dan 'verdrink' in de details waar ik me niet mee bezig hoef te houden is in ieder geval zo klein mogelijk gemaakt. Soms zal ik te moe zijn om een alternatieve formulering voor een zin te bedenken, dan is dat niet erg. Ben ik wel fit genoeg, dan wordt die alternatieve formulering erg op prijs gesteld. Ik heb nu dus een voldoende duidelijke taak, met toch ook een hoeveelheid flexibiliteit. Een werkje dat enerzijds makkelijk genoeg is om lang vol te kunnen houden, maar waarin ik als ik wil mezelf ook mentaal mee kan uitdagen, zodat het niet snel te saai wordt.
Maar goed, het is en blijft afwachten hoe goed ik het vol ga houden. Ik hoop dat het goed zal blijven gaan. Ik zal er in ieder geval m'n best voor doen!
computerfout: een vreemde een in de byte

Qohelet

  • Berichten: 1736
  • Vanitas vanitatum...
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #570 Gepost op: maart 22, 2012, 09:52:16 pm »
Nou, het klinkt alsof dat goed geregeld is. Je vindt niet vaak banen met zoveel mogelijkheden zonder zware verplichtingen!
als iemand eet en drinkt en het goede geniet bij al zijn zwoegen, dan is dat een gave Gods.


Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #571 Gepost op: maart 23, 2012, 12:32:29 pm »
Een van de redenen waarom ze mij niet aan het werk denken te krijgen, he :) Ligt niet aan dat ik niet zou willen, maar de randvoorwaarden om te zorgen dat ik het kan volhouden zijn in het bedrijfsleven niet of nauwelijks haalbaar. En zelfs met het goed geregeld zijn van nu is het de vraag of ik het zo kan volhouden. Ik hoop het van harte, want dan kan ik van daaruit verder uitbouwen. Maar ik moet het eerst nog wel zien....
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #572 Gepost op: april 04, 2012, 10:07:21 am »
Al jaren en jaren heb ik eigenlijk constant wat last van m'n darmen. Ook kan ik eten wat ik wil, maar aankomen lukt niet echt. Ik heb een tijdlang glutenvrij gegeten, maar hoewel het toen wel beter ging, ik bleef toch steeds wat last houden. Om gewoon eens wat uit te proberen, heb ik nu ruim een week een strict tarwe-vrij dieet gevolgd. Is enorm lastig, want ze stoppen zowat overal wel iets van tarwe in. Maar ik was na een paar dagen eigenlijk vrijwel klachtenvrij. Iets wat ik in jaren niet gehad heb!
Zaterdag heel onnadenkend van de borrelnootjes gesnoept, en ja hoor, de symptomen kwamen terug. Door die symptomen ging ik nadenken of ik misschien per ongeluk toch iets van tarwe gegeten had. Ja dus.
Net de knoop doorgehakt: zonder overdreven veel moeite te doen, ga ik toch zoveel mogelijk tarwe vermijden. Maar dan dus zonder anderen ermee lastig te vallen dat ik dit niet mag en dat niet mag etc. Dan maar wel wat lichte last. Maar het is toch iets minder vervelend dan echt tarwe-vrij eten.
Een leuk bij-effect van het tarwe-vrije eten van de laatste tijd: Ik kom opeens gewoon wat aan, zit nu echt op m'n streefgewicht zonder er erg veel moeite voor te doen. En ik eet eerder minder dan meer....
Maar goed, ik kan nu tenminste een bewuste keuze maken tussen lichte darmproblemen of geen darmproblemen.
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #573 Gepost op: juli 05, 2012, 02:30:49 pm »
Hoog tijd om weer wat te schrijven. Ik had het nog aan m'n tantes beloofd ook, alweer ruim een maand geleden. Ik had ook beloofd hen te noemen, dus hierbij ;)
Ik eet nu al een paar maanden zo goed als tarwevrij en dat bevalt erg goed. Heerlijk weinig last van m'n darmen. En het mooiste is nog wel: zonder moeite op m'n streefgewicht van 58-60 kilo!
Verder ben ik begonnen met hardlopen. Dat ging vier weken lang goed, in week vijf opeens kramp en een achillespees die er genoeg van had. Dus na ruim een week rust goede loopschoenen aangeschaft, en na nog twee dagen rust weer bij week vier begonnen. Morgen is de laatste les van week vijf aan de beurt, dus ik ben nu weer net zo ver als voor ik m'n nieuwe schoenen had. Ik geniet wel enorm van het hardlopen.
In huis wil het allemaal niet echt lekker. Nog steeds niet. Maar ik ben er nu wel achter waarom het niet loopt. Ik weet al jaren dat een huishoudrooster bij mij averechts werkt. Wybo is niet altijd in staat om mij te vertellen wat ik nog zou kunnen doen in huis. En het viel me op dat als anderen mee hielpen in huis dat ik dan ook veel meer kon aanpakken. Zondag viel opeens het kwartje. Mijn probleem is niet dat ik de klusjes op zich niet aan kan of dat ik geen zin heb om wat te doen. Integendeel, ik kan me soms zitten verbijten op de bank omdat ik wat wil doen maar geen idee heb wat handig is om aan te pakken. Dan heb ik op een gegeven moment bedacht wat ik kan gaan doen, maar dan blijf ik nog op de bank zitten: eerst een planning van hoe het aan te pakken. Tsja, en dan is de energie op. Mijn energie gaat dus op aan de voorbereiding van het doen van de huishoudelijke klusjes. Ik heb mezelf dus over het idee heen moeten zetten dat zo'n intelligente meid als ik geen lijstjes nodig moet hebben voor het uitvoeren van (toch best eenvoudige) huishoudelijke klusjes...
Ik heb nu een oplossing bedacht, waarmee ik als het goed is veel makkelijker net wat meer kan doen in huis: kaartjes met klusjes incl wat ik er voor nodig heb en in welke volgorde ik de boel het beste kan aanpakken. Als ik dan wat in huis wil doen, hoef ik alleen maar random een kaartje te pakken en te gaan doen wat er op staat. Of besluiten dat dat te kort geleden nog gedaan is en een ander kaartje pakken natuurlijk. Als ik dan ook nog zorg voor een onderverdeling in kortdurende klusjes en klusjes die meer tijd/energie vragen, dan kan ik gewoon uit de doos pakken die het beste past bij wat ik op dat moment aan kan. Hoef ik niets meer aan Wybo te vragen en wordt er veel meer in huis gedaan.
Het enige is: die kaartjes moeten wel gemaakt worden. Op maat voor mijn aanpak uiteraard. En dat blijkt me toch een berg energie te slurpen! Ik heb maandag de eerste zes kaartjes gemaakt, en ben na maandag niet meer naar de winkel geweest. Ik zit eigenlijk op dit moment moed te verzamelen om die boodschappen te gaan halen. Wybo wees me nog op een valkuil: de kaartjes die ik nu gemaakt heb, zijn te grote klussen. Ik moet die kaartjes dus nog gaan opknippen in kleinere klusjes, zodat ik ook die deelklusjes als aparte kaart kan pakken. En ook daar ben ik dus nog niet aan toe gekomen....
Maar goed, ik ben wel optimistisch over de werking van de dozen met kaartjes. Denk dat dat weleens goed kan uitpakken: structuur, maar niet te dwingend. En in ieder geval een van de grootste energieslurpers geëlimineerd. Moet er wel een specifieke klus gedaan worden, hoef ik alleen het bijbehorende kaartje maar te pakken.
computerfout: een vreemde een in de byte

itsmetoo

  • Berichten: 1082
  • Itsmetoo
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #574 Gepost op: juli 05, 2012, 03:39:49 pm »
@ Fotogravinnetje?
Heb jij last van coeliakie?
Weet je dat er zeer goede glutenvrije winkels en producten zijn en een speciaal glutenvrij symbool?
Mocht et zo zijn en het is allemaal nieuw voor je? Laat het me even weten.
Jesaja 40:1 Troost, troost Mijn volk, zal uw God zeggen,

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #575 Gepost op: juli 05, 2012, 04:34:30 pm »
Nee, geen coeliakie, want ik kan prima gluten eten van bijvoorbeeld rogge en spelt. Het zijn de specifieke tarwe-eiwitten waar ik blijkbaar last van krijg. Wat glutenvrij is, mag ik nog niet altijd... Bijvoorbeeld glutenvrije pannenkoeken bevatten nog wel wat tarwe. Ik zal dus gewoon standaard de ingrediëntenlijst door moeten kijken of er tarwe in zit, en hopen dat als er 'aroma' op staat ze geen tarwe voor de aroma gebruikt hebben...
Ik heb nu in ieder geval wel een mix voor de broodbakmachine die gegarandeerd tarwevrij is (en niet spelt die op dezelfde steen gemalen wordt als tarwe...) en zo langzamerhand weet ik wel redelijk waar eventueel tarwe in zou kunnen zitten. Het leuke is ook dat ik nu zelf van alles aan het bakken ben, zoals speculaasjes van speltmeel :D
computerfout: een vreemde een in de byte

itsmetoo

  • Berichten: 1082
  • Itsmetoo
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #576 Gepost op: juli 05, 2012, 04:38:39 pm »

quote:

Fotogravinnetje schreef op 05 juli 2012 om 16:34:
Nee, geen coeliakie, want ik kan prima gluten eten van bijvoorbeeld rogge en spelt. Het zijn de specifieke tarwe-eiwitten waar ik blijkbaar last van krijg. Wat glutenvrij is, mag ik nog niet altijd... Bijvoorbeeld glutenvrije pannenkoeken bevatten nog wel wat tarwe. Ik zal dus gewoon standaard de ingrediëntenlijst door moeten kijken of er tarwe in zit, en hopen dat als er 'aroma' op staat ze geen tarwe voor de aroma gebruikt hebben...
Ik heb nu in ieder geval wel een mix voor de broodbakmachine die gegarandeerd tarwevrij is (en niet spelt die op dezelfde steen gemalen wordt als tarwe...) en zo langzamerhand weet ik wel redelijk waar eventueel tarwe in zou kunnen zitten. Het leuke is ook dat ik nu zelf van alles aan het bakken ben, zoals speculaasjes van speltmeel :D


Poeh, heftig hoor !
Veel succes dan met het vinden van je weg in deze materie.  ;)
Jesaja 40:1 Troost, troost Mijn volk, zal uw God zeggen,

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #577 Gepost op: juli 05, 2012, 04:59:53 pm »
Ach, ik kan ontbijtkoek eten (wel even opletten of het niet stiekem een ontbijtkoek met tarwezemelen is). Ik kan gewoon pannenkoeken klaarmaken voor mezelf (met speltbloem), alleen niet in een pannenkoekenrestaurant, zelfs niet als ze adverteren met dat ze rekening houden met dieetwensen ;) Ik heb al twee keer een rijstevlaai klaargemaakt met speltmeel ipv tarwemeel. Als we kipkerrie willen eten, moet ik de saus zelf samenstellen ipv uit een pakje of een potje, maar dat is eigenlijk nog wel zo lekker ook.
Ik vind het, nu ik er al behoorlijk aan gewend ben, niet al te lastig. Het is vooral lastig met uit eten gaan, eten bestellen en bij anderen eten. Vooral omdat ik nu opeens koekjes af moet slaan terwijl ik altijd dol was op koekjes ;) Maar meestal heb ik zelf wel een alternatief bij me.
En een heel enkele keer heb ik zo'n zin in bijvoorbeeld pasta, dan accepteer ik gewoon dat ik er twee dagen last van heb. Maar dat is nu gewoon een bewuste keuze. Eerder had ik gewoon ALTIJD last zonder te weten waar het van kwam. Nu kan ik kiezen
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #578 Gepost op: september 21, 2012, 12:42:51 pm »
Het maken van de huishoudkaartjes lag na 1 poging alweer stil. Het kostte me zo vreselijk veel energie!
Hoe beter het met me gaat, hoe meer ik me realiseer hoeveel moeite ik altijd gehad heb, en nog steeds, met veranderingen, het door een ander verstoren van m'n eigen routines, overzicht. Kort gezegd: ik begin me hoe langer hoe meer te realiseren dat ik nog veel autistischer ben dan we altijd gedacht hebben. Ik heb meer rust, meer schakeltijd, meer duidelijkheid nodig dan we dachten. Ergens is dat fijn om te weten, want dan kunnen we daar meer rekening mee houden. Aan de andere kant: het levert meer onbegrip op. Waarom kon ik vroeger wel vrij 'flexibel' zijn en nu niet meer? Nou... ik KAN het misschien wel, maar ten koste van zoveel energie, dat ik me ben ga afvragen of ik dat nog zo sterk moet WILLEN. Als het ECHT nodig is, dan KAN ik het, en dat is een nuttige vaardigheid. Maar ik kan het maar beperkt. Het levert enorme last op. Dus als het niet heel hard nodig is, vraag me dan niet om flexibel te zijn.
Niet flexibel zijn is ook niet leuk, hoor. Ik doe het dus echt niet voor m'n lol. Maar ik moet de langetermijneffecten in de gaten houden. En dat geldt niet alleen voor die flexibiliteit, maar voor nog veel meer gebieden in het leven.
Wil ik ooit een baan aankunnen, duurzaam aankunnen (en dat wil ik echt heel graag), dan moeten we heel goed weten welke effecten onduidelijkheid, ontbreken van goede structuur, sociale verwachtingen, gestoord worden tijdens een taak etc op mij hebben. Waar ik wel goed mee kan copen, en wat zo veel energie vraagt dat ik het niet vol kan houden. Ik ben dat nog volop aan het ontdekken.
Afgelopen weken had ik constant het idee dat ik me 'ergens' aan het overvragen was. Maar op welk gebied? Op het gebied van huishouden? Nou nee, dat idee had ik toch niet. Sociaal? Volgens mij niet. Daarbij begon ik hoe langer hoe meer op te zien tegen m'n plannen om naar de VS te gaan. Eerst al een jaar uitgesteld omdat Qohelet en m'n ouders dan waarschijnlijk hun verhuizingen net achter de rug hebben en dat leek me toch niet handig. En nu begon ook m'n geweten op te spelen: wel vier weken op vakantie naar de VS kunnen, en dan niet die energie steken in het werken aan mogelijk ooit een klein baantje aankunnen? Het zou me sowieso een flink stuk terugzetten op die route. Uiteindelijk besloten voorlopig af te zien van een reis naar de VS.
En wat een last is er van m'n schouders gevallen. Eindelijk weer een nacht zonder dromen waarin ik overvraagd word, waardoor ik in feite overprikkeld (en dus doodmoe met een vol hoofd) wakker word. Ik had er gewoon geen idee van dat Amerika mij ZO erg dwars zat. Blijkbaar.
Natuurlijk waren we allang aan het sparen gegaan voor die reis. Dus nu lag er opeens geld klaar om die nieuwe fiets te kopen waar we het al veel eerder over gehad hadden. Morgen mag ik hem ophalen :*)
Ik ben ook weer lekker bezig in huis. Goede graadmeter voor hoe ik me voel, trouwens. Hoe meer ik in huis kan doen (zonder dat me iets gevraagd wordt), hoe beter ik blijkbaar in m'n vel zit.
Een paar weken geleden heeft m'n vader een mooi aanrechtblad gemonteerd over onze wasmachine en vaatwasser heen. En nog een mooie plank daar weer boven. Sindsdien kost het me eigenlijk heel weinig moeite om de afwas steeds weg te werken. Wat het grootste verschil is? Ik wil dat nieuwe blad zo leeg mogelijk houden. Dus als er veel afwas staat, zet ik eerst een klein deel op het nieuwe blad, keer m'n rug naar de grote stapel vaat en voilá, overzicht! Die ruimte had ik eerst niet. Ik hoop echt dat ik deze routine van eigenlijk zonder al te veel moeite vaatwasser uit- en weer inruimen vast kan houden. Ik wilde het vanaf het begin zo, maar het lukte me nooit...
computerfout: een vreemde een in de byte

Adinomis

  • Berichten: 1813
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #579 Gepost op: september 21, 2012, 01:48:08 pm »
Ik heb de naam "Fotogravinnetje" hier op het forum al meerdere jaren de revue zien passeren, maar ben eigenlijk nog nooit ingegaan op wat je schreef.

Bij het doorlezen van je berichten merkte ik dat je vaak het woord "cache" gebruikt. In computertermen is dat opslag van veel gebruikte onderwerpen. Maar bij jou betekent het soms "wandeling" enz.. Of bedoel je hiermee een route die je vaak loopt? Ik snap het niet helemaal.

Wat me bijzonder intrigreerde is het feit dat je vertelde dat je enigszins autistisch bent. Ik begeleid namelijk iemand die sterk autistisch is. Soms zijn zijn reacties moeilijk te begrijpen. Er zijn vaak moeilijkheden. Maar jij analyseert jezelf op een voor mij leerzame manier.

Je beschrijft jezelf als iemand die wel flexibel kan zijn. Maar niet altijd, want dat kost teveel energie. Dat betekent dus dat je eigenlijk niet flexibel bent, maar jezelf ertoe dwingt om je aan te passen aan je omgeving. Ik begrijp dat dat uiterst vermoeiend is.

Ook die vele prikkels in je hoofd als er een belangrijke reis op stapel staat, herken ik bij mijn cliënt. Vaste structuur is heel belangrijk. Als mensen goedbedoeld even iets beloven, maar er komt niets van terecht, of ze vergeten het, is het onverteerbaar voor mijn cliënt. Hoewel het natuurlijk belangrijk is dat we altijd doen wat we beloven, is er bij autisme niet de flexibiliteit om met het niet nakomen om te gaan.

Ik wens je heel veel sterkte toe.
« Laatst bewerkt op: september 21, 2012, 01:48:50 pm door Adinomis »
Rom.12:21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #580 Gepost op: september 21, 2012, 02:33:53 pm »
Met "cache" icm wandelen bedoel ik een geocache. Schatzoeken met behulp van GPS dus. Voordeel voor mij: wandelen in onbekend gebied en met een doel. Lekker gestructureerd dus, hoewel er ook best een verrassingselement in kan zitten, maar op een redelijk voorspelbare manier. (Relatief veel geocachers zijn autistisch ;) )

Je hebt inderdaad voor een deel al goed door waar het mis kan gaan bij mensen met autisme. Het lastige is dat er vanuit het verleden diverse onterechte vooroordelen hardnekkig blijven hangen en dat er eigenlijk nog weinig bekend is hoe autisme zich uit. Vooral bij vrouwen wordt het vaak niet herkend (die hebben meer de neiging zich terug te trekken, in zichzelf opgesloten te raken,doodstil te worden, ipv van zich af te gaan slaan en woede-uitbarstingen te krijgen).
Je slaat de spijker op de kop als je zegt dat ik dus eigenlijk niet flexibel ben. Ik heb best wat trucjes geleerd om het wel zo te laten lijken. Maar dan moet ik voorbij gaan aan wat dat innerlijk voor onrust oplevert. Eigenlijk merk je het dan alleen op het moment dat ik echt vastloop. Dan kan ik gewoon niet goed meer reageren, niet uit m'n woorden komen, niet in actie komen. Soms duurt de echte vastloper maar een seconde ofzo, maar het is net als wanneer er in een machine 1 tandwiel vastloopt: flinke hitte-ontwikkeling en snellere slijtage, energie-verlies zonder dat het iets oplevert. Ga je dan lopen pushen, maak je het alleen maar erger. Even momentje rust geven en dan helpen om weer los te komen is dan veel effectiever. Gesloten vragen stellen: is het dit of dat waarvan je niet weet hoe je er op moet reageren? Dat werkt bij mij in ieder geval vaak wel.

Enneh... ik ben niet enigszins autistisch, ik ben behoorlijk autistisch. Ik ervaar veel meer last dan ik ooit gedacht en herkend heb. Ook meer dan de diagnostiserende psychiater heeft kunnen vaststellen...
computerfout: een vreemde een in de byte

Fotogravinnetje

  • Moderator
  • Berichten: 3905
  • Crimpen op den Yssel
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #581 Gepost op: november 08, 2012, 01:20:45 pm »
Ondertussen is er natuurlijk weer van alles gebeurd. Tsja, een trouwe blogschrijfster ben ik niet, maar af en toe een update geven blijf ik wel doen, hoor.
Ongeveer een maand geleden wilde de dominee graag langs komen. Maar ik was steeds zo moe en ik zag ook geen verbetering aankomen, dus gevraagd of hij later weer een afspraak kon maken.
Eergisteren is hij langs geweest. Heel goed gesprek gehad. Ook heel praktisch over het naar de kerk gaan. Ik wil tenslotte wel heel graag, maar hoe zorgen we dat ik het volhoud? Vanaf het begin van dit jaar heb ik al wel een idee, maar hoe zorg je dat dat idee ook werkt in een gemeente waar iedereen je kent en gemist heeft? Ik heb dit jaar twee kerkgebouwen van binnen gezien. In beide was ik onbekend en hoefde ik geen gesprekken te voeren. In beide kerken heb ik me halverwege kunnen terugtrekken en toch de preek kunnen horen en dan het eind van de dienst weer in de zaal kunnen meemaken. Op die manier kost het me nog steeds wel veel energie, maar is het wel mogelijk om zo af en toe een dienst mee te maken. Dus het idee van hoe ik het vol kan houden, is er zeker.
Verder wordt op dit moment ons eigen kerkgebouw flink verbouwd, en meteen ook gerenoveerd. Als gemeente hebben we nu dus al een aantal maanden een ander gebouw tijdelijk in gebruik. Maar voor mij is de drempel om daar naar toe te gaan echt te hoog... Vanaf 2 december gaan we weer in ons eigen gebouw kerken, is de bedoeling in ieder geval.
De dominee dacht heel goed met mij mee. Hij raadde me aan om al voor die tijd eens te kijken hoe het eigen gebouw aan het worden is. Suf dat ik daar niet zelf aan gedacht heb, want dat maakt de overgang voor mij ook wat makkelijker. Verder raadde hij me af om al op 2 december (eerste dienst in het eigen gebouw én doopdienst) of 7 december (aangepaste dienst voor mensen met een verstandelijke handicap) te komen. Dus ga ik op 16 december. Dan is er ook Avondmaal. Daar kijk ik dus echt wel naar uit. En verder zal de dominee in ons kerkblad ook neerzetten dat ik dan kom en dat de mensen me dan niet moeten gaan aanspreken, omdat ik het anders niet volhoud. Ik snap wel dat mensen me graag willen laten weten dat ze blij zijn dat ik er weer ben, maar dat weet ik ook als ze niets zeggen. Ik hoop dus dat men het kerkblad goed leest ;)
Verder heb ik last gehad van buikgriep. Ruim een dag zo ziek geweest dat ik zelfs Boomer niet meer kon uitlaten. Gelukkig heb ik heel lieve schoonouders die in zo'n geval Boomer op komen halen en zo lang als nodig is in huis nemen.
Die buikgriep kwam wel op een vervelend moment. Ik was aan het voorbereiden voor een hardloopwedstrijd (5 km) en toen ik weer beter was, kon ik die 5 km best nog wel lopen, maar niet meer zo snel als voor de griep. En 2 weken is gewoon te kort om dat weer op te bouwen. Maar goed, ik heb best een mooie tijd neergezet. Door een communicatie-fout was het 5,4 km geworden ipv 5 km. Mijn eindtijd: 32:31. 19e van de 43 dames in mijn categorie. Nu weer rustig aan het trainen om zowel aan de afstand als aan de snelheid te werken. Ik volg nu een schema van 12 weken om 15 km aan een stuk te kunnen lopen. Daarna wil ik ook nog door voor de halve marathon, al was het alleen maar om 1 keer van m'n broer en schoonzus (21 km van hier) naar huis te rennen. Dat hoop ik over ongeveer een jaar te kunnen. Hoeft niet snel (in 2 uur is snel zat), maar wel zonder te gaan wandelen.
Lichamelijk ben ik momenteel best wel fit. Heb behoorlijk veel energie in m'n lijf. En nog steeds m'n gewicht zo rond de 60 kg. Door dat hardlopen is m'n buik wel weer strakker geworden. Wat dat betreft zit ik wel lekker in m'n vel. Alleen dat hoofd van mij. Soms om knettergek van te worden. Een lijf dat lekker actief wil zijn, en dan hoofdpijn, een vermoeidheid in dat hoofd waardoor ik nauwelijks kan zien uit welke activiteiten ik kan kiezen. Ik zou zoveel in het huishouden kunnen doen, als m'n hoofd maar mee wilde werken.
Ik ben ook gevraagd om wat redactioneel werk te gaan doen (op vrijwillige basis), maar dat heb ik in ieder geval voorlopig moeten weigeren. Met dit hoofd kan ik heel slecht keuzes maken. Nakijken wat een ander geschreven heeft, is geen probleem. Dat blijf ik dus wel doen voor m'n zusje. Maar dat zelf artikelen selecteren (en eventueel herschrijven), hoe leuk het ook is, lukt me nu niet. Ik vind het wel heel fijn dat ik ervoor gevraagd ben. Over een poosje kijk ik nog eens of ik het dan wel op zou kunnen pakken
computerfout: een vreemde een in de byte

Adinomis

  • Berichten: 1813
    • Bekijk profiel
Fotogravinnetjes visie op haar leven - deel 2
« Reactie #582 Gepost op: november 08, 2012, 05:14:02 pm »
Nou, het is je in ieder geval wel gelukt om je verhaal hier te schrijven.
Dat is toch ook een beetje redactioneel...
Je bent best sportief hoor! Wandelen, rennen.
Ik denk dat het ook heel goed voor je is om dat te doen.
Goed idee om die kerk eerst te gaan bekijken, voordat je er een dienst bijwoont.
Rom.12:21 Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.